ValeriieScoot

Welkom in mijn woning.

Ik ben

Valerie.

Zolang jij bestaat, zolang mijn blik op je uitkijkt over de heuvels, zolang niets mijn hart vult, behalve je beeld, en er een afgelegen kans is dat je ergens leeft, verlicht door een licht. Zolang ik voel dat je bent en je zo heet, met die kleine naam van jou, zal ik doorgaan zoals nu, mijn geliefde, ver weg, onder die liefde die groeit en niet eindigt, onder die liefde die blijft en nooit eindigt.

Liefde bestaat als een vuur om in haar schoonheid alle lelijkheid van de wereld te verbranden.. Liefde bestaat als een geschenk van de goedaardige godinnen aan wie de schoonheid liefheeft en vermenigvuldigt, zoals bloemen en water.. Liefde bestaat als een gave alleen voor degenen die bereid zijn om elke andere gave op te geven.. Liefde bestaat om de wereld te bewonen als het paradijs dat een afgeleide minnaar verloor door luiheid door gebrek aan wijsheid. Liefde bestaat om klokken te laten knallen lang wordt kort het korte oneindige en schoonheid vervaagt de lelijkheid van de wereld.

Als de mens zou kunnen zeggen wat hij liefheeft, als de mens zijn liefde voor de hemel zou kunnen verheffen als een wolk in het licht; Als ik, als muren die afbrokkelen, om de waarheid te begroeten die in het midden staat, zijn lichaam zou kunnen afbrokkelen, zodat alleen de waarheid van zijn liefde overblijft, de waarheid van hemzelf, die geen glorie, fortuin of ambitie wordt genoemd, maar liefde of verlangen, zou ik degene zijn die ik me voorstelde; Hij die met zijn tong, zijn ogen en zijn handen voor de mensen de onbekende waarheid, de waarheid van zijn ware liefde verkondigt. Vrijheid ken ik niet, maar de vrijheid om gebonden te zijn aan iemand wiens naam ik niet zonder schrik kan horen. Iemand voor wie ik dit kleine bestaan vergeet. Voor wie dag en nacht voor mij zijn wat ik wil. Of hij verheft vrij, met de vrijheid van liefde, de enige vrijheid die mij verheft, de enige vrijheid waar ik voor vecht.. U rechtvaardigt mijn bestaan. Als ik u niet ken, heb ik niet geleefd; als ik u niet ken, ben ik niet, want ik heb niet geleefd..

Ik zag je aankomen, de deur oversteken, me een kus geven op de grond, me in de ogen kijken op die unieke manier, zoals alleen jij in de ogen kijkt: het breken van de kalender. Ik zag je die eenvoudige dingen doen die je doet om de wereld te redden. Ik wist niet wie ik moest bedanken..

Soms wil ik corny zijn om te zeggen: ik hou van je. Soms wil ik dom zijn om te schreeuwen: ik hou zoveel van haar. Soms wil ik jong zijn om te huilen, in haar overvloed. Soms wil ik naast je zijn om je warmte te voelen en je blik dat een bloem groeit door mijn borst te breken, een bloem, en te zeggen: deze bloem, voor jou.

Ni recuerdos ni presagios: alleen maar aanwezig, zingen. Geen stilte, geen woorden: jouw stem, alleen, alleen, die tegen me praat. Geen handen, geen lippen, maar twee lichamen, ver weg, apart. Licht en duisternis, ogen en gezichtsvermogen, zicht, het zicht van de ziel. en ten slotte, ten slotte, geen vreugde of verdriet, geen hemel of aarde, niet boven of onder, geen leven of hier zijn, niets alleen liefde, alleen liefhebben.