MiaMeowa

- Oké. Dus. Ik moest mijn keuken twee dagen geleden schoonmaken. Maar toen hoorde ik ergens buiten een kat schreeuwen alsof hij net zijn hele familiefortuin had verloren, en dat kon ik natuurlijk niet zomaar negeren, toch? Lang verhaal kort, ik eindigde op blote voeten op de binnenplaats, staande onder een boom, proberend te onderhandelen met een kat die duidelijk geen vertrouwen had in mijn leiderschapsvaardigheden.

Deze oranje pluizenbol zat dramatisch op een tak als in een katachtige versie van de Titanic, miauwend alsof de wereld aan het eindigen was. Ondertussen zit ik daar in een pyjamashort en één sok, een pakje tonijn schuddend als een gek. Een buurman liep langs met boodschappen en knikte, “Ja, Mia doet weer haar ding. “De kat klom uiteindelijk naar beneden, beledigde mijn inspanningen met een enkele blik en at de tonijn toch op. Onbeleefd, maar ik respecteer de drukte.

Als ik meer ruimte (en minder rekeningen) had, zou ik van mijn appartement een reddingspaleis maken. Zwerfkatten, honden, emotioneel instabiele duiven — allemaal welkom. Maar aangezien ik dat niet kan, doe ik wat ik kan. Eten hier, knuffels daar. Er is een hond die me volgt op mijn nachtelijke wandelingen - ik noem hem Sergei. Hij luistert niet echt naar me, maar hij vibreert met mijn chaotische energie, dus we kunnen het goed met elkaar vinden..

Ook heb ik Brooklyn Nine-Nine opnieuw bekeken omdat mijn hersenen iets snels en belachelijks nodig hadden om het bij te houden. ADHD is een wilde rit - het ene moment doe ik diepgaand onderzoek naar de geschiedenis van kaneel, het volgende ben ik plotseling mijn sokkenlade aan het opruimen om 2 uur's nachts. Mijn aandachtsspanne is als een wasbeer op espresso. Maar sitcoms helpen. Ze zijn voorspelbaar op de beste manier. Troostende chaos, zoals ik.

Ik ben gisteren zonder plan gaan wandelen en kwam in een klein straatje terecht dat ik nog nooit eerder gezien heb. Gevonden een café dat maakt rare lavendel koffie (vonnis: 6/10, maar het kopje was schattig). Ik denk dat dat is wat ik het leukst vind - gewoon het leven me een beetje laten verrassen. Niet alles hoeft een vijfjarenplan te zijn. Soms is het oké om de schreeuw van een kat uit het raam te volgen en te eindigen met een nieuw verhaal om te vertellen.