KendraBeckett

💖 Welkom in mijn kamer. 💖

En dit voor deze nachten waarin ik hier vals speel, het is getiteld Nocturno III: Een nacht, helemaal vol parfums, gemompel en allas muziek, waarin de fantastische vuurvliegjes werden verbrand in de bruids- en natte schaduw, langzaam, langzaam, tegen mij allemaal, stom en bleek alsof een gevoel van oneindige bitterheid totdat De meest geheime achtergrond van je vezels zal worden geroerd, Langs het pad dat de bloeiende vlakte doorkruist, loopt en de maan vol door de suggestieve, oneindige en diepe luchten verspreidt haar witte licht. En jouw schaduw, fijn en slap, en mijn schaduw. Want de stralen van de maan die op het droevige zand van het pad werden geprojecteerd, kwamen samen en waren één en waren één lange schaduw! Vannacht alleen, de ziel vol van de oneindige bitterheid en pijn van je dood, gescheiden van jezelf door de schaduw, voor tijd en afstand, door de zwarte oneindigheid waar onze stem niet bereikt, alleen en stom, op het pad dat hij liep. En het blaffen van de honden naar de maan, de bleke maan, en de chillido van de kikkers werden gehoord. Ik voelde me koud. Het was de kou die ze hadden op je slaapkamer je wangen en je slapen en je handen aanbeden onder de witte witte. Van de lijklakens. Het was de kou van het graf, het was de kou van de dood, het was de kou van niets. En mijn schaduw. Voor de stralen van de geprojecteerde maan was ik alleen in de eenzame steppe. En uw slanke en beweeglijke schaduw; Fijn en slaperig als in die warme nacht van de dode lente, als in die nacht vol parfums, geruis en vleugelmuziek, naderde hij en marcheerde met haar.. Oh de gekoppelde schaduwen! Oh de schaduwen die samenkomen en op zoek zijn naar zwarten en tranen op de nachten!

De kamer werd verlicht door zachte kaarslicht, het creëren van dansende schaduwen op de muren. Ze, gekleed in een verleidelijk zwart korset dat haar rondingen benadrukte, bewoog met een bijna hypnotiserende gratie. Haar huid, van een albasten tint, glinsterde licht onder het zwakke licht, uitnodigend om aangeraakt en onderzocht te worden.. Hij keek haar aan vanuit de schaduw en voelde zijn hart sneller kloppen bij elke stap die ze zette.. De spanning in de lucht was voelbaar, alsof elke gedeelde ademhaling was geladen met verlangen. Toen hij eindelijk naderde, de borstel van zijn handen over haar blootgestelde huid stuurde rillingen langs haar rug. Hun lippen ontmoetten elkaar in een diepe en heerlijke kus, een ontmoeting van passies die meer beloofde. Ze boog zich naar hem toe en liet zijn vingers langs haar taille spelen, terwijl zijn adem met die van haar verstrengelde, een melodie van fluisteren en zuchten creërend.. Elke aanraking was een belofte, een uitnodiging om de meest verborgen hoeken van zijn verlangens te verkennen. Op dat moment verdween de buitenwereld en werd slechts een verre echo.. Ze gaven zichzelf aan elkaar, lieten het vuur van hun passie branden en verbruikten ze in een wervelwind van plezier en verbinding die de grenzen tussen verlangen en realiteit vervaagde..

Een van mijn favoriete boeken Divina Comedia van Dante Alighieri, is een episch gedicht, literair genre dat bestaat uit de vertelling in vers van de heldendaden van de helden. Dergelijke prestaties vormen een deugdmodel, of het nu waar of fictief is. Deze tekst vertegenwoordigt een compendium van middeleeuwse cultuur en kennis, zowel op religieus als op filosofisch, wetenschappelijk en moreel gebied.. Oorspronkelijk werd het gedicht komedie genoemd, een naam die de werken met een gelukkig einde aanduidde, in tegenstelling tot het klassieke concept van tragedie. Toen Giovanni Boccaccio de opdracht kreeg om over het werk te schrijven, noemde hij de Goddelijke Komedie om de centraliteit van de christelijke waarden te laten zien. Dante, alter ego van de dichter, is verdwaald in het midden van een donkere jungle. Bij zonsopgang bereikt het een verlichte berg, waar het wordt belegerd door drie symbolische dieren: een luipaard, een leeuw en een wolf. Virgil's ziel, de Latijnse dichter, komt hem te hulp en laat hem weten dat zijn geliefde Beatriz hem heeft toevertrouwd om hem naar de deuren van het Paradijs te brengen. Daarvoor moeten ze eerst door de hel en het vagevuur. In het eerste deel van de reis begeleidt Virgil de pelgrim door negen helse cirkels, waarin Dante een glimp opvangt van de wonden die de goddeloze zondaars lijden. In het tweede deel, de pelgrim dichter kent het vagevuur, waar zondige zielen, maar bijdragen, zuiveren hun zonden te stijgen naar de hemel. In het derde deel wordt Dante ontvangen door Beatriz aan de deuren van het Paradijs, aangezien Virgil de verboden toegang heeft omdat hij heidens is geweest. Dante kent de hemel en is getuige van de overwinning van de heiligen en de glorie van de Allerhoogste. Verlicht en bekeerd door openbaring, keert de pelgrim dichter terug naar de aarde en besluit om te getuigen van zijn reis in een gedicht voor waarschuwing en advies van de mensheid.