ShiaraRussi

Je découvre mes paupières et mes joues, aux baisers Le coin vous attend: entrouvert Le cou relevé pour être approché; à travers tes lèvres Lentement, il passe sur mes épaules, découvert Et maintenant que je ouvre les yeux, regarde-moi et nous parlerons Ik ontdek mijn ogen en mijn schouders, en nu dat ik mijn ogen open, kijk-mi en we praten

 

❤❤❤❤

❤❤❤

❤❤❤

❤❤❤

❤❤❤

Je naakte lichaam op die stam met zoveel doornen, die je nette en morbide huid raken, je stevige borsten scheuren en het spoor van huilen achterlaten, je nauwgezette rode lippen, je ogen vol waanzin en verderf, je gladde buik die je onafhankelijkheid verklaart als vrouw, als bloem, als leven, als vogel. Vrouw geschreven en beschreven op een afgelegen bed, hij de fuchsia maan, op een paarse rots. Vrouw van perfecte vorm, moe van de dauw die uit je voorhoofd en je borst komt. Vrouw met een zoete en bloederige geest als de onschuld van de gedachten die uit je voeten zijn gesneden, die hun pad hebben weerhouden op deze grond die nooit meer zal condenseren..

Als ik verlang, denk ik aan jou en stel ik me voor wat ik jou zou aandoen... Je hebt geen idee van wat ik me voorstel en dan groeit het verlangen steeds groter in me... Mijn speeksel zal je naakte huid kleden; Mijn handen zullen als een Da Vinci je lichaam tekenen, stap voor stap met de vingertoppen en later met mijn natte tong; Mijn heupen zullen dansen in hun privéfeest met die van jou en een enkel kreunen zal uit je keel en de mijne komen.. En de wens blijft groeien, nu zal jouw huid als een jas mijn huid bedekken en weer zal jouw tong de chisel zijn van mijn warme lichaam en weer zullen we de tuin van verlangen bereiken.. En dit keer zal ons gekerm de aarde schudden en de meest primitieve instincten van de buren wekken... Zo is mijn verlangen naar jou; je hebt niet de geringste idee van alles wat door mijn geest gaat als het verlangen naar jou, groeit in mij.

🌹🌹🌹🌹

Kom en vaar door mijn naakte lichaam, met je vurige handen van passie ontdek mijn gevoeligheid en verdrink in mijn rivieren van angst..

Ik wil je graag. Ik wil je graag. Ik wil je graag..

 

Slap me langzaam aan, laat me weer opkomen om mijn middel, kus me gek, laat me waanzinnig worden, raak in mijn krullende haar en laat me nooit ontsnappen.

 

Kijk me aan terwijl je handen door mijn lichaam gaan, mijn duisternis vindt en er zonder twijfel doorheen vaart..

 

Laat me je vastberadenheid voelen die zucht en zucht veroorzaakt zonder remmen of verwachtingen.

 

Liefde mij vanavond, liefje, ik heb vandaag nodig om je in mij te voelen en te genieten van ons, zoals elke nacht dit wordt. Onze langverwachte ontmoeting.

Ik heb hebzucht naar je lichaam, je zachte huid die op de mijne glijdt.. Tu piel: kaart opgeslagen in zout hebzucht dat taalkloppende in mijn uitsprong pompende been binnen: ritueel-ontwaker van onze instincten, gedeelde speeksel, unison effluviums Gierigheid, je eenvoudige naaktheid, het verval van de adem, onze verloren blikken die zich zoeken, je nek open voor mij, de broosheid van die momentane opklimming die ons naar het lichaam van de ander verplaatst waar we sterven, opnieuw, in het leven, waar we leven een ogenblik, in de dood

Vrouwenlichaam, witte heuvels, witte dijden, je lijkt op de wereld in je overgave houding.

Mijn wilde boerenlichaam ondermijnt je en laat je kind uit de grond springen. Ik was alleen als een tunnel. De vogels vluchtten van me en in mij kwam de nacht haar machtige invasie..

Om te overleven, smeedde ik je als een wapen, als een pijl in mijn boog, als een steen in mijn sling. Maar de tijd van wraak komt, en ik hou van je.

Lichaam van huid, van mos, van melk, gretig en stevig. Ach, de borstvaten! Ah, de ogen van de afwezigheid! Oh, de puberroses! Ah, je trage stem. Mijn vrouwelijke lichaam, ik zal volharden in uw genade.

Mijn dorst, mijn onbeperkte verlangen, mijn twijfelachtige weg! Donkere rivieren waar eeuwige dorst volgt, en vermoeidheid volgt, en eindeloze pijn.

Op de brandende naaktheid trillen de slipperige, sensueel geklede, luchtgevoerde, vrijheid, als met lichte vleugels. stijve tepels, als kogels op het punt te schieten; creatieve wil van een medeplichtigheid die je meer geeft naarmate je meer cadeautjes geeft. De reactie is een ontvankelijke houding, die in elke holte slurpt en verslindt, en het onbuigzame in zachtheid uitdrukt. tussen de open dijken, mijn grepen stevig vast, hoe je stem tussen glimlachten kreunt 🤭

👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑👑

Als je raden wat ik denk, geef ik het je op je lippen. 💋

De enige manier om een goed werk te doen is om van wat je doet te houden. Als je hem nog niet gevonden hebt, blijf zoeken. Zoals met alles wat met het hart te maken heeft, weet je het als je het hebt gevonden.

Succes betekent het beste doen van wat we hebben. Succes ligt in het doen, niet in het bereiken; in het proberen, niet in het slagen. Succes is een persoonlijke standaard, het bereiken van het hoogste in onszelf, het worden van alles wat we kunnen zijn.

En kijk, ik was op zoek naar een ster en ik vond een sterrenstelsel.

De minste op mijn vakantie

Op een goede vakantie heb je niets te doen en heb je de hele dag om het te doen. 😉😎

Mensen die op vakantie lezen, hebben er altijd een betere tijd voor omdat het een totale ontsnapping is, fysiek en mentaal. ✨🌊

Laat de dag niet voorbijgaan zonder dat je een beetje gegroeid bent, zonder dat je gelukkig bent, zonder dat je dromen zijn toegenomen..

Laat je niet overweldigen door ontmoediging.

Laat niemand je het recht afnemen om je uit te drukken, dat is bijna een plicht..

Laat de drang niet varen om van je leven iets bijzonders te maken. Hou er altijd van dat woorden en poëzie de wereld kunnen veranderen..

Wat er ook gebeurt, onze essentie is intact. We zijn wezens vol passie.

Het leven is een woestijn en oase.

Het maakt ons kapot, het doet ons pijn, het leert ons, het maakt ons de protagonisten van ons eigen verhaal..

Al blaast de wind tegenover, het machtige werk gaat door:.

Stop nooit met dromen, want in dromen is de mens vrij.

No caigas en el peor de los errores: de stilte.

De meesten leven in een verschrikkelijke stilte. Geef niet op..

Hij vlucht..

“Ik laat mijn geschreeuw over de daken van deze wereld uitgaan, zegt de dichter.

Waardeert de schoonheid van eenvoudige dingen.

Je kunt mooie poëzie maken over kleine dingen, maar we kunnen niet tegen onszelf op pad varen..

Dat maakt het leven een hel..

Geniet van de paniek die je krijgt als je het leven voor je hebt..

Leef het intens, zonder middelmatigheid..

Denk dat de toekomst in jou ligt en ga de taak met trots en zonder angst aan. Leer van wie je kan leren.

De ervaringen van degenen die ons voorgingen van onze doode dichters, helpen je om door het leven te lopen De maatschappij van vandaag zijn wij: De levende dichters”.

Laat het leven niet over je heen gaan zonder dat je het hebt geleefd.

Ik ben er al, het mooiste moment van het jaar, tijd om te delen ❤ Kom en wens me een gelukkige kerst

Gelukkig zijn is niet alleen het waarderen van een glimlach, maar ook het nadenken over verdriet..

Het is niet alleen het vieren van succes, maar het leren van lessen uit mislukkingen. Het is niet alleen vreugde hebben in applaus, maar vreugde hebben in anonimiteit..

Gelukkig zijn is erkennen dat het leven de moeite waard is om te leven, ondanks alle uitdagingen, misverstanden en crisisstijden.

Gelukkig zijn is geen noodlot, maar een overwinning voor wie weet te reizen in zijn eigen wezen..

Gelukkig zijn is stoppen met het slachtoffer zijn van problemen en acteur worden van je eigen verhaal..

Je wilt me in de ochtend, je wilt me in de schuim, je wilt me in de naak..

Laat het rooskleurig zijn, bovenal puur. van een waarde van niet meer dan EUR 100000.

- De deur is dicht. Zelfs een maanstraal heeft me niet gefilterd. Zelfs een margarita is niet mijn zus.

Je wilt me sneeuw, je wilt me wit, je wilt me dageraad.

Jij die alle glazen met de hand hebt gegeten, van fruit en honing de bruine lippen.

Jij die op het met lampen bedekte feestje de vleesjes achterliet om Bacchus te vieren..

Jij die in de zwarte tuinen van de misleiding in het rood hebt gerend naar de ramp.

Jij, die het skelet intact houdt, ik weet nog niet door welke wonderen, doet alsof je wit bent (God vergeve je), doet alsof je kuis bent (God vergeve je), doet alsof ik alba ben! Vlucht het bos in, ga de bergen in; maak je mond schoon; woont in de hutten; raak de natte aarde aan met je handen; voedt het lichaam met bittere wortel; drinken van de rotsen; slaapt op vorst; Vernieuwt stoffen met salpeter en water: Praat met de vogels en neem jezelf mee bij zonsopgang.

En wanneer de vleesjes tot u zijn teruggekeerd, en wanneer u de ziel die door de holen verstrikt was, in hen hebt gelegd, dan, goede man, pretend me wit, pretend me vlak, pretend me puur.

In de verborgen hoeken van de hartstocht ontwaakt het vuur van de onredelijke erotisme. Verwikkeld in een intieme en hartstochtelijke omhelzing, geven de lichamen zich zonder schaamte of zonde over..

De zachte aanraking van je handen door mijn huid, ontwaakt elke vezel, elk snel en trouw verlangen. Het gefluister van je lippen fluisteren in mijn oor, het ontstelt de vlam, het ontstelt het verborgen verlangen.

De medeplichtige blikken, vol lust en verlangen, zijn in een spel van verleiding en geur. Het aanraken van onze monden, een sublieme dans, waar de tongen dansen en de instincten vervagen..

Erotica ontvouwt zich als een fan van plezier, elke centimeter van de huid met hebzucht en kracht verkennend. De strelen worden kunst, het schetsen van verboden paden, verstrikt in een schommeling van hijgingen en kreunen.

De lakens worden stille getuigen van de ontketende en ongebreidelde bewegingen. Zweet stort zich uit als de dou van passie, terwijl onze lichamen dansen in perfecte gemeenschap..

Het verlangen stijgt in een ongeëvenaarde symfonie, waar harten kloppen in een onwrikbaar ritme. De geur van de extase doordringt de omgeving, terwijl we ons onbeperkt, onbeperkt overgeven..

En in die onstuimige, hectische extase ontdekken we de zuiverheid van het erotische, het authentieke. Eroticisme is jezelf ontdekken, in elke streling, in elk gekerm, in elke ontmoeting..

Het is de ontmoeting van ziel die dorst naar vuur, in een erotische dans vol pracht. Het is diepe verbinding, de lustvolle omhelzing, die ons tilt naar een parallelle, lustvolle kosmos..

In het spel van verlangen, verdwijnt de tijd, en er is alleen maar plezier in elke groeiende hartslag. Erotie kleedt zich in de sensualiteit van de nacht, het ontketent hartstochten die branden als een verspilling.

Dus in deze verboden, geheime omhelzing, duiken we in een wereld vol onzin. Erotisme omringt ons en maakt ons trillen, bij elke adem, bij elke blik, bij elke liefde..

Bijt me zoet voor je mond Ik wil zoete cotton candy zijn.

Dus, aarzel niet, neem me in je lippen, verdiep mijn tanden, smelt me in je tong en meng me met je speeksel want ik wil elke smaakpapille zoeter maken.

Proef me zoet en hebzuchtig eet me op, verteer me, verslind me, alsof ik de verboden vrucht was, de appel van zonde..

En eindelijk, liefste baby, neem een langzame slok als frisse zomerwater en laat me tussen je borsten stromen tot je helemaal nat wordt..

Dronk je van mij zonder bang te zijn voor iets, ik wil de watermelon van je poëzie zijn, voor je bittere mond smakelijke ambrosia.

Ik heb hebst naar je lichaam, je zachte huid die op de mijne glijdt. Je huid: kaart opgeslagen in zout hebzucht dat taalkloppende in mijn uitsprong pompende been binnen: ritueel-ontwaker van onze instincten, gedeelde speeksel, unison effluviums Gierigheid, je eenvoudige naaktheid, het verval van de adem, onze verloren blikken die zich zoeken, je nek open voor mij, de broosheid van die momentane opklimming die ons naar het lichaam van de ander verplaatst waar we sterven, opnieuw, in het leven, waar we leven een ogenblik, in de dood}

De droom als een vogel groeide van licht tot licht, het uitblinken van het gezicht; rustig en door de engelen gedragen, de sneeuw tussen de vleugels daalde. De hemel scheurde haar vreugde, keek naar het licht het kind, verzonken, met de verlegen bloed losgelaten van het hart, de Maagd glimlachte. Toen de herders hun geluk zagen, was het al een deken de ontelbare vlucht over de schildpad van de slaperige stier; en ze verloren hun ogen de schoonheid, voelen, tussen het ware en het onuitsprekelijke, het licht van het onbeweeglijke hart.

Het gevoel hebben dat je het waard bent om geliefd te zijn. Liefde. Heb een ster. Hef je glas naar buiten gericht. Verheug je hart door naar binnen te kijken. Geloof elke dag in mannen. Kijk naar wat er gaat komen met een oog van hoop en een vaste hand. Lieg niet tegen het kussen; dat wil zeggen, niet tegen jezelf liegen. Huil niet om een zon die niet verschijnt. Lach om een ster. Vecht van binnen en van buiten. Om de ziel dronken te krijgen met anderen. Heb een kerstboom van je nek tot je voeten.

De kerst inspireert me. Het is deze magische geest die ik op elke hoek vind. Die me naar jou brengt in gedachten. Ik zie je cadeau dit jaar meer dan ooit een belofte van oprechte liefde dit kerstfeest meer dan ooit het eenvoudige komt dieper het eenvoudige verwacht je niet mijn cadeau, mijn liefde: een gedicht.

Ontbloot mijn oogleden en wangen, kussen de hoek wacht op je: open je nek om te worden benaderd; door je lippen loopt hij langzaam mijn schouders, bloot en nu ik mijn ogen open, kijk naar me en we praten

Aan de rand van je bed, aan de rand van je instinct, aan de rand van het onvoorstelbare. Je kijkt naar de maan achter de glazen, je geest richt een schot op de leegte. een geluid op mijn huid en ik sta erbij. Aan de rand van verlangen.

Ik bedekte de vrucht van mijn eetlust met de bedden; verborgen de morbiditeit in je glimlach, tekenen roze mist je ogen. zo in mijn ogen weerspiegeld kijk ik naar je; een gedonder op mijn huid en mijn handen ademen op je bed.

Mijn lippen vallen in de afgrond ze bereiken hun eerste gouden bestemming ze lopen door je brede voorhoofd ze glijden door je charmante gezicht ze veroveren je rusteloze wangen een gedruis op mijn huid en de eigenaar van je lippen ben ik.

's Avonds bij de maan 'n indiscreet zucht sterft na een ander'm mijn kussen sloten je ogen en zingt de doodsgevaar van je naakte lichaam Mijn ogen verrukken mijn fantasie, een gedruis in mijn huid en mijn lichaam fluistert je wild..

De fijne warmte die mijn lippen binnendringt, de goddelijke warmte van je brandende borsten, de opheffing van mijn verlichtte zintuigen, de woede van mijn gretige handen, ik klim op en neer door die vrouwelijke figuren. Een meer gedonder op mijn huid en een kiss die valt die de weg naar beneden aangeeft.

Ik ga met overweldigend besluit. Ik zie een dal van vuur. Mijn handen maken de weg vrij voor woede. Een gedruis op je delicate huid en een gefluister door de extase van de nacht..

Een scheutje zuchten en waanideeën. Je handen klimmen op mijn benen. Nu zeilen ze haastig naar de haven en naar de vuurtoren. Een geluid dat je bed en je handen verstoort door mijn wakker geslacht.

Carousel van strelen mijn ziel trillen schenk je handen vleselijke fantasieën hete kreunen fluister mijn hele warme warme vocht van je lippen en je tong glijden over mijn brandende randen. Een geluid verlicht de kamer en mijn volledige manlijkheid in je mond.

Verheven in de wens om te sterven in één wezen, smelten de naakte lichamen hun gevoel, ons hok geeft geur aan verlangen, die angstige velletje laat me de stoel toe, begeleidt mijn positie en buigt voor me. Een meer gedruis schenken je ogen als je naar de mijne kijkt en in heupbewegingen de hemel daalt voor mij.

De focus van je lichaam in mijn geest zal blijven worden gegraveerd zoals je wil in mijn hart; ik zie je haar, je nek, je rug. Een honden houding die me nog meer opwindt. Mijn bewegingen zijn nu nachthuilen. Een luider geluid, meer inspiratie en duizend druppels zweet beantwoorden aan plezier..

Je blik, klandiseerde adelaar, jaagt op mijnne en duwt mijn natuur op dat klaagbed; je gemeen glimlach op mijn verloren blik je borsten vallen op mijn open mond en zit op mijn middel speel je met het doelwit. Een geluid zal ons passeren als je slaat. Een geluid was niet veel..

Het lijkt alsof de tijd ineens is verdwenen hoe lang het heeft geduurd voordat mijn mond bij de jouwe kwam; borst voor borst blijf ik je leven binnendringen. Je strakke, drukke, klaagzuchtige ademhaling kopieert de haast van onze bewegingen. Het laatste gedruis. Onze lichamen zijn alleen maar plezier en de helft van mijn leven reizen naar je lichaam.

Het vervormde bed laat ons rusten je gezicht dat aan mijn borst plakt begeleidt een zucht geen kracht die geschapen is die ons nu kan scheiden Ik hou van je Schuwe en tevreden zin we geven zijn vijf ademhalingen verstreken. een gebaar van totale eenheid. Mijn been, nog steeds verlegen, gaat door jouw en we komen aan de rand van je bed. Een andere. En nog een keer.

Zolang jij bestaat, zolang mijn blik op je uitkijkt over de heuvels, zolang niets mijn hart vult, behalve je beeld, en er een afgelegen kans is dat je ergens leeft, verlicht door een licht van welke aard dan ook..

Zolang ik voel dat je bent en je zo heet, met die kleine naam van jou, zal ik doorgaan zoals nu, mijn geliefde, ver weg, onder die liefde die groeit en niet sterft, onder die liefde die blijft en nooit eindigt.

Op de brandende naaktheid glijden de slingers van de sensualiteit; bedekt met lucht, vrij, als met lichte vleugels.

Stijve tepels, als kogels op het punt te schieten; creatieve wil van een medeplichtigheid die je meer geeft hoe meer je geeft.

Een ontvankelijke houding, die in elke holte slurpt en verslindt, en het onbuigzame in zachtheid uitdrukt..

Klammers met gespreide dijen, mijn grepen stevig omsloten, hoe je stem tussen glimlachten kreunt.

Met die sensualiteit die nooit lijkt te stoppen

Met die essentie die me voortdurend omringt

Die me nat maakt, die me verliest, die me doet trillen

Op afstand, zelfs zonder jou.

Het vocht van mijn intiemheid ontwaakt

en mijn verlangens die zich op de hals zitten voel me aan, raak me aan, kus me en laat me gaan in je vocht

Laat me je liefde doen subtiel

Laat me me volledig overgeven

Laat me in een ogenblik leven voor altijd

Ik wil je voelen en dat je me voelt

Verliezen in jou, in je spullen, in je kussen

In je gedachten, in je dromen, in je verlangens

Ze mijns maken, onze maken

Voel hoe ik je zonder voorbehoud verlaat

En ik laat me meeslepen door de golven van plezier

Van de zee van je lichaam en zo kom ik binnen

Tot diep in je intiemheid en je wezen

Ik voel me als een schipbreukeling op het eiland van plezier.

Na een golf van angst en een golf van plezier die me sloeg

En onze zweterige lichamen

Terwijl onze natte kussen

Ze hebben ons verfrissend van de verlangens gevangenen

Ik raak me in je kwijt en ik vind mezelf weer

Als ik naar de hemel kijk, kan ik een glimp zien.

Dat de nacht niet meer donker is

Het is al een lintje geworden.

En ik kon weer en weer

Ik kon van je houden zonder dat je er was..

Ik heb hebst naar je lichaam, je zachte huid die op de mijne glijdt. Je huid: kaart opgeslagen in zout hebzucht dat taalkloppende in mijn uitsprong pompende been binnen: ritueel-ontwaker van onze instincten, gedeelde speeksel, unison effluviums

Gierigheid, je eenvoudige naaktheid, het verval van de adem, onze verloren blikken die zich zoeken, je nek open voor mij, de broosheid van die momentane opklimming die ons naar het lichaam van de ander verplaatst waar we sterven, opnieuw, in het leven, waar we leven een ogenblik, in de dood

Jij bent het deel van jou in mij, in de holte die onze lichamen niet kan bedekken, als verweven samenleven in een hoop omhelzingen de oneindige rimpel die gevormd is in het lakens van onze huid, het verspreide gordijn dat drijft dwaalt tussen de kreunen van een gewonde dier

Het licht van de wekker knippert en knipoogt naar de verliefde dood, een druppel naaktzweet die op de grond druppelt, op mijn voeten ligt en verdampt. Hetzelfde gesmeed alabasterhout, geconfectioneerd met de geur van kaneel en gras, het roestige hek van oude wijn, het stofvlek dat in duizenden lichtjes ontroest, stil in de zwaartekracht van een zwakke reflectie

Het schilderij dat op de kop hangt; snoezig en reptiel hangend van omhelsde tulpen

De hoek in de spleet

Het licht van het glas laat fluctuerende lichtgolven los: witte opalen die tegen de muur botsen

De strakke matras die je onstabiele bestaan schreeuwt, de elektrische kaars die Chinese en Spartaanse schaduwen werpt, jij bent het kamerhuis waar, verhard met deeltjes van jou, de alchemie van onze lichamen plaatsvindt.

Je kent de rustige ik, de onschadelijke flirt, de dag en de muziek. Wie weet wanneer de boosaardige, viperige en wraakzuchtige zal opduiken. Maar ik weet dat jullie allebei seks willen. En ze stinken hun vingers..

Een gedicht schrijven is als een orgasme: het vlekt de inkt evenveel als het sperma, soms zelfs meer. Er zijn echter avonden waarop ik de woorden aanraak, haar borsten en haar behendige benen aanbeer, haar rokken met mijn vingers ophaal, van onder naar beneden kijk, haar het gewone doe en toch zie ik: er is niets aan de hand! Cesar Vallejo zei het heel goed: Ik zeg het en ik ga niet op de vlucht”.

Ik denk aan je geslacht. Gecompliceerd van hart, denk ik aan je geslacht, tegen de rijpe zoon van de dag. Ik voel de knop van geluk, het is in seizoen. En een oud gevoel sterft, dat is veranderd in verstand. Ik denk aan je geslacht, een loopbaan die vruchtbaarder en harmonieusder is dan de buik van de schaduw, hoewel de dood God zelf bedenkt en ophoudt..

O Geweten, ik denk, ja, aan de vrije bruut die geniet waar hij wil, waar hij kan. O, de schandaal van de twijgers..

Oh, stom geruis.

Ontbloot mijn oogleden en wangen, met kussen De hoek wacht op je: tussenopenstaand

De nek omhoog om te worden aangegrepen; door je lippen

langzaam loopt hij over mijn schouders, bloot en nu ik mijn ogen open, kijk me aan en we praten

Als vogel is mijn vinger een nest in het gras van je verborgen moedervlek. Rennen door je armen pik je bloeiende lip, en fluiten van de ene borst naar de andere de vreugde van haar fluit. Water zit in je verzonken knop..

Een stille warmte wordt geboren in mijn tong. Mijn bloed versnelt onrustig en dringt een gedachte aan die naar de hemel smaakt, mijn uitgeputte bloem die rust bewaarde breekt vandaag haar slaap in de extase van verlangen. Vergeef me mijn liefste voor het verlangen naar u met waanzin, mijn ziel schreeuwt om uw kussen, en leeg zijn zonder jou doodt me. Ik zal niet rusten totdat ik je leven of lot bereik, deze keer zullen we weer samen zijn.

¡Praat met me! Laat uw stem, echo van de hemel, op de aarde overal volgen mij. Als ik uw stem hoor, dan is het mij niet kwalijk, dat de verachting op uw lippen mij vloekt. Kijk naar me. Je blik brandde me, en ik heb dorst naar die blik, eeuwig. Om je ogen te zien, dat mijn ziel brandt van die blik in de hemelse hel.

¡Hou van me! - Ja. Ik ben niets. Maar uw rechterhand op mijn bleke voorhoofd kan een knielende slaaf een man met een groot hart maken.

Als hij me in zijn armen neemt, zie ik het leven roze

Mijn tactiek is om je te zien leren hoe je bent, je lief te hebben zoals je bent, mijn tactiek is om met je te praten en naar je te luisteren, met woorden een onverwoestbare brug te bouwen

Mijn tactiek is om in je geheugen te blijven, ik weet niet hoe, ik weet niet met welk voorwendsel, maar om in je te blijven, mijn tactiek is om openhartig te zijn en te weten dat je openhartig bent en dat we elkaar geen simulacra verkopen zodat er tussen ons twee geen gordijn of afgronden zijn

Mijn strategie is dieper en eenvoudiger. Mijn strategie is dat op een dag, ik weet niet hoe, ik weet niet onder welk voorwendsel, je me eindelijk nodig hebt..

Je kunt niet teruggaan want het leven duwt je al als een eindeloos gehuil.

Ik was, o heldere, jaloerse zon, al van elke mooie lip purperen rozen aan het plukken zonder vrees voor doornen, toen uw licht, mijn ogen pijnlijk