TamaraHottson

• 
• Elke stukje van mijn leven heeft iets van jou en dat is echt niets bijzonders. Je weet dat zo objectief als ik.. Maar ik wil je iets duidelijk maken. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik niet alleen dit nu, dit wachten op je en halleluja om je te vinden, en verdomme je te verliezen, en je weer te vinden, en hopelijk niets anders.. Ik bedoel niet dat je opeens zegt, ik ga huilen en ik met een discrete knoop in mijn keel, goed huilt. En een onzichtbare mooie regenbui ons beschermt en misschien komt de zon er dan meteen voor. Ik bedoel niet alleen dat ik dag na dag de voorraad van onze kleine, beslissende complicieten opbouw, of dat ik kan of me kan geloven dat ik mijn tegenslagen in overwinningen kan veranderen, of dat je me het liefste cadeau van je meest recente wanhoop geeft.. Niet. Het is veel ernstiger.. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik dat je naast die zoete ramp mijn kindertijd herschrijft, die leeftijd waarin je volwassen en plechtige dingen zegt en plechtige volwassenen ze vieren, en jij weet dat dat niet werkt.. Ik bedoel, je bent mijn tienerjaren aan het herstellen, die tijd dat ik een oude man was die bezorgd was, en je weet wel, in plaats daarvan haal je uit die woestijn, mijn kiem van vreugde en water hem door ernaar te kijken.. Ik bedoel dat je mijn jeugd schudt, die pot die niemand ooit in zijn handen heeft genomen, die schaduw die niemand in zijn schaduw heeft gebracht, en jij weet in plaats daarvan te schudden tot de droge bladeren beginnen te vallen, en het kader van mijn waarheid zonder prestaties blijft. Ik bedoel, je omarmt mijn volwassenheid, deze mix van verbazing en ervaring, deze vreemde grens van angst en sneeuw, deze vonk die de dood verlicht, deze afgrond van armzalige leven.. Zoals je ziet is het ernstiger, veel ernstiger, want met deze en andere woorden, wil ik zeggen dat je niet alleen bent, de lieve meid die je bent, maar ook de prachtige of voorzichtige vrouwen die ik heb liefgehad of wil. Want dankzij jullie heb ik ontdekt, (je zult zeggen dat het nu tijd is en terecht), dat liefde een mooie en vrijgevige baai is, die verlicht en verduisterd wordt, zoals het leven komt, een baai waar schepen komen en gaan, komen met vogels en voorspellingen, en vertrekken met sirenes en wolken. Een mooie, vrijgevige baai, waar schepen komen en gaan.. Maar jij, alsjeblieft, ga niet weg.
• 
• Elk jaar dat voorbijgaat zien we minder vogels in het veld de ochtenden zijn het treurigst en niet vrolijk met hun lied. De mooie loicas met hun pechuga colorada de tordos, diucas y zorzales verstopten zich in de bosjes. Er zijn geen oude huiden meer waar de kleine vogels hun nest maakten.. El hombre con su escopeta El niño con su honda jagen ze voor de lol en zelfs vernietigen ze hun nestjes de vogels creó dios los dio una garganta primorosa de todas las cosas die zingen de de vogels is voz hermosa. El cernícalo, poco, traro de los pajaritos zijn zijn vijand zoals también el son del hombre cuando en la siembra el comen el trigo. Nooit een vogeltje doden. Het beste is dat het een nest heeft. En als ze geen moeder hebben, sterven de vogels van de honger en de kou.. Leer van de natuur Het mooiste wat God schiep Waar geen drugs of dronkenschap Ze prijzen alleen de Heer. ze eten gusanitos en je kunt ze observeren ze rennen en dan luisteren en zo kunnen ze ze vinden.
• 
• Achter al onze hemelse hemelen waar de zon schijnt op zwarte achtergronden leefde een zeer mooie prinses die op bloemrijke velden stond.. Prinsessen geboren op verre planeten temperen hun karakter in eenzame uren. Ze leren van strenggeziene opvoeders om van het mooie te houden en zachtjes te praten.. Op een ochtend, terwijl ze lag te bidden, kwam haar dageraad voor het altaar een verfijnde, geurige boodschap binnen, omgeven in een zucht van koninklijke aanwezigheid.. “Ik ben het prinsje uit dat sprookje dat nederig verlangt naar je liefde, die in het midden van een kleine planeet de mooiste bloem voor jou kweekt.. Kom naar me, mijn prinsesje, kom hierheen, geliefde prinsesje, dat ik het meest wil in het leven, dat jij altijd mijn geliefde bent.. We gaan samen over de sterrenwegen, we bezoeken een vos die in de woestijn woont, een slang is onze beste vriendin, we genieten van het gras dat op het open veld groeit En op een avond vertrok de prinses op reis. Of hij op een zwervende komeet kwam, in het begin van een kristalheldere lach, of in de glans van een ochtendlicht? Maar in de uitgestrekte hemel is de prinses gewoon verdwaald. Ze heeft de plaats niet gevonden waar de prins op hoopte.. Hij zette zijn voet op een land aan de rand van de aarde met vele rivieren die de berg afdalen, een grote woestijn, bergketen, prachtige meren en een enorme, zeer rustige zee die hem bad.. En ze gaf op met de terugreis verleid door de grote schoonheid van een kopie die haar betoverde met haar gloeiende rode kleur terwijl ze aan een tak van een kopie hing.. En de ouderen gaven hem een mooie naam die eindigt met EEN en begint met de zee geselecteerd uit vele andere namen als de mooiste die ze konden vinden. En de prinses loopt door de plekken van de aarde en plant prachtige bloemen overal in haar tuinen die altijd in bloei zijn en er zijn er nog veel meer die wachten om te bloeien.
• 
• Achter al onze hemelse hemelen waar de zon schijnt op zwarte achtergronden leefde een zeer mooie prinses die op bloemrijke velden stond.. Prinsessen geboren op verre planeten temperen hun karakter in eenzame uren. Ze leren van strenggeziene opvoeders om van het mooie te houden en zachtjes te praten.. Op een ochtend, terwijl ze lag te bidden, kwam haar dageraad voor het altaar een verfijnde, geurige boodschap binnen, omgeven in een zucht van koninklijke aanwezigheid.. “Ik ben het prinsje uit dat sprookje dat nederig verlangt naar je liefde, die in het midden van een kleine planeet de mooiste bloem voor jou kweekt.. Kom naar me, mijn prinsesje, kom hierheen, geliefde prinsesje, dat ik het meest wil in het leven, dat jij altijd mijn geliefde bent.. We gaan samen over de sterrenwegen, we bezoeken een vos die in de woestijn woont, een slang is onze beste vriendin, we genieten van het gras dat op het open veld groeit En op een avond vertrok de prinses op reis. Of hij op een zwervende komeet kwam, in het begin van een kristalheldere lach, of in de glans van een ochtendlicht? Maar in de uitgestrekte hemel is de prinses gewoon verdwaald. Ze heeft de plaats niet gevonden waar de prins op hoopte.. Hij zette zijn voet op een land aan de rand van de aarde met vele rivieren die de berg afdalen, een grote woestijn, bergketen, prachtige meren en een enorme, zeer rustige zee die hem bad.. En ze gaf op met de terugreis verleid door de grote schoonheid van een kopie die haar betoverde met haar gloeiende rode kleur terwijl ze aan een tak van een kopie hing.. En de ouderen gaven hem een mooie naam die eindigt met EEN en begint met de zee geselecteerd uit vele andere namen als de mooiste die ze konden vinden. En de prinses loopt door de plekken van de aarde en plant prachtige bloemen overal in haar tuinen die altijd in bloei zijn en er zijn er nog veel meer die wachten om te bloeien.
• 
• Ik zing wat jij liefhad, mijn leven, als je naar me toe komt en luistert, mijn leven, als je je herinnert aan de wereld die je hebt geleefd, in de avond zingen ik, mijn schaduw. Ik wil niet stil worden, mijn leven.. ¿Hoe zou je me zonder mijn trouwe schreeuw vinden? Wat is het teken, wat verklaart mij, mijn leven? Ik ben dezelfde als jij was, mijn leven.. Niet traag, niet achter de lijn, niet verloren. Kom in de schemering, mijn leven; kom een liedje herinneren, mijn leven, als je het lied herkent van geleerd en als je mijn naam nog herinnert. Ik zal op je wachten zonder tijdslimiet.. Wees niet bang voor nacht, mist of regen.. Het gaat met een pad of zonder pad. roep me waar je bent, mijn ziel, en loop recht naar me toe, maat.
• 
• Elke stukje van mijn leven heeft iets van jou en dat is echt niets bijzonders. Je weet dat zo objectief als ik.. Maar ik wil je iets duidelijk maken. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik niet alleen dit nu, dit wachten op je en halleluja om je te vinden, en verdomme je te verliezen, en je weer te vinden, en hopelijk niets anders.. Ik bedoel niet dat je opeens zegt, ik ga huilen en ik met een discrete knoop in mijn keel, goed huilt. En een onzichtbare mooie regenbui ons beschermt en misschien komt de zon er dan meteen voor. Ik bedoel niet alleen dat ik dag na dag de voorraad van onze kleine, beslissende complicieten opbouw, of dat ik kan of me kan geloven dat ik mijn tegenslagen in overwinningen kan veranderen, of dat je me het liefste cadeau van je meest recente wanhoop geeft.. Niet. Het is veel ernstiger.. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik dat je naast die zoete ramp mijn kindertijd herschrijft, die leeftijd waarin je volwassen en plechtige dingen zegt en plechtige volwassenen ze vieren, en jij weet dat dat niet werkt.. Ik bedoel, je bent mijn tienerjaren aan het herstellen, die tijd dat ik een oude man was die bezorgd was, en je weet wel, in plaats daarvan haal je uit die woestijn, mijn kiem van vreugde en water hem door ernaar te kijken.. Ik bedoel dat je mijn jeugd schudt, die pot die niemand ooit in zijn handen heeft genomen, die schaduw die niemand in zijn schaduw heeft gebracht, en jij weet in plaats daarvan te schudden tot de droge bladeren beginnen te vallen, en het kader van mijn waarheid zonder prestaties blijft. Ik bedoel, je omarmt mijn volwassenheid, deze mix van verbazing en ervaring, deze vreemde grens van angst en sneeuw, deze vonk die de dood verlicht, deze afgrond van armzalige leven.. Zoals je ziet is het ernstiger, veel ernstiger, want met deze en andere woorden, wil ik zeggen dat je niet alleen bent, de lieve meid die je bent, maar ook de prachtige of voorzichtige vrouwen die ik heb liefgehad of wil. Want dankzij jullie heb ik ontdekt, (je zult zeggen dat het nu tijd is en terecht), dat liefde een mooie en vrijgevige baai is, die verlicht en verduisterd wordt, zoals het leven komt, een baai waar schepen komen en gaan, komen met vogels en voorspellingen, en vertrekken met sirenes en wolken. Een mooie, vrijgevige baai, waar schepen komen en gaan.. Maar jij, alsjeblieft, ga niet weg. 2. ‘Ik hou van je bij je wenkbrauw...' door: Julio Cortázar Ik hou van je door wenkbrauwen, door haar, ik debatteer met je in witte gangen waar de lichtbronnen worden gespeeld, ik maak ruzie met elke naam, ik scheur je eruit met de delicatesse van een litteken, ik stop as van bliksem en linten in je haar die in de regen sliepen. Ik wil niet dat je een vorm hebt, dat je precies bent wat achter je hand komt, want water, denk aan water, en leeuwen als ze oplossen in de suiker van de fabel, en gebaren, die architectuur van het niets, hun lampen aansteken in het midden van de ontmoeting. De hele ochtend is het bord waar ik je uitvind en teken, snel te wissen, zo ben je niet, ook niet met dat strakke haar, dat glimlach. Ik zoek je som, de rand van het glas waar de wijn ook de maan en de spiegel is, ik zoek die lijn die een man in een museum galerij doet trillen. En ik hou van je, en het is weer en koud.
• 
• De lucht terug onder de echo tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen. de luchtachtergrond onder de echo-tak. De achterwateren onder het luzernebladeren. Het toevluchtsoord van je mond onder dikke kussen.

De lucht achtergrond onder de echo tak. De achtergrond van het water onder het blad van de luxeboom. De achterkant van je mond onder de dikte van kussen.

• 
• Wat je kent is zo weinig wat je kent van mij wat je kent zijn mijn wolken zijn mijn stiltes zijn mijn gebaren wat je kent is de droefheid van mijn huis gezien van buiten zijn de postigos van mijn droefheid de beller van mijn droefheid maar je weet niets van de sumo denk je soms dat het zo weinig is wat ik van je weet wat ik weet of het je wolken zijn of je stilte of je gebaren wat ik weet is de droefheid van je huis gezien van buiten zijn de postigos van je droefheid de beller van je droefheid. Maar je belt niet.. Maar hij belde niet. Wat je weet is zo weinig, wat je over mij weet, wat je weet zijn mijn wolken, het zijn mijn stiltes, het zijn mijn gebaren, wat je weet is het verdriet van mijn huis, van buitenaf gezien, het zijn de luiken van mijn verdriet, de roeper van mijn verdriet. Maar je weet niets, je denkt hoogstens dat er zo weinig is dat ik over je weet, wat ik weet, dat wil zeggen, je wolken of je stiltes of je gebaren, wat ik weet is het verdriet van je huis van buitenaf gezien, het zijn de luiken van je verdriet, de klopper van je verdriet. Maar je belt niet.. Maar hij belde niet. Wat je weet is zo weinig, wat je over mij weet, wat je weet zijn mijn wolken, het zijn mijn stiltes, het zijn mijn gebaren, wat je weet is het verdriet van mijn huis, van buitenaf gezien, het zijn de luiken van mijn verdriet, de roeper van mijn verdriet. Maar je weet niets, je denkt hoogstens dat er zo weinig is dat ik over je weet, wat ik weet, dat wil zeggen, je wolken of je stiltes of je gebaren, wat ik weet is het verdriet van je huis van buitenaf gezien, het zijn de luiken van je verdriet, de klopper van je verdriet. Maar je belt niet.. Maar ik bel niet. Wat je kent is zo weinig wat je van mij kent wat je kent zijn mijn wolken zijn mijn stiltes zijn mijn gebaren wat je kent is de droefheid van mijn huis gezien van buiten zijn de postjes van mijn droefheid de beller van mijn droefheid maar je weet niets van de sumo denk je soms dat het zo weinig is wat ik van je weet wat ik weet of het je wolken zijn of je stilte of je gebaren wat ik weet is de droefheid van je huis gezien van buiten zijn de postigos van je droefheid de beller van je droefheid. Maar je belt niet.. Maar hij belde niet. Wat je weet is zo weinig, wat je over mij weet, wat je weet zijn mijn wolken, het zijn mijn stiltes, het zijn mijn gebaren, wat je weet is het verdriet van mijn huis, van buitenaf gezien, het zijn de luiken van mijn verdriet, de roeper van mijn verdriet. Maar je weet niets, je denkt hoogstens dat er zo weinig is dat ik over je weet, wat ik weet, dat wil zeggen, je wolken of je stiltes of je gebaren, wat ik weet is het verdriet van je huis van buitenaf gezien, het zijn de luiken van je verdriet, de klopper van je verdriet. Maar je belt niet.. Wat je weet is zo weinig, wat je over mij weet, wat je weet zijn mijn wolken, het zijn mijn stiltes, het zijn mijn gebaren, wat je weet is het verdriet van mijn huis, van buitenaf gezien, het zijn de luiken van mijn verdriet, de roeper van mijn verdriet. Maar je weet niets, je denkt hoogstens dat er zo weinig is dat ik over je weet, wat ik weet, dat wil zeggen, je wolken of je stiltes of je gebaren, wat ik weet is het verdriet van je huis van buitenaf gezien, het zijn de luiken van je verdriet, de klopper van je verdriet. Maar je belt niet.. Maar hij belde niet. Wat je weet is zo weinig, wat je over mij weet, wat je weet zijn mijn wolken, het zijn mijn stiltes, het zijn mijn gebaren, wat je weet is het verdriet van mijn huis, van buitenaf gezien, het zijn de luiken van mijn verdriet, de roeper van mijn verdriet. Maar je weet niets, je denkt hoogstens dat er zo weinig is dat ik over je weet, wat ik weet, dat wil zeggen, je wolken of je stiltes of je gebaren, wat ik weet is het verdriet van je huis van buitenaf gezien, het zijn de luiken van je verdriet, de klopper van je verdriet. Maar je belt niet.. Maar ik wil niet..
• 
• We creëren een hobby samen zodat we een beetje uit deze eentonigheid kunnen komen die zo uitgeput van mij is. Je zult altijd die aandacht hebben die je zo graag verlangt, die je zo graag wilt.

Ik wil je leren kennen en van je weten. Wat vind je ervan als je komt en we elkaar leren kennen? Vertel me over jou.

Ik vind het geweldig om mooi voor je te zijn. Ik vind het geweldig om mijn kleren te combineren en van alles te genieten.

Laat ons alleen zijn en weten wat er in ons hoofd gebeurt als we vrij zijn om dingen te doen laten we proberen en zien wat er gebeurt met dit alles wat er gebeurt als je het probeert van mij blijf je veel zin om niet te stoppen en ik wil alleen maar bij je zijn

Laten we onze lichamen voelen en zien wat er in die tijd gebeurt.

Hallo, hoe gaat het met je? Ik ben Tamara. Ik wil je graag leren kennen. Ik ben nieuw hier. Ik kan de vrouw worden die je zo graag zoekt.