LaraJames

Δεν ξέρω πότε ανακάλυψα ότι οι λέξεις μπορούν να χαϊδέψουν περισσότερο από τα χέρια. Υποθέτω πως πάντα ήξερα. πάντα μου άρεσε να ψιθυρίζω, να χρησιμοποιώ φράσεις διπλής όψης και να παρατηρώ –από το χαράκωμα της φαινομενικής μου αθωότητας– πώς κάποιος ανατριχιάζει χωρίς να καταλαβαίνω ακριβώς γιατί. Έχω έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να απολαμβάνω τις συζητήσεις. Δεν με ενδιαφέρει το προφανές, αυτό που λέγεται χωρίς μυστήριο. Με συναρπάζει η τέχνη του υπαινιγμού, του να γλιστράει μια ιδέα τυλιγμένη σε βελούδο, να σε αφήνει να αναρωτιέσαι αν αυτό που άκουσες ήταν αληθινό. Ή απλά η φαντασία σου ξεχειλίζει. —¿Σου αρέσει να σου το λέω έτσι, ή προτιμάς να σου το δείχνω; —συνήθως ρωτάω με απαλή φωνή, λες και η ερώτηση είναι εντελώς αθώα. Αν και δεν προσποιούμαι ότι είμαι.

Μου αρέσει η στιγμή που κάποιος δεν ξέρει αν πρέπει να γελάσει, να κοκκινίσει ή να ακολουθήσει το παιχνίδι μου. Αυτή η σύντομη αμήχανη παύση αποκαλύπτει περισσότερα από οποιαδήποτε απάντηση. Εκεί βρίσκω την ευχαρίστηση: στα ανείπωτα. Όπως προτάθηκε. Και ναι. Παίζω με το βλέμμα μου. Μερικές φορές μου λένε ότι έχω μάτια καλού κοριτσιού και χαμογελώ. Τους αφήνω να το πιστέψουν. Αλλά αν ήξεραν τι συμβαίνει πίσω από αυτό το γαλήνιο χαμόγελο. Δεν είμαι σαφής, δεν το χρειάζομαι. Προτιμώ αυτή την απαλή ένταση που μεγαλώνει στον αέρα όταν καταλαβαίνεις ότι κάθε λέξη μπορεί να έχει ένα διπλό υπόβαθρο. Δεν θα το κάνω εύκολο για σένα. Θα σε προσκαλέσω στον κόσμο μου, αλλά θα πρέπει να κερδίσεις την είσοδο.

Επειδή δεν αποπλανώ μετωπικά. Προκαλώ, αργά, με την άκρη των λέξεων. Μου αρέσει να νιώθεις ότι περπατάς σε μια στενή άκρη, ότι οποιαδήποτε φράση μου μπορεί να σε αποσταθεροποιήσει. και δεν μπορείς παρά να θες περισσότερα. Αθώος; Μόνο όταν θέλω. Επικίνδυνη; Ίσως, αν δεν ξέρετε πώς να παίξετε. Ειλικρινά; Πάντα. Αλλά μην μπερδεύεστε: δεν σημαίνει όλα όσα λέω αυτό που νομίζετε. Μερικές φορές είναι απλά ένα παιχνίδι. Άλλες φορές. Όχι και τόσο..

Μερικές φορές βρίσκω τον εαυτό μου σε μια συναρπαστική ισορροπία: είμαι λεπτή και κομψή, σαν ένα απαλό χάδι που προσγειώνεται στον αέρα, αλλά ταυτόχρονα κρατάω μέσα μου μια άγρια και τολμηρή δύναμη που με προσκαλεί να σπάσω τα σχήματα.. Δεν φοβάμαι αυτή τη δυαδικότητα. Αντιθέτως, την αγκαλιάζω με υπερηφάνεια, γιατί μου υπενθυμίζει ότι μπορώ να είμαι πολλές εκδοχές του εαυτού μου χωρίς να χάσω την ουσία μου.. Μου αρέσει να βγαίνω μόνη, να χαρίζω στον εαυτό μου στιγμές που είναι μόνο δικές μου. Περπατώντας στην πόλη, χάνοντας τον εαυτό μου σε μια άγνωστη καφετέρια, παρακολουθώντας μια έκθεση ή απλά περπατώντας χωρίς προορισμό, συνδέομαι με κομμάτια του εαυτού μου που μερικές φορές ο θόρυβος του κόσμου δεν με αφήνει να ακούσω.. Σε αυτές τις μικρές περιπέτειες βρίσκω την ευκαιρία να κοιτάξω τον εαυτό μου από μέσα, να ανακαλύψω νέες αποχρώσεις στις σκέψεις μου, στα συναισθήματά μου, στις επιθυμίες μου.. Es en esos instantes de soledad acompañada de mi propia presencia donde más me conozco: a veces soy esa mujer que disfruta de un vino con calma, con la mirada atenta y serena; y otras, soy la que decide arriesgarse, vivir con intensidad, reír fuerte y bailar como si la noche me perteneciera.

Τα γενέθλιά μου ήταν μια απίστευτη εμπειρία, γύρω από τους ανθρώπους που αγαπώ περισσότερο, ένα εντυπωσιακό μέρος και την καλύτερη ενέργεια που θα μπορούσα να επιθυμήσω, ήθελα επίσης να μοιραστώ με όλους εσάς, καθώς είστε μέρος της καθημερινής μου ζωής.