LunaVoss

Onder de sterren, de wereld staat stil, Een rustige nacht, een zachte sensatie. De winden die weven door rusteloze bomen, Breng gefluisterde verhalen op de wind. In maanlicht gloed, de schaduwen dansen, Een vluchtige blik, een spookachtige kans. Want in het donker, waar geheimen slapen, De meest verborgen dromen van de ziel zullen blijven.

Je aanraking is een langzame vlam, ontsteking langs mijn huid als gefluisterde beloften in het donker. Elke streling is een zachte ontrafeling, een delicate trek van zijdeachtige draden die ons dichter bij elkaar brengen. De kamer vervaagt, schaduwen smelten, en het is alleen de pols tussen ons - stabiel, wild, me dieper trekken, waar zelfs stilte beeft, pijn doet om gehoord te worden.