LeeDion

Ik wil niet sterven zonder te horen wat je zegt. Ik wil niet sterven met een verwarde ziel die zich anders voelt, verloren op andere stranden. Ik wil niet sterven met deze droefheid door de oneindige boog van deze droevige koepel waar je dromen leven onder de middagzon. Ik wil niet sterven zonder je de gouden bollen van mijn lichaam te hebben gegeven, de huid die me bedekt, de beven die me overspoelt.

Een mysterie brandt in je ogen, onbegrijpelijke maagd en metgezel. Ik weet niet of le feu est la haine of l'amour inexhaustible de votre allié noir. Je komt met me mee tot ik een schaduw werp van mijn lichaam en mijn sandalen los. -as-tu soif ou de l'eau sur mon chemin- dis-moi, vierge et compagne onbereikbaar

Ik wil huilen omdat ik te veel van je hou, ik wil sterven omdat je me het leven hebt gegeven, oh, mon amour, je zult nooit vrede hebben dat alles wat in mij is, dat betekent gewoon verlangen. En ik weet niet wat er met me gebeurt, alles zegt me dat het liefhebben mijn einde zal zijn. comme l'amour désespéré brengt, ik wist niet wat l'amour was, maintenant, je le sais parce que je ne suis pas content

Voor je groene ogen wat ik mis, sirene van hen die Ulysse, sagace, aime et craint. Voor je groene ogen. Voor je groene ogen in wat, efemeres, soms, de melancholie gloeit over het algemeen; voor je groene ogen als vol van vrede, mysterieus als mijn hoop; voor je groene ogen, soort effectief, ik red me

U hebt mij en ik ben van u. Zo dicht bij elkaar als vlees met botten. Zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg!. Je zegt me soms dat je me gesloten vindt, Als gemaakt van harde steen, als gehuld in geheimen, onverschillig, afstandelijk. En je zou de sleutel van het mysterie willen hebben. Als niemand het heeft. Er is geen sleutel. Zelfs ik niet, ik heb het niet eens zelf!

Soms wil ik je graag zeggen: "je t'aime à la folie". Soms heb ik de indruk dat ik stom ben om te zeggen: ik hou zo veel van hem! Soms wil ik een kind zijn om te huilen in zijn broek. Soms heb ik de indruk dood te zijn, als ik voel, onder de vochtige grond van mijn zuigen, dat een bloem op me opkomt, een bloem, en zeg:

en een oog die kijkt, en een oog die droomt, en een oog die roept, en een oog die wacht, en een oog die lacht - een aangenaam gelach, en een oog die huilt - met tranen van verdriet, sommige naar binnen, anderen naar buiten.. Ze zijn als de bloemen die op de aarde groeien.. Maar je groene ogen, mijn eeuwige Teresa, zij die je hand van gras maken, zij kijken naar me, zij dromen van mij, zij roepen me op, zij wachten op me, zij spotten met me - een aangenaam gelach, zij huilen me in tranen - met tranen van verdriet, van binnen, van buiten

Liefde is een universele ervaring die ons allemaal raakt, maar soms vinden we niet de juiste woorden om het uit te drukken. "Alles in de geschiedenis hebben de dichters kunnen uiten wat we allemaal voelen in een creatieve en welsprekende manier".

Je herinnert je je gezicht dat in mijn dagen was gevlogen, vrouw in blauwe rok en grillede voorkant, dat in mijn jeugd en op mijn terre d'ambroisie ik zag het zwarte stoeltje openen in een branderende april.. Hij nam in de taverne, diepte de cup impure celui qui a attaché un fils à ton sein de lys, et sous ce souvenir, qui était une brûlure, la graine est tombée de ta main, sereine.. Ik zag je in januari het graan van je zoon oogsten en zonder te begrijpen had ik je ogen op je gericht, vergroot door verwondering en tranen.

Ga zitten. Drink een glas water. Proef elke drank. en denk de hele tijd wat je verloren hebt. De ene die je verliest. Wat heb je nog te verliezen?

Ik kijk naar hun verlangen en de wereld draait onverschillig en de hemel draait onverschillig. Tot jou de klachten van mijn diepgevoelde pijn, mooie zonder geluk, ik stuur je: mijn teksten zijn jouw hart en het mijne

De bloemen vervagen, de zon van mijn hoop verstoord, uur na uur tel ik en mijn lijden groeit, evenals mijn angst en mijn pijn. Op de kleurrijke glazen lijn kan mijn fantasie blij lijken, wanneer de trieste realiteit het glas vervinkt en zijn glans verduistert.

Mijn hart is gevlogen, en liefde, zieende mijn woede, zei: "Je bent meegenomen door de mooiste ogen die ik heb gezien". Dank u, boven natuurlijk. En als de liefde een reden heeft, mevrouw, door de tekenen, mijn hart behoort tot u.

Ik ken een hymne géant et étrange qui annonce une aube dans la nuit de l'âme, en ces pages sont de cet hymne de bewegingen die l'air se dilate dans l'ombre. Je zou je willen schrijven over de man die de taal aanwendt, rebelle en gemeen, met woorden die in dezelfde tijd waren,

Ik geef je dit, het is belangrijk dat je er goed voor zorgt en mijn liefde is in dunne lichtgewicht tussen de appelbomen, waar de levendige briessen het langst duren.. Waar de vrolijke briessen wonen om te hofmaken bij de eerste bladeren op zijn passage, gaat mijn liefde langzaam, neigend naar zijn schaduw die rust in het gras. En waar de hemel een blauw glas is op de lachende aarde, mijn liefde loopt langzaam,. Anders, hoop ik dat je snel komt zodat je hem veel meer in detail kunt zien.

Ik ken een hymne géant et étrange qui annonce une aube dans la nuit de l'âme, en ces pages sont de cet hymne de bewegingen die l'air se dilate dans l'ombre. Je zou je willen schrijven over de man die de taal aanwendt, rebelle en gemeen, met woorden die in dezelfde tijd waren,

Liefde van mijn lendenen, levende dood, ik wacht tevergeefs op je geschreven woord en ik denk, met de bloem die verwelkt, dat als ik zonder mij leef ik je wil verliezen. De lucht is onsterfelijk. De inerte steen Hij kent de schaduw niet en ontwijkt haar ook niet. Het innerlijke hart heeft geen behoefte aan de bevroren honing die de maan giet.

Maar ik heb je pijn gedaan. Ik heb mijn aderen gescheurd, tiger en duif, op je taille in een duel van biten en lijnen. alors remplis ma folie de mots ou laisse-moi vivre dans ma sérénité nuit de l'âme toujours sombre Ik heb geen zin in de dood

Ik hou van je als je stil bent en je me van ver hoort en mijn stem raakt je niet.. Het lijkt alsof je ogen zijn weggevlogen en het lijkt alsof een kus je mond sluit. Zoals alles gevuld is met mijn ziel kom je uit dingen, vol van mijn ziel. Droom vlinder, je lijkt op mijn ziel, en je lijkt op het woord melancholie. Ik hou van je als je stil en afstandelijk bent. En jij bent als een papillon die klaagt, die sliep.. En je hoort me van ver, en mijn stem raakt je niet: permets-moi de me taire avec votre silence. Laat me ook met je praten met je stilte helder als een lamp, eenvoudig als een ring. Je bent als de nacht, kalm en sterrenrijk.. "Je stilte komt van de sterren, zo ver en zo eenvoudig".. Je bent er niet bij als je stil bent.. Ver en pijnlijk alsof je dood was. Een woord dus, een glimlach is genoeg. En ik ben blij, blij dat het niet waar is.

Als je begint te houden, als je niet hebt gehouden, zul je weten dat in deze wereld de grootste en diepste pijn is om gelukkig en ongelukkig te zijn. Corollaire: l'amour est un abîme de lumière et d'ombre, van poëzie en prosa, et où se fait la chose la plus chère qui rit et pleure en même temps. L'amour is een afgrond van licht en van schaduw, van poëzie en van proza, en waar de meest dierbare ding wordt gedaan die in dezelfde tijd lacht en huilt.

Au coeur de la mine la plus secrète, à l'intérieur du fruit le plus lointain, dans de vibration de la note la plus discrète, dans la conque spirale et résonante, dans la couche de peinture la plus dense, dans la veine qui nous sonde le plus dans le corps, dans le mot qui dit plus doux.

Ik hou van je als je stil bent en je me van ver hoort en mijn stem raakt je niet.. Het lijkt alsof je ogen zijn weggevlogen en het lijkt alsof een kus je mond sluit. Zoals alles gevuld is met mijn ziel kom je uit dingen, vol van mijn ziel. Droom vlinder, je lijkt op mijn ziel, en je lijkt op het woord melancholie. Ik hou van je als je stil en afstandelijk bent. En jij bent als een papillon die klaagt, die sliep.. En je hoort me van ver, en mijn stem raakt je niet: permets-moi de me taire avec votre silence. Laat me ook met je praten met je stilte helder als een lamp, eenvoudig als een ring. Je bent als de nacht, kalm en sterrenrijk.. "Je stilte komt van de sterren, zo ver en zo eenvoudig".. Je bent er niet bij als je stil bent.. Ver en pijnlijk alsof je dood was. Een woord dus, een glimlach is genoeg. En ik ben blij, blij dat het niet waar is.

Vrouw, ik zou je zoon zijn geweest, om je de melk van de borsten te drinken als uit een bron, om naar je te kijken en je aan mijn zijde te voelen en je in de gouden lach en de kristalstem te hebben. Ik voel je in mijn aderen als God in de rivieren en aanbid je in de droevige botten van stof en kalk.

Je houdt van mij als de dageraad, je wilt me schuim, je wilt me parelmoer. Of het nu Lily is, vooral de kaste. Een lichte geur. De gesloten kroon. Geen maanlicht heeft me gefilterd. Noem het mijn zus. Je houdt van mij sneeuwwit, Je wilt me wit, je houdt van me alba Jij die alles was de bril bij de hand, fruit en honing paarse lippen Jij bij het feestmaal bedekt met takken liet je het vlees vieren Bacchus. Jij die in de tuinen de zwarten van de bedrieglijke rode jurk je naar Chaos liep. Jij, het skelet dat intact is gebleven, ik weet nog niet door welke wonderen, je doet alsof ik wit ben (God vergeef je), je doet alsof ik kuis ben (God vergeef je), je doet alsof ik bij dageraad ben! Vlucht naar de bossen, ga naar de bergen; Maak je mond schoon; woont in hutten; raak met je handen de vochtige aarde aan; voed het lichaam met bittere wortel; drink aan de rotsen; slaap in de vorst; vernieuwt weefsels met salpeter en water: Praat met de vogels en ik sta op bij dageraad. En wanneer het vlees naar u is gedraaid, en wanneer u in hen de ziel hebt gezet die door de kamers is verstrikt geraakt, Dus, goede man, doe alsof ik wit ben, doe alsof ik sneeuwwit ben, Doe alsof ik me kaste

Mijn slaaf, vrees mij. Hou van me. Mijn slaaf! Ik ben met jou de grootste zonsondergang van mijn hemel, en daarin straalt mijn ziel als een koude ster. Wanneer zij zich van u verwijderen, keren mijn schreden naar mij terug. Mijn eigen zweep valt op mijn leven. Jij bent wat in mij is en ver weg is. Vluchtend als een koor van gejaagde nevels. Naast mij, maar waar? Ver, wat het ver is. En wat, ver weg onder mijn voeten, loopt. De echo van de stem voorbij de stilte. En wat in mijn ziel groeit als mos in puin

Ma terre? Ma terre, het is jij. Mon peuple? Mijn volk? Mon peuple, dit ben jij. Exil et mort pour moi, ils sont là vous n'êtes pas là Et ma vie? Het is een verrassing. Zeg me, wat is het, als het niet jij is?

Ik dacht aan jou, aan je haar dat de wereld van de schaduwen zou sturen, en ik legde daar een punt van mijn leven en ik wilde dromen dat je van mij was. Ik reis met mijn ogen omhoog. - tot een hoogte die in een hooghartige woede of in miserabele roodheid de mensheid ontstond

Liefhebben is een stilte, zonder dat je het weet. En je herinnert je je stem als je vertrekt en je voelt de warmte van je groet. Lieven is wachten op je, als je deel uitmaakt van de zonnige nacht, noch voor noch na, zodat we alleen zijn tussen spelletjes en verhalen op de vaste aarde.

Ik wil niet sterven zonder te begrijpen wat je zegt. Ik wil niet sterven met een verbijsterde ziel die zich anders weet, verloren op andere stranden. Ik wil niet sterven met deze droefheid door de eindeloze boog van deze droevige koepel waar je dromen leven onder de zon van het middaguur.

Dagen en nachten heb ik je gezocht zonder de plaats te vinden waar je zingt ik heb je gezocht door de tijd en door de rivier Je bent verdwaald in tranen nachten en nachten heb ik je gezocht zonder de plek te vinden waar je huilt omdat ik weet dat je huilt Ik moet me in de spiegel kijken om te weten dat je huilt en dat je voor me huilde. En van een zwarte bedelaar maak je hem koning met je hand

Jij hebt me en ik ben bij jou. Als jullie elkaar zo naast elkaar hebben als vlees met botten. Als je dicht bij elkaar bent en vaak ver weg! .

De zon kan voor altijd verduisterd worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de aarde kan als een glas vers barsten. Alles komt eraan, de dood bedekt me met je begrafeniscrêpe, maar de vlam van je liefde kan nooit uitgaan.

Bedek me, mijn lief, met dat uiterste, uiterste mos, dat is de jasmijn van wie weet en van wie brandt, gekiemd op de punt van het koraal. Maak me gek, mijn liefste, je zout, je bloem, de hoogste, de meest scherpe, de meest woedende, die in de diademe van het bittere oog staat.

Ik ken een hymne géant et étrange qui annonce une aube dans la nuit de l'âme, en ces pages sont de cet hymne de bewegingen die l'air se dilate dans l'ombre. Je zou je willen schrijven over de man die de taal aanwendt, rebelle en gemeen, met woorden die in dezelfde tijd waren,

U hebt mij en ik ben van u. Zo dicht bij elkaar als vlees met botten. Zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg!. Je zegt me soms dat je me gesloten vindt, Als gemaakt van harde steen, als gehuld in geheimen, onverschillig, afstandelijk. En je zou de sleutel van het mysterie willen hebben. Als niemand het heeft. Er is geen sleutel. Zelfs ik niet, ik heb het niet eens zelf!

De zon kan voor altijd verduisterd worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de aarde kan als een glas vers barsten. Alles komt eraan, de dood bedekt me met je begrafeniscrêpe, maar de vlam van je liefde kan nooit uitgaan.

Er zijn ogen die kijken, -er zijn ogen die dromen, er zijn ogen die bellen, -er zijn ogen die hopen, er zijn ogen die lachen -plezierige lach, er zijn ogen die huilen -met een tranen van verdriet, sommige naar binnen -andere naar buiten. Ze zijn als de bloemen - die de aarde voedt. Maar je groene ogen, - mijn eeuwige Teresa, die je hand van gras maken, kijken naar me, dromen van me, - roepen me, wachten op me, lachen me lachend - plezierig lachen, huilen me huilend - met een huil van verdriet, van de aarde van binnen, - van de aarde van buiten. Er zijn ogen die kijken, - er zijn ogen die dromen, er zijn ogen die bellen, - er zijn ogen die wachten, er zijn ogen die lachen - aangenaam gelach, er zijn ogen die huilen - met tranen van verdriet, sommige naar binnen - anderen naar buiten. Ze zijn als de bloemen die de aarde laat groeien.. maar je groene ogen, - mijn eeuwige Teresa, diegenen die maken - je hand van gras, ze kijken naar me, ze dromen van me, ze bellen me, ze wachten op me, ze lachen me aan - aangenaam gelach, ze huilen me tranen - met tranen van verdriet, van binnen, - van buiten. en een oog die kijkt, en een oog die droomt, en een oog die roept, en een oog die wacht, en een oog die lacht - een aangenaam gelach, en een oog die huilt - met tranen van verdriet, sommige naar binnen, anderen naar buiten.. Ze zijn als de bloemen die op de aarde groeien.. Maar je groene ogen, mijn eeuwige Teresa, zij die je hand van gras maken, zij kijken naar me, zij dromen van mij, zij roepen me op, zij wachten op me, zij spotten met me - een aangenaam gelach, zij huilen me in tranen - met tranen van verdriet, van binnen, van buiten

Liefde is een universele ervaring die ons allemaal raakt, maar soms vinden we niet de juiste woorden om het uit te drukken.. Door de geschiedenis heen hebben dichters op creatieve en welsprekende manieren kunnen uitdrukken wat we allemaal voelen.. Als je van me houdt, hou van me in zijn geheel, niet door licht of schaduw. Als je van me houdt, hou van me zwart en wit, en grijs, groen, en blond, en brunette. Ik hou van je dag, ik hou van je nacht. En vroeg in de ochtend in het open raam! - Ja. Als je van me houdt, knip me dan niet af: hou van me helemaal. Of je wilt me niet. Liefde is een universele ervaring die ons allemaal raakt, maar soms vinden we niet de juiste woorden om het uit te drukken. Door de geschiedenis heen hebben dichters op creatieve en welsprekende manieren kunnen zeggen wat we allemaal voelen.

Als je van me houdt, hou dan van me in mijn geheel, niet in gebieden van licht of schaduw... Als je van me houdt, hou van me zwart en wit, en grijs, groen, en blond, en brunette.. Liefde me dag, liefde me nacht.. En vroege morgen bij het open raam!.. Als je van me houdt, onderbreek me dan niet: hou van me allemaal.. Of hou niet van me. Liefde is een universele ervaring die ons allemaal raakt, maar soms vinden we niet de juiste woorden om het uit te drukken. Door de geschiedenis heen hebben dichters op creatieve en welsprekende manieren kunnen uitdrukken wat we allemaal voelen.

Als je van me houdt, aime-moi tout entier, pas dans les zones de lumière ou d'ombre. Als je van me houdt, hou van me in zwart en wit, en grijs, groen, en blond, en bruin. Liefde-mijn-dag, liefde-mijn-nacht. . en tôt le matin à la fenêtre ouverte... en morgenochtend aan het open raam. Als je van me houdt, onderbreek me niet. Of hij houdt niet van me..

Je herinnert je je gezicht dat in mijn dagen was gevlogen, vrouw in blauwe rok en grillede voorkant, dat in mijn jeugd en op mijn terre d'ambroisie ik zag het zwarte stoeltje openen in een branderende april.. Hij nam in de taverne, diepte de cup impure celui qui a attaché un fils à ton sein de lys, et sous ce souvenir, qui était une brûlure, la graine est tombée de ta main, sereine.. Ik zag je in januari het graan van je zoon oogsten en zonder te begrijpen had ik je ogen op je gericht, vergroot door verwondering en tranen..