JordanTrinity

JORDAN

Salut, je suis Jordan Trinity, een garçon colombien, ik ben momenteel 18 jaar, mijn verjaardag is 19 september, ik ben danser van beroep omdat ik graag mijn verbeelding wil verkennen en uitdrukken, ik beschouw mezelf als een extraverti en persoon te sensuele, ik hou van de kleine dingen, kijken Des films, lire des histoires d'action, de fantaisie et de magie

Als de mens zou kunnen zeggen wat hij liefheeft, als de mens zijn liefde naar de hemel zou kunnen verheffen als een wolk in het licht; Als hij, net als de afbrokkelende muren, om de waarheid te begroeten die in het midden staat, zijn lichaam zou kunnen laten instorten en alleen de waarheid van zijn liefde zou overlaten, de waarheid van zichzelf, die geen glorie, fortuin of ambitie wordt genoemd, maar liefde of verlangen, zou ik degene zijn die ik me voorstelde; Hij die met zijn tong, zijn ogen en zijn handen voor de mensen de onbekende waarheid, de waarheid van zijn ware liefde verkondigt. Ik ken alleen de vrijheid om gevangen te zijn bij iemand wiens naam ik niet kan horen zonder te beven; iemand voor wie ik dit kleine bestaan vergeet voor wie dag en nacht voor mij alles zijn wat ik wil, en mijn lichaam en geest in zijn lichaam en geest drijven als houtblokken Verloren die de zee verdrinkt of vrij optilt, met de vrijheid van de liefde, de enige vrijheid die me verheft, de enige vrijheid omdat ik sterf. Vous justifiez mon existence: Als ik je niet ken, heb ik niet geleefd..

Ik ben blij dat je authentiek bent, als je het leuk vindt, heb je het beste om te weten dat je het leuk vindt om te weten dat je niet hebt gepraat, maar dat je niet meer sexy bent, sensuel, chaud et passionné, ik ben blij dat ik het niet leuk vind om te genieten van mijn plezier, maar ik ben blij dat ik fantasmes heb, en dat ik mijn masturbent voor moi, Qu'ils se mouillent, qu'ils ressentent du désir et gémissent du plaisir de me voir. Kom, loop met mij, jij alleen hebt een onsterfelijke ziel gezegend. We hielden van de winter nachten, dwalen in de sneeuw zonder getuigen. Zal men terugkeren naar deze oude genoegens? Donkere wolken storten neer en verduisteren de bergen zoals vele jaren geleden, totdat ze sterven aan de wilde horizon in gigantische gestapelde blokken; terwijl het maanlicht zich inslaat als een sluipende, nachtelijke glimlach. Kom, loop met mij mee; niet zo lang geleden bestonden we, maar de dood heeft ons gezelschap gestolen, zoals de dageraad de dauw steelt. Een voor een nam hij de druppels weg in de leegte tot er nog maar twee over waren; maar mijn gevoelens barsten nog steeds uit omdat ze in jou blijven. Verlang niet naar mijn aanwezigheid, kan menselijke liefde zo waar zijn? Kan de bloem van de vriendschap eerst sterven en na vele jaren weer tot leven komen? Nee, hoewel ze in tranen zijn gedrenkt, bedekken de heuvels hun stengels, het levenssap is verwelkt en het groen zal niet terugkeren. Veiliger dan de uiteindelijke verschrikking, onvermijdelijk als de ondergrondse kamers waar de doden en hun redenen leven, De tijd, onverbiddelijk, scheidt alle harten.

Ik hou van stripteases, gifler en strelen met mijn tieten die me sexy maken! Ik hou van de familiefeesten en mijn verjaardag met grote feesten, mijn favoriete ijsjes zijn chocolade en vanille.. Ik ben een zeer choyée persoon, daarom hou ik ervan om als hun prins behandeld te worden en me zeer geliefd te voelen, ik hou van dieren, in feite heb ik een gezelschapsdier, ik hou van de plaatsen die de natuur hebben, die vrede en rust creëren, mijn favoriete kleur is blauw en zwart. Heb mededogen, barmhartigheid, liefde! Liefde, barmhartigheid! Vrome liefde die ons niet eindeloos doet lijden, liefde van één gedachte, die niet weggaat, dat je zuiver bent, zonder maskers, zonder vlekken. Laat me je heel hebben.. Wees alles, alles van mij! Deze vorm, deze gratie, dit kleine genot van de liefde dat jouw kus is.. Deze handen, deze goddelijke ogen die de borst verwarmen, wit, helder, aangenaam, zelfs jij, je ziel door genade geef me alles, houd geen atoom van atoom of ik sterf, of als ik blijf leven, alleen je verachtelijke slaaf, vergeet, in de mist van nutteloze ellende, de doelen van het leven, Het plezier van mijn geest Verliezen in mijn ongevoeligheid en mijn blinde ambitie! Ik aanbid u als het nachtgewelf, o schip van verdriet, grote zwijger! En ik hou des te meer van je, schoonheid, hoe meer je mij ontvlucht; en hoe meer ik de charme van mijn nachten terugvind, ironisch de afstand die mijn armen scheidt van de blauwe immensiteit. Ik ga vooruit in aanvallen en klim in aanvallen als een koor van wormen naast een lijk, en ik hou teder, onverbiddelijk en wreed beest, zelfs van je koude, die je schoonheid vergroot.

Ik hou echt van mijn lichaam, ik hou van tekenen, schilderen, sporten, ik zorg voor mijn silhouet, maar van tijd tot tijd breek ik mijn regime en ik geef me aan de snelle restaurant, ik hou van winkelen in het winkelcentrum, huidverzorging kopen, sportkleding, accessoires, ça Het maakt me te mooi.. Eigenaar van het zwarte meisje, die met de paarse monnik, voor een kus van je mond gaf Boabdil naar Granada. Hij gaf de beste lans van de meest bizarre Zenetus, en met zijn verse groen een hele oever van de Darro. Hij zou de stierenvechten geven en, als het in zijn handen was, met de zambra van de Moren de moed van de christenen. Hij zou oosterse tapijten, harnassen en pepetes geven, en hij zou geven.. Hoeveel ben je waard! , tot veertig ruiters. Omdat uw ogen mooi zijn, omdat het licht van de dageraad van hen opstijgt naar het oosten, en zijn licht de wereld verguldt. Je lippen zijn een robijn, galamisch in tweeën gesneden.. Ze hebben het voor jou van de kroon van God afgerukt. Van je lippen stroomt de glimlach, de vrede van je tong.. Licht, luchtig, als een glinsterende ochtendbries. Oh, wat een mooie Nazarene voor een oosterse harem, los haar zwarte haar op de kristallen nek, op een bed van fluweel, tussen een wolk van aroma, en gewikkeld in de witte sluier van de dochters van Mohammed! Kom naar Cordoba, Christen, je zult daar sultan zijn, en de sultan zal, o sultan! Een slaaf voor jou. Hij zal je zoveel rijkdom geven, zoveel Tunesische versieringen, dat hij je schoonheid zal moeten beoordelen om hem te betalen, je bedoelt niemand. Eigenaar van de zwarte aanraking, voor een kus van je mond zou Boabdil een koninkrijk geven; En om die reden, Christian, zou ik je graag duizend hemelen geven, als ze duizend waren.

Ik wil te veel landen in de wereld leren kennen, ik hou van reizen, kennismaken met verschillende mensen en culturen, ik ben een liefhebber van foto's, ik hou ervan omdat ze alleen maar goede herinneringen blijven! Ik zou graag verschillende talen vloeiend spreken, ik ben een jongen die graag leert en mezelf leert, mijn favoriete eten is sushi en Italiaanse gerechten! Ik bied je mijn vernietiging aan. En ik heb u alleen van mijzelf verteld dat het heden voor u een vorm van het verleden was; en dat wachten een manier was om mijn tijd te verspillen om aan de horizon van het wachten alleen de echo van een muziek te horen waar alles stil was alsof het nooit was geweest, en dat ik wist dat het gemakkelijk was om te doen, Want alles heeft zijn roeping om niet te zijn geweest: zelfs het eenvoudigste ding zou willen verdwijnen. Maar je bent gekomen om in deze echo te wonen en betekenis te geven aan de stem die alleen spreekt, omdat je weet - je wist - dat het de manier was waarop iedereen sprak, en de enige mogelijke manier om te spreken. En je kuste zachtjes mijn speeksel op de mond, dat ooit het lege papier bevlekte. Je kwam, en ik had graag nog minder willen zijn, en nog meer spijt van mijn leven dat iemand anders voor me leefde. Ik ben niet wie ik noem: alleen jij noemt me. Ik ben niet, en jij ook niet, die schaduw die ik roep om over jou te spreken zoals de regen die voortdurend valt dat zou doen; om je je weerspiegeling te bieden in het water van een oceaan waaronder iemand zegt dood te zijn - misschien jij die naar me lacht. En gij hebt tot mij gezegd: "De dood spreekt," en ik antwoord u: "Alleen de doden spreken onder elkaar. Ik bied u geen vreugde, maar alleen de vruchtbare vreugde van de onmogelijkheid, als een voortdurende prik van het onzichtbare leven van onze liefde. Je vous dis juste: Luister hoe dit insect sterft - en ik liet je een dode vlieg in mijn hand zien en zei: hier is onze rijkdom. En ik voegde eraan toe: leer nooit te schreeuwen dat we van elkaar houden. Il suffit de le murmurer, il suffit de tes lèvres pour ne pas le dire: parce que l'amour n'est pas encore forgé et si personne n'aime comme toi et je pourrais le faire: seulement lentement, en inventant la fleur qui n'existait pas: si toi et Ik hou van mezelf nu, we zullen voor de eerste keer van elkaar houden. Ik bied je geen vreugde, maar alleen de strijd van subjectieve schoonheid om waar te zijn, maar alleen het plezier van een lange en zekere pijn, want pas wanneer ze sterft weten we dat het geluk was. Deze dode olifant, deze zoektocht naar wat definitief verloren is, deze verwachting die alleen maar hoopt zijn eigen woord te vinden. Ik wacht op je aan het eind van de weg: ik bied je geen vreugde: ga met me mee naar het graf.

Ik ben een liefhebber van liefde, geluk en goede energie voor mijn leven, ik breng graag geluk, vreugde en veel liefde over Ik ben heel nobel en ik kijk ernaar uit om de wereld op te eten totdat ik mijn doelen heb bereikt, elke dag probeer ik beter te worden Ik werk hard voor wat ik wil bereiken, door altijd een goede houding te hebben, met Gods hulp en mijn inspanningen zullen vruchten afwerpen om te leven zoals ik verdien, hou ik van de helderheid van mijn gezicht, mijn ogen en hun unieke schittering. Eindelijk heb je het lijk van mijn ziel in je armen kunnen wiegen met de glimlach van een dode om me te vertellen dat de dode spreekt om liefde te bedrijven in de as. Uiteindelijk verscheen je in het midden van de zuiverste leegte, waar geen naam of woord meer over was, zelfs niet mijn geheugen in de wereld, in mijzelf: je kwam eindelijk als een herinnering. Als, hoewel het onmogelijk is om te stoppen met van mij te houden, je blinde hart erop staat dat je me vergeet, dan zal ik de Onmogelijke zijn, ik zal degene zijn die het witte gezicht van de Onmogelijke volledig in was belichaamt. Maar je kwam hier alsof je voor altijd zou gaan, om me te vertellen dat er nog steeds een Waarheid is. En je hebt al het zwarte gat overwonnen dat achter de ziel schuilt en wacht om ons te zien vallen, wacht op ons. En ik besefte dat ik dat was. En als er nog steeds 'maar één onder zoveel mensen' was, zoals een vertaler van Ausiah me vertelde, dan zou het zo zijn, ja, maar met deze woestijn die volledig wordt bewoond door u, die er maar één was. En Ik heb u de woestijn gegeven tot een loon, en tot een woestijn, opdat gij daarin zoudt wonen, en gij haar reinheid niet zoudt vervuilen tot in eeuwigheid.,

Ik ben erg sensueel en ondeugend, ik ben een hete vent die van goede seks houdt, goede wederzijdse liefde, ik hou van kreunen, nat worden en erg geil zijn, ik hou van geven en me laten slaan. Soms hou ik van dominant zijn in bed, ik hou van dansen en bewegen mijn mooie heupen, ik ben zeer goed in het twerk, striptease, sexy en sensuele dans, ik hou van het verlangen naar mezelf opwekken.. BELLA, zoals in de verse steen van de bron, opent het water een brede flits van schuim, het is de glimlach op je gezicht, mooi met dunne handen en dunne voeten als een zilveren paard, lopen, bloem van de wereld, het is zo Ik zie je, mooi met een verstrengeld koperen nest In je hoofd, een donker honingkleurig nest waar mijn hart brandt en rust, mooi, je ogen houden niet op je gezicht, je ogen houden niet op de grond. Er zijn landen, er zijn rivieren in jouw ogen, mijn land is in jouw ogen, ik steek ze over, ze verlichten de wereld waar ik loop, prachtig. Je borsten zijn als twee broden gemaakt van graan aarde en een gouden maan, mooi, je taille werd gemaakt door mijn arm als een rivier toen ze duizend jaar door je zoete lichaam ging, mooi. Er is niets zoals je heupen, misschien heeft de aarde ergens de curve en de geur van je lichaam verborgen, misschien ergens, mijn schoonheid, je stem, je huid, je nagels, mijn schoonheid, mijn schoonheid, je wezen. , Je licht, je schaduw, mooi, alles van mij, mooi, alles van mij, van mij, Wanneer je loopt of rust, wanneer je zingt of slaapt, wanneer je lijdt of droomt, altijd, wanneer je dichtbij of ver weg bent, altijd, je bent van mij, mijn schoonheid, altijd.

Ik hou ervan dat je me ziet comme ta coquine, comme ton diable au lit, ik kan echt alles voor jou zijn, ik hou van spelen met mijn mond en je naar het paradijs brengen, dat je mijn naam met plezier schreeuwt, ik kan je drugs zijn dat je er niet uit kunt komen. Deze glimlach die naar me toekomt als de zonsondergang die tegen mijn vlees verplettert dat tot dan toe alleen hitte of kou voelde, deze verbrande muziek of vlinder zwak als de lucht die gewoon een speld zou willen om zijn val te voorkomen nu wanneer de klok vooruitgaat zonder horizon of maan zonder wind zonder vlag dit verdriet of Klop niet op mijn deur, laat de wind je lippen meenemen, dit lijk dat nog steeds de warmte van onze kussen bewaart, laat me de wereld in een traan overdenken Kom langzaam naar me toe maan van gevallen tanden. Laat me de onderwatergrot binnengaan, achter zijn de vormen die elkaar opvolgen zonder een spoor achter te laten, alles wat voorbijgaat en oplost, alleen rook achterlatend. Wit achter zijn de dromen die vandaag alleen ijs of steen zijn, vers water als een kus van de andere kant van de horizon.

De dag dat je van me houdt zal meer licht zijn dan juni; De nacht dat je van me houdt zal een volle maan zijn, met Beethoven-noten die in elke straal zijn onuitsprekelijke dingen trillen, en er zullen meer rozen samen zijn dan in de hele maand mei. De kristallen fonteinen zullen de hellingen afdalen, kristallen springen op de dag dat je van me houdt. Op de dag dat je van me houdt, zullen de verborgen struiken arpeggio's klinken die nooit eerder zijn gehoord. Extase van je ogen, alle bronnen die er ooit geweest zijn en zullen zijn in de wereld zullen zijn wanneer je van me houdt. Hand in hand als kleine blonde zusjes, met een hoofd vol aardbeien, zullen de madeliefjes bergen en weiden oversteken voor je voeten, op de dag dat je van me houdt.. En als je een van haar bladeren wegneemt, zal haar onschuldige laatste witte bloemblad het vertellen. vous: Met passie! Bij het aanbreken van de dag dat je van me houdt, zullen alle klavertjes dreigende vier blaadjes hebben en in de vijver, nest van onbekende kiemen, zullen de mystieke bloemknoppen van de lotussen bloeien.. Op de dag dat je van me houdt, zal elke wolk een prachtige vleugel zijn; elke arbol, een luchtspiegeling van "Duizend-en-een-nacht"; elke bries is een lied, elke boom een lier, elke berg een altaar. Le jour où tu m'aimeras, pour nous deux De zaligheid van God zal in een enkele kus zijn.

Verberg me zodat de wereld me niet kan raden. Verberg haar hars voor mij als de stam, en laat mij je in de schaduw parfumeren, als de druppel van rubber, en je ermee verzoeten, en de anderen zullen niet weten waar je zoetheid vandaan komt.. Ik ben lelijk zonder jou, zoals de dingen ontworteld van uw site; als wortels verlaten op de grond. Waarom ben ik niet klein als de amandel in het gesloten bot? Drink me op! Doe mij een druppel van uw bloed, en ik zal opstijgen tot aan uw wang, en ik zal erop zijn als de zeer levendige verf op het wijnblad. Geef me je zucht, en ik zal opstijgen en vallen van je borst, ik zal in je hart verstrikt raken, ik zal de lucht ingaan en weer naar binnen gaan. En ik zal mijn hele leven in dit spel zitten. Het was gewoon liefde.. De liefde! Er was niets anders dan liefde. Liefde was overal. Er was niets te zeggen behalve liefde. Liefde door water, vanille, liefde voor degene die het draagt, liefde in meerdere tranches. Analyseerbare liefde, geanalyseerd. Liefde van overzee. De paardenliefde. Liefde in papier-maché, liefde in melk.. vol van preventies, preventieven; vol van kortsluitingen, obstakels. Liefde met een grote M, met een hoofdletter M, druipend van meringue, bedekt met witte bloemen.. Spermatozoïsche liefde, Esperanto. Liefde ontsmet, liefde smeuïg.. Liefde met zijn accessoires, met zijn reserveonderdelen; met hun gebrek aan stiptheid en spelling; met zijn hart en telefoon onderbrekingen. Een liefde die de harten van orang-oetans en brandweerlieden in brand steekt. De liefde die het gezang van de kikkers onder de takken verheerlijkt, die de knopen van de laarzen uittrekt, die zich voedt met jaloezie en salade. Tijdloze liefde en opgelegde liefde. Gloeiende liefde en goedgelovige liefde. De onvervormbare liefde. Naakte liefde. Liefde, liefde, het is gewoon liefde en liefde.. En niets dan liefde!

Iedereen die je ziet zou zeggen dat de catastrophe-makers gefaald hebben: het is niet het einde van de wereld dat komt, het bent jij. Ik zie je de gang aflopen als iemand die een centimeter boven de lucht loopt en denkt dat niemand hem ziet. Je komt mijn huis binnen – in mijn leven – met je kaarten en je navel zichtbaar, de armen open alsof je me vanavond een open bar van poëzie op je borst aanbiedt, de handen zo vol van zoveel dingen die je me doet ik heb het gevoel dat het de wereld is, het is mijn beurt en niet de mooiste Meisje van de buurt. Je gaat zitten en het eerste wat je doet is me vertellen: ik draag geen ondergoed, maar mijn huid draagt een pantser. Ik kijk naar je en ik antwoord: ik hou van vandaag net zoveel als ik vrees voor morgen. En ik glimlach en ik kus je op je rug en bewolk je oogleden en je schild eindigt waar de bescherming eindigt: gekreukeld in de vuilnisbak. En je glimlacht en ontdekt de tintelingen in mijn rug en je vertelt me dat een leven zonder moed een eindeloze terugweg is, en mijn angst trekt haar slipje uit en begint te dansen met alle rode lichten. Ik kus één voor één elke seconde zodat je in mijn bed blijft om de klok aan onze kant te hebben; We nemen afscheid van een halve wereldreis, zodat we, ook al kost het ons tijd, toch terug willen komen; Je komt en gaat als wie dan ook, maar van binnen ben je de enige; Je houdt van mijn vrijheid en ik hou ervan om me vrij te voelen aan je zijde; Ik hou van je waarheid en jij houdt ervan om waar te zijn aan mijn zijde. Je hebt het mooiste haar ter wereld om me tot de volgende winter op te hangen; je hebt ogen die beter spreken dan je mond en een mond die beter naar me kijkt dan je ogen; je houdt een wekker die de muren verlicht voor het zonlicht zelf; Je hebt een lach die het land kan redden en de blik van degenen die weten hoe ze met open ogen kunnen dromen. En plotseling gebeurt het, zonder dat we het verwachten, het gebeurde. Je bent niet weg en ik mis je al, ik heb je net gekust en mijn speeksel vermenigvuldigt zich in het verlangen naar meer, je komt door de deur en ik lik al mijn vingers om je te redden, ik kruis Madrid en ik wil je bij me in elke hoek. Als het woord actie is, kom dan en vertel me over je liefde, ik wil met je doen wat de poëzie nog niet heeft geschreven.

Als ik God was en het geheim had, zou ik je een exact wezen maken; Ik zou het proeven (zoals bakkers brood proeven, dat wil zeggen met hun mond), en als die smaak hetzelfde was als de jouwe, dat wil zeggen je eigen geur, en je manier van glimlachen, zwijgen en beven. mijn hand strikt, en om ons te kussen zonder elkaar pijn te doen - ik weet het zeker: ik ben zo voorzichtig als ik je kus -; dan, als ik God was, zou ik het voor u kunnen herhalen en herhalen, altijd hetzelfde en altijd anders, zonder ooit moe te worden van hetzelfde spel, zonder te minachten wie u bent voor wie u spoedig zult zijn; Ik weet niet of ik mezelf kan uitleggen, maar ik wil duidelijk maken dat als ik God was, ik er alles aan zou doen om Ángel González te zijn om van je te houden zoals ik van je hou, om elke dag rustig te wachten tot je jezelf gelooft, om elke ochtend het licht te verrassen, pasgeboren met je eigen licht, en om het ongrijpbare gordijn te sluiten dat slaap van leven scheidt, Mijzelf opwekkend met jouw woord, vreugdevolle Lazarus, ik, nog vochtig van schaduwen en luiheid, verrast en verzonken in de contemplatie van alles wat je, in vereniging met mij, herstelt en redt, beweegt, verlaten achterlaat wanneer je - dan - zwijgt.. (Ik luister naar je stilte. Ik hoor sterrenbeelden: je bestaat. Ik geloof in jou.. Dat ben je..

Rust in mijn armen, ik zal je beschermen, sluit je ogen en geniet van onze liefde, ik weet hoe het is om te lijden voor de liefde, maar nu heb ik het, herinner je die eerste kus, hoe we deze passie doorgaven, deze gecodeerde boodschap die alleen jij en ik kunnen begrijpen. We zullen begrijpen, niemand kan ons scheiden als we samen blijven, zinnen zijn slechts woorden die door de wind worden meegevoerd, dus kijk naar de echte acties die ik voor je doe. Uw glimlach is mijn inspiratiebron, om alles wat ik onderneem te realiseren, ben ik veiliger omdat ik weet dat altijd, Je zult dicht bij me zijn om me te ondersteunen in alles wat ik doe, alles is veranderd sinds het moment dat ik je ontmoette, maar vooral de liefde die je me hebt gegeven is wat me sterker en sterker maakt, uit je mond komen de liefste woorden die ik ooit heb gehad. Ik heb het gehoord, maar vooral de bemoedigende zinnen, meer vol hoop dan enig mens wil horen. Al mijn gevoelens zijn wat me dicht bij je maakt, de wil die we allebei hebben is wat me deze beloften doet zeggen, alle verdriet wordt genegeerd met gesloten ogen, om alle verlangens te vervullen die we hebben gezworen, en alle vervulde genoegens zijn wat verandert in liefde. Later in onze verboden liefde. Hou je van me? Dus stop met leven in eenzaamheid, vertel me deze romantische verzen, laat deze negatieve gedachte opzij, begrijp dat ik van je hou en dat jij de enige bent die, ik hoop, voor me zal spelen, maar ik zal niet de eerste stap zetten, ik ben ook. Ik ben bang om van jullie afgewezen te worden, ik heb jullie nodig om me te vertellen hoe jullie je voelen, dat vrede en liefde

Ze nemen ons leven over.,

Het komt me voor dat je anders zal komen, niet precies mooier of sterker of gehoorzamer of voorzichtiger, gewoon dat je anders zal komen, alsof deze periode van niet me zien je ook heeft verrast, misschien omdat je weet hoe ik aan je denk en ik je noem. Immers, nostalgie bestaat ook al huilen we niet op de spookachtige podia of op de kussens van de openheid, of onder de ondoorzichtige hemel ik nostalgie, jouw nostalgie en hoe het me stoort dat ze nostalgie, je gezicht is de voorhoede misschien komt het eerst omdat ik het schilder op de muren met onzichtbare en veilige lijnen, vergeet niet dat je gezicht naar me kijkt als een volk, glimlacht en boos wordt en zingt als een volk en het geeft je een onuitblusbaar licht nu heb ik geen twijfel over jou zal anders komen en met nieuwe tekenen, met de Eerlijk gezegd, ik weet dat ik van je zal houden zonder vragen, ik weet dat je van me zult houden zonder antwoorden.

Mijn eenzame ziel huilt in stilte, behalve wanneer mijn hart zich met het uwe verenigt in een hemels verbond van wederzijdse zuchten en liefde. Het is de vlam van mijn ziel, als een lamp, die schijnt in de grafkelder: bijna uitgedoofd, onzichtbaar, maar eeuwig.. Zelfs de dood kan hem niet vernietigen. Denk aan mij.! .. Ga niet in de buurt van mijn graf, nee, zonder mij een gebed te doen; Voor mijn ziel zal er geen grotere marteling zijn dan te weten dat je mijn pijn bent vergeten. Luister naar mijn laatste stem. Het is geen misdaad, bid voor degenen die het zijn. Ik heb je nooit iets gevraagd: als ik adem haal, eisen ik dat je komt snikken op mijn graf. Ik hou van je wenkbrauw, van je haar, ik worstel met je in zeer witte gangen waar de lichtbronnen spelen, ik twist met elke naam, ik ruk je litteken voorzichtig uit, ik doe er bliksemas en linten op die in de regen sliepen. herinner je je me nog?. Ik wil niet dat je een vorm hebt, dat je precies bent wat na je hand komt, want het water, zie het water, en de leeuwen als ze oplossen in de suiker van de fabel, en de gebaren, deze architectuur van het niets, die haar lampen aansteekt in het midden van de ontmoeting. Elke ochtend is het het schilderij waar ik je uitvind en teken, klaar om je uit te wissen, dat is niet wie je bent, noch met dat stijve haar, die glimlach. Je zoekt je som, de rand van het glas waar je het zag is ook de maan en je kijkt, je zoekt deze lijn die een mens doet trillen in een museum galerie. En je houdt van me, en depuis longtemps et froidement.

Ik hou van je door je wenkbrauw, door je haar, ik debatteer met je in zeer witte gangen waar de lichtbronnen spelen, ik ruzie met elke naam, ik trek voorzichtig je litteken, ik zet er bliksemas en linten die in de regen je haar sliepen. . Ik wil niet dat je een vorm hebt, dat je precies bent wat na je hand komt, want het water, zie het water, en de leeuwen als ze oplossen in de suiker van de fabel, en de gebaren, deze architectuur van het niets, die haar lampen aansteekt in het midden van de ontmoeting. Elke ochtend is het het schilderij waar ik je uitvind en teken, klaar om je uit te wissen, dat is niet wie je bent, noch met dat stijve haar, die glimlach. Je zoekt je som, de rand van het glas waar je het zag is ook de maan en je kijkt, je zoekt deze lijn die een mens doet trillen in een museum galerie. En je houdt van me, en depuis longtemps et froidement.