NoemiThornee

Met de witte jas, zorgsymbool, ben je een vuurtoren van rust in een onstuimige zee. Uw serene blik, mengsel van kracht en tederheid, in elk gebaar, is er leven en zoetheid. Handen die helen, aanraken zonder angst, wonden helen en angst sussen. Je bent licht in de nacht, schaduw die begeleidt, moedige vrouw, een ziel die niet bedriegt. Witte mantel, laag van een aardse engel, in uw wezen schijnt een ongeëvenaarde kracht. U bent hoop, rust en waarheid, vrouw in Bata Blanca, pure liefde in de mensheid.

Verlangen danst in het halflicht, als donkere wijn op haar kaneelkleurige huid, een godin gekleed in geheimen en kant die romans fluistert. Vinotinto lingerie, passie gemaakt van stof, omarmt je rondingen als een vuur in een kaars. Elk kant, een vers; elke boog, een spreuk, en in haar heupen, de kunst van de erotiek. Haar huid, een gedicht van maan en honing, gloeiend in de schaduw, wild en trouw. En in zijn blik, een discreet vuur, dat de ziel ontsteekt en respect ontwapent. Er is geen dageraad die zijn geur vergeet, noch een lichaam dat aan zijn taal ontsnapt. Ze is mysterie, zonde, streling.. Een koningin gekleed in lust en verrukking.

In een roze kamer van zachte lichten danst ze met rondingen die de ziel graveert, de zijde streelt nauwelijks haar honinghuid, als een zucht gewikkeld in papier. Haar silhouet is kunst, puur verlangen, als langzame golven in een tijdloze zee. Zijn elke stap, vuur en beven, als een gedicht geschreven met hitte. De spiegel kijkt haar aan, overgegeven, betoverd, en de geur van de lucht is gevangen. Haar heupen spreken zonder uiting, en de stilte durft te zuchten. Roze de muur, roze het mysterie, roze de zonde gewikkeld in fluweel. En in het midden van de kamer, ze is het lied, een godin van rondingen en verleiding.

Rood vuur in je brandende mond, zoete belofte, zonde en streling, portaal van een kus die uitnodigt tot leven, brandend mysterie, verlangen zonder haast. Lippen van wijn, bloed en bloem, bot wapen dat de adem afsnijdt, wieg van gelach, tranen en liefde, goddelijke val van de zuiverste bedoeling. Wanneer je slaapwoorden uitspreekt, is je stem gekleed in zijde en robijn, en zelfs de nacht is overgeleverd aan de betovering die van jou komt. Rode lippen. Verdoemenis en tederheid, rode vlag van ongecensureerde liefde.

In de schemering danst zijn figuur, kromlijnig, vuur, bries en storm, draagt een rode jurk - een dapper - weefsel in draden van een sensuele waarheid. Haar heupen markeren ritmes van verlangen, de wereld stopt als ze haar loop ziet, haar silhouet, een geheim in een helder spel, als een volle maan op de zee. Rage zijn wandeling met vastberaden ziel, hij vraagt geen toestemming, hij weet hoe te regeren, hij is een vrouw, het is kunst, het is oorzaak en leven, het is een storm die tot vuur komt. Het is niet alleen lichaam, het is kracht en poëzie, het is vlees gekleed in vrijheid, zijn rood schreeuwt niet, leidt gewoon, als een vuurtoren in de nacht zonder genade. Curvilinear, ja, zoals de bergen, zoals de valleien die willen zingen, met hun rode jurk opent ramen waar anderen willen gewoon sluiten.

Heupen die manen tekenen als de nacht geneigd is om te kijken, een schommel die twijfels verlicht en een stilte die begint te schreeuwen. Je wandel vraagt geen toestemming, je vlees is storm en kalmte, de bocht is kunst zonder oordeel, en verlangen is verborgen in je handpalm. Wijn en vlammen lippen, blik die het metaal buigt, je lichaam is een hymne die beweert zonde en ritueel te zijn. Er is geen overmaat, er is overvloed, er is geen schaamte, er is majesteit. Je bent bloem in je arrogantie, koningin van sensualiteit.

Luna brunette, kaneel huid, je lopen is kunst, je stem, aquarel. Godin rondingen, ritme in je wezen, wakker worden zonder te willen. Jouw blik, nacht die omhult, jouw lippen, mysterie dat bijt. Jullie zijn vuur dat niet brandt, maar de ziel in verdriet achterlaat. Je danst met gratie, zoals de zee naar de wind, je draagt de passie in elke beweging. Je bent gedicht zonder einde of rijm, levende schoonheid, vrouw die aanmoedigt.