MiaMeowa

- Εντάξει, εντάξει. Λοιπόν. Υποτίθεται ότι έπρεπε να καθαρίσω την κουζίνα μου πριν δύο μέρες. Αλλά τότε άκουσα μια γάτα να ουρλιάζει από κάπου έξω σαν να είχε μόλις χάσει όλη της την οικογενειακή περιουσία, και προφανώς δεν μπορούσα απλά να το αγνοήσω, σωστά; Με λίγα λόγια, κατέληξα ξυπόλητος στην αυλή, κάτω από ένα δέντρο, προσπαθώντας να διαπραγματευτώ με μια γάτα που προφανώς δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στις ηγετικές μου ικανότητες..

Αυτή η πορτοκαλί χνουδωτή μπάλα ήταν σκαρφαλωμένη δραματικά σε ένα κλαδί σαν να ήταν σε κάποια αιλουροειδή εκδοχή του Τιτανικού, νιαουρίζοντας σαν να τελείωνε ο κόσμος. Εντωμεταξύ, είμαι εκεί με σορτς πιτζάμα και μια κάλτσα, κουνώντας ένα πακέτο τόνου σαν τρελός. Ένας γείτονας περνούσε με ψώνια και απλά έγνεψε, «Ναι, η Μία κάνει πάλι το πράγμα της. Η γάτα τελικά κατέβηκε, προσέβαλε τις προσπάθειές μου με μια ματιά και έφαγε τον τόνο. Αγενής, αλλά σέβομαι τη βιασύνη.

Αν είχα περισσότερο χώρο (και λιγότερους λογαριασμούς), ορκίζομαι ότι θα μετέτρεπα το διαμέρισμά μου σε ένα παλάτι διάσωσης. Οι αδέσποτες γάτες, τα σκυλιά, τα συναισθηματικά ασταθή περιστέρια - όλα είναι ευπρόσδεκτα. Αλλά αφού δεν μπορώ, κάνω ό,τι μπορώ. Φαγητό εδώ, αγκαλιές εκεί. Υπάρχει ένας σκύλος που με ακολουθεί στις νυχτερινές μου βόλτες - τον λέω Σεργκέι. Δεν με ακούει πραγματικά, αλλά δονείται με τη χαοτική μου ενέργεια, έτσι τα πάμε καλά.

Also, I've been rewatching Brooklyn Nine-Nine because my brain needed something fast-paced and ridiculous to keep up with it. Η ΔΕΠΥ είναι μια τρελή βόλτα - τη μια στιγμή κάνω βαθιά έρευνα για την ιστορία της κανέλας, την επόμενη ξαφνικά αναδιοργανώνω το συρτάρι με τις κάλτσες μου στις 2π.μ. Το εύρος της προσοχής μου είναι σαν ρακούν στον εσπρέσο. Αλλά οι κωμωδίες βοηθούν. Είναι προβλέψιμοι με τον καλύτερο τρόπο. Ανακουφιστικό χάος, σαν εμένα.

Πήγα για μια βόλτα χθες χωρίς απολύτως κανένα σχέδιο και κατέληξα σε ένα μικροσκοπικό δρόμο που ορκίζομαι ότι δεν έχω ξαναδεί. Βρήκα ένα καφενείο που φτιάχνει περίεργο καφέ λεβάντας (ετυμηγορία: 6/10, αλλά το φλιτζάνι ήταν χαριτωμένο). Νομίζω ότι αυτό μου αρέσει περισσότερο – απλά να αφήνω τη ζωή να με εκπλήσσει λίγο. Δεν χρειάζεται όλα να είναι πενταετές σχέδιο. Μερικές φορές είναι εντάξει να ακολουθήσεις την κραυγή μιας γάτας έξω από το παράθυρο και να καταλήξεις με μια νέα ιστορία να πεις.