ReginaFiore

Er zijn momenten waarop een vrouw zich niet kleedt om bekeken te worden, maar om op een andere manier naar zichzelf te kijken. Voor de spiegel kijkt ze naar zichzelf, niet overhaast, maar met de kalmte van iemand die probeert te ontdekken wat haar doet glimlachen en wat haar huid doet stralen..

De zachtheid van de stof wordt een nieuwe taal, en elk gebaar is een vraag waarop ze antwoordt met sensaties. Ze leert luisteren naar haar lichaam: de manier waarop haar schouders ontspannen onder het effect van een lichte kant, waarop haar ademhaling verandert onder het effect van een schouderband die haar sleutelbeen streelt, waarvan een diepe kleur verhalen in haar oor lijkt te fluisteren..

Er is geen scenario. Geen publiek. Alleen zij, haar spiegelbeeld, en de groeiende zekerheid dat wat zij liefheeft niet gemeten wordt aan de blik van anderen, maar aan de medeplichtigheid van een gevoel van volledige meesterschap over zichzelf..

Er zijn glimlachen die slechts gebaren van hoffelijkheid zijn. En dan is er de zijne. Breed, zacht, perfect omlijst door het licht, lijkt het op dat van een jong meisje dat zich nog verwondert over de wereld. Maar in de schittering van zijn ogen is iets meer: een gloed die elke naïviteit tegenspreekt. Zijn glimlach is een onzichtbare haak. Hij belooft niets, maar laat alles zien.

Hij heeft de subtiliteit van iemand die weet dat verlangen niet wordt geschreeuwd, maar gefluisterd. Met elke bocht van haar lippen onthult ze een sereen vertrouwen, dat van iemand die geleerd heeft met stiltes te spelen en de stukken op het schaakbord te verplaatsen zonder dat iemand merkt dat het spel begonnen is..

Velen zullen zich laten misleiden door zijn onschuldige uiterlijk, en dat is misschien wel zijn grootste talent: zijn ervaring verbergen achter een charmant gebaar. En je ontwapenen voordat je je realiseert dat je al verloren hebt.

Er is een vuur in mij dat nooit dooft: de behoefte om verder te gaan dan wat ik weet, om mijn dagen te vullen met nieuwe horizonten en mijn nachten met verhalen die alleen elders leven.. Reizen gaat niet alleen over het verplaatsen van de ene plaats naar de andere; het opent de deur naar hele werelden om te ontdekken. Ik stel me voor dat ik door straten loop die ruiken naar specerijen en muziek, stenen aanraak die eeuwen geschiedenis hebben gezien, me verlies in gesprekken met mensen die me leren dat er duizend en één manieren zijn om het leven te zien.. Elke cultuur is een andere spiegel waarin ik mezelf kan zien en mezelf tegelijkertijd opnieuw kan uitvinden. Mijn grootste droom is niet alleen om plaatsen te ontdekken, maar om me door hen te laten transformeren. Om deel uit te maken van landschappen die voorheen alleen gefotografeerd werden, om te voelen dat mijn hart momenten verzamelt in plaats van dingen. En elk avontuur maakt me vrijer, levendiger, meer mezelf.