RaquelZafd

♥ ♥ R A Q U E L Z A F D ♥

❤❤❤Welkom in mijn kamer, schat.❤❤❤

Ik heet Raquel. Ik heb vaak gehoord dat, hoewel ik jong ben, ik een ziel heb die langzaam beweegt, alsof ze van elke stap geniet. En ik geloof dat het waar is. Ik ben niet geïnteresseerd in haast of kortstondige mode. Ik hou van de eenvoudige dingen in het leven, die velen niet weten, maar die voor mij ware schatten zijn. Mijn favoriete plek in de wereld is geen beroemde stad of een paradijselijk strand, maar de tafel thuis op zondag, met de geur van vers gezette koffie en het gelach van mijn familie dat de lucht vult. Dat is waar ik voel dat alles in elkaar past, dat ik me herinner dat geluk soms niets meer vraagt dan mensen die van je houden en een stuk warm brood.

Als ik niet bij hen ben, verlies ik mezelf vaak tussen de pagina's van een boek. Ik hou ervan om met mijn verbeelding te reizen voordat ik op mijn motorfiets stap. Door de verhalen heen heb ik in steden gewoond die ik niet kende, heb ik van mensen gehouden die nooit bestaan hebben en heb ik onmogelijke veldslagen overleefd.. Maar wat ik het leukst vind aan lezen, is leren: elk nieuw woord is als een sleutel die een geheime deur opent. Diezelfde ontdekkingsdrang bracht me ertoe om Engels te leren.. Ik hou van de manier waarop deze taal me in staat stelt om dichter bij mensen van elders te komen, om liedjes, films en gedachten te begrijpen die anders ver weg zouden blijven. Soms denk ik dat het kennen van een andere taal is als een tweede stem om mijn verhaal te vertellen.

Maar mijn grootste avontuurlijke partner is mijn motorfiets. Elle et moi avons un pacte: Elke keer als mijn hart frisse lucht nodig heeft of mijn gedachten te luid worden, neemt ze me mee. Het maakt niet uit of de bestemming tien of honderd kilometer verderop ligt; wat telt is de weg. Ik vind het heerlijk om verborgen wegen te vinden die naar kleine dorpjes leiden, met geplaveide straten en geuren die me thuis laten voelen, ook al ben ik er nog nooit geweest. Tijdens een van deze reizen vond ik iets waar ik niet naar op zoek was: liefde. Het was geen filmverhaal of een explosie van vuurwerk. Het was meer een stille zonsopgang, dat moment waarop de lucht van kleur begint te veranderen zonder dat je het merkt. Hij was daar, plotseling, met een glimlach die mijn verdediging liet vallen en een blik die mijn gedachten leek te lezen.

Maar net als de prachtige landschappen die ik vanaf mijn motorfiets zie, is niet alle liefde gemaakt om te blijven.. De onze was intens en kort, zoals een lied dat stopt op het moment dat je het het meest waardeert. Er waren geen drama's of gebroken beloften, alleen de zekerheid dat zijn plaats niet voor altijd aan mijn zijde was. Dus ik hield het. Niet in een lade of in een vergeten hoek, maar in mijn hart, waar het leeft als een zoete, pijnloze herinnering. Als ik nu de weg op ga, heb ik soms het gevoel dat hij met me mee reist, in de echo van de wind of in het licht dat door de bomen sijpelt.. Ik zoek het niet, maar ik vergeet het ook niet. Hij leerde me dat er liefdes zijn die geen gelukkig einde nodig hebben om mooi te zijn, en dat het leven nieuwe landschappen blijft bieden als je de moed hebt om door te rijden..