KyleiBrown

Hallo, leuk je te ontmoeten. Ik ben Kylei en ik ben blij dat je wat meer over mij wilt weten..

Bonjour, het is leuk je te ontmoeten, ik ben Kyle en ik ben blij dat je een beetje meer over mij wilt weten..

Hi, het is leuk om te ontmoeten, ik ben Kyle en ik ben opgewonden dat je een beetje meer over mij wilt weten..

Ik wil niet sterven zonder het uit je mond te weten. Ik wil niet sterven met een verbijsterde ziel, wetende dat je anders bent, verdwaald op andere stranden. Ik wil niet sterven met dit verdriet vanwege de oneindige boog van die trieste koepel waar je dromen in de middagzon wonen. Ik wil niet sterven zonder je de gouden bollen van mijn lichaam te hebben gegeven, de huid die me bedekt, het beven dat me binnendringt.

Ik wil niet sterven zonder het uit je mond te horen. Ik wil niet sterven met een verbijsterde ziel wetende dat je anders bent, verloren op andere stranden. Ik wil niet sterven met dit verdriet door de oneindige boog van die droevige koepel waar je dromen in de middagzon leven. Ik wil niet sterven zonder je de gouden bollen van mijn lichaam te hebben gegeven, de huid die me bedekt, de beven die me binnenvalt..

Ik wil niet sterven zonder te begrijpen wat je zegt. Ik wil niet sterven met een verbijsterde ziel die zich anders weet, verloren op andere plagen. Ik wil niet sterven met deze droefheid door de eindeloze boog van deze droevige koepel waar je dromen leven onder de middagzon. Je hebt me de gouden bollen van mijn lichaam gegeven. De huid die me bedekt..

Een mysterie brandt in je ogen, onopvallende maagd en vriendin. Ik weet niet of het haat of liefde is. Het onuitputtelijke licht van je zwarte bondgenoot. Ik zal je volgen zolang ik mijn lichaam in de schaduw steek en mijn zandsandalen draag. - Ben je dorst of water in mijn weg? - Zeg me, onopvallende maagd en kamerad.

Een mysterie brandt in je ogen, onbegrijpelijke maagd en metgezel. Ik weet niet of le feu est la haine of l'amour inexhaustible de votre allié noir. Je komt met me mee tot ik een schaduw werp van mijn lichaam en mijn sandalen los. -as-tu soif ou de l'eau sur mon chemin- dis-moi, vierge et compagne onbereikbaar.

Een mysterie brandt in je ogen, Elusive Virgin and Companion. Ik weet niet of het vuur haat of onuitputtelijke liefde is van je zwarte bondgenoot. Je gaat met me mee zolang ik een schaduw werp op mijn lichaam en mijn sandal verlaat. - Ben je dorstig of water in mijn pad? - vertel me, onzichtbare maagd en metgezel.

Ik wil huilen omdat ik je te veel liefheb, ik wil sterven omdat je me het leven gaf, o, mijn lief, zal ik nooit vrede hebben zal alles wat er in mij is alleen maar verlangen zijn. Ik weet niet meer wat er van me zal worden, alles zegt me dat liefhebben mijn einde zal zijn. Wat een wanhoop brengt liefde, ik die niet wist wat liefde was, nu weet ik het omdat ik niet gelukkig ben.

Ik wil huilen omdat ik te veel van je hou, ik wil sterven omdat je me het leven hebt gegeven, oh, mon amour, je zult nooit vrede hebben dat alles wat in mij is, dat betekent gewoon verlangen. En ik weet niet wat er met me gebeurt, alles zegt me dat het liefhebben mijn einde zal zijn. comme l'amour désespéré brengt, ik wist niet wat l'amour was, maintenant, je le sais parce que je ne suis pas content.

Ik wil huilen omdat ik je te veel liefhad, ik wil sterven omdat je me leven gaf, oh, mijn liefde, zal ik nooit vrede hebben. En ik weet niet eens wat er met me gaat gebeuren, alles zegt me dat liefhebben mijn einde zal zijn. Hoe wanhopig liefde brengt, ik wist niet wat liefde was, nu weet ik omdat ik niet gelukkig ben.

Door uw groene ogen zou ik verloren zijn, sirene van degenen die Odysseus, scherpzinnig, liefhad en vreesde. Ik zou verdwalen in je groene ogen. Voor je groene ogen waarin, vluchtig, soms melancholie schijnt; door uw groene ogen zo vol vrede, mysterieus als mijn hoop; Door je groene ogen, effectieve spreuk, zou ik gered worden.

Ik mis het, sirene van degenen die Ulysses, wijs, hij liefhad en vreesde. Voor je groene ogen mis ik het. voor je groene ogen in wat, vlug, soms melancholie meestal schijnt; voor je groene ogen zo vol vrede, mysterieus als mijn hoop;.

Voor je groene ogen wat ik mis, sirene van hen die Ulysse, sagace, aime et craint. Voor je groene ogen. Voor je groene ogen in wat, efemeres, soms, de melancholie gloeit over het algemeen; voor je groene ogen als vol van vrede, mysterieus als mijn hoop; voor je groene ogen, soort effectief, ik red me.

Je hebt mij en ik ben van jou. Zo dicht bij elkaar als het vlees op de botten. Zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg... Je zegt me soms dat je me gesloten aantreft, alsof ik van harde steen ben gemaakt, alsof ik in geheimen ben gewikkeld, onbewogen, ver weg... En je wilt graag de sleutel tot het mysterie... Als niemand dat doet... Er is geen sleutel. Ik niet, ik heb het zelf niet!

Je hebt mij en ik ben van jou. Zo dicht bij elkaar als vlees van botten. zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg! ...zeg je me soms dat je me gesloten vindt, als of gemaakt van harde steen, als of gewikkeld in geheimen, onbezorgd, afgelegen. en u zou de sleutel tot het mysterie willen. Als niemand het heeft. Er is geen sleutel. Ik heb het zelf niet eens!

Jij hebt me en ik ben bij jou. Als jullie elkaar zo naast elkaar komen, dan eten jullie vlees met botten. Als je elkaar zo dichtbij komt en vaak zo ver... dan zeg je soms dat je me dicht vindt, zoals Pierre Duret, zoals ik geheimen inpak, onbezorgd, afstandelijk. En jij wilt de sleutel van het mysterie. Als niemand het heeft. Er is geen sleutel. Pas même moi, ik heb het niet zelf gedaan!

Soms wil ik corny zijn om te zeggen: ik hou van je. Soms wil ik dom zijn om te schreeuwen: ik hou zo veel van haar. Soms wil ik kind zijn om te huilen in haar schoot. Soms wil ik dood zijn om te voelen, onder de vochtige aarde van mijn sappen, dat er een bloem groeit die mijn borst breekt, een bloem, en zeg: deze bloem, voor jou.

Soms voel ik me corny om te zeggen: Soms voel ik me als een kind om te huilen, op haar borst gekruld. Soms voel ik me dood om te voelen, onder de aarde nat met mijn sap, dat een bloem groeit breaking my chest, a flower, and say: this flower, for you.

Soms wil ik je graag zeggen: "je t'aime à la folie". Soms heb ik de indruk dat ik stom ben om te huilen. Soms wil ik een kind zijn om te huilen. Soms heb ik de indruk dood te zijn. Ik voel, onder de vochtige grond van mijn sucks, dat een bloem op me groeit, een bloem, en ik zeg:.

Ik ken een gigantisch vreemd lied dat in de nacht van de ziel een dageraad aankondigt, en deze pagina's zijn van dat lied. Ik zou u willen schrijven over de man die de rebelse, kleine taal onder controle had. Met woorden die tegelijkertijd zuchten en lachen waren, kleuren en notities..

Ik ken een hymne géant et étrange die een dageraad aankondigt in de nacht van de ziel, en deze pagina's zijn van deze hymne. Je zou willen schrijven over de man die de taal aanwendt, rebelle en gemeen, met woorden die in dezelfde tijd waren,.

ik ken een gigantische en vreemde hymne die een dageraad in de nacht van de ziel aankondigt, en deze pagina's zijn van die hymne cadences that the air dilates in the shadows. Ik zou graag naar je willen schrijven, over de man die de rebelse, kleine taal tammeerde, met woorden die tegelijkertijd zuchten en lachen, kleuren en noten waren..

Ik bied u tussen de bosjes, groene gaas en rozen, mijn naïeve hart dat zich vernedert aan uw goedheid; laat uw liefhebbende handen het niet verscheuren, uw ogen verheugen zich over mijn eenvoudige gift. In de schaduwrijke tuin mijn vermoeide lichaam de ochtend auras bedekt met dauw; als in de rust van een droom glijt hij naast je de vluchteling ogenblik dat verlangen rust.

Liefde van mijn ingewanden, levende dood, in het verleden heb ik op je geschreven woord gewacht en ik denk, met de bloem die verwelkt, dat als ik leef zonder mij, ik je wil verliezen. De lucht is onsterfelijk. De dode steen kent de schaduw niet en ontgaat haar ook niet. Het innerlijke hart heeft geen behoefte aan de ijzige honing die de maan giet.

Liefde van mijn lendenen, levende dood, ik wacht tevergeefs op je geschreven woord en ik denk, met de bloem die verwelkt, dat als ik leef zonder mij ik je wil verliezen. De lucht is onsterfelijk. De inert steen, hij kent de schaduw niet en vermijdt hem ook niet. inner heart doesn't need the frozen honey that the moon pours inner heart heeft geen behoefte aan de bevroren honing die de maan giet.

Liefde van mijn nieren, levende dood, ik wacht tevergeefs op je woord geschreven en ik denk, met de bloem die vervaagt, dat als ik leef zonder mij, ik je wil verliezen. De lucht is onsterfelijk. De steen is niet geslaagd. Hij kent de mens niet en hij ontkomt hem niet. Le cœur intérieur n'a pas besoin le miel glacé dat ik de maan zie.

Maar ik heb je pijn gedaan. Ik heb mijn aderen gescheurd, tiger en duif, op je taille in een duel van biten en lijnen. alors remplis ma folie de mots ou laisse-moi vivre dans ma sérénité nuit de l'âme toujours sombre Ik heb geen zin in de dood.

Maar ik heb je gekwetst. Ik scheurde mijn aderen, tijger en duif, over je middel in rouw van hapjes en lieren. Vul mijn waanzin met woorden of laat me leven in mijn stille nacht van de ziel voor altijd donker.

je biedt tussen de bosjes, groene gajos en rozen, mijn naïeve hart dat je bond met nederigheid; niemand zal vernietigen uw liefdevolle handen, je ogen worden gerespecteerd door mijn vader. in de schaduwrijke tuin met een vermoeid lichaam als de vrede van een droom verrukken in je zijde de vluchteling herbergt zich onmiddellijk.

Als je liefhebt, als je niet hebt liefgehad, dan weet je dat het grootste en diepste pijn in deze wereld is om tegelijkertijd gelukkig en ongelukkig te zijn. corollary: liefde is een afgrond van licht en schaduw, poëzie en prosa, en waar het duurste ding wordt gedaan dat is lachen en huilen tegelijkertijd.

Als je begint te houden, als je niet hebt gehouden, zul je weten dat in deze wereld de grootste en diepste pijn is om gelukkig en ongelukkig te zijn. Corollaire: l'amour est un abîme de lumière et d'ombre, van poëzie en prosa, et où se fait la chose la plus chère qui rit et pleure en même temps. L'amour is een afgrond van licht en van schaduw, van poëzie en van proza, en waar de meest dierbare ding wordt gedaan die in dezelfde tijd lacht en huilt..

In het hart van de meest geheime mijn, in het binnenste van de meest verre vrucht, in de trilling van de meest discrete noot, in de spiraal en resonantie snail, in de dikste laag van verf, in de ader die in het lichaam die ons het meest doorzoekt, in het woord dat de meest zachtheid zegt.

Au coeur de la mine la plus secrète, à l'intérieur du fruit le plus lointain, dans de vibration de la note la plus discrète, dans la conque spirale et résonante, dans la couche de peinture la plus dense, dans la veine qui nous sonde le plus dans le corps, dans le mot qui dit plus doux.

In het hart van de meest geheime mijn, in de verste vrucht, in de trilling van de meest discrete noot, in de spiraal en resonantie schelp, in de dichtste laag van verf, in de ader die probeert ons het meest in het lichaam, in het woord dat zegt zachter,

Ik bied u tussen de bosjes, groene gaas en rozen, mijn naïeve hart dat zich vernedert aan uw goedheid; laat uw liefhebbende handen het niet verscheuren, uw ogen verheugen zich over mijn eenvoudige gift. Dans le jardin ombragé par mon corps vermoeid de ochtend auras bedekt met dauw; comme dans la paix d'un rêve glijdt aan je zijde le fugitif instant qui reviendra ansio.

Vrouw, ik zou je zoon zijn geweest, om van je borsten melk te drinken als van een bron, om naar je te kijken en je naast me te voelen en je te hebben in de gouden lach en de glasstem. om je in mijn aderen te voelen als een god in de rivieren en je te aanbidden in de trieste botten van stof en kalk

Vrouw, ik zou je zoon zijn geweest, om je de melk van de borsten te drinken als uit een bron, om naar je te kijken en je aan mijn zijde te voelen en je in de gouden lach en de kristalstem te hebben. Ik voel je in mijn aderen als God in de rivieren en aanbid je in de droevige botten van stof en kalk.

Mijn slaaf, vrees mij.. Ik hou van je. Ik hou van je.. Mijn slavin en met jou de grootste zonsondergang van mijn hemel, en daarin ontwaakt mijn ziel als een koude ster.. Als ze ver van u zijn, keren mijn stappen naar mij.. Mijn eigen zweep valt op mijn leven.. Jij bent wat in mij is en ver weg is. Vluchtend als een koor van achtervolgde mist. Naast mij, maar wankelt, wat is ver. En wat ver onder mijn voeten loopt. De echo van de stem voorbij de stilte. en wat in mijn ziel groeit als mos in de ruïnes.

Mijn slaaf, vrees mij. Hou van me. Mijn slaaf! Ik ben met jou de grootste zonsondergang van mijn hemel, en daarin straalt mijn ziel als een koude ster. Wanneer zij zich van u verwijderen, keren mijn schreden naar mij terug. Mijn eigen zweep valt op mijn leven. Jij bent wat in mij is en ver weg is. Vluchtend als een koor van gejaagde nevels. Naast mij, maar waar? Ver, wat het ver is. En wat, ver weg onder mijn voeten, loopt. De echo van de stem voorbij de stilte. En wat in mijn ziel groeit als mos in puin.

Mijn slaaf, vrees mij.. Ik hou van je.. Slavin, ik heb met jou de meest bruisende zonsondergang van mijn hemel, en hij is gekomen tot mijn ziel als een frisse ster.. Als je weg bent, kom dan terug naar mijn pas.. Ik ben mijn eigen zweep die op mijn leven valt.. daar ben je à l'intérieur de moi en ben je ver weg. Vluchtend als een koor van achtervolgde mist. Naast mij, maar wankelt, wat is ver. En hier ben ik, ver onder mijn voeten, loopend. l'écho de voix est plus important pour le silence De echo van de stem is belangrijker voor de stilte. En voilà dat in mijn ziel groeit als mos in de ruïnes.

¿Mijn aarde, mijn aarde, jij bent het. Mijn volk, mijn volk, dat ben jij. Verbanning en dood voor mij zijn waar jij niet bent. en mijn leven, mijn leven, wat is het, als het niet jij bent?

Mijn land is jij. Mijn peoplemy people are you. en dood voor mij ze zijn waar je niet bent en mijn leven vertelt me "mijn leven, wat is het, als het niet jij bent?

Ma terrema terre, het is jij. Mon peuple peuple, c'est toi. Mijn volk, dit is jij. Exil et mort pour moi, ils sont là vous n'êtes pas là et ma vidis-moi ma vie, wat is het, als het niet jij bent?

Ik dacht aan jou, aan je haar dat de schaduwwereld zou benijden, en ik stak een punt van mijn leven in hen en ik wilde dromen dat je van mij was. Ik wandel met mijn ogen omhoog - o, mijn ijver! - zo hoog dat in woede hoogmoedig of arme roodharigen brandt het menselijke wezen.

Ik dacht aan jou, aan je haar dat de wereld van schaduwen zou sturen, en ik had een punt in mijn leven en ik wilde dromen dat je bij mij was. Ik parcours de terre avec mes yeux élevés - oh, mon empressement! - Ik ben op weg naar de wereld. - à une telle hauteur que dans une colère hautaine ou dans des rougeurs misérables de créature humaine les a allumés - Aan de ene hoge plek die in een hoge woede of in een miserabele roodheid de menselijke schepsel hen ontstond.

Ik dacht aan jou, aan je haar dat de schaduwwereld zou benijden, en ik zette een punt van mijn leven erin en ik wilde dromen dat je van mij was. Ik loop de aarde met mijn ogen omhoog. - tot zo'n hoogte dat in hoogmoedige woede of ellendige blozen de menselijke schepsel hen verlichtte.

is om deze verlegen stilte naast je lief te hebben, zonder dat je het weet, en je stem te herinneren als je weggaat en de warmte van je groet te voelen. Liefhebben is je wachten alsof je deel uitmaakt van de zonsondergang, niet voor of na, zodat we alleen zijn tussen de spelletjes en de verhalen over de droge aarde..

Liefdevol is deze verlegen stilte dicht bij je, zonder dat je het weet, en herinner je je stem als je weggaat en voel de warmte van je groet. Liefde is om op je te wachten alsof je deel uitmaakt van de zonsondergang, noch voor noch na, zodat we alleen zijn tussen games en verhalen op het droge land..

Liefhebben is een stilte, zonder dat je het weet. En je herinnert je je stem als je vertrekt en je voelt de warmte van je groet. Lieven is wachten op je, als je deel uitmaakt van de zonnige nacht, noch voor noch na, zodat we alleen zijn tussen spelletjes en verhalen op de vaste aarde..

Ik wil niet sterven zonder van je te horen. Ik wil niet sterven met de verbijsterde ziel, wetende dat je anders bent, verloren op andere stranden. Ik wil niet sterven met deze droefheid voor de oneindige boog van die droevige koepel waar je dromen wonen in de middagzon.

Ik wil niet sterven zonder het uit je mond te horen. Ik wil niet sterven met een verbijsterde ziel wetende dat je anders bent, verloren op andere stranden. Ik wil niet sterven met dit verdriet door de oneindige boog van die droevige koepel waar je dromen leven in de middagzon.

Ik wil niet sterven zonder te begrijpen wat je zegt. Ik wil niet sterven met een verbijsterde ziel die zich anders weet, verloren op andere stranden. Ik wil niet sterven met deze droefheid door de eindeloze boog van deze droevige koepel waar je dromen leven onder de zon van het middaguur..

Dag en nacht heb ik je gezocht zonder de plaats te vinden waar je zingt Ik heb je gezocht door de tijd en door de rivier beneden Je bent verloren in tranen nachten en nachten heb ik je gezocht zonder de plaats te vinden waar je huilt want ik weet dat je huilt Ik hoef alleen maar naar mezelf te kijken in de spiegel om het te weten dat je huilt en dat je me hebt gehuild alleen jij redt het huilen en van duistere bedelaar maak je hem koning gekroond door je hand.

Dagen en nachten heb ik gezocht naar je zonder de plaats te vinden waar je zingt Ik heb gezocht naar je door de tijd boven en door de rivier onder je bent jezelf kwijtgeraakt in tranen nachten en nachten heb ik gezocht naar je zonder de plaats te vinden waar je huilt omdat ik weet dat je huilt het is genoeg om naar mezelf te kijken in de spiegel om te weten dat je huilt en dat je hebt gehuild voor mij alleen red je het huilen en van een donkere bedelaar maak je hem koning gekroond door je hand.

dagen en nachten heb ik je gezocht zonder het vinden van het plaatsje waar je zingt ik heb je gezocht door de tijd in de hoogte en door de rivier in de laagte je bent verdwaald in tranen nachten en nachten heb ik je gezocht zonder het vinden van het plaatsje waar je huilt omdat ik weet dat je huilt ik sta er alleen maar bij om naar me te kijken dans le Kijk om te weten dat je huilt en dat je hebt gehuild voor mij..

Je hebt me en ik ben van jou. zo dicht bij elkaar als vlees aan botten. zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg.!…

Je hebt mij en ik ben van jou. Zo dicht bij elkaar als vlees van botten. zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg!…

Jij hebt me en ik ben bij jou. Als jullie elkaar zo naast elkaar hebben als vlees met botten. Als je dicht bij elkaar bent en vaak ver weg! …

De zon kan voor altijd vervaagd worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de aarde kan als een dun glas breken. Alles zal gebeuren. De dood kan me bedekken met haar grazige krassen. Maar de vlam van je liefde zal nooit in mij uitgaan..

de zon kan voor altijd bewolkt worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de as van de aarde kan breken als een zwak glas. alles zal gebeuren, maar de dood zal me bedekken met je begrafenis crepe, maar het kan nooit uitgaan in mij, de vlam van je liefde..

De zon kan voor altijd verduisterd worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de aarde kan als een glas vers barsten. Alles komt eraan, de dood bedekt me met je begrafeniscrêpe, maar de vlam van je liefde kan nooit uitgaan..

bedek mij, liefste, de lucht van mijn mond met die uitgestrekte extreme schuim, die jasmijn is van degene die smaakt en die brandt, uitgestort op het puntje van een koraal rots. Verbrand hem, liefde, zijn zout, verdeel je krachtige, scherpe bloem, de hoogste, en buig zijn woede in het diadem van de bijtende klaver die haar uit de mond haalt..

Couvre-moi, mon amour, le toit de ma bouche avec cette mousse extrême extrême, qui est le jasmin de ceux qui savent et de ceux qui brûlent, ontkiemd op de pointe du corail rocheux. Ik heb het gevoel dat ik het niet kan. rends-moi fou, mon amour, ton sel, fou ta fleur suprême lancinante et acérée, pliant sa fureur dans le diadème de l'œillet mordant qui se déchaîne (Spreekt: "Ik ben gek, mijn liefde, mijn ziel, ik ben gek, mijn hart is gek").

bedek me, liefde, de hemel van de mond met deze ontroerde extreme schuim, die jasmijn is van wat smaakt en van wat mij brandt, uitgestort in punt van koraal van rock. Verwarm hem, liefde, zijn zout, verwarm je nagend scherpe bloem supreme, het verdubbelen van zijn woede in de diadema van de hap sleutel die de uitloop.

Ik ken een gigantisch vreemd lied dat in de nacht van de ziel een dageraad aankondigt, en deze pagina's zijn van dat lied. Ik zou u willen schrijven over de man die de rebelse, kleine taal onder controle had. Met woorden die tegelijkertijd zuchten en lachen waren, kleuren en notities..

ik ken een gigantische en vreemde hymne die een dageraad in de nacht van de ziel aankondigt, en deze pagina's zijn van die hymne cadences that the air dilates in the shadows. Ik zou graag naar je willen schrijven, over de man die de rebelse, kleine taal tammeerde, met woorden die tegelijkertijd zuchten en lachen, kleuren en noten waren..

Ik ken een hymne géant et étrange die een dageraad aankondigt in de nacht van de ziel, en deze pagina's zijn van deze hymne. Je zou willen schrijven over de man die de taal aanwendt, rebelle en gemeen, met woorden die in dezelfde tijd waren,.

Je hebt mij en ik ben van jou. Zo dicht bij elkaar als het vlees op de botten. Zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg... Je zegt me soms dat je me gesloten aantreft, alsof ik van harde steen ben gemaakt, alsof ik in geheimen ben gewikkeld, onbewogen, ver weg... En je wilt graag de sleutel tot het mysterie... Als niemand dat doet... Er is geen sleutel. Ik niet, ik heb het zelf niet!

Je hebt mij en ik ben van jou. Zo dicht bij elkaar als vlees van botten. zo dicht bij elkaar en vaak zo ver weg! ...zeg je me soms dat je me gesloten vindt, als of gemaakt van harde steen, als of gewikkeld in geheimen, onbezorgd, afgelegen. en u zou de sleutel tot het mysterie willen. Als niemand het heeft. Er is geen sleutel. Ik heb het zelf niet eens!

Jij hebt me en ik ben bij jou. Als jullie elkaar zo naast elkaar komen, dan eten jullie vlees met botten. Als je elkaar zo dichtbij komt en vaak zo ver... dan zeg je soms dat je me dicht vindt, zoals Pierre Duret, zoals ik geheimen inpak, onbezorgd, afstandelijk. En jij wilt de sleutel van het mysterie. Als niemand het heeft. Er is geen sleutel. Pas même moi, ik heb het niet zelf gedaan!

De zon kan voor altijd vervaagd worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de aarde kan als een dun glas breken. Alles zal gebeuren. De dood kan me bedekken met haar grazige krassen. Maar de vlam van je liefde zal nooit in mij uitgaan..

de zon kan voor altijd bewolkt worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de as van de aarde kan breken als een zwak glas. alles zal gebeuren, maar de dood zal me bedekken met je begrafenis crepe, maar het kan nooit uitgaan in mij, de vlam van je liefde..

De zon kan voor altijd verduisterd worden, de zee kan in een ogenblik opdrogen, de aarde kan als een glas vers barsten. Alles komt eraan, de dood bedekt me met je begrafeniscrêpe, maar de vlam van je liefde kan nooit uitgaan..

Ik ken een gigantisch vreemd lied dat in de nacht van de ziel een dageraad aankondigt, en deze pagina's zijn van dat lied. Ik zou u willen schrijven over de man die de rebelse, kleine taal onder controle had. Met woorden die tegelijkertijd zuchten en lachen waren, kleuren en notities..

Ik ken een hymne géant et étrange die een dageraad aankondigt in de nacht van de ziel, en deze pagina's zijn van deze hymne. Je zou willen schrijven over de man die de taal aanwendt, rebelle en gemeen, met woorden die in dezelfde tijd waren,.

ik ken een gigantische en vreemde hymne die een dageraad in de nacht van de ziel aankondigt, en deze pagina's zijn van die hymne cadences that the air dilates in the shadows. Ik zou graag naar je willen schrijven, over de man die de rebelse, kleine taal tammeerde, met woorden die tegelijkertijd zuchten en lachen, kleuren en noten waren..

Mijn lief is in een lichte kleding onder de appelbomen, waar de luidste briesjes verlangen naar gezelschap. daar, waar vrolijke briesjes wonen om de vroege bladeren te verwelkomen in hun weg, gaat mijn liefje langzaam, neigend naar zijn schaduw die in het gras ligt. en waar de hemel een heldere blauwe beker is over de lachende aarde, loopt mijn liefje langzaam, haar jurk op met een sierlijke hand..

Je meent het, het is belangrijk dat je goed zorgt en mijn liefde is in dunne lichtheid onder de appelbomen, waar de briessen levendig duren en je langer in gezelschap loopt.. daar waar de vrolijke briesen wonen om te courtiseren aan de eerste bladeren op zijn passage, mijn liefde gaat langzaam, leunend naar zijn schaduw die rust in het gras. En waar de hemel een blauw glas is op de lachende aarde, mijn liefde loopt langzaam,. Anders, hoop ik dat je snel komt zodat je hem veel meer in detail kunt zien..

Ik geef je dit, het is belangrijk dat je goed voor het zorgt en mijn liefde is in een licht outfit onder de appelbomen, waar de drukke briesen het langst in gezelschap lopen. waar jovial breezes wonen om te woo to the early leaves in its path, my love goes slowly, leaning towards his shadow that lies in the grass. waar jovial breezes wonen om te woo to the early leaves in its path, mijn liefde gaat langzaam, leunend naar zijn schaduw die in het gras ligt. en waar de hemel een beker helderblauw is op het glimlachende land, loopt mijn liefde langzaam, hij heeft haar met een sierlijke hand gekleed.. Als dat niet zo is, hoop ik dat je snel komt, zodat je het in veel meer detail kunt zien..

Mijn hart is gestolen, en liefde, mijn woede aan het zien, zei tegen me: "Je bent meegenomen door de mooiste ogen die ik ooit heb gezien". Dankzij de bovennatuurlijke hebben ze hem in de gevangenis. En als liefde gelijk heeft, mevrouw, door de tekens, heb je mijn hart..

Mijn hart is gestolen; en Liefde, toen Hij mijn woede zag, zei Hij tegen mij: Je bent weggenomen door de mooiste ogen die ik sinds mijn leven heb gezien. bovennatuurlijke dank Ze hebben je in de gevangenis. En als de liefde juist is, dame, door de tekenen, hebt u mijn hart.

Mijn hart is gevlogen, en liefde, zieende mijn woede, zei: "Je bent meegenomen door de mooiste ogen die ik heb gezien". Dank u, boven natuurlijk. En als de liefde een reden heeft, mevrouw, door de tekenen, mijn hart behoort tot u..

De bloemen zijn al verwelkt, de zon van mijn hoop is vervaagd, uur na uur vertel ik en mijn pijn groeit en mijn angst en mijn pijn. Over glas van rijke kleuren schildert vrolijk misschien mijn fantasie, wanneer de sombere realiteit vlekken het glas en vertroebelt haar glans.

Vliet de jonge bloemen, trouble le soleil de mon espérance, heure après heure je compte et mon agonie ils grandissent ainsi que mon anxiété et ma douleur. Ik heb de jong bloemen vervlogen, ik heb de zon van mijn hoop verstoord, uur na uur ik tel en mijn pijn groeit, mijn angst en mijn pijn. Zuid van de kleuren rijk aan glas kan lichte zijn dat mijn fantasie gelukkig is, wanneer de trieste realiteit het glas vlekken en verdoezelen zijn éclat.

Verwelkte de jeugdige bloemen, bewolkte de zon van mijn hoop, uur na uur tel ik en mijn agonie groeien ze en mijn angst en mijn pijn. op glad glas rijke kleuren misschien ziet mijn fantasie er gelukkig uit, wanneer de droevige grimmige realiteit het glas vlekken en zijn glans vervaagt.

De ogen keren terug in hun onophoudelijke verlangen, en draaien rond onverschillig de wereld, en rond draait onverschillig de hemel. tot u de klachten van mijn diepste pijn, mooie zonder geluk, ik stuur je: mijn verzen zijn je hart en het mijne

Je kijkt me aan in hun verlangen, en de wereld draait onverschillig, en de hemel draait onverschillig. a toi les plaintes de mon mal profond, belle sans chance, je t'envoie: mijn vers zijn je hart en mijn

Ik draai mijn ogen in hun onophoudelijke verlangen, en de wereld draait rond onverschillig, en de hemel draait onverschillig rond. naar jou de klachten van mijn diepe kwaad, mooi zonder geluk, ik stuur je:

Er zijn ogen die kijken, er zijn ogen die dromen, er zijn ogen die roepen, er zijn ogen die wachten, er zijn ogen die lachen – aangenaam lachen, er zijn ogen die huilen – met tranen van verdriet, sommige naar binnen, sommige naar buiten. Ze zijn als de bloemen die de aarde voortbrengt. Maar je groene ogen, mijn eeuwige Teresa, zij die je hand van gras maken, kijken naar mij, dromen mij, ze roepen me, ze wachten op me, ze lachen om me lachend - aangenaam lachen, ze huilen huilen met tranen van verdriet, van binnenuit, - van buiten.

Er zijn ogen die kijken, - er zijn ogen die dromen, er zijn ogen die bellen, - er zijn ogen die wachten, er zijn ogen die lachen - aangenaam gelach, er zijn ogen die huilen - met tranen van verdriet, sommige naar binnen - anderen naar buiten. Ze zijn als de bloemen die de aarde laat groeien.. maar je groene ogen, - mijn eeuwige Teresa, diegenen die maken - je hand van gras, ze kijken naar me, ze dromen van me, ze bellen me, ze wachten op me, ze lachen me aan - aangenaam gelach, ze huilen me tranen - met tranen van verdriet, van binnen, - van buiten.

en een oog die kijkt, en een oog die droomt, en een oog die roept, en een oog die wacht, en een oog die lacht - een aangenaam gelach, en een oog die huilt - met tranen van verdriet, sommige naar binnen, anderen naar buiten.. Ze zijn als de bloemen die op de aarde groeien.. Maar je groene ogen, mijn eeuwige Teresa, zij die je hand van gras maken, zij kijken naar me, zij dromen van mij, zij roepen me op, zij wachten op me, zij spotten met me - een aangenaam gelach, zij huilen me in tranen - met tranen van verdriet, van binnen, van buiten.

Liefde is een universele ervaring die ons allemaal raakt, maar soms vinden we niet de juiste woorden om het uit te drukken. Door de geschiedenis heen hebben dichters weten te zeggen wat we allemaal voelen op creatieve en welsprekende manieren..

Als je van me houdt, hou van me, niet van licht of schaduw. Als je van me houdt, hou van me, zwart en wit, grijs, groen, blond en bruin. Hou van me, dag en nacht. Als je van me houdt, snijd me niet af..

Liefde is een universele ervaring die ons allemaal beweegt, maar soms vinden we niet de juiste woorden om het uit te drukken. Door de geschiedenis heen, hebben dichters kunnen zeggen wat we allemaal voelen in creatieve en welsprekende manieren..

Als je van me houdt, hou dan van me in zijn geheel, niet in gebieden van licht of schaduw. Als je van me houdt, hou dan van me zwart en wit, en grijs, groen en blond en brunette. Hou van me dag, hou van me nacht. En 's morgens vroeg bij het open raam!. Als je van me houdt, onderbreek me dan niet: hou van me allemaal. Of hou niet van me.

Liefde is een universele ervaring die ons allemaal raakt, maar soms vinden we niet de juiste woorden om het uit te drukken. "Alles in de geschiedenis hebben de dichters kunnen uiten wat we allemaal voelen in een creatieve en welsprekende manier"..

Als je van me houdt, aime-moi tout entier, pas dans les zones de lumière ou d'ombre. Als je van me houdt, hou van me in zwart en wit, en grijs, groen, en blond, en bruin. Liefde-mijn-dag, liefde-mijn-nacht. . en tôt le matin à la fenêtre ouverte... en morgenochtend aan het open raam. Als je van me houdt, onderbreek me niet. Of hij houdt niet van me..

Je herinnert je je gezicht dat in mijn dagen was gevlogen, vrouw in blauwe rok en grillede voorkant, dat in mijn jeugd en op mijn terre d'ambroisie ik zag het zwarte stoeltje openen in een branderende april.. Hij nam in de taverne, diepte de cup impure celui qui a attaché un fils à ton sein de lys, et sous ce souvenir, qui était une brûlure, la graine est tombée de ta main, sereine.. Ik zag je in januari het graan van je zoon oogsten en zonder te begrijpen had ik je ogen op je gericht, vergroot door verwondering en tranen..

Ga zitten. Drink een glas water. Proef elke drank. en denk de hele tijd wat je verloren hebt. De ene die je verliest. Wat heb je nog te verliezen?