NoahAndRose

꧁Het fascineert me wanneer lichamen praten, wanneer zielen tegen elkaar wrijven in het geheim van een blik. Op dat moment dat het universum stilstaat, wanneer het gemurmel van de wereld verdwijnt en alleen het gedeelde hartkloppen overblijft, een gesprek dat geen woorden nodig heeft. Taal is onze huid, onze handen glijden als water tussen onze vingers en elk gebaar, zo subtiel als een streling in de wind, is een belofte die nog niet is uitgesproken.. Het leven is een kunst die we proeven, een wijn die langzaam over onze lippen glijdt, zo zacht als de bries die ons omhult op serene nachten onder de sterren. Ah, hoe die eenvoud mij verheugt. De vluchtige aanraking van een warme huid, de echo van een lach in het donker, de zachte wrijving van het alledaagse dat iets buitengewoons wordt. Elk detail, elk fluistering in de lucht, spreekt van een verbinding die verder gaat dan het lichaam. Het is in het ongesproken dat het mysterie ligt. In de pauze tussen twee ademhalingen, in de ruimte die overblijft na een aanraking, leeft het zuiverste verlangen. Het is niet het vuur dat snel brandt, maar het vuur dat constant blijft, als een vonk die in het halflicht knippert.. Het zijn die momenten van gedeelde stilte waarin de meest intieme waarheden worden gesmeed, waar de ziel zonder angst voor de ander bloot wordt gelegd.. Ik verlies me in de authenticiteit van het eenvoudige, in de schoonheid van het alledaagse. Een wijn die de smaakpapillen streelt, een nacht waarin de hemel ons omhult met zijn deken van sterren, een warme bries die oude geheimen fluistert. Het is niet alleen het aanraken van lichamen, het is de onzichtbare verbinding die ontstaat tussen twee wezens die op hetzelfde punt in het universum staan, gesynchroniseerd, ademend op hetzelfde ritme.. Ik geloof sterk in de alchemie van zielen, in die band die vanuit het diepste geweven wordt, waar woorden overbodig zijn en de chemie voor zich spreekt.. Ik zoek niet het voor de hand liggende, maar wat verborgen is in de plooien van de tijd, in wat de wind meebrengt als alles kalm lijkt. Het is in dat mysterie, in dat onbekende, waar de ware passie ligt, waar verlangen niet expliciet hoeft te zijn om te voelen als een elektrische stroom onder de huid.. Wanneer blikken elkaar kruisen in het midden van de menigte, wanneer de aanraking van een hand in het donker een spoor achterlaat dat blijft hangen, dat is waar het verlangen begint te ontwaken. En het is niet alleen vleselijk verlangen, het is het verlangen om te ontdekken wat de ander verbergt, wat niet wordt gezegd, wat in spanning blijft tussen het ene woord en het volgende.. Het is het spel van wederzijdse kennis, van langzaam onthullen wat achter elk gebaar, elke stilte schuilt.. Als je het onverwachte waardeert, als je in elke ontmoeting die vonk zoekt die het vuur van nieuwsgierigheid ontketent, kunnen we misschien samen ontdekken wat er verborgen ligt achter de woorden.. Vertaald met DeepL. com (gratis versie)꧂

꧁Ik ben gefascineerd wanneer lichamen spreken, wanneer zielen elkaar raken in het geheim van een blik. Op dat moment dat het universum stilstaat, waar het gemurmel van de wereld verdwijnt en alleen het gedeelde kloppend hart overblijft, een gesprek dat geen woorden nodig heeft. Taal is onze huid, onze handen glijden als water tussen de vingers, en elk gebaar, zo subtiel als een streling in de wind, is een belofte die nog niet is uitgesproken.. Het leven is een kunst die we proeven, een wijn die langzaam over onze lippen glijdt, net zo zacht als de bries die ons omhult in de serene nachten onder de sterren. Oh, hoe ik verrukt ben door die eenvoud. De vluchtige aanraking van een warme huid, de echo van een lach in het donker, de zachte wrijving van het alledaagse dat iets buitengewoons wordt. Elk detail, elk fluisterend geluid in de lucht, spreekt van een verbinding die verder gaat dan het lichaam. Het is in het onuitgesproken waar het mysterie ligt. In de pauze tussen twee ademhalingen, in de ruimte die na een wrijving overblijft, leeft het zuiverste verlangen. Het is niet het vuur dat snel brandt, maar het vuur dat constant blijft, als een vonk die in de schemering knalt. Het zijn deze momenten van gedeelde stilte waarin de meest intieme waarheden worden gesmeed, waar de ziel zich zonder vrees blootstelt aan de ander.. Ik raak verloren in de authenticiteit van het eenvoudige, in de schoonheid die in het gewone wordt gevonden. Een wijn die de smaakpapillen streelt, een nacht waarin de hemel ons omhult met zijn mantel van sterren, een warme bries die oude geheimen fluistert. Het is niet alleen de wrijving van lichamen, het is de onzichtbare verbinding die ontstaat tussen twee wezens die op hetzelfde punt in het universum staan, gesynchroniseerd, ademend op dezelfde maat.. Ik geloof sterk in de alchemie van zielen, in die band die vanuit het diepst wordt geweven, waar woorden overbodig zijn en de chemie voor zichzelf spreekt.. Ik zoek niet het voor de hand liggende, maar wat verborgen is in de plooien van de tijd, in wat de wind meebrengt wanneer alles stil lijkt te zijn. Het is in dat mysterie, in dat onbekende, dat de ware passie ligt, waar het verlangen niet expliciet hoeft te zijn om te voelen als een elektrische stroom onder de huid.. Wanneer ogen elkaar kruisen in de menigte, wanneer de wrijving van een hand in het donker een blijvende indruk achterlaat, dan begint het verlangen te ontwaken.. En het is niet alleen het vleselijke verlangen, het is het verlangen om te ontdekken wat de ander verbergt, wat niet wordt gezegd, wat tussen het ene woord en het volgende in de lucht hangt.. Het is het spel van wederzijdse kennis, van langzaam onthullen wat er achter elk gebaar, elke stilte zit.. Als je het verwachte waardeert, als je in elke ontmoeting die vonk zoekt die het vuur van nieuwsgierigheid ontketent, kunnen we misschien samen ontdekken wat er achter de woorden schuilt..꧂

꧁Onder het zwakke licht van een verlegen maan ontvouwt mijn ziel zich in elk woord, in elke zucht die de wind meedraagt. Ik ben een wezen van diepe passies en welsprekende stiltes, iemand die weet hoe hij kunst kan vinden in elk detail, in elke verborgen hoek van het dagelijks leven. Ik laat me meeslepen door de echo van de sterren, door de zachte muziek die het leven zingt tussen de eenvoudigste en meest sublieme momenten. Er is een magie in de aanraking van het onuitgesproken, in de gebaren die nauwelijks de huid raken, maar de zintuigen wakker maken. Ik verheug me in de essentie van het subtiele, in de ruimtes die ontstaan tussen woorden en fluistergeluiden.. Ik zoek niet het voor de hand liggende of het onmiddellijke, maar dat wat verborgen is achter een aanhoudende blik, in de warmte van een gedeelde stilte.. In elk diep gesprek, in elke delicate aanraking, vind ik de verbinding tussen lichaam en ziel, waar zielen elkaar aanraken en herkennen zonder dat ze een woord hoeven te zeggen.. Daar wordt mijn verlangen geboren, in die kruising van werelden die plaatsvindt in de pauze tussen twee ademhalingen.. Ik hou ervan om mezelf te verliezen in de eenvoud van een sterrennacht, waar de hemel zich ontvouwt als een oneindige deken en het gefluister van de warme bries de huid streelt. Daar, onder dat uitgestrekte nachtelijke doek, voel ik dat het universum tot ons spreekt, dat elke ster een geheim houdt dat ontdekt moet worden. Ik ben gefascineerd door de charme van een goede wijn, van dat moment wanneer de smaak de smaakpapillen vult, langzaam en diep, als een ongedwongen gesprek. De vreugde zit in de details, in de kleine dingen, in wat voor velen onopgemerkt blijft maar voor mij een universum op zich is. Ik ben een wezen van authentieke emoties, van diegenen die geboren zijn uit het diepste en worden uitgedrukt in de eenvoudigste woorden.. Ik ben niet geïnteresseerd in het oppervlakkige of in wat bij dageraad verdwijnt. Ik geloof in de verbindingen die overstijgen, in die blikken die alles zeggen zonder iets te zeggen, in die momenten waarop de tijd lijkt te stoppen en de wereld verdwijnt, waardoor alleen de gedeelde hartslag tussen twee zielen overblijft.. Ik word verleid door het authentieke, datgene wat niet probeert indruk te maken maar te bewegen, datgene wat intens wordt beleefd maar zonder scherpte.. In mijn wereld wordt sensualiteit niet gevonden in wat expliciet is, maar in wat wordt gesuggereerd, in wat wordt geïnsinueerd in een penseelstreek of in de glimlach die in de lucht blijft hangen.. Verlangen is als een zacht briesje dat door de plooien van de tijd sluipt, een subtiele stroom die nauwelijks over de huid wrijft, maar de zintuigen op een diepe en langzame manier wakker maakt. Het is in dat spel van licht en schaduw dat ik mezelf vind, in de kunst van het ongesproken, in de poëzie die tussen lichamen en zielen stroomt.. Ik ben geïntrigeerd door het mysterie van wat nog niet is onthuld, dat moment van anticipatie waarop de huid beeft in afwachting van het volgende gebaar, de volgende zucht.꧂

꧁Onder het zwakke licht van een verlegen maan, ontvouwt mijn ziel zich in elk woord, in elke zucht die de wind meeneemt. Ik ben een wezen met diepe passies en welsprekende stiltes, iemand die kunst weet te vinden in elk detail, in elke verborgen hoek van het dagelijkse leven.. Ik laat me meenemen door de echo van de sterren, door de zachte muziek die het leven zingt tussen de eenvoudigste en sublieme momenten. Er is magie in het wrijven van het onuitgesproken, in gebaren die nauwelijks de huid raken, maar die de zintuigen doen ontwaken. Ik geniet van de essentie van het subtiele, van de ruimtes die ontstaan tussen woorden en fluistergeluiden. Ik zoek niet het voor de hand liggende of het onmiddellijke, maar dat wat zich achter de langdurige blik, in de warmte van een gedeelde stilte, verbergt.. In elk diep gesprek, in elke zachte aanraking, vind ik de verbinding tussen lichaam en ziel, waar zielen elkaar aanraken en herkennen zonder een woord te hoeven zeggen.. Daar wordt mijn verlangen geboren, op die kruising van werelden die plaatsvindt in de pauze tussen twee ademhalingen. Ik hou ervan om mezelf te verliezen in de eenvoud van een sterrennacht, waar de hemel zich ontvouwt als een oneindige mantel en het gefluister van de warme bries de huid streelt. Daar, onder dat uitgestrekte nachtelijke doek, voel ik dat het universum tot ons spreekt, dat elke ster een geheim houdt om te ontdekken. Ik ben gefascineerd door de charme van een goede wijn, door het moment waarop de smaak het gehemelte vult, langzaam en diep, als een gesprek zonder haast. Het plezier zit in de details, in het kleine, in wat voor velen onopgemerkt blijft, maar voor mij een universum op zich is.. Ik ben een wezen van authentieke emoties, die uit de diepten komen en zich in het eenvoudigste uitdrukken.. Ik ben niet geïnteresseerd in het oppervlakkige of wat vervaagt bij zonsopgang. Ik geloof in verbindingen die alles overstijgen, in die blikken die alles zeggen zonder iets te zeggen, in die momenten waarop de tijd lijkt te stoppen en de wereld verdwijnt, alleen de hartslag tussen twee zielen overlatend.. Ik ben verleid door het authentieke, dat niet probeert indruk te maken maar te ontroeren, dat intens wordt beleefd maar zonder scherpte. In mijn wereld ligt sensualiteit niet in het expliciete, maar in het gesuggereerde, in wat wordt geïmpliceerd in een vingerwrijving of in de glimlach die in de lucht hangt.. Verlangen is als een zacht briesje dat door de plooien van de tijd glijdt, een subtiele stroom die nauwelijks de huid raakt, maar die de zintuigen op een diepe en langzame manier wakker maakt.. Het is in dat spel van licht en schaduw dat ik mezelf vind, in de kunst van het ongezegde, in de poëzie die tussen lichamen en zielen stroomt.. Ik ben geïntrigeerd door het mysterie van wat nog niet is onthuld, dat moment van anticipatie waarop de huid beeft in afwachting van het volgende gebaar, de volgende zucht꧂

꧁De kunst van het bouwen heeft altijd iets erotisch gehad, iets visceraals dat de fundamenten van de fysieke wereld verbindt met de diepste verlangens. Stel je een meesterbouwer voor, met sterke en eeltgevoelige handen, die met precisie werkt aan een constructie die niet alleen van baksteen en mortel is gemaakt, maar ook van vlees en huid. Zijn bewegingen, stevig en zelfverzekerd, trekken onzichtbare lijnen in de lucht, die niet alleen de contouren van een werk in uitvoering schetsen, maar ook de manier waarop hij, beetje bij beetje, een intieme verbinding met zijn omgeving opbouwt.. De erotiek van de seksuele constructie is niet alleen een woordspeling, maar een metafoor waarin elke actie een doel heeft, elke aanraking een instrument is dat vormt, transformeert en verheft.. In de architectuur van het verlangen worden lichamen de fundamentele bouwstenen, waar krommen en rechte lijnen samenkomen in een perfect ontwerp.. De handen van de bouwer glijden zachtjes over de oppervlakken, verkennen texturen, drukken stevig wanneer nodig en gladstrijken wanneer de grond erom vraagt. Als een architect die het belang van details kent, is elke aanraking, elke aanraking, berekend om een ervaring te bouwen die verder gaat dan het fysieke, een ervaring die het tastbare overstijgt en zich verdiept in het emotionele en zintuiglijke.. De hartslagen zijn gesynchroniseerd met het ritme van de hamerslappen, en het geluid van het metaal tegen het metaal is een echo van de passie die op de achtergrond van elke ontmoeting klopt.. In dit scenario wordt het lichaam een werk in aanbouw. De kreunen, fluisteren en diepe ademhalingen zijn als het geluid van de funderingen die zich vestigen, de eerste tekenen van een solide structuur die vorm aanneemt. Het zweet op de huid is als cement dat met hitte uithardt, de vereniging van de lichamen verzegelt, waardoor elke ontmoeting een meesterwerk wordt dat duurt. De gereedschappen van de bouwer - hamer, spijkers, waterpas - vinden hun parallel in de manier waarop geliefden hun eigen gereedschappen gebruiken, handen, lippen, fluisteren, om iets te creëren dat voorheen niet bestond, iets dat alleen kan ontstaan uit wederzijdse overgave. De ruimte wordt een bouwplaats, waar de muren trillen met de energie van twee mensen die zich inzetten om iets te bouwen dat het dagelijks leven overstijgt. Elke beweging is een mix van precisie en passie, elke aanraking is een mix van controle en levering. In de architectuur van het plezier is de balans tussen het fysieke en het emotionele even belangrijk als de balans van een structuur die zichzelf moet ondersteunen.. Maar hier, in deze intieme ruimte, zijn er geen plannen of vooraf vastgelegde regels. Elke ontmoeting is een nieuw ontwerp, een nieuwe constructie waar lichamen worden herontdekt, waar de grenzen tussen verlangen en vervulling vervagen.. En als de laatste spijker is geslagen, als de laatste adem is uitgeblazen, blijft er alleen nog de voldoening over dat we samen iets hebben gebouwd..꧂

De kunst van het bouwen heeft altijd iets erotisch gehad, iets visceraals dat de fundamenten van de fysieke wereld verbindt met de diepste verlangens. Stel je een meester-bouwer voor, met sterke, eeltgevulde handen, die nauwkeurig werkt aan een structuur die niet alleen van baksteen en mortel is, maar ook van vlees en huid.. Zijn bewegingen, stevig en zelfverzekerd, trekken onzichtbare lijnen in de lucht, niet alleen de contouren van een werk in uitvoering, maar ook de manier waarop hij geleidelijk aan een intieme verbinding met zijn omgeving opbouwt.. De erotiek van de seksuele constructie is niet alleen een woordspeling, maar een metafoor waarin elke actie een doel heeft, elke aanraking een gereedschap is dat vormt, transformeert en verheft. In de architectuur van het verlangen worden lichamen de fundamentele bouwstenen, waar de krommen en rechte lijnen samenkomen in een perfect ontwerp.. De handen van de bouwer glijden soepel over de oppervlakken, verkennen texturen, drukken stevig wanneer nodig en verzachten wanneer het terrein erom vraagt. Net als een architect die het belang van details kent, is elke aanraking, elke wrijving, berekend om een ervaring te bouwen die verder gaat dan het fysieke, een ervaring die het tastbare overstijgt en het emotionele en zintuiglijke doordringt.. De hartslag wordt gesynchroniseerd met het ritme van de hamerslagen en het geluid van metaal tegen metaal is een echo van de passie die op de achtergrond van elke ontmoeting klopt. In dit scenario wordt het lichaam een bouwwerk. Het kreunen, fluisteren en diep ademhalen zijn als het geluid van de grond die zich legt, de eerste tekenen van een solide structuur die vorm krijgt.. Zweet op de huid is als cement dat uithardt met de hitte, de verbinding van de lichamen verzegelt, waardoor elke ontmoeting een meesterwerk wordt dat lang meegaat. De gereedschappen van de bouwer – hamer, spijkers, waterpas – vinden hun parallel in de manier waarop geliefden hun eigen gereedschappen gebruiken, hun handen, lippen, fluisteren, om iets te creëren dat voorheen niet bestond, iets dat alleen kan ontstaan uit wederzijdse overgave.. De kamer wordt een bouwplaats, waar de muren trillen van de energie van twee mensen die zich inzetten om iets te bouwen dat het alledaagse overstijgt. Elke beweging is een mix van precisie en passie, elke aanraking is een mix van controle en overgave. In de architectuur van plezier is de balans tussen het fysieke en het emotionele even belangrijk als de balans van een structuur die zichzelf moet ondersteunen. Maar hier, in deze intieme ruimte, zijn er geen vooraf bepaalde plannen of regels. Elke ontmoeting is een nieuw ontwerp, een nieuwe constructie waar lichamen worden herontdekt, waar de grenzen tussen verlangen en vervulling vervagen.. En wanneer de laatste spijker is gelegd, wanneer de laatste adem is uitgeblazen, is wat overblijft de voldoening dat we samen iets hebben gebouwd..

Op een nacht, terwijl de wind tussen de gordijnen fluisterde, materialiseerde Lust zich in de duisternis van de kamer, met een aanwezigheid zo tastbaar als de versnelde hartslag. Het was niet alleen een sensatie, maar een figuur die zich gracieus tussen de schaduwen bewoog, verpakt in een bedwelmende geur en een energie die elke hoek doordrong. Haar huid leek te stralen met een zachte gloed, alsof het was gemaakt van puur verlangen. Het was onmogelijk om haar te negeren, want waar Lust liep, reageerden de lichamen, de gedachten vertroebelden en de controle verdween. Met een speelse glimlach op zijn lippen benaderde hij Noah die op het bed lag met een kalmte die al snel verstoord zou worden. Ik heb je eerder gezien, in je dromen, in elke heimelijke gedachte die je hebt gehad wanneer je denkt dat niemand kijkt, Lust fluisterde, haar stem zijdeachtig, als een belofte gemaakt vlees. Er was geen kilte in zijn aanraking, integendeel, elke streling van zijn vingers was een vonk die onzichtbare vlammen op Noah's huid ontbrandde die in zijn aanwezigheid beefde, gevangen tussen angst en opwinding. Wie ben jij? Noach vroeg, hoewel hij in het diepste van zijn hart het antwoord wist. De lust hoefde zijn naam niet te zeggen, zijn essentie was in elke blik van verlangen ingeschreven, in elke verboden gedachte die ooit in Noachs gedachten was gekomen.. Hij was de belichaming van het verlangen, van de behoefte aan meer, altijd meer, ongeacht de gevolgen.. "Ik ben wat je altijd al wilde, wat je altijd al probeerde te onderdrukken," antwoordde ze, dichterbij komende, zo dichtbij dat Noah's ademhaling schokkerig was, niet in staat om de magnetische aantrekkingskracht te weerstaan die uit haar kwam.. Lust glipte op het bed, zonder haast, alsof ze wist dat de tijd niet uitmaakte, dat verlangen zou altijd zijn weg vinden. Ik ben die gedachte die je op je lippen laat bijten, dat beeld dat je midden in de nacht niet uit je hoofd kunt krijgen. Ik ben in elk gefluister, in elk gekreun dat je denkt te verbergen. En ik ben voor jou gekomen, omdat je me altijd hebt geroepen, ook al wist je het niet. Zijn stem was een zachte echo die weerklonk in Noachs lichaam, en elke vezel, elke spier, wakker maakte.. Elke beweging van Lust was berekend om te verleiden, maar het deed het met het gemak van degene die verlangen in zijn puurste vorm is. Er was geen geweld in zijn aanraking, maar ook geen zachtheid; hij was vraatzuchtig, maar elegant, een perfecte balans tussen passie en bezit. Noach, ondanks het weten wat er op het spel stond, kon zich niet afkeren. Lust's lippen streelden die van haar, en op dat moment was het alsof de wereld verdween, alleen die elektrische verbinding tussen beide lichamen overbleef.. Je behoort mij toe, fluisterde Lust, niet als een bedreiging, maar als een waarheid die we allebei wisten. Er was geen ontsnapping, niet van haar. Want Lust kon niet worden ontkend of vergeten. Het bleef in de ziel, in de huid, in elke hoek van het lichaam. En hoewel Noah wist dat de prijs hoog zou zijn, op dat moment, niets telde behalve het plezier dat Lust met zich meebracht..

Op een avond, terwijl de wind tussen de gordijnen fluisterde, materialiseerde Lust zich in de duisternis van de kamer, met een aanwezigheid zo tastbaar als de snelle hartslag van de. Het was niet alleen een gevoel, maar een figuur die gracieus door de schaduwen bewoog, gehuld in een bedwelmende geur en een energie die elke hoek doordrong.. Haar huid leek te stralen met een zachte gloed, alsof het gemaakt was van puur verlangen. Het was onmogelijk om haar te negeren, want waar Lust liep, reageerden lichamen, werden gedachten vertroebeld en verdween de controle.. Met een speelse glimlach op zijn lippen, ging hij naar Noah die in bed lag met een kalmte die spoedig zou worden verstoord.. Ik heb je eerder gezien, in je dromen, in elke sluipende gedachte die je hebt gehad wanneer je denkt dat niemand kijkt, fluisterde Lust, haar zijdeachtige stem, als een belofte die vlees is geworden. Er was geen koude in zijn aanraking, integendeel, elke streling van zijn vingers was een vonk die onzichtbare vlammen ontbrandde op Noah’s huid die beefde in zijn aanwezigheid, gevangen tussen angst en opwinding.. ¿Wie ben jij? vroeg Noah, hoewel hij diep van binnen het antwoord wist. Lust hoefde haar naam niet te zeggen, haar essentie was ingeschreven in elke verlangende blik, in elke verboden gedachte die ooit in Noahs gedachten was gekomen.. Hij was de belichaming van het verlangen, de behoefte aan meer, altijd meer, ongeacht de gevolgen.. "Ik ben wat je altijd al wilde, wat je altijd al probeerde te onderdrukken," antwoordde ze, dichterbij komende, zo dichtbij dat Noahs ademhaling werd onderbroken, niet in staat om de magnetische aantrekkingskracht die uitstraalde te weerstaan.. Lust gleed over het bed, zonder haast, alsof ze wist dat de tijd niet uitmaakte, dat verlangen altijd zijn weg zou vinden. Ik ben die gedachte die je op je lippen laat bijten, dat beeld dat je niet uit je hoofd kunt krijgen midden in de nacht. Ik ben in elk gefluister, in elk gekreun dat je denkt te verbergen. En ik ben voor jou gekomen, want je hebt me altijd geroepen, ook al wist je het niet. Haar stem was een zachte echo die weerklonk in Noah's lichaam, het wakker maken van elke vezel, elke spier. Elke beweging van Lust was berekend om te verleiden, maar ze deed het met het gemak van wie verlangen in zijn puurste vorm is. Er was geen geweld in haar aanraking, maar ook geen zachtheid; het was vraatzuchtig, maar elegant, een perfecte balans tussen passie en bezit. Noah, hoewel hij wist wat er op het spel stond, kon niet weggaan. Lust’s lippen raakten die van hem en op dat moment was het alsof de wereld verdween, alleen de elektrische verbinding tussen de twee lichamen overbleef.. Je bent van mij, fluisterde Lust, niet als een bedreiging, maar als een waarheid die ze allebei wisten.. Er was geen ontsnapping, niet van haar. Want Lust kon niet worden ontkend of vergeten. Het bleef in de ziel, in de huid, in elke hoek van het lichaam. En hoewel Noah wist dat de prijs hoog zou zijn, was er op dat moment niets belangrijker dan het plezier dat Lust met zich meebracht..

Toen was de Prins van de Onderwereld getuige van de tragische gebeurtenis, een mooie jonge vrouw die in een paar minuten zou trouwen, werd achtergelaten op het altaar, geconfronteerd met wanhoop en verdriet dat haar tempo niet meet, waardoor een vreselijk ongeluk dat haar leven beëindigde. Toen de prins zag wat er gebeurde, was hij ontroerd en overweldigd door de schoonheid van deze jonge vrouw, hij verwelkomde haar in zijn armen om haar uiteindelijk zijn vrouw en de nieuwe koningin van de Onderwereld te maken.

Toen de Prins van de Onderwereld getuige was van de tragische gebeurtenis, een mooi meisje dat zou worden verloofd in een paar minuten, werd achtergelaten op het altaar, geconfronteerd met wanhoop en verdriet niet zijn gang te meten veroorzaakt een vreselijk ongeval dat eindigde met haar leven. De prins zag wat er gebeurde en werd ontroerd door de schoonheid van dit meisje, omhelsde haar in zijn armen om haar uiteindelijk zijn vrouw en de nieuwe koningin van de Onderwereld te maken..

🅽🅾🅰🅷  🅰🅽🅳  🆁🅾🆂🅴