NicoColeman

Je wilt me in de dageraad, je wilt me in schuim, je wilt me in parelmoer. Laat het een lelie zijn Bovenal, kuis. Zwak parfum. Gesloten bloemkroon. Er is geen straaltje maanlicht naar mij gelekt. Zelfs een madeliefje wordt niet mijn zus genoemd. Je wilt dat ik besneeuwd ben, je wilt dat ik wit ben, je wilt me alba. U die al de bekers bij de hand had, van vruchten en honing, purperen lippen. U die aan het met takken bedekte feestmaal het vlees liet vieren van Bacchus. Jij die in de zwarte tuinen van Deception, gekleed in het rood, naar Ravage rende.

Ik wil de aarde ontginnen tot ik je vind en je edele schedel kus en je onthoofd en je terugbreng. Je zult terugkeren naar mijn tuin en mijn vijgenboom: je ziel, een korf van engelenwassen en werk, zal vogelen langs de hoge steigers van bloemen. U zult terugkeren naar het gekoer van de bars van de liefdevolle boeren. Je zult de schaduw van mijn wenkbrauwen oplichten, en je bloed zal naar beide kanten gaan om je bruid en de bijen te betwisten. Je hart, al versleten fluweel, roept naar een veld van schuimende amandelen mijn hebzuchtige geliefde's stem. Aan de gevleugelde zielen van de rozen van de crème amandelboom Ik vereis u, dat we over veel dingen moeten praten, soulmate, metgezel.

Ik loop op het stoppel van de doden, en zonder warmte van iemand en zonder troost ga ik van mijn hart naar mijn zaken.. Vroege dood nam de vlucht, vroege dageraad vroeg op, vroeg je rolt op de grond. Ik vergeef de dood in liefde niet, ik vergeef het onoplettende leven niet, ik vergeef de aarde of het niets niet. In mijn handen hef ik een storm van stenen, bliksem en strident assen dorstig voor catastrophes en hongerig. Ik wil de aarde opgraven met mijn tanden, ik wil de aarde stuk voor stuk scheiden met droge, hete tanden.

Ik wil huilend de tuinman zijn van het land dat je bezet en mest, metgezel van de ziel, zo vroeg. Voeden regens, schelpen en organen mijn pijn zonder instrument, aan de ontmoedigde klaprozen Ik zal je hart geven voor voedsel. Zoveel pijn verzamelt zich in mijn zij, dat zelfs mijn adem pijn doet vanwege de pijn. Een harde klap, een koude klap, een onzichtbare en moordzuchtige bijl, een brute duw heeft je neergeschoten.. Er is geen grotere uitbreiding dan mijn wond, ik huil om mijn ongeluk en zijn combinaties en ik voel je dood meer dan mijn leven.

Je wilt me bij zonsopgang, je wilt me in schuim, je wilt me in parelmoer. Laat het een lelie zijn Voor alles kuis.

Ik wil huilend de tuinman zijn van het land dat je bezet en mest, metgezel van de ziel, zo vroeg.

Zelfs in een droom heb ik gedacht dat ik had je verslinden me En ik heb nat mijn witte lakens huilen voor je In mijn bed niemand is zoals jij Ik heb niet in staat geweest om te vinden

Ik heb je lege tijd gevuld met avonturen en meer En mijn geest heeft geboorte gegeven aan nostalgie voor je niet meer te zien En terwijl ik de liefde bedrijf heb ik je zonder dat ik het wilde genoemd Omdat ik in ze allemaal de wildernis van je seks zoek, liefde Zelfs in een droom heb ik geloofd dat ik heb je verslinden me En ik heb nat mijn witte lakens herinneren aan u In mijn bed is niemand zoals jij Ik heb niet in staat geweest om de vrouw die trekt mijn lichaam in elke hoek te vinden Zonder een stukje huid erop. Oh, kom verslinden me weer Kom verslinden me weer Kom straffen me met uw verlangens meer Dan de kracht die ik voor je bespaard

Wat als je een beetje van me houdt? Niet uit liefde, maar voor een droom. Gewoon een snuifje. De liefde die men verwerft is zwaar. Maak van mij iemand die van je houdt, niet wie ik ben. Als de droom mooi is, zelfs de dag glimlacht. Of het nu ongelukkig of lelijk is, het is de schaduw. Om de dag koel te houden, maak ik deze donkere kamer voor je.

Aan de gesloten luiken van uw droom volbracht Laat mijn ziel zijn spijt naar de nachten De schemering is lauw in het hart van onze spijt, Leeg, als een straal water geneigd in de wind, Het wordt in mijn hart een fictieve en langzame avond Gemaakt van de verlening gebogen op de donkerste reflecties.

You are beautiful: and they love you. You are young: Ze glimlachen naar je. Als er wat liefde kon openen in dat hart waar niets schijnt. Deze glimlach van mijn verdriet zou zich, een verre weerspiegeling, naar het asgoud van uw vlecht, naar de bleke mast van uw hand wenden. Maar ik maak alleen deze glimlach die slaapt aan de onderkant van mijn ogen - een koud meer dat, als ik je zie lachen, ik vergeet in een gelukkige flits.

Vrouwenlichaam, witte heuvels, witte dijen, je ziet eruit als de wereld in je houding van toewijding. Mijn lichaam van een wilde boer ondermijnt je en laat je zoon van de bodem van de aarde springen. Ik ging alleen als een tunnel. De vogels vluchtten voor mij weg en de nacht kwam in mij zijn machtige invasie. Om mij te overleven heb ik je gesmeed als een wapen, als een pijl in mijn boog, als een steen in mijn slinger.

Abatt-jour in soie rouge. Je dijen, zoals de middag, gaan van licht naar schaduw. Verborgen stralen verduisteren uw magnolia's. Hier ben ik, ik kom je mond eten en je bij je haar slepen in de dageraad van de schelpen. Ik denk dat ik wil en ik denk dat ik kan. Abatt-jour in soie rouge. En jij zegt dat je borsten uitgeput zijn door me te wachten, dat je ogen je pijn doen door de levens van mijn lichaam te hebben, dat je de contact met je handen hebt verloren door deze afwezigheid te voelen, dat je de warme taille van mijn mond vergeet..

Ik droomde van een jonge vrouw die met een man in bed lag die ze liefhad en die alles in hem deed.. Hoewel kwaad, ze uiteindelijk weerstond door te zeggen: "Wat zullen de mensen zeggen over mij? ” In feite heeft ze haar ongeluk volbracht, beide hebben hun koppigheid beëindigd. De galante kuste haar en omhelsde haar met meer warmte dan een brandend houtblok; de zoetheid die hij wilde uitstorten was nog niet begonnen, toen hij wakker werd en tegen de droom zei: "Wees nog een beetje hard, wat kostte het je, want voor mij was het geen klein genot.

Je scheert was van een zekere schoonheid, helemaal terug tot aan je navel, je hebt grote open benen en zit op een grote en ruime stoel.. Als ik naar haar keek, was ze heel gelukkig, nadat ze al heel goed geschoren was, en alles in haar lach, negligent, ze was mijn vinger in de keuze.. En door zijn heupen te schudden, gaf hij in reactie een zekere smaak aan het gebruikte aas. Maar toen hij wist dat het niet waar was, zei hij: Wat doe jij? "Ce n'est pas le bois de ce feu" (Dit is niet het vuur van het vuur)."

Ik draai aan en moet af.. Mijn hand gaat naar beneden in mijn ondergoed, de andere gaat naar boven en terwijl een vinger naar binnen gaat knijp ik mijn borsten, Ik zet er nog een in, ik natte ze, ik word nat, mijn clitoris klopt en mijn hartslag gaat omhoog, mijn ademhaling neemt toe en mijn vingers gaan in en uit, Ik bijt mijn lip, voel mijn natte en raak mezelf aan; ik ga op en neer, ik geef liefde aan mijn clitoris, ik blijf mijn borsten knijpen, Ik ben er bijna, ik zet mijn vingers in en uit sneller en sneller, ik kreun, ik wil er zijn, ik ben er bijna, en aaah! Dit is te rijk..

Neem mijn pagina's een voor een lees me met je mond Ga mijn ruggengraat met je vingers open mijn bladeren Raak mijn pagina's Onderzoek mijn teksten Word dronken op mijn verhaal Geef me je favoriete boek en niet stoppen tot het einde lees me sterk Voorzichtig In de schemering Met het licht van de dag Maar mijn lezer, altijd lees me.

Ik hou van het schrijven en lezen van gedichten van allerlei soorten, maar de erotische maken me gek, ze maken me graag alles en seks met literatuur, wakker naakt in de letters en laat zijn betekenis me doordringen.

Ik mis seks. Al zijn aspecten. Al mijn respect. Perversie is begrip. Zet je gezicht in de vagina met een mond vol aspirine en een onbekende vinger in je kont. En tien minuten later zit ik in een taxi alsof het niets was, benen gekruist, handen in de schoot. En toch de prefect hangslot van onze nekken, en zijn tong op mijn nek en de constante hitte van de huid van hem zonder poriën ze zullen nooit in staat zijn om te herleven.

Van nachtelijke eenzaamheid, uw heraldische schilden, uw fluwelen gezicht, verduisterd glas van verlating. Kom, o gij, kloppende wijnstok van vernietiging en volheid, o leven. En niet de vertrouwde jungle, noch het vochtige contact van je kiel met de boeg van de zee, niet de uitloper tussen je borsten bied je me aan, kunstgreep of definitieve redding, ja glijdende karavel.

Ik schrijf je brieven als een echte liefde. Zodat je me niet vergeet, parfumeer ik ze en verzegel ik ze met mijn initiaal. Ik praat met je en praat met je over het leven en de toekomst, over samen de zee gaan zien. Ik detailleer ons huis voor hem: het blauwe deurtje, het blauwe balkon, het balkon met bloemen, de ontbijttafel, de tegel met zijn naam. Hoe zullen we het noemen? Ik kan niet stoppen met erover na te denken. Noem een huis aan het strand naast je. Hoe ik zo lang heb doorgebracht zonder te weten waar ik heen wilde.

Tot hier, liefde. Hier. Afgronds maag van mijn eigen verlangen, geketend en vrij als het anker tussen zijn slijm. Hier, fervent ontdekker van vreugden. Vrees niet, mijn lichaam, ondergedompelde architectuur, denkbeeldige stad. Proef de korte troost, raak het licht aan, bewonder de omtrek, overwin. Duisternis in de duisternis, vis van schaduw, er is geen heraut die uw stilte doorboort met zoete, gedenkwaardige, zoete lied. Er is geen voorbode. Stop, gevleugelde schittering van slaap, schittering van lafaards.

Haast je, kom, ontvang deze rozenblaadjes, bloemblaadjes als de dijen van onberispelijke Vestaalse maagden, gesluierd. Moge mijn mond overlopen van zijn zijdezachte stukken, glad en dicht als lippen die uit mijn tanden gluren en de beet eisen. Knevel jezelf, de zucht van je hoge dolk, en laat je kus de voorbode van de bloemen zijn. Schiet op, maak de linten los, controleer de zeer harde helling van de strakke borst, kijk ernaar, raak hem aan en mors je speeksel op zijn stijve toppen terwijl ik in mijn benen je dreiging voel.

Het meest charmante moment van de middag achter het prachtige oranje gordijn. En op het tafeltje ligt thee en een boeket, vage rozen, en op de gestreepte zijden poef, mijn rok gespreid, mijn provocerende voet uitstekend, wacht ik op je om mijn nek te benaderen, kijkend naar de donkere trechter van mijn halslijn, die met opzet is uitgehold. Ik glimlach en je vingers beginnen nadenkende voorzorgsmaatregelen langs mijn rok; Ze blijven hangen in de diepe tunnels van de plooien en reizen door de krullende sterren van de guipure.

Schoonheid is niet alleen dat kenmerk dat ons opvalt over het uiterlijk van een persoon, maar het is aanwezig in elk klein detail om ons heen. Je uiterlijke schoonheid zal de ogen vangen, maar je innerlijke schoonheid zal het hart veroveren. "Ik denk dat wat schoonheid wordt genoemd alleen in de glimlach ligt", Leo Tolstoj

Tussen de rondingen en schaduwen van je schoonheid verdwaal ik niet, en je heldere naam projecteert een heel persoonlijk licht op je lichaam, dat in mijn liefde en buiten zijn magische geheime straal is.

“Weinig dingen zijn nodig om de wijze gelukkig te maken, maar niets bevredigt de dwaas; Dit is de reden waarom een groot deel van de mensheid ellendig is” en “Het eerste goede na gezondheid is innerlijke vrede. “Laten we elkaar begrijpen, elkaar accepteren en elkaar vergeven. De beslissing is aan ons. Laten we dankbaarheid oefenen want er is altijd iets om dankbaar voor te zijn, we moeten gewoon leren om de dingen die we als vanzelfsprekend beschouwen te waarderen. Sommigen denken dat dankbaar zijn synoniem is met zwakheid. On the contrary: Het is een teken van grootheid en macht.

Vrede is iets van onschatbare waarde. Innerlijke vrede is een gevoel van rust waarin we stoppen met het bestrijden van negatieve en storende gedachten en emoties. Het is een staat waarin we mentaal en emotioneel onszelf verwijderen van alledaagse problemen en conflicten. Laten we geven zonder te verwachten iets terug te krijgen en laten we het plezier herontdekken dat de handeling van geven met zich meebrengt. Laten we leren om volledig in het heden te leven, sommige gedachten los te laten en onthechting van dingen en mensen te oefenen.

Op donkere nachten, ik verzin je als ik wil, we verdwalen in zuchten van ver. Ik stel me voor dat je handen mijn lichaam verkennen, op zoek naar de warmte waar ik naar verlang in elk vers. Mijn lippen, dorstig naar je brandende kussen, klampen zich vast aan je stem die afwezig aankomt. Passie ontsteekt, ongeacht de afstand, onze lichamen verenigd door dezelfde geur. De maan, getuige van onze geheime ontmoetingen, fluistert beloften aan de wind in onze oren. Verlangen omringt ons zonder elkaar goed te kennen, en hoewel duizenden kilometers ons scheiden, voel ik je dichtbij.

Een verboden aanraking, een heimelijke streling, we dompelen ons onder in een zee van verlangen. Tussen hijgen en fluisteren wordt onze liefde vulva poëzie. Vergeet niet om deze gedichten aan te passen aan je persoonlijke stijl en de relatie die je met je partner hebt. Je kunt spelen met woorden en metaforen om je verlangens op een sensuele en erotische manier uit te drukken.

In elk vers fluister ik in je oor, zoete beloften van plezier en lust. Ik verbind onze zielen in een kreun, verweven onze lichamen in euforie. Ik ben de dichter van je verborgen verlangens, de minnaar die je zuchten wekt. Mijn woorden, als strelingen, volwassenen, nemen je mee naar een wereld vol zuchten. In de context van erotische poëzie kennen mijn verzen geen grenzen. Ik draag mijn ziel in elke strofe, en ik geef me aan u over, zonder voorbehoud.

In het meest intieme deel van mijn wezen ontwaakt een brandend vuur. Mijn verzen wekken, als brandende vlammen, hartstocht op in vergetelheid. In de verte stel ik me jou voor, mijn muze, mijn inspiratiebron. Met elk woord streel ik je, wek ik verlangen en emotie op. Je rondingen zijn poëtische lijnen, die ik met brandende inkt overtrek. Mijn vingers, als erotische veren, glijden over je lieve en hete huid.

A slow ing Reachable to the most perfidious beauty to the mystery of the defenseless flesh a blind man chaining himself to life in the midst of secret humidity pretending to be a sea creature or perhaps a demon accomplice of a greedy and sad angel a ing to death a chaining himself a fierce agony among Het onnauwkeurige en maagdelijke licht van een eclips, gesloten lippen en ogen maar open, verloren in bloem.

En dat ik haar naar de rivier nam, denkend dat ze een meisje was, maar ze had een man. Het was de nacht van Santiago en bijna uit toewijding. De lantaarns werden uitgedaan en de boeien werden aangezet. In de laatste hoekjes raakte ik haar slapende borsten aan, en die openden zich plotseling voor mij als boeketten hyacinten. Het zetmeel van haar onderjurk klonk in mijn oor, als een stuk zijde dat door tien messen is gescheurd. Zonder zilverlicht in de boomtoppen zijn de bomen gegroeid, en een horizon van honden blaft ver van de rivier.

Twee lichamen tegenover elkaar zijn soms twee golven en de nacht is de oceaan. Twee lichamen tegenover elkaar zijn soms twee stenen en de nachtelijke woestijn. Twee lichamen tegenover elkaar zijn soms gekoppelde wortels in de nacht. Twee lichamen tegenover elkaar zijn soms messen en de nacht is bliksem. Twee lichamen tegenover elkaar zijn twee sterren die in een lege hemel vallen.

Als ik had gezegd dat haar omhelzing verder ging dan de omhelzing, zozeer dat uiteindelijk de contouren ervan verward waren, zozeer dat ons vlees verdween, zozeer dat we onze adem verloren, verslonden zij en ik door dezelfde bloedige en onverzadigbare mond. Om dit trillende moment nogmaals te beleven, het te hebben, het te kennen en het los te laten, als een gevangen vogel die we onder onze vingers voelen kloppen voordat we hem in de heldere lucht loslaten. "Nu ja! “O mijn God! “Ik hoorde hem uitroepen de tweede van zijn vlucht.

"We gaan onszelf onverschillig geven aan alles wat onze passies suggereren en we zullen altijd gelukkig zijn. Geweten is niet de stem van de natuur, maar alleen de stem van vooroordelen.".

"De orgasme is de grote woordeter. Het laat alleen de kreun, de huil, de subhuman expressie toe, maar niet het woord."

“Ik laat mijn zijdeachtige haar over mijn schouders vallen en spreid mijn dijen naar mijn geliefde. De winterhemel is koud en laag, met sterke wind en ijzige hagel. Maar als we de liefde bedrijven onder onze dekbed, maken we drie maanden van de zomer.”

Als ik naar je kijk groeit er een leger van mieren. Het gaat murmurerend door mijn handen. Het rekt mijn huid. Het is aangekondigd, het laat me niet toe. Vanuit mijn benen ademen ze een kleine, ademende lucht. Vanuit de bodem van mijn buik voelen ze de meest vochtige duisternis van jou. Als een zwarte zon hypnotiseer je ze. Ik ruik je en mijn mieren worden boos, ze wankelen.

Nee, ik mis je niet met romantische en melancholische airs, ik wil je en ik moet dringend je vingers tussen mijn benen hebben.. Ik geniet van de herinneringen aan de nachten, vroege ochtenden, ochtenden en middagen waarin we de kou uit de weg namen en de plaats met de warmte van lichaamsliefde. Nu heb ik je hier nodig, mijn angst genezen en de hoeken kussen die het licht niet kent.. Ik wil dat we de kamasutra leren, om tijd te verspillen met zijn poses om te eindigen met de missionaris, waarin ik kan observeren hoe je perverse glimlach verdronk in plezier..

Laten we onszelf verwennen, laten we ons leiden door onze wildste verlangens en eindigen samen, het paradijs aanraken zonder enige spijt na het hebben gezondigd. Ik durf het

Ik wil je vragen om me voor te stellen dat ik weer van jou word, om je het gevoel te herinneren dat onze lichamen één worden en dat je me daar niet wilt hebben, in het midden van je.

Ik heb je nodig, verdomme. Het enige wat ik wil is dat je naast me staat, of liever: in het midden van mij.

Hevig is de passie die brandt in mijn hart, een woedende bosbrand, onstuitbaar en vernietigend. Ik ben nu in de meest exquise nood op je, zwetend voel ik een onstuimige vulkaanspanning op zijn hoogtepunt van binnen, die mijn liefste zelf overal over je wil ontploffen. Wees placenta en irrigeer je eerste snack met foetaal verlangen, gevangen in de longen: plassen van moleculaire zuurstoftepel die zweet druipt, zweet dat vervormde beats afvoert die uitbarsten in je onervaren lippen.

Ziel zegt dat we leven, we geven om, we kussen, we vragen, we bidden, we kennen de gevoelens die naar de aarde komen, nu we als kind zijn geworden. We worden goed besproken en gewonde darts misverstaan pierce darts in de ondiepe wateren van tranen. Laat de glimlachende zon van de hemel Veeg weg de vlek van onze pijn Kom mee met mij naar de rivieroever Laat trekken onze glimlach vreugde en geluk in bulk. Kleed me mijn oogleden en wangen, kussen de hoek wacht op u: voor de nek opgeheven om te worden benaderd; Voor uw lippen langzaam lopen door mijn schouders, ontdekt en nu dat ik mijn ogen open, kijk naar me en praat.

Onder de zachte gloed van de nacht, vindt ze haar melodie, Een meisje dat houdt van dansen onder de maan. In het zachte licht, ze voelt zich zo vrij, Met elke draai, haar hart zingt met vreugde. De maan, haar vriend, in de lucht zo hoog, Ze deelt haar dromen als het drijft door. Haar gloed, haar gids door de donkerste nacht, vult haar wereld met een zacht, rustgevend licht.

Rood fluweel is de kleur van het verlangen en erotiek, zoals mars en jupiter, godin van de erostim en seksualiteit, de dualiteit tussen het kwaad en de hemel, geef je de voorkeur aan engel of demon? 😏 Wortel mezelf in je borst, met elke slag zaai ik mijn armen, betaald in liefkozingen om een zoete liefde te stellen, siroop in je mond water met mijn handen je kofferman, alleen de mijne wordt in jou geboren Elke nacht kwam ze in opstand in takken, bladafval en vruchtbare aarde: Kneedst van vlees als Sarmentosa Moeder.

Zijde's aanraking, een fluistering op de huid, Een echo van passie die branden de meest trouwe verlangen. In elke rij, in elke naad, wordt een geheim onthuld, en in de dans van de draden, wordt lust onthuld. De Panty Medias, Getuigen van Mudos van Verborgen Passies, Hangt tussen je dijen, als volwassen beloften. In zijn zachte omhelzing, vind ik mijn ondergang, Een doolhof van verlangen, een eeuwige overgave. Ik pak je gezicht voor een moment: mythische filmacteur gelaat, en niet willen,

Met elke streling, ontdekken we, Een wereld van plezier, als geen ander. Je blik, een vlam die me vrij maakt, In dit rijk van sensualiteit. In de maanlicht gloed, onze liefde ontsteekt, Als we reizen door deze gepassioneerde nachten. Twee zielen, verenigd in extase, Verloren in de diepten van onze intimiteit. Ik voelde je hand in de mijne, de hand van je partner, je meisjesstem in mijn oor als een nieuwe bel, als een maagdelijke bel van een lentedag

Onder de sterren, onze lichamen verweven, in de taal van passie, van jou en van mij. Je aanraking, een symfonie van vreugde, als we ons overgeven aan de hitte van de nacht. In de stille fluisteren van het donker, verkennen we verlangens, en laten we een merk achter. je geur, een geur die ik verlang te proeven, als we ons laten meeslepen in deze intieme omhelzing..

Nee, het scheidt niet twee tegengestelde geliefden of wrede porphyrie: het vermindert nooit de liefde of wijkt af, en het is één en zonder te bewegen te allen tijde.

Met elke kus verkennen we, tot in de kern, een rijk van ecstasy. Je lippen, als bloemblaadjes zacht en zoet, leiden me naar deze heilige retraite. in de diepte van verlangen, duiken we, als onze zielen elkaar verweven, levend. In dit moment, vinden we vrijheid, in de omhelzing van passie, pure vrede..

In de stilte van de nacht vinden we, Een wereld van plezier, ongedefinieerd. Uw aanraking, een fluistering op mijn huid, Ontsteekt een vuur dat van binnen brandt. In de zachte gloed van de maan ontmoeten onze lichamen elkaar, in een dans van passie, zoet en vluchtig. Je adem, een zucht van verlangen, Terwijl we dit verboden vuur ontsteken.

En in alles wat jij. Ik heb het roze noorderlicht en de blauwe ochtend gezien, ik heb de groene middag gezien en ik heb de blauwe nacht gezien. En in alles wat jij. Naakt in de blauwe nacht, naakt in de groene middag en in de hemelse ochtend, naakt in de roze dageraad. En in alles wat je

Met elke streling bereiken we nieuwe hoogten, in de diepte van plezier ontvlammen onze zielen. onze lichamen, een symfonie in beweging, verloren in deze sensuele devotie. In de maanlicht gloed, onze liefde ontvult zich, als we duiken in deze wereld van parels. twee zielen, gebonden in deze erotische trance, vindend troost in deze hartstochtelijke dans.

Liefde begint met onrust, verzoek, vurig en onthult; Het groeit met risico's, sets en twijfels; Substant van huilen en gebed.

Onder de fluweelhemel, onze lichamen verweven, in de hitte van passie, onze geesten afstemmen. je aanraking, een vuur dat mijn huid ontvlamt, als we onszelf verliezen in deze zonde binnen in de zachte gefluister van de nacht, zijn we één, in de dans van verlangen, ongedaan. je lippen, een zoete intoxicatie, als we deze verboden sensatie verkennen.

Als het leven liefde is, gezegend zij het! Ik wil meer leven om van te houden! Vandaag heb ik het gevoel dat duizend jaar van het idee wat waard zijn wat een blauwe minuut van gevoel. Mijn hart stierf langzaam en verdrietig. Vandaag opent het zich in het licht als een febea bloem. Het leven springt als een gewelddadige zee waar de hand van de liefde raakt

In de zachte gloed van het kaarslicht verliezen we onszelf in deze sensuele rite. Je fluistert, een melodie in de lucht, als we bezwijken aan deze liefdesrelatie. Met elke streling schrijven we ons lot in het tapis van lust, we creëren. onze lichamen, verweven, één worden, in de symfonie van onze liefde, we zijn ongedaan.

In de zachte omhelzing van de schemering zwaaien we, In de taal van aanraking, brengen we allebei over. Je ogen, als sintels, ontsteken de vlam, terwijl we dansen in dit erotische spel. Met elke zucht ontbrandt onze passie, In de stilte van de nacht nemen onze verlangens een vlucht. Jouw huid, een kaart die ik verlang te verkennen, Terwijl we plezier zoeken, voor altijd

Wie zegt dat de afwezigheid vergeten veroorzaakt verdient het om van iedereen vergeten te worden.

Onze kussen zijn als rozenblaadjes, effleurant, verwelkomend. ton souffle chaud sur ma peau frissonnante, éveille en moi une passion palpitante.

Ik heb mijzelf al gegeven en het op zo'n manier geprobeerd, dat het mijn geliefde voor mij is en ik voor mijn geliefde ben. Toen de lieve jager me gooide en vertrok, in de armen van de liefde mijn ziel was gevallen. En op zo’n manier het leven opnieuw opladend ben ik mijn geliefde voor mij geweest en ik ben voor mijn geliefde. Hirió me met een pijl in herbolada van liefde, en mijn ziel werd gemaakt met zijn fokker, ik wil niet langer een andere liefde, want ik heb mezelf gegeven aan mijn God, en mijn geliefde is voor mij, en ik ben voor mijn geliefde.

Dans le jardin secret de nos désirs, s'épanouissent les fleurs de nos plaisirs. Dans le jardin secret van onze verlangens, de bloemen van onze plezier bloeien. Je ogen, sterren in de nacht, verlichten de weg van onze dwaasheid..

Het vuur van onze omhelzingen brandt als een vulkaan, consumant toute raison, tout écran. En dansen we in deze oceaan van plezier, we varen samen, verloren in onze eeuwigheid..

Kom, loop met mij mee, alleen jij hebt een gezegende onsterfelijke ziel. Vroeger hielden we van de winternacht, dwalen door de sneeuw zonder getuigen. Zullen we terugkeren naar die oude genoegens? De donkere wolken storten zich neer en overschaduwen de bergen net als vele jaren geleden, totdat ik op de wilde horizon stierf in gigantische gestapelde blokken; Terwijl het maanlicht zich haaste als een stroperij, nachtelijke glimlach.

Je handen doorlopen mijn rillende huid, terwijl mijn lippen je brandende lippen zoeken. In dit moment van overvloedige verlangen, worden we één, samensmeltende lichamen en zielen..

Kom, loop met mij; We bestonden niet lang geleden, maar de dood heeft ons bedrijf gestolen - zoals Dawn Steals Dew. Een voor een nam de druppels in de leegte tot er slechts twee overblijven; Maar mijn gevoelens knipperen nog steeds omdat ze in je blijven.

Onder het zachte licht van de zilveren maan, onze lichamen verweven in de sterrennacht. Elke souffle, elke kus, raconte l'histoire de notre passion enflammée.