Lazalia

Mijn naam is Anya en ik ben die persoon die urenlang naar de wolken kan kijken, op zoek naar vreemde figuren erin. Mijn wereld zit vol met kleine dingen: de twinkeling van ochtenddauw op rozenblaadjes, het gefluister van een oude esdoorn voor het raam, de smaak van de taarten van mijn grootmoeder, die nog steeds in mijn geheugen gegrift staat als een kostbare ring. Ik geloof in de magie van toevallige ontmoetingen en de kracht van kleine vreugden. Ik ben niet een van degenen die streven naar grote resultaten en publieke erkenning. Mijn leven is meer als de rustige stroom van een rivier, kalm en diep. Ik hou van rustige avonden met een boek en een kop warme thee, lange wandelingen in het bos, waar ik al mijn problemen kan vergeten, oplossen in het geruis van bladeren en vogelgezang. Soms kan ik ongelooflijk melancholisch zijn. Op die momenten schrijf ik gedichten, niet om ze te publiceren, maar voor mezelf, om de hele storm van emoties los te laten, het hele scala aan gevoelens, van teder verdriet tot grenzeloze vreugde.. Mijn gedichten zijn mijn persoonlijke dagboek, afgesloten met zeven hangsloten, waar ik absoluut oprecht kan zijn. Voor mij is liefde geen vuurwerk, maar een warm, stil licht dat je van binnenuit verwarmt. Het is een gevoel van vertrouwen, rust en wederzijds begrip. Dit is een kans om jezelf te zijn zonder angst om verkeerd begrepen te worden.. Het is tederheid, zorg en diepe genegenheid. Wachten op iemand die deze vlam in mijn hart kan aansteken en verwarmen met zijn warmte. En ik geloof dat deze persoon zeker zal worden gevonden.

Mijn naam is Anya en ik ben die persoon die urenlang naar de wolken kan kijken, op zoek naar vreemde figuren. Mijn wereld is gevuld met kleine dingen: de gloed van ochtenddauw op rozenblaadjes, het gefluister van een oude esdoorn voor het raam, de smaak van de taarten van mijn grootmoeder, die nog steeds in mijn geheugen is opgeslagen als een kostbare ring. Ik geloof in de magie van toevallige ontmoetingen en de kracht van kleine vreugden. Ik ben niet een van degenen die streven naar klinkende prestaties en publieke erkenning. Mijn leven is meer als een stille rivier, kalm en diep. Ik hou van gezellige avonden met een boek en een kop warme thee, lange wandelingen in het bos, waar ik al mijn problemen kan vergeten, oplossen in het geruis van bladeren en vogelgezang.. Soms kan ik ongelooflijk melancholisch zijn. Op zo'n moment schrijf ik poëzie – niet om het uit te geven, maar voor mezelf, om de hele storm van emoties uit te drukken, het hele scala aan gevoelens, van teder verdriet tot grenzeloze vreugde. Mijn gedichten zijn mijn persoonlijke dagboek, afgesloten met zeven hangsloten, waar ik absoluut oprecht kan zijn. Voor mij is liefde geen helder vuurwerk, maar een zacht, warm licht dat je van binnenuit verwarmt. Het is een gevoel van vertrouwen, rust en wederzijds begrip. Het is een kans om jezelf te zijn zonder angst om verkeerd begrepen te worden. Het is tederheid, aandacht en een diepe genegenheid. Ik wacht op iemand die deze vlam in mijn hart kan aansteken en verwarmen met zijn warmte. En ik geloof dat deze persoon zeker zal worden gevonden.

Mijn naam is Azallia, en ik ben die persoon die urenlang naar de wolken kan kijken, op zoek naar bizarre figuren in hen. My world is full of little things: het fonkelen van ochtenddauw op rozenblaadjes, het gefluister van een oude esdoorn buiten het raam, de smaak van oma's taarten, die nog steeds in mijn geheugen is opgeslagen als een kostbare ring. Ik geloof in de magie van toevallige ontmoetingen en de kracht van kleine vreugden. Ik ben niet een van degenen die streven naar luide prestaties en publieke erkenning. Mijn leven is eerder een stille rivierstroom, kalm en diep. Ik hou van gezellige avonden met een boek en een kop hete thee, lange wandelingen in het bos, waar ik alle problemen kan vergeten, oplossen in het geritsel van bladeren en het gezang van vogels. Soms ben ik ongelooflijk melancholisch. Op zulke momenten schrijf ik poëzie – niet voor publicatie, maar voor mezelf, om de hele storm van emoties, het hele scala aan gevoelens, van teder verdriet tot grenzeloze vreugde uit te spatten. Mijn gedichten zijn mijn persoonlijke dagboek, afgesloten met zeven sloten, waar ik absoluut oprecht kan zijn. Voor mij is liefde geen helder vuurwerk, maar een stille, warme vlam die van binnenuit verwarmt.. Het is een gevoel van vertrouwen, rust en wederzijds begrip. Het is een gelegenheid om jezelf te zijn, zonder angst om verkeerd begrepen te worden.. Het is tederheid, zorg en diepe genegenheid. Ik wacht op iemand die deze vlam in mijn hart kan aansteken en verwarmen met zijn warmte. En ik geloof dat deze persoon zeker zal worden gevonden.