JessicaFiore

Ik kijk graag in je ogen, zie het verlangen en de liefde die je tegelijkertijd uitstraalt. Ik wou dat je mijn gedachten kon lezen, alles kon horen wat er in mijn hoofd omgaat. Je zou waarschijnlijk een grote verrassing hebben. Je zult zachte, liefdevolle en soms een beetje wellustige dingen vinden. Zou je bereid zijn om elk van deze dingen te accepteren?

Hou je van hoge laarzen? Wat is latex? Ik hou van deze laarzen, ze hebben een gedurfde stijl, ik hou ervan om naar het winkelcentrum te gaan, al mijn boodschappen te doen en mijn laarzen te laten zien, ik kan zien hoe iedereen naar me kijkt, ik moet eerlijk zijn en ik hou ervan om naar mensen te kijken waar ik me kan realiseren dat ze een grote kracht en aanwezigheid hebben.

Is het normaal dat oudere mannen zo perfect zijn? Ik hou van hun houding, hun ervaring en hun geweldige manier van praten. Ze weten altijd wat ze willen en hoe het te krijgen. Dat vind ik het leukst: hun vastberadenheid en hun sterke handen. Wil je me je ervaring laten zien?

Ik denk aan jou. De manier waarop je me aankijkt als je denkt dat ik het niet opmerk. In de manier waarop je me benadert met die kalmte waardoor ik me wil openstellen, ook al beef ik nog van binnen. Ik ben nooit goed geweest in het uiten van mijn gevoelens. Ik raak verstrikt, ik raak verloren, ik blijf stil. Maar als je er bent. Iets in mij ontspant. Niet alles, maar iets.

De rode stof bedekt mijn lichaam als een fluistering, licht, bijna drijvend op mijn blote huid. Ik lig rustig op de lakens, voel elke vouw over mijn rondingen glijden, alsof ook hij – het verlangen – onzichtbare vingers had die me wilden verkennen.. De kamer is donker, maar ik weet dat als je nu naar me zou kijken, je niet weg zou kunnen kijken. Niet vanwege de kleur van de stof, maar vanwege mijn blik. Degene die ik alleen voor jou reserveer. Stevig, direct, vurig.. Hij die alles zegt wat mijn mond nog niet heeft gefluisterd.

De nacht valt zachtjes op de stad, en op het balkon zijn het alleen jij en ik. De warme lucht streelt onze huid terwijl de lichten in de verte fonkelen, alsof de hele wereld met ons ademt. Je nadert me van achteren, langzaam, en ik voel de warmte van je lichaam nog voordat je me aanraakt. Je zegt niets; je handen rusten op mijn taille, stevig maar kalm. Ik laat me meeslepen door het moment, door het geruis van de wind, door de intimiteit geboren uit de gedeelde stilte. Ik leun tegen je borst en samen kijken we naar de sterren. Niets meer is nodig. Alleen jij, ik, en deze hoek opgehangen tussen de lucht en de stad, waar de fantasie van het hebben van ons wordt meer reëel dan ooit.