NatallyCooper

Je handen op mijn huid tekenen onweersbuien, elke rilling wordt een flits, elke kus, een brandende regen. Ik verlies mezelf in deze verboden lucht waar onze lichamen

Ze verzinnen de storm..

Je adem is een geheime rivier die over mijn hongerige nachten glijdt. In de hitte van uw gefluister, drink ik de wijn van uw verlangen, en ik word dronken van uw zoete koorts.

Je lippen boeien me aan een tedere duizeligheid, je blikken openen verboden deuren. Onder jouw streling verdwijnt de wereld, en alleen wij blijven, verloren in de eeuwigheid van een ogenblik.

Je stem is een vlam die me kleedt, je woorden zijn onzichtbare strelingen. Elke zucht wordt een gebed, elk gebaar een offer. In deze geheime tempel bidden onze lichamen tot dezelfde god.

In de stilte van je huid ontdekken mijn handen een oude taal. Elke bocht wordt een zin, elke zucht een interpunctie. Je lichaam is een verboden boek dat ik verslind in de koorts van de nacht.

Je kussen zijn zachte onweersbuien, ze barsten op mijn dorstige lippen. Je tong trekt vlammen van vuur, en in deze brandende regen, verdrink ik met lust.

De nacht opent zich als een geheim als je lichaam tegen het mijne ligt. Elke rilling wordt een reis, elke adem een bekentenis. En in de duisternis kussen onze zielen als ons vlees.

Je blik is een fluwelen pijl, hij doorboort mijn verdediging en plundert me. Onder de zoetheid van je glimlach word ik een gelukkige gevangene, geketend aan het verlangen dat ons verbruikt.

Onder de streling van je vingers opent mijn huid zich als een nachtelijke bloem. Elk gebaar wordt een parfum, elke rilling een zachte verbranding. En ik geef me over aan jou, zoals de maan zich overgeeft aan de nacht.

Uw zuchten glijden in mij als een warme regen op een dorstige aarde. Elk woord dat je fluistert is een vonk in mijn bloed. Jouw verlangen wordt het mijne, en ik brand in jouw geheime vuur.

Jouw lichaam tegen het mijne is een eindeloos gedicht, waar de verzen zich vermengen met de kussen, waar de rijmen zich schrijven in het zweet. En in deze onverzadigbare dans vinden onze zielen hun taal.

Wanneer je mond de mijne raakt, verdwijnt de wereld in een zachte duizeligheid. Alleen onze ademhaling blijft verstrengeld, onze harten slaan op hetzelfde ritme. En elk moment wordt eeuwigheid in het branden van je omhelzing.