WendyBeckettX

Ik ben bijna klaar met mijn karakters dus ik maak van de gelegenheid gebruik om te bedanken zoals altijd om jullie te bedanken voor alles onlangs leefde ik de moeilijkste van mijn leven en een groot deel van dat we nog steeds hier zijn, is dat je bent die altijd een glimlach op me hoop je leest niet alleen ik geef je geluk, maar niet dat je mijn Ik hou ook zoveel van jullie

teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. een dichter schreef een paar verzen die de geschiedenis van deze mooie bloem vertellen.

Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij.

Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. een dichter schreef een paar verzen die de geschiedenis van deze mooie bloem vertellen.Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit..llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. Toen schreef een dichter een paar verzen over deze prachtige bloem. Voorbij deze luchten, ver weg van hier waar de zon zich's nachts verbergt om zijn batterijen op te laden, om zich te vullen met licht en om door te gaan met zijn dagelijkse verspilling. Er was een kleine eilandje dat alleen was. De zee met al haar water. Ze badde. Ze trok van de rotsen.. een vogel vliegt zich hallaba cansada als hij deze eiland ziet richt zich naar daar hij brengt zich in zijn pikotje kleine zaad als hij eet in de vlucht, valt hij. Hij ging zoals altijd naar het hoogste deel waar hij de hardste rots vindt en toen hij probeerde de kleine zaadje te eten, raakte hij verdwaald in de sloot.. teleurgesteld en verdrietig ging hij zijn weg op zoek naar een ander eiland dat bevolkt was niet het gelukkig maakte het bestaan van de man het belangrijkste, dat was geplant. Er is niets meer over het einde van deze geschiedenis. Er zijn geen gegevens over de andere eilanden waar hij kon nestelen.. Terwijl hij op het eiland bleef, bleef het zaad vasthouden aan de rots en daar ontkiemde het.. Ze groeide zwak, maar gaf een mooie bloem uit in de rots. Alleen straalde ze haar eigen kleuren uit.. llegaron schilders zijn beeld te verwerken en ook kolibries zijn zoetigheid te absorberen. een dichter schreef een paar verzen die de geschiedenis van deze mooie bloem vertellen.

Ik liep zoals altijd onachtzaam met de bocht die me naar huis brengt als dan verschijnt van de niets de mooiste meid van de plaats. De blik heeft me de blik teruggegeven vandaag brillaron más el sol y el alelí: me ha aceptado una rosa de regalo y luego sonrió, cuando yo le sonreí. Acht zonnen stopten op hun weg en kwamen tot bij mij met hun licht de sterren keken me zachtjes aan en de maan zal zuchten over de zee. Ik zie de bloemen bloeien en zie de bloemen die gaan bloeien Ik hoor de harmonische vogelgeluid die we vroeger alleen gisteren hoorden. Ik sliep in de geur van de bloemen die aan de rand van de vallei bestaan ik kon me afbeelden in de spiegel van het groene diep van zijn trieste blik. Breek de wind de stilte zingend, trina de vogel haar hermosa canción, vibra mi alma con todo lo bello, palpita alegre mi fiel corazón. vandaag ben ik mijn leven in liefde en zijn aureola is een totale schitterende liedjes die die mannen zingen.

Elk jaar dat voorbijgaat zien we minder vogels in het veld de ochtenden zijn het treurigst en niet vrolijk met hun lied. De mooie loicas met hun pechuga colorada de tordos, diucas y zorzales verstopten zich in de bosjes. Er zijn geen oude huiden meer waar de kleine vogels hun nest maakten.. El hombre con su escopeta El niño con su honda jagen ze voor de lol en zelfs vernietigen ze hun nestjes de vogels creó dios los dio una garganta primorosa de todas las cosas die zingen de de vogels is voz hermosa. El cernícalo, poco, traro de los pajaritos zijn zijn vijand zoals también el son del hombre cuando en la siembra el comen el trigo. Nooit een vogeltje doden. Het beste is dat het een nest heeft. En als ze geen moeder hebben, sterven de vogels van de honger en de kou.. Leer van de natuur Het mooiste wat God schiep Waar geen drugs of dronkenschap Ze prijzen alleen de Heer. ze eten gusanitos en je kunt ze observeren ze rennen en dan luisteren en zo kunnen ze ze vinden.

Tien kleine baby's van een moeder die ik koos om te zorgen dat ze de mooiste meid van de wereld werd. Ze was pas zes maanden oud en wilde moeder worden.. Ik heb haar niet toegestaan om haar te laten gaan. De maanden gingen voorbij en niemand kon haar stoppen. Drie keer per jaar, haar kinderen, wist ze hoe ze moest zorgen.. Como es tan regalona como solo lo que le gusta: melk, fruit, graan, chancado en een beetje vettelijke kip. Drie maanden was verloren voor de tijd van de hazelnoten op een dag hoorde ik nieuws dat ik in een oude molen logeerde om haar te pakken terwijl ik sliep ik stond op muy temprano, en toen ik aankwam kon ik me niet zien, met een kaars in de hand. Ik belde haar bij haar naam, de trui was op haar kop. Ik was zwanger geworden.. Twee keer had hij een winternacht een kans, hij bleef buiten in de potrero en hij schreeuwde van de kou.. Maar ze herstelde zich en na een paar maanden was ze weer in de buurt van een leeuw die haar beentjes had geblesseerd.. met veel penicilline de auto bleef leven, in zijn chiquero botada twee maanden a pura comida. Tot zijn vijfde dag, Don Ciro, moest hij op een dag stoppen omdat de auto daar schreeuwde.. Vijftig en vier keer in achttien jaar leeftijd tussen vijf en twaalf keer was ze de enige die ze had. door een gemiddelde van zeven vijftig vier parities dan driehonderd zeventig zeven tot tien duizend, dan vier miljoen. Happy hoy de auto passee door los potreros die wilt, van oude, niet meer heeft kinderen maar blijft arrogant en fier. En altijd iets lekker eten want alles is goed en je bent niet bang voor de dood.. Als iemand haar wil bijten, zullen ze bijten.. Als mijn kleinkinderen komen dan is ze jaloers en gaat ze voor hen heen om te zien hoeveel de auto waard is.

Gisteren bezocht ik het kerkhof van mijn volk en ik stopte bij de tombe van de kruis leeg ik heb er vele malen doorheen gelopen maar ik keek nooit naar haar en ik zag haar ook niet. Er staat een aantal vrouwen op geschreven met mooie tekens die door de jaren heen blijven hangen met regen, tijden en sneeuw.. Maar wie is deze vrouw die daar woont? Wat is het verhaal van het leven dat hij leefde, zal in herinneringen aan het verleden zijn gebleven, zullen er overblijfselen zijn van het leven dat hij leidde? Heb je genoten van de geurende geur van bloemen en de zigzaggende vlucht van prachtige vlinders, de gebogen schittering van de regenboog en het lichtroze dat sommige rozen schildert? Maakte u direct deel uit van talloze verhalen over ongebreidelde, verachtelijke, wrede passie, geschreven in grote witte letters op een klein stukje wit papier? Heel stralend in je trouwjurk, boeket in de hand, heb je het altaar bereikt en bij de vuile boosaardige opmerking kon je zuiverheid nooit worden bezoedeld? Heb je het begin van de dageraad overwonnen, de viriele zuchten in je kielzog gecultiveerd, gezwoegd onder gure zonnen als ze dwalen terwijl ze naar hun zonsondergang lopen? Genoot je van liefde en genoegens, proefde je het elixer van geluk, of leefde je in voortdurend lijden onder de sombere heerschappij van ellende? Heb je ooit mijn pad gekruist of ben je me gewoon gepasseerd, bedekt met een mantel van verdriet, terwijl je met je ritmische pas liep? Ontmoeten we elkaar op een avond van aangezicht tot aangezicht En op je lippen bloeide een mooie glimlach En in schaamte bloosden je wangen Je rende haastig van me weg? Streelde je glimlach een zwerver, verspreidde je je glimlach over de hele wereld, of verspreidde je hand het onkruid met daden van gemeenheid en sluwheid? Heb je jezelf aan de verkeerde man gegeven en werd je leven een wilde winter, of heb je jezelf gegeven aan degene van wie je hartstochtelijk hield, helemaal vervuld van vreugde in je hart? Ben je op een dag heerlijk in slaap gevallen, ben je gewoon vergeten wakker te worden of is je leven uit elkaar gevallen?.

Achter al onze hemelse hemelen waar de zon schijnt op zwarte achtergronden leefde een zeer mooie prinses die op bloemrijke velden stond.. Prinsessen geboren op verre planeten temperen hun karakter in eenzame uren. Ze leren van strenggeziene opvoeders om van het mooie te houden en zachtjes te praten.. Op een ochtend, terwijl ze lag te bidden, kwam haar dageraad voor het altaar een verfijnde, geurige boodschap binnen, omgeven in een zucht van koninklijke aanwezigheid.. “Ik ben het prinsje uit dat sprookje dat nederig verlangt naar je liefde, die in het midden van een kleine planeet de mooiste bloem voor jou kweekt.. Kom naar me, mijn prinsesje, kom hierheen, geliefde prinsesje, dat ik het meest wil in het leven, dat jij altijd mijn geliefde bent.. We gaan samen over de sterrenwegen, we bezoeken een vos die in de woestijn woont, een slang is onze beste vriendin, we genieten van het gras dat op het open veld groeit En op een avond vertrok de prinses op reis. Of hij op een zwervende komeet kwam, in het begin van een kristalheldere lach, of in de glans van een ochtendlicht? Maar in de uitgestrekte hemel is de prinses gewoon verdwaald. Ze heeft de plaats niet gevonden waar de prins op hoopte.. Hij zette zijn voet op een land aan de rand van de aarde met vele rivieren die de berg afdalen, een grote woestijn, bergketen, prachtige meren en een enorme, zeer rustige zee die hem bad.. En ze gaf op met de terugreis verleid door de grote schoonheid van een kopie die haar betoverde met haar gloeiende rode kleur terwijl ze aan een tak van een kopie hing.. En de ouderen gaven hem een mooie naam die eindigt met EEN en begint met de zee geselecteerd uit vele andere namen als de mooiste die ze konden vinden. En de prinses loopt door de plekken van de aarde en plant prachtige bloemen overal in haar tuinen die altijd in bloei zijn en er zijn er nog veel meer die wachten om te bloeien. Een.. Ga door.

Verliefd zijn, vrienden, is het vinden van de juiste naam voor het leven.. Het is het einde van de woorden die nodig zijn om de dood te confronteren. Het is het terugvinden van de verborgen sleutel die de gevangenis opent waarin de ziel gevangen zit.. Het is opstaan uit de aarde met een kracht die van boven claimt. Het is de wind in te ademen die boven het vlees ademt.. Het is om vanuit de top van de persoon de oorzaak van de verwondingen te bekijken.. Het is in een oog een echte blik waarnemen die naar ons kijkt. Het is in een mond horen van je eigen stem die diep herhaald wordt.. Het is een verrassing in een paar handen die warmte van het perfecte gezelschap. Het is vermoeden dat, voor altijd, de eenzaamheid van onze schaduw is overwonnen.. Verliefd zijn, vrienden, is ontdekken waar lichaam en ziel samenkomen.. Het is de kristalheldere stem van een rivier in de woestijn horen die ons roept.. Het is het zien van de zee vanuit de toren waar onze jeugd gevangen is gehouden.. Het is het ondersteunen van de droevige ogen in een landschap van stork en klokken. Het is een gebied bezetten waar parfums en wapens samenleven.. Het is de wet geven aan elke roos en tegelijkertijd ontvangen van zijn zwaard. Het is het gevoel verwarren met een vuur dat uit de borst stijgt. Het is het regeren van het vuur en tegelijkertijd slaaf van de vlam.. Het is het begrijpen van het gedachtevolle gesprek van het hart en de afstand. Het is het vinden van de weg naar het koninkrijk van de muziek zonder tarief. Verliefd zijn, vrienden, is de nacht en de dag in eigen handen nemen.. Het is vergeten tussen de opgewonden vingers het afgeleide hoofd. Het is een herinnering aan Garcilazo als je het lied van een smedenhuis voelt.. Het is lezen wat de eerste zwerven in de ruimte schrijven.. Het is het zien van de avondster door het raam van een boerenhuis.. Het is een trein zien passeren door de berg met de lichten aan.. Het is het begrijpen dat er geen grenzen zijn tussen slaap en wakker zijn.. Het is niet weten wat het verschil is tussen verdriet en vreugde.. Het is middernacht de zwervende bekentenis van de regenbuien horen.. Het is in de duisternis van het hart een lichtje zien. Verliefd zijn, vrienden, is ruimte en tijd met zoetheid te verduren.. Het is wakker worden op een ochtend met het geheim van bloemen en fruit.. Het is vrijkomen van jezelf en verenigd zijn met de andere wezens.. Het is niet te weten of het vreemde of eigen bitterheid is.. Het is het terugtrekken naar de bron van de troebel water van de torrent van angst. Het is het delen van het licht van de wereld en tegelijkertijd het delen van haar donkere nacht.. Het is verbazen en blij zijn dat de maan nog steeds maan is. Het is het bewijzen in lichaam en ziel dat de taak van een man minder zwaar is. Het is om altijd te zeggen, en van nu af aan nooit meer te zeggen.. En het is ook, mijn vrienden, om er zeker van te zijn dat je je handen schoon hebt..

Mijn hart klopt voor jou, mijn leven klopt voor jou, je bent de zon die mijn pad verlicht, de frisse bries die me met leven vult, mijn liefde, mijn geluk, mijn alles

En ik hou van hoe zielsverwanten van elkaar houden, zoals echte geliefden van elkaar houden, met passie, met toewijding, met heel hun hart

Je bent mijn perfecte match, mijn oranje helft, mijn andere helft, je bent de persoon die ik altijd heb gezocht, de liefde die ik altijd heb verlangd.

Laat je oude, jonge hart rust in mijn handen, en laat het zich openmaken in verhalen, dode geuren, klokken en echo's van klokken.. Je komt tot vandaag om me te vertellen, je komt van de bergen van je jeugd, het voorjas vol bloemen en de angst van de pinna in de blik. Kom en hou ook van mij; je weet hoe kort het is om te leven; rust je hulpeloosheid in de mijne, vertel me je kindertijd, zonder woorden. Jij, net als ik, als je terugkomt van de kust, of van de bossen, of van de bergen, tegenover het leven of de lente of aan de rand van het voorbijgaande jaar, denk je: dingen gaan sneller voorbij dan onze ogen ze kunnen aanschouwen. Om elke minuut te dromen die je leeft, zou het een jaar duren.. Je wilt de dode dagen opnieuw hebben, net als de brieven, al haar adel hebben uitgestort voor de dag dat je voor de Heer gaat. Je keert terug, ze langzaam te dromen, naar de vluchtige dingen die je net gekruist hebt gelaten; niet blijven staan, half gesneden, als sinaasappels. Je gaat nu alles verbeteren want wat was, na de dood, verandert; dus in de kinderen de overleden ouders en het licht van het oude huis. Samen één voor één de speelgoed van de herinnering, de lichte vissersboten, met de naam in zwarte letters op de groene en witte proo, wanneer, in de avond de hoge schroever ontvangt ze in zijn uitgestrekte schaduw; de seizoenen op het vlak, de hemelen in de licht van de zon die loopt.. Maar nu ik van je hou, verzamel ik met mij je afdrukken; als kinderen met hun stempels van de wereld, van de kleur van vreemde landen. We zullen samen de braakliggende, onverbouwde velden van de verstreken uren doorkruisen; we zullen langzaam praten in de avonduren, de diepe kisten roeren. Dat wat was, ons zijn bloed geeft, nu het tijd is, niet tot niets terugkeert, en van deze weinigheid brengen wij eens onze handen vol aan God. Verward de twee herinneringen, onze gisteren worden één, en van hem, in gemeenschappelijke droom bezit het, onze toekomst wordt één geboren.. Zo spinnen we het weefsel van herinneringen dat we als een doek dragen, we vouwen met dagen uit het verleden alle dagen van morgen. Elk uur met een herinnering gekoppeld en weerklinkend, elk beeld van jou tussen de mijne verkeerd verstrengeld, alles in zo'n verwarring groeit en vrucht draagt, wat voorbij is met wat voorbij is, en alles ontvouwt zich in de tijd; zoals jouw hart, geliefde, dat ruikt naar oude lente en eindeloos ontvouwt en uitstort In geluiden, en echo's, en echo's van echo's, zoals de herinnerde klokken

Laat de dag niet voorbijgaan zonder dat je een beetje gegroeid bent, zonder dat je gelukkig bent, zonder dat je dromen zijn toegenomen.. Laat je niet overweldigen door ontmoediging. Laat niemand je het recht afnemen om je uit te drukken, dat is bijna een plicht.. Laat niet de drang om iets bijzonders uit je leven te maken. Hou er altijd van dat woorden en poëzie de wereld kunnen veranderen.. Wat er ook gebeurt, onze essentie is intact.. We zijn wezens vol passie. Het leven is een woestijn en oase. Het maakt ons kapot, het doet ons pijn, het leert ons, het maakt ons de protagonisten van ons eigen verhaal.. Al blaast de wind tegenover, het machtige werk gaat door:. Stop nooit met dromen, want in dromen is de mens vrij. No caigas en el peor de los errores: de stilte. De meesten leven in een verschrikkelijke stilte.. Om er het beste van te maken. Hij vlucht.. “Ik laat mijn geschreeuw over de daken van deze wereld uitgaan, zegt de dichter. Waardeert de schoonheid van eenvoudige dingen. Je kunt mooie poëzie maken over kleine dingen, maar we kunnen niet tegen onszelf op pad varen.. Dat maakt het leven een hel.. Geniet van de paniek die je krijgt als je het leven voor je hebt.. Leef het intens, zonder middelmatigheid.. Denk dat de toekomst in jou ligt en ga de taak met trots en zonder angst aan. Leer van wie je kan leren. De ervaringen van degenen die ons voorgingen van onze doode dichters, helpen je om door het leven te lopen De maatschappij van vandaag zijn wij: De levende dichters”. Laat het leven niet over je heen gaan zonder dat je het hebt geleefd..