SaraBlom

♥♥♥Welkom in mijn kamer.♥♥♥

-----------------------------------------------------------------------------

Mijn naam is Sara en ik ben blij je te ontmoeten.

-----------------------------------------------------------------------------

 

Ik heb altijd het gevoel gehad dat het leven een reis is, een van die lange en kronkelende reizen, met onverwachte stops en omwegen die ons uiteindelijk precies brengen waar we moeten zijn.. Sinds ik een klein meisje was — of sinds ik me echt mezelf begon te voelen, eigenlijk — wist ik dat ik geen leven wilde leiden. Ik vond het leuk om de wereld met nieuwe ogen te bekijken, alsof alles een scène was die klaar was om te worden verkend. Er is iets bevrijdends aan het verhuizen, het veranderen van stad, het ontmoeten van mensen die niets van je weten. Ik denk graag dat ik niets ontvlucht, maar dat ik naar alles ren. De zon zien opkomen op verschillende plaatsen, woorden leren in andere accenten, opgaan in de menigte zonder dat iemand weet waar ik vandaan kom, het vult me met energie. Ik ben nooit gemaakt voor wortels, maar voor vleugels.

Ik herinner me de eerste keer dat ik een feestje binnenkwam zonder het gevoel te hebben een masker te dragen. Ik droeg een smaragdgroene jurk die ik in een antiekwinkel had gevonden, in deze stad waar ik zo van hou, waar de straten ruiken naar warm brood en de balkons vol staan met bloemen..

Ik had rode lippen, losse haren, en toen ik in de spiegel keek in de badkamer van het hostel, glimlachte ik. Het was geen ijdelheid. Het was een opluchting. Alsof mijn reflectie eindelijk in lijn was met wat ik altijd van binnen heb gevoeld. Die avond danste ik zonder te stoppen. Niemand heeft mij vragen gesteld. Niemand twijfelde eraan. En het was prachtig. Ik was gewoon mezelf, was, leefde, ademde.

Mensen denken vaak dat je zo leeft om verantwoordelijkheid te ontlopen. Maar ze begrijpen niet dat voor sommige mensen de grootste daad van verantwoordelijkheid is om trouw te zijn aan jezelf. Er waren jaren dat ik deed alsof, waar elke stap zwaar was, waar mijn stem klonk als een echo van een ander leven. Die jaren hebben me geleerd om de vrijheid die ik nu heb te koesteren. Als ik loop door een straat vol neon, met muziek uit de bars, gelach op elke hoek en het hart klopt voor het onbekende, ik weet dat het de moeite waard was. Het was natuurlijk niet altijd gemakkelijk. Er zijn nog steeds blikken die zwaarder wegen dan ze zouden moeten. Soms betrap ik mezelf op het anticiperen op uitleg die ik aan niemand verschuldigd ben. Maar dan herinner ik me de hele weg. Elke vriend die ik maakte, elk gesprek met vreemden dat me vulde, elke karaoke-avond waarop ik liedjes schreeuwde als gebeden. Dit alles heeft me gebouwd. Ik ben gemaakt van deze momenten, meer dan mijn verleden.

Ik hou van de zee. Misschien omdat het op mij lijkt: veranderlijk, vrij, diep. Ik houd ervan om te zwemmen tot mijn armen pijn doen, tot de wereld stil wordt onder water. Daar zijn geen namen of verhalen, alleen het gevoel van het lichaam in beweging, zonder angst. Ik stel me graag voor dat ik ooit een zeemeermin was. Of misschien ben ik het nog steeds, een beetje, in dit leven.

Ik reis licht. Ik hou niet van accumuleren. Mijn bagage is klein, maar ik neem de essentie mee: een dagboek dat ik al jaren schrijf, een oude trouwe camera en een verzameling ansichtkaarten die ik stuur naar een adres dat niet meer bestaat.. Ik schrijf ze toch, als een ritueel. Ze herinneren me eraan dat de weg niet alleen uiterlijk is, maar ook innerlijk. Soms neem ik een pauze. Ik huur een klein appartement in een stad waar niemand op me wacht. Ik word een vaste klant van een café, ik glimlach naar de mensen op de markt, ik loop doelloos rond. En als ik voel dat ik genoeg heb geleefd in deze hoek van de wereld, pak ik mijn koffers, zeg ik afscheid in stilte, en ik vertrek weer.

Dat is het leven voor mij: in beweging zijn, niet om te ontsnappen, maar om mezelf bij elke stap te vinden. Ik ben gelukkig in mijn vel, op hakken of op blote voeten, lachend met vreemden of alleen voor de spiegel. Ik hoef niet uit te leggen hoe ik hier ben gekomen. Ik moet gewoon blijven lopen, dansen, verkennen. Want deze reis, ook al is het niet altijd gemakkelijk geweest, is volledig van mij.