JeyyLee

Onder de spookachtige, zilveren gloed van de maan dansen schaduwen en fluisteren fluisteren. Door verwrongen bomen en spookachtige luchten, De geesten stijgen, met holle ogen. De wind huilt, de uilen ze schreeuwen, Als goblins verbergen, net buiten bereik. Op Halloween, pas op voor het gezicht, Voor ghouls komen uit om de nacht te achtervolgen. 🎃👻

Een melodie drijft op de middernacht lucht, Zacht en zoet, onvergelijkbaar. Noten die dans, een zachte regen, Verlichting van verdriet, kalmerende pijn. Ritmes pulseren, zoals de melodie van de hartslag, Onder zon of zilveren maan. In elk akkoord ligt een verhaal, Muziek spreekt waar woorden vermommen.

Een vluchtig moment, de tijd glijdt voorbij, Als herfstbladeren die zacht zuchten. In amber tinten, het daglicht vervaagt, Als schemering weeft zijn mystieke tinten. De echo's van de dag terugtrekken, Terwijl sterren ontwaken, helder en zoet. In stilte zal het hart stijgen, vrede vinden voor altijd.

Een enkel blad, drijvend en vrij, Spint zacht van een herfstboom. Het weet niet waar de winden zullen leiden, Toch danst op met onverschrokken trots. Door gouden licht en schaduwen diep, Het draait, alsof in tijdloze slaap. Want het leven is een reis, wild en eerlijk - We zijn allemaal gewoon bladeren in de lucht.

De dageraad ontvouwt zich in heldere kleuren, Chasing dromen weg met licht. Een rustige wereld, een adem van vrede, Als ochtendgloed brengt zoete release. De lucht, een doek breed en waar, Geschilderd zacht in tinten blauw. Een nieuw begin, fris en helder - Elke dag een geschenk, elk moment dierbaar.

Je blik blijft hangen, warmte ontsteekt, In verduisterde kamers, zachte fluwelen nachten. Een verleidelijke zwaai, een gefluisterde pleidooi, Verloren in de schaduw, wild en vrij. Handen die dwalen, langzaam, ongebonden, Tracing paden waar geheimen verdrinken. Adem op de huid, een hartslag in de buurt, In deze dans, de wereld onduidelijk.

Lippen die borstelen, dan wegtrekken, Een plaagje van vuur, een zachte zwaai. Vingers drift, een aanhoudende spoor, In verborgen rijken, een zoete omhelzing. Stilte bromt, je hartslag luid, Ogen die zoeken, zowel verloren als gevonden. Dichterbij nog, met adem spelen we, Waar woorden oplossen, en de nacht heerst.

In schaduwen zacht, jouw blik vind ik, Een vonk die danst, wild, onbegrensd. Een ademteug, een aanraking, zo dichtbij, zo dichtbij, woorden onuitgesproken, maar toch kristalhelder. Onder de sterren, in geheime gratie, De warmte van Uw gefluister, de omhelzing van mijn hart. In stille geloften, verstrengelen onze zielen zich, Een verleidelijke smaak, de jouwe en de mijne.

Hier is een lief gedicht in het Engels voor u: Een beetje licht van de liefde In de stille gloed van ochtendlicht, Waar dromen nog steeds blijven hangen van de nacht, Een warmte ontvouwt, zacht als dageraad, Een zacht gevoel, puur en getrokken. Als bloemblaadjes aangeraakt door de zomerbries, Of fluistert dansen door de bomen, Een melodie begint te spelen, Van de liefde die groeit met elke nieuwe dag. In elke blik, een vonk van goud, In elke aanraking, een verhaal verteld. Met harten die met elkaar verweven zijn, zo licht en vrij, Deze liefde, mijn liefste, was bedoeld om te zijn.

In de schaduwrijke stilte van kaarslicht, Uw blik, een vonk in de fluwelen nacht. Vingers traceren een gefluisterde lijn, Huid aan huid, zacht en goddelijk. Ademhalingen verweven, een zacht kant, Werelden botsen in een vluchtige omhelzing. Tijd glijdt langzaam, als harten ontbranden, Samen gebonden, verloren in het zicht. In de stilte, zintuigen bloeien, Twee zielen dansen in geurende kamer. Elk raakt een vonk, elk zucht een pleidooi, Jij en ik, waar dromen vrij lopen.

Je stem is een fluistering die mijn huid ontsteekt, alsof elk woord een delicate aanraking was die ik niet kan helpen maar verlangen. Ik stel me voor dat je handen de ruimte tussen ons afleggen, de afstand verkleinen, terwijl het vuur van je blik belooft wat je nog niet hebt gezegd. Maar dat we allebei voelen.