LivelyVanderWood

Welkom in de beste kamer, zonder beperkingen en open mind

Levendig Vanderhout

★★★

In de heldere nacht, de vrede licht op, de sterrenhemel zijn magie uitbreidt. De wind fluistert liefdesverhalen, en in elke hoek bloeit de brandende liefde. De boom wordt gekleed in licht en dromen, en de harten worden gevuld met goede wensen. Het is Kerstmis, een tijd van hoop en geloof, waar alles mogelijk is, waar het wezen opnieuw geboren wordt. Moge het licht van liefde je altijd begeleiden en moge Kerstmis je vervullen met vreugde en geluk.

Deze kerst schittert mijn liefde voor jou, als sterren die aan de hemel destilleren. Je ogen zijn mijn licht, mijn zoete kalmte, en in je omhelzingen vind ik mijn ziel. De sneeuw valt zachtjes en bedekt de grond, maar je liefde omhult me, tilt me naar de hemel. Moge deze kerst gewoon ons moment zijn, waar tederheid, passie en gevoel samensmelten. Ik hou meer van je dan ooit, op deze speciale dag, en aan jouw zijde, alles is een hemelse droom.

In de hoek van de wereld, waar de zon ontwaakt, je ogen zijn sterren, hun licht omhult me. Je bent het gefluister dat de wind streelt, de zachte melodie in het lied van de tijd. Je lach is de echo van een kalme rivier, een heldere baken die mijn ziel leidt. Je stappen zijn dans, een subtiele kunst, in elke beweging, een vers van koortsachtige liefde. U bent kracht en tederheid, een brandend vuur, in uw omhelzing vind ik een thuis dat mij beschermt. Je dromen zijn vleugels die zo hoog vliegen, met jou, vrouw, de horizon is een lied.

★★★

★★★

Gezegend is het jaar, het punt, de dag, het seizoen, de plaats, de maand, het uur en het land, waarin uw betoverende blik op mijn ziel. Gezegend is de zoete strijd om mij over te geven aan die liefde die in mijn ziel woont, en de boog en de pijlen waarvan ik nu de wonden nog open voel. Gezegend zijn de woorden waarmee ik de naam van mijn geliefde zing en mijn pijn, mijn verlangen, mijn zuchten en mijn geween. En gezegend zijn mijn gedichten en mijn kunst omdat ze haar verheerlijken en mijn gedachten omdat ze het alleen maar deelt.

★★★

Wie zegt dat afwezigheid vergetelheid veroorzaakt, verdient het om door iedereen vergeten te worden. De ware en vaste verliefde is, wanneer hij afwezig is, het meest verloren. De herinnering vernieuwt haar zin; de eenzaamheid wekt haar zorg op; zo ver van haar goed te zijn maakt haar verlangen meer brandend. De wonden die hem zijn toegebracht, genezen niet, ook al houdt de blik op die ze veroorzaakte, als ze in de ziel bevestigd blijven, dan als iemand met veel steken is, omdat hij vlucht voor degene die hem heeft gestoken, zullen ze niet beter genezen worden.

★★★

★★★

Ik heb mezelf gegeven en alles gegeven, en op zo'n manier dat ik heb geruild, dat hij mijn geliefde voor mij is, en ik voor mijn geliefde. Toen de lieve jager me gooide en me overgaf, viel mijn ziel in de armen van de liefde. En nieuw leven aannemen op zo'n manier dat ik heb geruild dat hij mijn geliefde voor mij is, en ik voor mijn geliefde. met een pijl gegraveerd met liefde, en mijn ziel één werd met haar Schepper, wil ik geen andere liefde meer, want ik heb mezelf gegeven aan mijn God, en mijn geliefde is voor mij, en ik ben voor mijn geliefde.

★★★

Op een koude herfstochtend zat Clara, een jonge kunstenaar van 20 jaar, in een klein café en keek naar de bladeren die langzaam van de bomen vielen. Sinds ze naar Parijs verhuisde, had ze inspiratie gevonden in elke hoek van de stad, maar er ontbrak iets in haar leven: liefde. Op een ochtend, terwijl ik een portret schilderde van een oude man die een boek las, kwam er een man met donker haar en intense ogen aan tafel naast me zitten..

★★★

In een hoek van de wereld waar de zon ontwaakt, vond ik je, mijn lief, als een flits in de mist, dansend tussen schaduwen, tussen dromen en fluisteren, met een lucht van magie die de tijd niet verblindt. Je ogen, twee sterren die de nacht verlichten, elke knipper, een universum dat zich opent, en in de diepte van je serene blik, ontdek ik de oneindige zee waar mijn ziel zal varen. Je lippen, twee bloemblaadjes van een bloem in de lente, elk woord dat ontspringt is een lied, een uitbarsting, en in de zoetheid van je lach, een echo van beloften die weerklinkt in de borst, als een brandende hartslag.

★★★

★★★

We wandelen samen over paden van nostalgie, waar de wind geheimen uit het verleden fluistert, en de tijd stilstaat in zijn zachte dans, als een klok die vergeet wat vergeten is. De nachten zijn doeken die we schilderen van sterren, onze lichamen, twee golven die elkaar kalm omhelzen, en in elke streling, een gedicht wordt geschreven, een liefdesverhaal dat het lot claimt. Ik heb je zien bloeien in elk seizoen, in de gouden herfst, in de stille winter, en in de brandende lente die de zintuigen wakker maakt, mijn liefde voor je groeit, als een overstroomde rivier.

★★★

★★★