ZianaMorris

in de zachte plooien van de nacht, waar de sterren zich wiegen en waar de maan haar vloeibare zilver over de wereld giet, ziana verschijnt, betoverende muze gehuld in rondingen die de zintuigen wekken en passie ontsteken door haar aanwezigheid

Ik hou van je. Ik hou van je... En je verplaatst de tijd van mijn leven zonder uren. Je t'aime Dans les pâles ruisseaux qui voyagent dans la nuit, et ne finit jamais van het jagen op de sterren naar de zee. Je t'aime ce matin, los van de vloed van de eeuwen, die een boot wit was, naar het water zonder golven, waar je stem en mijn liedje droef bleven.. Je't liefhebben in de pijn zonder tranen die le sommeil heeft opgebouwd van zoveel nachten in de hemel geïnvesteerd in mijn pupillen om je te kijken kosmisch, in de stem geminimaliseerd van mijn ruis van eeuwen die s'effondrent. Je t'aime (swart gekruid van de nacht). Dans l'insomnie réflexive d'où mon esprit est revenu dans les oiseaux (In de reflexieve slapeloosheid waar mijn geest terug is in de vogels). Ik hou van je. Ik hou van je... Mijn liefde ontsnapt licht aan uitdrukkingen en routes, en hij bries de schaduwen en bereikt je beeld van het onschuldige punt waar ik gras en trille ben.

Liefde van mijn nieren, levende dood, ik wacht tevergeefs op je woord geschreven en ik denk, met de bloem die vervaagt, dat als ik leef zonder mij, ik wil je verliezen. De lucht is onsterfelijk.. De steen is stil. Hij kent de mens niet en hij ontgaat hem niet.. Le cœur intérieur n'a pas besoin le miel glacé dat de maan te zien. Maar ik heb je pijn gedaan.. Ik heb mijn aderen gescheurd, tiger en duif, op je taille in een duel van bites en van lys. Dus vul mijn waanzin met woorden of laat me leven in mijn sereniteit, de nacht van de ziel altijd somber

zijn silhouet, getuigenis van vrouwelijke uitstraling, glisse avec grâce et confiance sur la scène de l'univers, chaque mouvement étant une danse céleste qui invite à l'admiration et au respect. De bochten, als de lichte heuvels, die door het licht van de ochtend worden gedragen, zijn een chef-d'œuvre van de natuur, een goddelijk geschenk dat hen hypnotiseert en verleidt die het voorrecht hebben om ze te aanschouwen.

Mijn liefde is in een lichte, dunne appelboom waar de briessen langer duren. Daar waar de vrolijke briesen wonen om de eerste bladeren te verwelkomen, waar mijn liefde langzaam gaat, en zich neigt naar zijn schaduw die in het gras rust. En waar de hemel een blauw glas is op de lachende aarde, mijn liefde loopt langzaam,

Ik ken een gigantisch en vreemd lied dat een dageraad in de nacht van de ziel aankondigt, en deze pagina's zijn van dat lied, de ritmes die de lucht in de schaduw verbreidt.. Ik zou je willen schrijven over de man die de taal beheerste, rebelle en klein, met woorden die tegelijkertijd zuchten en lachten, kleuren en noten.. Maar het is tevergeefs om te vechten, geen pass de chiffre kan hem opsluiten; en gewoon, o, prachtig! Ja, ik heb je in mijn handen, ik kan, in je oor, je alleen zingen

Ziana's sensualiteit ligt niet alleen in haar voluptueuze vormen, maar in haar manier van bewegen met een aangeboren elegantie, alsof elke beweging wordt gechoreografeerd door de liefde zelf. Elke kromming, elke plooi van haar huid is een gedicht van verlangen dat geheimen in de wind fluistert en diepe verlangens wekt in het hart van degenen die het aanschouwen

Mijn liefde is in een lichte, dunne appelboom waar de briessen langer duren. Daar waar de vrolijke briesen wonen om de eerste bladeren te verwelkomen, waar mijn liefde langzaam gaat, en zich neigt naar zijn schaduw die in het gras rust. En waar de hemel een blauw glas is op de lachende aarde, mijn liefde loopt langzaam,

Je bent een groen mens, mijn hart is naïef en nederig voor je goedheid. Je handen willen hem niet vernietigen. Je ogen verheugen zich over mijn cadeau.. Dans le jardin ombragé mon corps fatigué les auras du matin couvertes de rosée; comme dans la paix d'un rêve je me glisse à tes côtés le moment fugitif dat ik aspirer à me reposer. Als de goddelijke storm stil is in mijn tijd, ik ga me uitleunen, jouant met je dikke bochten, op je bruiloft, mijn front slaapt,

Zijn glimlach, stralend als de zon op haar hoogtepunt, verlicht de wereld die hem omringt en wek een brandende passie in het hart van degenen die het voorrecht hebben getuige te zijn van zijn schoonheid. Een universum van emoties wordt weerspiegeld in zijn dansende ogen, een afgrond van passie en mysterie die u uitnodigt om te verkennen met toewijding en tederheid.

Je weet niet hoezeer ik je stem nodig heb, je blik, die woorden die me altijd vullen, je innerlijke vrede, je lippenschijn. Ik ben een man. Ik kan niet zo doorgaan! - Ik ben niet bang. Je kunt niet meer denken. Je kunt niet meer denken.. Ik heb behoefte aan de bloem van je handen, deze geduld van al je acties met deze gerechtigheid die me inspireert voor wat altijd mijn spijn was, mijn bron van leven is vervaagd met de kracht van het vergeten... Je brûle; wat ik nodig heb, ik heb het al gevonden, maar rest! - Ik ben niet bang. - Ik ben niet bang. Ik mis je nog eens! - Ik ben niet bang. - Ik ben niet bang.

Alle intriges van mijn leven zijn iets van jou en dit is echt niets van buitengewoon.. Je weet het zo objectief als ik.. Echter, er is iets wat ik wil duidelijk maken voor u, als ik alle intriges zeg, ik doe niet alleen verwijzing naar dit nu, om te wachten en halleluja te vinden, en verdomme te verliezen, en te vinden, en ik hoop niets meer.. Je wil niet zeggen dat je ineens huilt.. En ik, met een discrete bol in mijn keel, huil.. En dat een mooie onzichtbaarheid ons beschermt en het is misschien daarom dat de zon meteen opkomt.. Ik bedoel niet alleen dag na dag, het verhogen van de voorraad van onze kleine en beslissende compliciteiten, of dat ik kan of geloof dat ik mijn tegenslagen kan omzetten in overwinningen, of bied me het tedere geschenk van uw laatste despoi

Ziana's sensualiteit is een ontdekkingsreis, een chemin qui vous invite à vous perdre dans la sinuosité de ses courbes et à trouver la joie dans tous les recoins de votre être. Zijn strelen zijn als van zoete soja strelen, zijn kussen als de nectar van de goden, elke gest is een belofte van plezier en extase.

De vrouw met mooie voeten kan nooit worden gelegd. De zachtheid vergroot haar schoonheid. De kleine kalveren en neuken blijven in de pubis hangen. Elisa, je hebt je tieten nodig, smeer ze op, spreid je lippen uit zonder speeksel te uiten en laat je liefhebben door de ogen van de spiegel.

De keuze is veel ernstiger.. Als ik alle intriges zeg, dan bedoel ik dat je naast deze doffe ramp ook mijn jeugd herschrijft, dit tijdperk waar we zeggen dat volwassen en plechtig en plechtig volwassenen de feestdagen vieren, en jij, daarentegen, weet dat het niet gaat.. Je wilt zeggen, je reconstrueert mijn adolescentie, deze tijd waarin ik een oude man was vol zorgen, en je weet hoe je uit dit vage terrein kunt halen, mijn kiem van vreugde en het rozen in het kijken naar hem.. Je wilt zeggen je schudt mijn jeugd, deze kruik die niemand ooit in zijn handen heeft genomen, deze schaduw die niemand in zijn schaduw komt, en jij, daarentegen, je weet hoe je hem schudt tot de droge bladeren beginnen te vallen, en het weefsel van mijn waarheid blijft sans exploits. Je wilt zeggen, je accepteert mijn volwassenheid, dit mengsel van stupeur en ervaring, dit vreemde grens van angst en sneeuw, deze kaars die de dood verlicht, deze rots van armoedige leven.

Dans le sanctuaire de son corps, le temps s'arrête et le monde s'efface, ne laissant place que'au délice et à la passion débridée. In het heiligdom van zijn lichaam, de tijd stopt en de wereld verdwijnt, geen plaats meer voor de vreugde en de ongebreidelde passie. Dans chaque courbe, dans chaque soupir se cache l'essence même de l'amour, une force puissante qui unit les amoureux dans une étreinte éternelle et sublime Dans chaque courbe, dans chaque soupir se cache l'essence même de l'amour, une force puissante qui unit les amoureux Dans une étreinte éternelle et sublime Dans elke courbe, in elke zuur verborgen is de essentie van de liefde, een kracht die de geliefden verenigt in een eeuwige en sublieme omhelzing

Je kleedt je uit alsof je alleen bent en je ontdekt dat je met mij bent. Comme je t'aime alors tussen de lakens en de kou! Je begint met me te flirten als een vreemde en ik maak een cour cérémonieuse en chaleureuse. Ik denk dat ik je man ben en dat je me bedriegt. En comme on s'aime alors dans le rire de nous retrouver seuls dans un amour interdit. En zoals we elkaar liefhebben dan in het lachen van ons verzamelen in een verboden liefde. Later, als het is aangebroken, heb ik angst voor jou en ik voel een frisson.

Je zingt wat je liefhad, mijn leven, in het geval dat je me zou benaderen en luisteren, mijn leven, in het geval dat je je zou herinneren aan de wereld waarin je leefde, Au crépuscule je chante, mon ombre. Ik wil niet zwijgen, mijn leven. Hoe vind je me zonder mijn loyale stem? Wat zeg je, ma vie? Je bent dezelfde die je was, mijn leven.. Niet traag, niet storend, niet verloren. Kom naar de tombe de la nuit, ma vie; kom in me souvenant d'une chanson, de ma vie, Si vous reconnaissez la chanson comme apprise et si tu te souviens encore de mon nom. Je wacht op me zonder vertraging.. Vrees niet de nacht, de mist of de regen.. Kom met of zonder sentier. Bel me waar je bent, mijn ziel, en loop recht naar me toe, mijn vriend.

Zo is Ziana, met haar bedwelmende sensualiteit en haar onvoorstelbare schoonheid, meer dan een gewone sterveling. Ze is een godin in de vlees, een muse die de diepste verlangens inspireert en de zintuigen wakker maakt door haar eenvoudige aanwezigheid. Dans ses courbes verbergen zich de mooiste geneugten van de wereld, een schat die alleen de moedigen en de gelukkigen kunnen ontdekken en waarderen.

Wat een glimlachende blik, licht als die van de gevreesde duiven aan de oever van het water. Hoe snel komt hij in contact met je ogen met mijn blik? Wie ben jij? Het is belangrijk. Ondanks jou, is er een klein woord in je raadselachtige ogen. Ik hou van je, kijk me aan de zijkant aan, verstopt, bang. Dus ik kan denken dat je iets was, van mij of van jou, van niets, van die verleidingen die ze zeggen te volgen aan de vrouw getrouwd.

De dag waar je van me houdt zal meer licht hebben dan juni, de nacht waar je van me houdt zal de volle maan zijn, met Beethoven's noten vibrant à chaque rayon ses choses ineffables, en er zal meer rozen samen zijn dan pendant tout le mois de mai.. De kristalheldere bronnen zullen de paden afdalen.. Le jour où tu m'aimes, les buissons cachés des arpèges jamais entendu auparavant resonneront. De extase van je ogen, elke lente Wat hij had en wat hij zal zijn in de wereld zal hij zijn als je van me houdt. Als kleine blondjes met hun handen vasthouden, met hun vrije keel, zullen de margarites door de bergen en de weiden gaan, voor je voorbijgaat, op de dag dat je van me houdt... En als je een van haar feuilles wegneemt, zal hij je vertellen op welk punt ze onschuldig is.. Laatste witte bladeren: Passionnément! 's Morgens, als je van me houdt, zullen alle drie de vier dreigende bladeren zijn, en in de vijver, een nest van onbekende kiemen, zullen de mystieke lotuskorolles bloeien.. De dag dat je van me houdt, zal elke wolk een prachtige vleugel zijn, elke boom, een blik op duizend en een nacht, elke bries is een lied, elke boom een lier, elke berg een altaar.. Le jour où tu m'aimeras, pour nous deux De zaligheid van God zal in een enkele kus zijn

Je kleedt je uit alsof je alleen bent en je ontdekt dat je met mij bent. Comme je t'aime alors tussen de lakens en de kou! Je begint met me te flirten als een vreemde en ik maak een cour cérémonieuse en chaleureuse. Ik denk dat ik je man ben en dat je me bedriegt. En comme on s'aime alors dans le rire de nous retrouver seuls dans un amour interdit. En zoals we elkaar liefhebben dan in het lachen van ons verzamelen in een verboden liefde. Later, als het is aangebroken, heb ik angst voor jou en ik voel een frisson..)

Ik hou van je als je stil bent en je me van ver hoort en mijn stem raakt je niet.. Het lijkt alsof je ogen zijn weggevlogen en het lijkt alsof een kus je mond sluit. Zoals alles gevuld is met mijn ziel kom je uit dingen, vol van mijn ziel. Droom vlinder, je lijkt op mijn ziel, en je lijkt op het woord melancholie. Ik hou van je als je stil en afstandelijk bent. En jij bent als een papillon die klaagt, die sliep.. En je hoort me van ver, en mijn stem raakt je niet: permets-moi de me taire avec votre silence. Laat me ook met je praten met je stilte helder als een lamp, eenvoudig als een ring. Je bent als de nacht, kalm en sterrenrijk.. "Je stilte komt van de sterren, zo ver en zo eenvoudig".. Je bent er niet bij als je stil bent.. Ver en pijnlijk alsof je dood was. Een woord dus, een glimlach is genoeg. En ik ben blij, blij dat het niet waar is.

couvre-moi, mon amour, le toit de ma bouche avec cette mousse extrême et extrême, qui est le jasmin de ceux qui savent et de ceux qui brûlent, gekiemd op de pointe du corail rocheux.. Maak me gek, mijn liefde, uw zout, gek Uw opperste kloppende en scherpe bloem, Buigt zijn woede in de tiara van de bijtende anjer die wordt ontketend. oh strakke stroom, liefde, oh prachtige warme sneeuw die door een grot zo smal en ruw bruist, om te zien hoe je mooie nek je glijdt, mijn liefde, en het regent

Je handen zijn mijn liefkozing, mijn dagelijkse akkoorden Ik hou van je omdat je handen werken voor gerechtigheid Als ik van je hou, is het omdat jij dat bent, mijn liefste, mijn medeplichtige en zo, en op straat, zij aan zij We zijn zoveel meer dan twee, jouw ogen zijn mijn charme tegen de slechte dag, Ik hou van je om je blik die kijkt en zaait de toekomst, je mond die van jou is en Voor mij is je mond niet verkeerd Ik hou van je omdat je mond weet hoe hij rebellie moet roepen Als ik van je hou, is dat omdat jij dat bent, mijn liefste, mijn handlanger en zo, en op straat, zij aan zij We zijn veel meer dan twee, en voor je oprechte gezicht en je dwalende stap En je tranen voor de wereld omdat je een volk bent, Ik hou van je en omdat liefde geen aureool of openhartige moraliteit is en omdat we een stel zijn dat weet dat ze niet alleen is Ik wil je in mijn paradijs Dat wil zeggen dat in mijn land de mensen gelukkig leven, zelfs als je geen toestemming hebt Als ik van je hou, is dat omdat je dat bent, mijn liefste, mijn medeplichtige en zo, en op straat, zij aan zij Het gaat goed met ons Nog maar twee over

couvre-moi, mon amour, le toit de ma bouche avec cette mousse extrême et extrême, qui est le jasmin de ceux qui savent et de ceux qui brûlent, gekiemd op de pointe du corail rocheux.. Maak me gek, mijn liefde, uw zout, gek Uw opperste kloppende en scherpe bloem, Buigt zijn woede in de tiara van de bijtende anjer die wordt ontketend. oh strakke stroom, liefde, oh prachtige warme sneeuw die door een grot zo smal en ruw bruist, om te zien hoe je mooie nek je glijdt, mijn liefde, en het regent

Madame, l'amour est violent, en quand ça nous transfigure ça nous éclaire je dacht de waanzin. Ne demande pas la paix dans mes bras qu'ils font emprisonner le vôtre: mijn kâlins sont comme la guerre et mes baisers sont comme du feu; en het zou een vergeefse poging zijn om mijn geest te verblinden als mijn gedachten de waanzin ontsteken.. Mijn geest is helder van de vlammen van de liefde, mevrouw, zoals het dagmagazin of het paleis van de ochtend.. En de geur van uw zalf mijn rijkdom achtervolgt u, en mijn gedachten worden aangestoken waanzin. Ma joie ton palais de riches concepts en nid d'abeille, comme dans le chant sacré: Mel et lac onder lingua tua. Het genot van je adem in zo'n mooi glas het haast zich, en mijn gedachten ontsteken de waanzin

Mijn slaaf, je bent bang voor me.. Ik hou van je. Ik hou van je.. Mijn slavernij is met jou de grootste zonnige couch van mijn hemel, en in haar schijnt mijn ziel als een koude ster.. Als ze weggaan van jou, komen mijn pa's terug naar mij.. Mijn eigen fouet valt op mijn leven.. Jij bent wat in mij is en wie ver weg is. Fuyant comme un chœur de brumes chassées is een lied dat door de brute gezongen wordt.. Naast mij, maar waar, wat is ver. En quoi, étant loin sous mes pieds, loopt weg van me. De echo van de stem voorbij de stilte. En wat in mijn ziel groeit, zoals de mousse in de ruïnes.

Want ik heb je en ik ben niet Want ik denk aan je Want de nacht is open Want de nacht gaat voorbij En ik zeg liefde Want je bent gekomen om je imago terug te krijgen En je bent beter dan al je beelden Want je bent mooi van de voeten tot de ziel Want je bent goed van de ziel voor mij Want je verstopt je zachtjes in de kleine en kleine trots Lief Hart Shell Want je bent van mij Want je bent niet van mij Want ik kijk naar je en ik ga dood En erger dan mijn dood als ik niet naar je kijk, mijn liefste Als ik niet naar je kijk Want je bestaat nog steeds overal, maar je bestaat beter Waar ik van je hou Want je mond is bloed en je hebt het koud Ik moet van je houden mijn liefste, ik moet van je houden, ook al is deze wond als twee, zelfs als ik naar je op zoek ben en je niet vind en ook al gaat de nacht voorbij en heb ik je en niet

Ik hou van je als je stil bent en je me van ver hoort en mijn stem raakt je niet.. Het lijkt alsof je ogen zijn weggevlogen en het lijkt alsof een kus je mond sluit. Zoals alles gevuld is met mijn ziel kom je uit dingen, vol van mijn ziel. Droom vlinder, je lijkt op mijn ziel, en je lijkt op het woord melancholie. Ik hou van je als je stil en afstandelijk bent. En jij bent als een papillon die klaagt, die sliep.. En je hoort me van ver, en mijn stem raakt je niet: permets-moi de me taire avec votre silence. Laat me ook met je praten met je stilte helder als een lamp, eenvoudig als een ring. Je bent als de nacht, kalm en sterrenrijk.. "Je stilte komt van de sterren, zo ver en zo eenvoudig".. Je bent er niet bij als je stil bent.. Ver en pijnlijk alsof je dood was. Een woord dus, een glimlach is genoeg. En ik ben blij, blij dat het niet waar is.

Je handen zijn mijn liefkozing, mijn dagelijkse akkoorden Ik hou van je omdat je handen werken voor gerechtigheid Als ik van je hou, is het omdat jij dat bent, mijn liefste, mijn medeplichtige en zo, en op straat, zij aan zij We zijn zoveel meer dan twee, jouw ogen zijn mijn charme tegen de slechte dag, Ik hou van je om je blik die kijkt en zaait de toekomst, je mond die van jou is en Voor mij is je mond niet verkeerd Ik hou van je omdat je mond weet hoe hij rebellie moet roepen Als ik van je hou, is dat omdat jij dat bent, mijn liefste, mijn handlanger en zo, en op straat, zij aan zij We zijn veel meer dan twee, en voor je oprechte gezicht en je dwalende stap En je tranen voor de wereld omdat je een volk bent, Ik hou van je en omdat liefde geen aureool of openhartige moraliteit is en omdat we een stel zijn dat weet dat ze niet alleen is Ik wil je in mijn paradijs Dat wil zeggen dat in mijn land de mensen gelukkig leven, zelfs als je geen toestemming hebt Als ik van je hou, is dat omdat je dat bent, mijn liefste, mijn medeplichtige en zo, en op straat, zij aan zij Het gaat goed met ons Nog maar twee over

Want ik heb je en ik ben niet Want ik denk aan je Want de nacht is open Want de nacht gaat voorbij En ik zeg liefde Want je bent gekomen om je imago terug te krijgen En je bent beter dan al je beelden Want je bent mooi van de voeten tot de ziel Want je bent goed van de ziel voor mij Want je verstopt je zachtjes in de kleine en kleine trots Lief Hart Shell Want je bent van mij Want je bent niet van mij Want ik kijk naar je en ik ga dood En erger dan mijn dood als ik niet naar je kijk, mijn liefste Als ik niet naar je kijk Want je bestaat nog steeds overal, maar je bestaat beter Waar ik van je hou Want je mond is bloed en je hebt het koud Ik moet van je houden mijn liefste, ik moet van je houden, ook al is deze wond als twee, zelfs als ik naar je op zoek ben en je niet vind en ook al gaat de nacht voorbij en heb ik je en niet

Een lichaam, een lichaam, een lichaam, een lichaam als een dag omgedraaid en de nacht verslind; de licht van een paar haren die nooit de schaduw van mijn contact kalmeert; een keel, een buik die opstaat als de zee die oplicht wanneer hij het voorhoofd van de dageraad raakt; een paar enkelvlekken, ponts d'été; nachtkissen Die stromen in de muziek om je te zien van de middag; een borst die opstijgt en je slingert het schuim; een cou, juste un cou, juste quelques mains, quelques mots lents qui descendent comme du sable tombé dans un autre sable.. Deze dingen die mij ontkomen, het water en de heerlijke duisternis, de zee die geboren of stervende is, deze lippen en deze tanden, deze hongerige ogen, ze ontnemen mij van mezelf en haar woedende genade tilt me op naar de onbeweeglijke hemelen waar het moment trilt, de piek van de kussen, de volheid van de wereld en haar vormen

Als de smaragd zou komen om te smelten, als het goud zijn kleur zou verliezen, dan zou onze liefde voorbij zijn.. Als de zon niet opwarmde, als de maan niet bestond, dan had ik geen zin om te leven zonder mijn leven, de vrouw van mijn dromen, die mij vreugde geeft... Als de wereld niet draait of de tijd niet bestaat, dan sterf ik nooit, jij nooit, onze liefde ook niet... Maar le temps n'est pas nécessaire Notre amour est éternel We hebben geen behoefte aan de zon van de maan of de sterren.. Als het leven anders was en de dood was gekomen dan zou ik je vandaag en morgen liefhebben... voor altijd.. altijd

Kom dichter bij mijn borst, duik in mijn hemd, doorboor mijn huid, mijn sieraden en vernietig me van binnen met je lippen en je overstromingen. Verplaats in mijn aderen, naar mijn woedende bloed, en verhoog mijn arteriële rivières en de mousse die passe sur mon front quand je pense aux hôpitaux. Word mijn stof, mijn speeksel, mijn tranen, en laat je meedragen door deze wateren en door het tegenwicht van de vonken die van mijn smeden springen.. Nog meer, ga bij mijn lot, aan mijn trillende paard, en bedien mijn voeten in de tralies, met je schouders van duiven en van levende messen.. Que'une seule personne, un seul geste, Que nos deux corps soient liés, et si je t'embrasse ou si tu m'embrasses, ressentons les deux goûts du poppycock et des fraises goring. Dat we elkaar mogen zien, en dat we elkaar kunnen zien.. Compagnon si uni, dat zelfs de dood ons niet kan scheiden, en ça sur sont deux, dans la tombe, tu te souviens de compléter ma présence et je suis immuable dans ta silhouette

Madame, l'amour est violent, en quand ça nous transfigure ça nous éclaire je dacht de waanzin. Ne demande pas la paix dans mes bras qu'ils font emprisonner le vôtre: mijn kâlins sont comme la guerre et mes baisers sont comme du feu; en het zou een vergeefse poging zijn om mijn geest te verblinden als mijn gedachten de waanzin ontsteken.. Mijn geest is helder van de vlammen van de liefde, mevrouw, zoals het dagmagazin of het paleis van de ochtend.. En de geur van je pommade, mijn fortuin, jaagt je achterna, en dat roept mijn gedachten op tot waanzin.. Ma joie ton palais de riches concepts en nid d'abeille, comme dans le chant sacré: Mel et lac onder lingua tua. De heerlijkheid van je souffle in een si beau verre. Hij haast zich, en dat maakt mijn gedachten gek.

Mijn zoete stukje amandel alfajor mijn specht gevederde slang kolibrie pikken mijn bloem drinken mijn honing nippen mijn suiker aanraken van de aarde de anthurium de grot het herenhuis van de zonsondergangen donder van de zeeën zeilschip legioen van vogels laagbouw meeuw loquat palmboom geboren stranden op mijn benen hoge kokosnootboom trillende obelisk van mijn ondergang totem van mijn taboes laurier wenende wilg schuim tegen mijn huid lente regen waterval in mijn kanaal jaloezie van mijn wandelingen licht van je ogen bries op mijn borsten speelse herten van mijn kamperfoelie en mos jungle wachtpost van mijn lachen, bewaker van de Hartslagen kastanje koebel vreugde van mijn roze lucht van vrouwenvlees, mijn man, jij bent de enige talisman spreuk van mijn woestijn bloemblaadjes Ik kwam weer vul me raakte me tegen uw haven van hees golven Vul me met je witte tederheid, stil mijn schreeuwen laat me verspreid vrouw

Klokken klinken sirenes huilen Ik los de teugels galopperen lachen Ik zet de muren uit het spel de dijken vallen aan stukken groene sprong hoop de blauwe hemel sonore horizons die open winden om me te laten passeren: «Maak plaats voor de vrouw die niet bang was voor de getijden van de liefde noch de orkanen van minachting" Ze sloeg de oude wijn, de rode, de witte. De druiven kwamen met hun zachte schil naar buiten. ronding van je vingers je regende op me je wast verdriet weg je herbouwt vuurtorens bibliotheken van oude boeken met prachtige foto's Geef me de grappige kat terug Alice het konijn de gekke hoed sneeuwwitje dwergt de modder tussen de vingers de adem van de kindertijd je bent in de vonk in het raam waaruit de draaiende boom wordt geboren, kleine kopjes, ik hou van je, ik raak je aan Ik ontdek je paard kat vuurvliegje pipilacha naakte man doorschijnende trommeltrompet Ik maak muziek Ik dans Ik klik met mijn hakken Ik ga naakt Ik wikkel je om je heen wikkel me kusjes kusjes stilte droom

Alleen als je van me houdt laat ik dit gepolijste masker vallen en mijn glimlach is van mij en de maan de maan en deze zelfde bomen Vanaf nu deze hemel deze lichte aanwezigheden die openen tot het punt van duizeligheid en ze zijn net geboren en ze zijn eeuwig en je ogen zijn ook geboren met hen Je kijkt je lippen die bij het noemen van mij Ze ontdekken me. Alleen als ik van je hou weet ik dat het niet in mij eindigt wat leven is transit en dat de dood transit is en tijd een brandende koolzuur zonder gisteren geen toekomst heeft doorgebracht

Het was een bliksemslag.. Ze zijn er allebei van overtuigd dat een plotseling gevoel hen dichter bij elkaar heeft gebracht. Deze zekerheid is mooi, maar onzekerheid is mooier.. Ze denken dat omdat ze elkaar niet eerder hebben gekend er niets tussen hen is gebeurd. Maar hoe zit het met de straten, trappen, gangen waar ze elkaar lang geleden hadden kunnen kruisen? Ik zou je willen vragen of je je niet herinnert - misschien een persoonlijke ontmoeting altijd in een draaideur, of een "sorry" of het geluid van "je hebt een fout gemaakt" aan de telefoon - maar ik ken je antwoord. Ze herinneren zich het niet. Ze zouden verrast zijn om te weten dat het toeval al zo lang met hen speelt, een toeval dat niet helemaal voorbereid was om je lot te worden, dat hen dichter en verder bij elkaar bracht, dat je in de weg stond en dat je de lach inhield, hij ging weg. Er waren tekenen, signalen, maar wat als ze niet begrijpelijk waren. Heeft hij niet drie jaar geleden of zelfs afgelopen dinsdag een blad van schouder tot schouder gevlogen? Er was iets verloren en gevonden. Wie weet of een bal in het struikgewas van de kindertijd. Er waren deurkrukken en bellen waarbij een toets hij overwon een andere aanraking. Koffers naast elkaar, in een slogan. Misschien op een bepaalde nacht, dezelfde droom verdwenen onmiddellijk na het ontwaken. Elk principe Het is niets anders dan een voortzetting, en het boek van gebeurtenissen Het is altijd halverwege open

We ontmoetten elkaar niet, we zochten elkaar niet op in de boomgaarden met een appel, tussen het gefluister van zijde, in de beuken van de kerken, we waren altijd in elkaar, in het goddelijke lichaam met twee gezichten, in de middeleeuwse schilderijen in de kelders van de musea en in de foto's van onze ouders, onschuldig als papier. De spiegels van de huid weerspiegelen ons heel, De wereld is stilletjes weggegaan, en met een vinger op zijn lippen, bossen hebben wortel geschoten in de grond, steden geleid door geur, plaatsen gevonden waar mensen ze tot in het oneindige hebben gebouwd, rivieren kwamen de zeeën binnen als treinen naar stations, ongrijpbare bergen bevroren in grotten, Als ik een berg ben, ben jij een grot in mij, plaats in de Bergen waar geen bergplaats in mij is waar ik niet ben

De keuze is veel ernstiger.. Als ik alle intriges zeg, dan bedoel ik dat je naast deze doffe ramp ook mijn jeugd herschrijft, dit tijdperk waar we zeggen dat volwassen en plechtig en plechtig volwassenen de feestdagen vieren, en jij, daarentegen, weet dat het niet gaat.. Je wilt zeggen, je reconstrueert mijn adolescentie, deze tijd waarin ik een oude man was vol zorgen, en je weet hoe je uit dit vage terrein kunt halen, mijn kiem van vreugde en het rozen in het kijken naar hem.. Je wilt zeggen je schudt mijn jeugd, deze kruik die niemand ooit in zijn handen heeft genomen, deze schaduw die niemand in zijn schaduw komt, en jij, daarentegen, je weet hoe je hem schudt tot de droge bladeren beginnen te vallen, en het weefsel van mijn waarheid blijft sans exploits. Je wilt zeggen, je accepteert mijn volwassenheid, dit mengsel van stupeur en ervaring, dit vreemde grens van angst en sneeuw, deze kaars die de dood verlicht, deze rots van armoedige leven.. Comme vous le voyez, c'est plus grave, Beaucoup plus sérieux, Parce qu'avec ces mots et d'autres, Je veux dire dat je niet zo seul, la chère fille dat je bent, mais aussi les femmes splendides ou prudentes wat ik wilde of wat ik wil