KateZoe

 

erocticfell

 

Ik wil deze persoonlijke ruimte met je delen waar ik al mijn verlangens en gedachten open laat.

 

 __________________________________________________________

Ik ben Kate, 20 jaar. Ik ben een vrouw die van avontuur houdt, van extreme sporten en van plezier. Ik probeer graag nieuwe dingen en ik ontmoet graag mensen die bereid zijn om nieuwe dingen met me te proberen.. Ik ben flirt en ik hou van vleierij, ik word verliefd op aardige mensen, ik hou van mijn lichaam, ik zorg er goed voor, ik hou van dansen, ik hou van grappen, ik heb een goed gevoel voor humor, ik sta er uit om mensen te laten lachen veel, ik hou van genieten en plezier hebben in het leven.

_____________________________________

____________________________________________________

Je rug heeft haar eigen neuronen die je nagels met je vingers herinneren. De dijen, met de armen, houden de zachtheid van de zijkanten voor altijd vast. Het lichaam herinnert zich, en zijn herinneringen spreken van pracht en vocht..

_______________________________________________________

De betekenis van de positieve rode kleur: passie, durf, belang, kracht, warmte, energie, stimulatie, mannelijkheid, opwinding, uitbundigheid, durf. Negatief: uitdaging, agressie, impact, spanning.

 

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

____________________________________________

Als je van me houdt, hou van me in mijn geheel, niet door licht of schaduw... als je van me houdt, hou van me zwart en wit, en grijs, groen, en blond, en bruin…

__________________________________________________

Lief me overdag, lief me's nachts... en's morgens in het open raam! Als je van me houdt, snijd me niet af, hou van me of niet van me..

_____________________________________________

Soms wil ik corny zijn om te zeggen: ik hou van je. Soms wil ik zo stom zijn om te schreeuwen: ik hou zo veel van haar! Soms wil ik een kind zijn om te huilen in haar schoot..

____________________________________________________________________________

Soms wil ik dood zijn om te voelen dat onder de vochtige aarde van mijn sappen een bloem groeit die mijn borst breekt, een bloem, en zeg:.

____________________________________________________________________

Ni recuerdos ni presagios: alleen maar aanwezig, zingen. Geen stilte, geen woorden: jouw stem, alleen, alleen, die tegen me praat. Geen handen, geen lippen, maar twee lichamen, ver weg, uit elkaar. Licht en duisternis, geen ogen en oog, zicht, het zicht van de ziel. En eindelijk, eindelijk, geen vreugde of verdriet, geen hemel of aarde, niet boven of onder,

________________________________________________________________________________

Ik offer je tussen groepen groene bloemen en rozen, mijn hart is niet bang dat je goedheid zich vernedert, ik wil niet dat je handen het vernietigen, je ogen zijn blij dat ik je een eenvoudige gave heb gegeven.. In de schaduwrijke tuin mijn vermoeide lichaam de ochtend auras bedekt met dauw; zoals in de rust van een droom glijden aan je zijde de vluchteling instante die rust verlangen. Als de goddelijke storm in mijn gedachten is stil, zal ik me gaan liggen, met je dikke lussen spelen, over je bruin borstje mijn slapende voorhoofd, Sonora met het ritme van je laatste kussen.

____________________________________________

Een mysterie brandt in je ogen, onopvallende maagd en vriendin. Ik weet niet of het haat of liefde is. Het onuitputtelijke licht van je zwarte bondgenoot. Ik zal je volgen zolang ik mijn lichaam in de schaduw steek en mijn zandsandalen draag. - Ben je dorst of water in mijn weg? - Zeg me, onopvallende maagd en kamerad.

_____________________________________________________

Ik hou van jou.. en je beweegt me de tijd van mijn leven zonder uren. Ik wil je in de bleke beekjes die reizen in de nacht, en nooit eindigt van het leiden van sterren naar de zee. Ik hou van je op die ochtend los van de vlucht van de eeuwen die zijn witte schip vluchtte naar het golfechte water waar ze treurig zwommen, je stem en mijn lied. Ik wil je in de pijn zonder tranen die zoveel nachten heeft verzameld de slaap in de hemel omgekeerd in mijn pupillen om je te kijken kosmisch, in de ondermijnd stem van mijn ruis van eeuwen ineenstorting. Ik hou van je. In de reflecterende slapeloosheid waar mijn geest in vogels is teruggekeerd. Ik hou van jou.. Mijn liefde ontsnapt licht van uitdrukkingen en paden, en breekt schaduwen door en bereikt je beeld vanaf het onschuldige punt waar ik gras en struik ben.

____________________________________________________

Je komt naakt met open armen ik zal op je borsten leunen mijn hoofd je zult de woorden zeggen die ik hoop Ik zal lieve rouwliederen zingen, jij zal zeeën en valleien en bergtoppen beloven, ik zal de vader zijn van je kinderen. Jij zal schijnen als de bliksem ik zal een ster worden jij zult mijn bruid zijn, mooiste van alle bruiden Ik zal liedjes van George Ben zingen jij zal lang haar hebben ik zal de mijne breien jij zult een huis in het platteland willen Ik zal een hut bouwen aan de rivier je zult soms kleden in alle kleuren van de iris ik zal altijd van je houden Jij wilt bloemen, ik een paard, een gitaar en we werken nooit, nooit, nooit..

___________________________________________

 

De moord op liefde

Het kan nooit gezegd worden dat de ongelukkige Eva geen wettig middel heeft weggelaten om uit die duisternis van Liefde te komen, die haar achtervolgde zonder haar een rustpunt te laten.. Hij begon met het plaatsen van aarde in het midden, reizen om de spreuk te breken die de ziel vasthoudt aan de plaatsen waar liefde voor het eerst verschijnt. Voorzichtigheid nutteloos, tijd verloren; want de luie jonge man stapte in de achterkant van de wagen, knielde onder de treinstellen, later gleed hij in de handtas, en ten slotte in de zakken van de reiziger. Op elk punt waar Eva stilstond, haalde de liefde haar kwaadaardige kopje uit en zei met een verborgen glimlach:. We gaan samen.»

Eva, die niet sliep, liet een toren bouwen met grote torens, met grote torens, met grote torens, met grotten, met grotten en grotten, met bewaking door oude bewakers, met ijzeren deuren, gesloten dag en nacht.. Maar toen hij het raam opende, een avond dat hij uitzag overweldigd van verveling naar het veld te kijken en te genieten van de zachte en melancholische licht van de opkomende maan, de roofdier sluipte in de kamer; en hoewel hij hem verdreven en geplaatst dubbele grillen, met scherpe spat, en gevangen vrijwillig, kreeg hij alleen Laat de liefde door de spleten in de muur komen, door de dakroeten of door het sleutelgat..

 

Woedend, liet ze de scheuren pakken en de tussenruimtes doorzoeken, in de veronderstelling dat ze veilig was van de durf en overmaat; maar ze had niet verwacht dat liefde in onzin en onzin zat.. De vervloekte ontbindde zich in de atomen van de lucht, en in hen gehuld kwam in haar mond en longen, zodat Eva de dag doorbracht inademend, opgewonden, gek, met een koorts die erg lijkt op die veroorzaakt door de oververzadigde zuurstof atmosfeer. Al uit de hand, wanhopig om de boze liefde te kunnen inperken, begon Eva te denken aan de manier om hem definitief te ontdoen, ten koste van alles, zonder middel te bedenken of te stoppen in schrupels.. Tussen Love en Eva, de strijd was tot de dood, en het maakte niet uit hoe het werd verslagen, maar alleen de overwinning te krijgen. Eva kende zichzelf goed, niet omdat ze heel overdenkend was, maar omdat ze een slim en zeker instinct had. En door haar te kennen, wist ze dat ze in staat was om met maulas en zalameries de duivel zelf te verleiden, maar niet met liefde, van haar ontvlambare en gemakkelijk te verleiden. Hij besloot dus om liefde te slaan, en zich van hem te ontdoen over zeker en verraderlijk, door hem te vermoorden. Ze maakte haar netten en haakjes klaar en legde er aas van bloemen en van zoete honing op, en lokte de Liefde aan door grappige knipoogjes te doen en glimlachjes van bedwelmende tederheid en woorden tussen graves en mimes te richten, in een stem verhuld door emotie, met noten melodieuzer dan die van water wanneer het zich uitstrekt. over kiezels of hij valt zuchtend in de Moriscobron.

:____________________________________________

Liefde vloog, vrolijk, zacht, gelukkig, verbijsterd en zelfverzekerd als een kind, heftig en hoogmoedig als een jongen, rustig en rustig als een krachtige man. Eva nam hem in haar schoot, streelde hem met kattenzachtheid, gaf hem snoepjes, knuffelde hem om hem rustig in slaap te laten vallen, en toen ze hem zag rusten, lag hij op zijn borst met zijn hoofd, en maakte zich klaar om hem te wurgen, en drukte zijn keel met woede en woede..

🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹

Een gevoel van verdriet en medelijden hield haar echter even tegen.. ¡Zo mooi, zo goddelijk mooi was die verdomde liefde! Op haar van geluk bleke, nacarre gekleurde wangen regende een regen van gouden krullen, net zo dun als de lichten zelf. En uit haar paarse mond, nog steeds lachend, uit de dubbele saai van snoeibollen met haar tanden, kwam een pure, gelijke geurige blaas.. Haar blauwe, gespannen, vochtige pupillen behielden de gelukkige langzaamheid van haar laatste ogenblikken, en gevouwen over haar lichaam van Hellenische verhoudingen, zagen haar roze vleugels eruit als ontwortelde bloemblaadjes.. Eva voelde zich geprikkeld om te huilen..

Ik moest hem vermoorden als ik eervol, gerespecteerd, vrij wilde leven. Ze sloot haar ogen niet dicht omdat ze de jongen niet zag, maar drukte haar handen krachtig, lang, lang, verschrikt door het gekreun dat ze hoorde, door het doof en sombere geklaag dat de doodende liefde uitademde.. Uiteindelijk liet Eva haar slachtoffer los en keek naar haar... Liefde ademde niet en hij was dood, net zo dood als mijn oma.. Op het moment dat ze zich hiervan bewust was, voelde de misdadiger een vreselijke, vreemde, onverklaarbare pijn, als een golf van bloed die naar haar hersenen opstijgt, en als een ijzeren ring die haar borst geleidelijk onder druk zet, waardoor ze verstikt.. Hij begreep wat er aan de hand was... De liefde die hij in zijn armen had, was dieper in zijn hart. Eva had zichzelf vermoord..

❤️🌹❤️🌹🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️🌹❤️

Anoniem

Mijn vrienden en ik besloten een kostuumfeestje te organiseren, met een doel: de vrouw uitnodigen die we leuk vonden.. De omgeving zou perfect zijn om zonder barrières te communiceren.. Eindelijk is mijn speciale gast er.. Voor deze ontmoeting hadden we maar een paar keer gepraat, waar we beseften dat er een vonk tussen ons was.. Toen hij binnenkwam, bood ik hem een drankje aan en we begonnen te praten.. Ze droeg een zwarte fee kleding: teder en kwaadaardig tegelijkertijd.. Ik was een houthakker.. De drankjes gingen omhoog en de temperatuur tussen ons ook.. We gingen zitten op een bankje en ik kon niet meer weerstaan. Ik pakte de laag van haar kostuum die een deel van haar slipje en slipje bedekte en stak stiekem mijn vingers in haar intieme gebied.. Zijn reactie was van onmiddellijke aanvaarding.. Ik zei dat we moesten blijven praten alsof niemand ons zag.). Ze ging door en haalde in en uit snel, in een zeer lage toon, toen ze eindelijk haar climax bereikte.. Ik was zo blij dat ik haar deze ervaring van plezier had gegeven..

__________________________________________________

Paragraaf twee

Ontbloot mijn oogleden en wangen, kussen de hoek wacht op je: open je nek om te worden benaderd; door je lippen loopt hij langzaam mijn schouders, bloot en nu ik mijn ogen open, kijk naar me en we praten

Krakende vlees

Maak me zo wakker, met mijn lichaam knarsend van het verlangen dat wordt aangewakkerd met de belofte van je terugkeer Met de essentie van onze verlangens, met de holte van je glimlach Met je ongehoorzame verdriet, met de overvloed van onze kwellingen Daarna zal ik weten hoe ik moet genieten van de eenzaamheid van mijn uren, degenen die klokken niet begrijpen, wetende dat ik al je vochtige herinneringen in me bewaar

________________________________________________________________

Geef me mijn eenzaamheid terug.

Vernietig mijn taille op de achterkant van je mount Scan mijn rug, een schone kus Raptame en laat nooit meer los, dus kokhals al mijn stiltes Vul me met jou, vul elke porie met het aandringen van je Tong Draai mijn eenzaamheid om, breek het in je vingers, degenen die nu al mijn ruimtes bezetten Geef me beschutting van honger in de holte van je armen dat ik van me af wil, Vandaag, in hen

________________________________________________________________

Ik wil in je borst roeien

om in je borst te wortelen, met elk kloppen in je armen te zaden, vol van strelen een zoete liefde te koeien, in je mond te zuigen om met mijn handen je stam te water, alleen mijns om elke nacht in je geboren te worden in takken, bladeren en vruchtbare aarde: een hoop vlees als een gekrimpte, takvormige maagdeloes om voor jou te ontkiemen in elk van mijn ochtendgloren. Om me te omhullen met je droevige groene glimlach, tot hij verdwijnt en de bemanningsmest is van een liefdesverhaal, ons, gemaakt van zon, licht en aardse bloed.

_______________________________________________________

_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Op mijn warmste nachten in de kou de herinnering aan je hartstochtelijke kussen komen in mijn herinneringen, alleen maar denken eraan maakt me brand alsof ik in je ogen terugkijk het verlangen dat geen rem had toen we het zo wilden. Ik mis die stiekeme bezoeken aan je kantoor. Ik mis ook de wens om je te zien begroeten om half zeven of drie uur. Voor mij was het de motor die me energie gaf en hoeveel verspilde momenten..

Vandaag ga ik niet praten over wat ik mis met die momenten, ik ga praten over wat ik droom met jou, de verhalen onder mijn deken waarin jij de hoofdrol speelt, mijn bad met warm water lijkt op het gevoel dat ik in je auto had toen we terugkwamen die dag na je cadeau of de dag dat ik in die plek zweette die ons We hebben elkaar ontmoet om je die wens te laten zien (hoewel als ik het goed denk, die dag was er nog meer) of het laatste rijke moment... dat moment dat zo aanwezig bleef in mij als een tatoeage op mijn huid. Ik weet niet of het ooit weer zal gebeuren. Ik kan je alleen maar verzekeren dat ik het met mijn hele ziel wens. Ik wens dat deze keer angst en stress ons niet binnenvallen. Ik voel het voor je..

bid tot God dat dit me overkomt wat ik voel want anders redt niemand je van het herhalen van het met mij doen vele malen in mijn dromen zowel in slaap als wakker en met volle bewustzijn, zoals terugkeren om nooit weg te gaan en vast te houden aan je avondkissen, verborgen, hartstochtelijk, die een taak beloven Spectaculair. Ik heb geen enkel moment spijt van wat er gebeurd is. En als je me vraagt of ik het nog eens zou doen, dan zeg ik dat als ik een en duizend keer meer en meer gepassioneerd word dan voorheen, je me maar moet weten dat ik aan je beschikking sta, als de lampen van de Aladino. Vraag en het zal je worden gegeven.. Dit zijn de middernacht bekentenissen, nu ga ik naar een ruimte waar ik alleen aan jou denk en…

De moord op liefde

Het kan nooit gezegd worden dat de ongelukkige Eva geen wettig middel heeft weggelaten om uit die duisternis van Liefde te komen, die haar achtervolgde zonder haar een rustpunt te laten.. Hij begon met het plaatsen van aarde in het midden, reizen om de spreuk te breken die de ziel vasthoudt aan de plaatsen waar liefde voor het eerst verschijnt. Voorzichtigheid nutteloos, tijd verloren; want de luie jonge man stapte in de achterkant van de wagen, knielde onder de treinstellen, later gleed hij in de handtas, en ten slotte in de zakken van de reiziger. Op elk punt waar Eva stilstond, haalde de liefde haar kwaadaardige kopje uit en zei met een verborgen glimlach:. We gaan samen.»

Eva, die niet sliep, liet een toren bouwen met grote torens, met grote torens, met grote torens, met grotten, met grotten en grotten, met bewaking door oude bewakers, met ijzeren deuren, gesloten dag en nacht.. Maar toen hij het raam opende, een avond dat hij uitzag overweldigd van verveling naar het veld te kijken en te genieten van de zachte en melancholische licht van de opkomende maan, de roofdier sluipte in de kamer; en hoewel hij hem verdreven en geplaatst dubbele grillen, met scherpe spat, en gevangen vrijwillig, kreeg hij alleen Laat de liefde door de spleten in de muur komen, door de dakroeten of door het sleutelgat.. Woedend, liet ze de scheuren pakken en de tussenruimtes doorzoeken, in de veronderstelling dat ze veilig was van de durf en overmaat; maar ze had niet verwacht dat liefde in onzin en onzin zat.. De vervloekte ontbindde zich in de atomen van de lucht, en in hen gehuld kwam in haar mond en longen, zodat Eva de dag doorbracht inademend, opgewonden, gek, met een koorts die erg lijkt op die veroorzaakt door de oververzadigde zuurstof atmosfeer. Al uit de hand, wanhopig om de boze liefde te kunnen inperken, begon Eva te denken aan de manier om hem definitief te ontdoen, ten koste van alles, zonder middel te bedenken of te stoppen in schrupels.. Tussen Love en Eva, de strijd was tot de dood, en het maakte niet uit hoe het werd verslagen, maar alleen de overwinning te krijgen.

Erotisch verhaal

 

Op mijn warmste nachten in de kou de herinnering aan je hartstochtelijke kussen komen in mijn herinneringen, alleen maar denken eraan maakt me brand alsof ik in je ogen terugkijk het verlangen dat geen rem had toen we het zo wilden. Ik mis die stiekeme bezoeken aan je kantoor. Ik mis ook de wens om je te zien begroeten om half zeven of drie uur. Voor mij was het de motor die me energie gaf en hoeveel verspilde momenten..

Vandaag ga ik niet praten over wat ik mis met die momenten, ik ga praten over wat ik droom met jou, de verhalen onder mijn deken waarin jij de hoofdrol speelt, mijn bad met warm water lijkt op het gevoel dat ik in je auto had toen we terugkwamen die dag na je cadeau of de dag dat ik in die plek zweette die ons We hebben elkaar ontmoet om je die wens te laten zien (hoewel als ik het goed denk, die dag was er nog meer) of het laatste rijke moment... dat moment dat zo aanwezig bleef in mij als een tatoeage op mijn huid.

 

___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

 . ____________________________________________________________________________________________________

 

 

_____________________________________________________

⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂

⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂

⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂⁂

⁂⁂⁂⁂

⁂⁂

zwangerschapsliefde

Placenta zijn en je begeren met foetaal verlangen je eerste slok, vast in je longen: plassen moleculaire zuurstof pees die zweet druppelt, zweet dat verdraait vervormde hartslag uitbarstend in je onervaren lippen in jou zijn toen je niet was

⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥⪥

Paragraaf twee

Ontbloot mijn oogleden en wangen, kussen de hoek wacht op je: open je nek om te worden benaderd; door je lippen loopt hij langzaam mijn schouders, bloot en nu ik mijn ogen open, kijk naar me en we praten

Krakende vlees

Maak me zo wakker, met mijn lichaam knarsend van het verlangen dat wordt aangewakkerd met de belofte van je terugkeer Met de essentie van onze verlangens, met de holte van je glimlach Met je ongehoorzame verdriet, met de overvloed van onze kwellingen Daarna zal ik weten hoe ik moet genieten van de eenzaamheid van mijn uren, degenen die klokken niet begrijpen, wetende dat ik al je vochtige herinneringen in me bewaar

Geef me mijn eenzaamheid terug.

Vernietig mijn taille op de achterkant van je mount Scan mijn rug, een schone kus Raptame en laat nooit meer los, dus kokhals al mijn stiltes Vul me met jou, vul elke porie met het aandringen van je Tong Draai mijn eenzaamheid om, breek het in je vingers, degenen die nu al mijn ruimtes bezetten Geef me beschutting van honger in de holte van je armen dat ik van me af wil, Vandaag, in hen

Ik wil in je borst roeien

om in je borst te wortelen, met elk kloppen in je armen te zaden, vol van strelen een zoete liefde te koeien, in je mond te zuigen om met mijn handen je stam te water, alleen mijns om elke nacht in je geboren te worden in takken, bladeren en vruchtbare aarde: een hoop vlees als een gekrimpte, takvormige maagdeloes om voor jou te ontkiemen in elk van mijn ochtendgloren. Om me te omhullen met je droevige groene glimlach, tot hij verdwijnt en de bemanningsmest is van een liefdesverhaal, ons, gemaakt van zon, licht en aardse bloed.

De kraai

Een slak in mijn vingers, in mijn voet, kruipt in een zoete, zo trage zoet, dat de voet een lip is, en de lip, langzaam, een kus.. Je vraagt me om je verdrietig te maken, maar ik ben gewoon een blije slak die tussen je tenen kruipt Je vraagt me om je speeksel te geven, Als je weet dat je het allemaal in je hebt, ziedend gepantserd en beschimpt tussen mijn benen Ik pak je gezicht even vast: Mythisch gelaat van een filmacteur, en zelfs als ik dat niet wil, Ik verdwaal in redelijke overeenkomsten Als vluchtige kinderen herkennen we elkaar: Intact speelgoed, instant sexed speelgoedbibliotheek dertig uur per dag geopend, toegankelijkheid verzekerd Je vraagt me om een vrije boemerang te zijn, en ik denk aan jou: schuine reis, en ik vraag je, ik vraag je alleen om me de weg te vertellen En om terug te keren, of te sterven, in mijn schoot Jij vraagt mij, en ik vraag u, Je ontwapent me en componeert me als een onvoltooide strip, als aarzelend wachten, ik slik wat ik van je hou, dus je weet maar nooit

❤️