ZiaVoux

Ik ben een vrouw die de kracht van haar lichaam begrijpt, die er voor zorgt met elke herhaling, met elke stap die ze in de sportschool zet. Elke druppel zweet is een viering van wie ik ben, de kracht die ik heb gecultiveerd. Mijn lichaam weerspiegelt niet alleen inspanning, het weerspiegelt passie, vastberadenheid en zelfliefde. Door te sporten ontdek ik mijn grenzen, doorbreek ik ze en overstijg ik ze, en terwijl ik dat doe, herken ik mezelf sterker, zelfverzekerder, levendiger.. Elke spier die gevormd wordt, elke curve die gedefinieerd wordt, is het bewijs dat mijn inspanning een doel heeft: me compleet, krachtig en trots te voelen op wie ik ben.."

"Ik ben een vrouw die elke druppel zweet verandert in plezier. Mijn lichaam is niet alleen een machine, het is een doek, en ik ben de kunstenaar die het vormgeeft met elke beweging, met elke herhaling.. Elk gewicht dat ik optil in de sportschool maakt me niet alleen sterker, het daagt me ook uit om naar mijn spiegelbeeld te kijken en te weten dat ik de beste versie van mezelf creëer.. Elke bocht, elke gemarkeerde spier, is een uitnodiging om me te verlangen, om me niet te stoppen. Mijn zelfvertrouwen is niet onderhandelbaar, het wordt gebouwd met elke sessie, met elke stretch, met elke inspanning. Ik ben niet perfect, maar wat ik ben, weet ik zeker: ik ben onweerstaanbaar in mijn eigen huid."

Ik hou van zonsondergangen. De frisse lucht, de lucht die roze en oranje kleurt, de stilte die tussen de bomen begint door te dringen. Het leek altijd de perfecte tijd om mezelf te verliezen. Vandaag liep ik doelloos door het park tot ik die verborgen hoek vond waar het onkruid hoog groeit en het pad vergeten lijkt. Ik hou van die plek. Het is afgelegen genoeg om me eenzaam te voelen, maar niet zo afgelegen dat het idee dat er iemand langs komt onmogelijk is.. En die mogelijkheid.. Het maakt me gek.. Ik zat op de oude houten bank, nog warm van de zon. Ze droeg een losse jurk, die bewoog met elke wind, en niets eronder. Ik had het met opzet gedaan. Ik voel me graag vrij, licht, ondeugend. Het was niet de eerste keer dat ik daarheen vluchtte, maar het was wel de eerste keer dat ik de kriebels niet kon weerstaan die over me heen gingen sinds ik het huis verliet..

Mijn vingers streelden mijn dijen langzaam, alsof ze alleen maar wilden opwarmen. Maar ik wist dat ze logen. Ik wist dat mijn lichaam brandde voordat ik ging zitten. De stilte van het park werd intiemer, dichter. De bladeren fluisterden terwijl de wind door de takken danste, en ik liet diezelfde wind de rand van mijn jurk een beetje optillen, maar slechts een beetje. Lang genoeg dat als iemand vanaf het pad keek, hij mijn benen open en helder kon zien. Ik beet mijn lip.. De kriebel werd een noodgeval. Ik liet mijn vingers tussen mijn natte lippen glijden, die al zo nat waren dat het contact een zacht, nauwelijks hoorbaar gekreun veroorzaakte.. Mijn heupen bewogen instinctief, op zoek naar meer, vragen om meer. Ik sloot mijn ogen voor een seconde, stelde me voor.. ¿Wat als iemand me zo zou zien? Wat als iemand langskwam en stopte om te kijken, zonder iets te zeggen, alleen maar naar me te kijken terwijl hij me schaamteloos aanraakte?

Het idee deed me rillen. Ik leunde een beetje achterover en liet mezelf op de rug van de bank vallen. Eén hand klampte zich vast aan de rand van het hout terwijl de andere tussen mijn benen zakte. Langzame bewegingen in het begin, verkennen, spelen met mijn clitoris alsof het een geheim was dat ik graag alleen met strelingen vertelde. Ik kon mijn dijen voelen trillen, mijn zuchten werden sneller. Het was niet alleen lichamelijk genot. Het was een mix van adrenaline, het gevoel zo levend, zo dapper, zo.. Bewaakt, ook al was er niemand. Of zo dacht ik. Want ik zweer, voor een moment, hoorde ik een tak breken in de verte. Mijn hart sprong, mijn vingers stopten. ¿Was het iemand? Hebben ze naar me gekeken? Of was het gewoon mijn geest die de fantasie voedt?

Ik glimlachte. Ik zei niets. Ik raakte mezelf gewoon weer aan, dit keer met meer vastberadenheid. Ik opende me verder en liet de jurk helemaal omhoog gaan. Mijn vingers glijden met ritme terwijl ik mijn lippen samenknijp om niet te hard te kreunen. Maar ik kon er niets aan doen. Ik was zo dichtbij, zo fucking dichtbij.

Mijn hele lichaam boog toen ik klaarkwam, beet in mijn vuist om niet te schreeuwen. Golven van genot schudden me intens, terwijl ik de warmte voelde, de snelle pols, de zwakke benen. Ik liet me vallen, hijgend, mijn hart kloppend tegen mijn borst. En net toen zag ik tussen de struiken iets bewegen. Een flits. Een schaduw. ¿Geloof je me? Stonden ze daar, in stilte, genietend van het spektakel? Of was het gewoon mijn verbeelding weer? Ik weet het niet. Maar ik stond op met een ondeugende glimlach, liet mijn jurk zakken en liep langzaam weg, mijn benen nog steeds trillend en mijn huid brandend... Wetend dat misschien, misschien, iemand die avond net zo goed zou herinneren als ik.