IbbyeWest

Welkom in mijn persoonlijke ruimte.

Hallo schat, hier zul je een andere kant van Ibby kunnen leren kennen, een Ibby die niet zo sexy is, zoals ze meestal in de uitzending is, maar waar je van gaat houden, je zult mijn dagelijkse routine kennen, enkele van mijn frequente activiteiten, mijn gekke gedachten, mijn favoriete dingen zoals plaatsen, maaltijden, en vele andere die je misschien interesseren en misschien hebben we dingen gemeen, Dat zou heel leuk zijn! Ik hoop dat je het leuk vindt! Tot gauw! Kussen!

Het eerste dat je over mij moet weten, is dat ik een universiteitsstudent ben, voorlopig heb ik een tatoeage (ik wil er nog veel meer hebben), mijn verjaardag is in de maand augustus en ik ben Colombiaans! De webcam is een van de beste beslissingen die ik in mijn korte bestaan heb genomen, omdat ik veel dingen heb geleerd, waaronder mezelf kennen en een grote liefde hebben voor mijn prachtige lichaam, mijn meest sensuele kant benutten (die ik voorheen niet kende), nieuwe ideeën en gedachten hebben over deze nieuwe wereld die mij onbekend was, nu ben ik ruimdenkend, bereid om nieuwe dingen te proberen! Ik vind het erg leuk om hier te zijn, omdat ik heb geleerd over verschillende culturen en veel persoonlijkheden van veel mensen!

Je moet weten dat ik van de kleur roze hou, veel dingen die ik heb zijn deze kleur omdat ik er echt van hou, mijn speelgoed en mijn vibrator waarmee ik plezier heb zijn een duidelijk voorbeeld maar het is nog niet tijd, je zult ze heel snel zien soms draag ik graag roze kleren, ze maken me een teder maar stout gevoel en speelse meid tegelijkertijd.

Dressing in red and wearing good heels to complement it, I love it, of course you can't miss a relaxed and sensual atmosphere that improves the experience! Deze kleur maakt me sexy en gewenst, het brengt mijn meest gewaagde en geile kant naar boven, het maakt me ook nieuwe dingen in bed te verkennen, een ding dat je moet weten over mij is dat Ik hou van oudere mannen omdat ik graag veel van hen leer Ik hou van onderdanig zijn maar andere keren hou ik van in controle zijn en mannen geil zien voor mij, maar jonge mannen zoals ik zijn niet achtergelaten sinds met hen Ik heb meerdere orgasmes bereikt! Als je een gentleman en subtiel man bent maar tegelijkertijd je houdt van kracht en zijn zeer geil in bed zoals ik, zal je me met je voor een lange tijd!

Sommige dagen probeer ik graag verschillende stijlen op mijn haar, zoals het geval was vandaag, ik hou van dit soort vlechten omdat het iets is dat volledig buiten het gewone is en het beste van alles is dat ik elke stijl voor mijn lange haar kan proberen, er zijn veel die gedaan kunnen worden. Even in hornier situaties is mijn haar spectaculair! Stel je de dingen voor die je ermee zou kunnen doen als je me in verschillende posities op bed had! Een extra feit over mij, ik hou echt van snoep, desserts, alles wat verband houdt met eten dat zoet is, als je een klein cadeau met me wilt hebben, een uitnodiging naar een restaurant en desserts eet, is het de beste optie!

Als ik met een man ben, wil ik in controle zijn, maar dat is niet altijd het geval.. Iets wat ik echt leuk vind is het volgen van orders over zijn favoriete dingen, hoe we het hoogste punt van opwinding kunnen bereiken en we beiden tegelijkertijd kunnen komen.. , Het is iets fucking prachtigs! Kijkend naar een man op zijn meest geile kant maakt me erg nat en tegelijkertijd raakt hij mijn zachte huid aan en geeft een goede klap, het is genoeg om een geweldig orgasme te bereiken, als je weet waar ik het over heb, weet ik dat we veel plezier kunnen hebben samen!

Ik benijd de handen die je lichaam strelen, omdat ze je schouders en nek kunnen raken met goddelijke strelen en in je haar kunnen verstrikt raken. Omdat ze de meest tederte plekken kunnen aanraken, omdat ze de vreugde in je borsten kunnen voelen. Omdat ze kunnen gaan voor je perfecte buik en naar de werkelijk uitstekende hoek en je de glorie van oneindig plezier geven. Omdat ik van tevoren weet hoe ver weg je bent, kan ik niet vermijden. Ik benijd die handen.

Met tien kanonnen per zijde, wind in volle zeil, het snijdt de zee niet, maar vliegt een brigantine zeilschip; piraten schip dat ze noemen, vanwege zijn moed, de gevreesde, in elke bekende zee van het ene einde tot het andere. De maan in de zee schimmert, de wind kreunt op het doek en hef golven van zilver en blauw in zachte beweging; en de piratenkapitein gaat, zingend gelukkig in de achterste, Azië aan de ene kant, Europa aan de andere, en daar voor hem Istanbul; Sail my sail, without fear, that neither enemy ship, nor storm, nor bonanza, your course is enough to twist, nor to hold your courage.

Je provoceert me intens en lang. Je uitgebreide en moeiteloze kus provoceert me, je moordzuchtige en koppige tong verslindt de binnenkant van mijn mond... Je ongrijpbare glimlach provoceert me met je perfecte en uitgerekte tanden die als dolken ze koortsjes snijden mijn brandende droom. Je dikke en mooie lippen provoceren me als je mijn buik kietelt, en je vingers. , wild scratching and leaving your memories on my back Ik heb je niet nodig. Je erect, trillende vulkanen provoceren me, givers of sugared honey swollen on the halo of a tomorrow.. Ik ben niet geprovoceerd door de wanhopige jeugd van een tiener in de volledige ontwikkeling ervan, het provoceert me ja. De uitstekende volwassenheid van een mooie vrouw en je ervaring zwijgen mijn woord.. Je kreunt en je verloren handen provoceren me. Strakken mijn kreunt, als je wist hoezeer ze me provoceren... Mijn liefde, allemaal van jou, allemaal van mij, allemaal van jou provoceren me, sinds je jurk valt, sliding sensually before my gaze absorbed.

Je geniet ervan als ik je achtervolg en je geniet ervan om je te laten vangen terwijl je me de ingang naar de hemel laat zien zonder me binnen te laten; Ik geniet van enormiteiten die je achtervolgen, je in de val lokken, naar je verlangen, je omringen; Ik proef glorie elke keer als ik erin slaag je weerstand te breken En als ik denk dat ik op het punt sta je helemaal de mijne te maken, laat je me je voelen, aanraken, genieten met al mijn zintuigen; Je laat me dromen en dan ontsnap je weer.. Om opnieuw te beginnen... Dit sadomasochistische spel is eindeloos, wonderbaarlijk en fascinerend, zoals de delicate van je stem, zoals het geluk dat je lachen me veroorzaakt, zoals de zoetheid van je speeksel; Machiavelliaans en zondig als het plezier van masturbatie; een intiem en pervers spel dat ik niet wil stoppen met spelen, dat geeft leven aan mijn leven en laat me niet om te bepalen Wie van de twee is de sadist en wie is de masochist?.. Of zijn we beiden, beide?

De donkere zwaluwen zullen terugkeren naar je balkon om hun nest te hangen, en weer met hun vleugels naar hun ramen spelen ze zullen bellen. Maar degenen wier vlucht je schoonheid en mijn vreugde van contempleren weerhield, degenen die onze namen leerden... die.. zal niet terugkeren! De bossige honingespoten van je tuin zullen terugkeren om de muren te beklimmen, en in de middag zullen hun bloemen nog mooier openen.. Maar zij, gecoald met dauw wiens druppels we zagen trillen en vallen als tranen van de dag.. die.. zal niet terugkeren!

Fresh, lush, pure and fragrant, het gala en de sieraden van het bloeiende potlood, gallant geplaatst op het rechthoekige boeket, geur spreads the nascent rose. Maar als de brandende zon, het vervelende licht, vibreert van de brandende kanon, het zoete aroma en de verloren kleur, zijn bladeren dragen de haastige aura.. Zo scheen mijn ader voor een moment op de vleugels van liefde, en ik deed alsof ik een prachtige wolk van glorie en vreugde was.. Maar de vleugels! dat goed veranderd in bitterheid, en, gestript door de lucht, rijst de zoete bloem van mijn hoop.

Ik hou van je naaktheid omdat naakt je me drinkt met je poriën, hoe doet water dat doen als ik mezelf onderdompelen binnen zijn muren. Je naaktheid breekt de grenzen met haar warmte, het opent alle deuren voor mij om je te raden, hij neemt me bij de hand als een verloren kind dat in jou hij zijn leeftijd en zijn vragen nog zou laten. Je zoete en zoutharige huid die ik inadem en die ik sluk Het wordt mijn universum, de geloofsbelijdenis die zichzelf voedt, de aromatische lamp die ik lifte terwijl blind wanneer naast de schaduwen verlangens blaffen op me. Als je me met je ogen dicht kleedt, pas je in een naburige beker van mijn tong, je past in mijn handen als brood, je past onder mijn lichaam meer volledig dan zijn schaduw.. De dag dat je sterft zal ik je naakt begraven zodat je verdeling op aarde schoon kan zijn, om je huid op de wegen te kunnen kussen, je verspreide haar in elke rivier te kunnen flechten.. De dag dat je sterft, zal ik je naakt begraven, zoals toen je weer geboren werd tussen mijn benen..

Ze lieten je alleen als we dronken zijn Plotseling raakte ze onze huid aan vanwege een eenvoudige dans. Je keek me recht in de ogen, berekend de sprong, ik duwde je de eerste keer weg uit angst om de controle te verliezen.. Je hebt me gemeen op de proef gesteld en ik ben aan je voeten beland. Je heerlijke lippen waren het begin van alles Je hebt het risico niet afgewogen om door te gaan met je acties Je hebt me terug genomen, naar een donkere afgelegen hoek Het was gevaarlijk om alleen en opgewonden te blijven, zoveel bronnen van een vals verleden maakten er niet uit Ik smeek je, in de schemering van de nacht dat je goed nadenkt voordat je jezelf overgeeft aan de zonde. We beseften te laat dat dit niet kon gebeuren. Die nacht heb ik je gevoelens onderscheiden. De immense en onderdrukte verlangen om mijn huid te voelen.. Hoe kan ik de vlam van een verboden verlangen aanwakkeren? Hoe kan ik me aan een plotselinge en nieuwe wens hechten? Dat was de eerste keer dat je een orgasme had..

Hij gooide dit afval weg. Ik benijd hem niet om deze oefening aan deze verdrietige masturbatie. Ik geef geen fuck over schoonheid met zijn chancre.. Ja, altijd tot het altijd teleurstellende bewijs van wat is en dat de woorden schrapen, en dat ik hem ook poëtizeren Dit is een vice die alleen ontsnapt als hij minachtend en hij was in staat, in werkelijkheid, om zichzelf te blokkeren in zijn neurose verlies je tong aan de plaag en dat niet een ja zijn aan de lust van de plaag Door alle wegen bereik ik het ondoordringbare wat is het punt gedichten schuldig misschien aan wat er bestaat hoeveel woord in elk ding wat overschot aan retoriek zelfs in de laatste mier maar uiteindelijk gooide hij dit afval de felle hoed van hem in het bos.

Een vrouwenlichaam is een kunstwerk. Elegant en elegant, het is een sight to behold. Van de zwelling van haar borsten tot de curve van haar heupen. Er is niets mooiers dan een vrouwenlichaam. Dus waarom proberen we het te verbergen? Waarom zijn we beschaamd over onze eigen huid? We zouden onze lichamen moeten vieren. In plaats van ze te verbergen..

De laatste dagen ben ik geobsedeerd door alles wat met poëzie te maken heeft, het lijkt zo romantisch en tegelijkertijd zo sensueel, het maakt mijn huid kruipen in gedachten wat elk vers en woord zegt, zeker vanaf nu beschouw ik mezelf als een fan van poëzie. Poëzie!

De mens heeft altijd maar één ding gezocht, en hij heeft het overal gedaan, op de toppen en in de diepte van de wereld.. Onder verschillende namen in vain hij verborg zich altijd, en altijd, zelfs al geloofde hij dat ze dicht bij hem was, raakte hij uit de hand.. Lang geleden was er een man die, in vriendelijke jeugdmythen, aan zijn kinderen de sleutels en het pad naar een verborgen kasteel openbaarde. Few managed to know the simple key to the enigma, maar die weinigen werden dan meesters van het lot.. Hij redenerde lang de fout scherpte onze ingenieusheid en de mythe stopte de waarheid voor ons te verbergen.

Oh, eenzaamheid! Als ik met je moet leven, laat het niet in de rommelige lijden van murky en sombere woningen, laten we samen klimmen de steile trap; natuur observatorium, contemplating its delicacy of the valley, its flowery slopes, its flowing crystalline river; Laat hem kijken, slaperig, onder het dak van groene takken, waar de herten passeren als beekjes, roer de bijen in hun klokken. Maar, hoewel ik met plezier deze zoete scènes met u voor te stellen, de zachte gesprek van een geest, wiens woorden onschuldige beelden, is het plezier van mijn ziel; en zonder twijfel moet het de grootste vreugde van de mensheid, om te dromen dat uw ras kan lijden voor twee geesten die samen besluiten te vluchten.

Ze staat voor me een visie van schoonheid Haar lichaam is perfectie. Ik kan niet helpen maar bewonder haar. Ze heeft curves in alle juiste plaatsen.. en haar huid is zo zacht ik wil haar aanraken en de bochten van haar tegen me voelen ze is alles wat ik ooit heb gewild en ik kan het niet hebben maar alleen maar naar haar kijken is genoeg om mijn hart te laten kloppen ze is de belichaming van vrouwelijkheid. Ze is alles wat ik ooit wilde en ik kan het niet hebben maar alleen maar naar haar kijken is genoeg om mijn hart te laten kloppen. - Ik ben niet bang.

Als je midden in een sombere nacht zit als alles slaapt en stil is, en ze geniet van een vredige slaap, dan ben je met jezelf in de strijd niet in tranen uitgebarsten van kinderlijke rancune; Als je boos of slaapwandelend bent, heb je haar niet duizend keer geroepen, misschien verwoed godslasteringen vermengd met gebeden, ook met de dood, ellendeling, duizend keer aanroepend; Als je geen weldadige blik in je boezem hebt gevoeld, als een plotselinge lamp die de schaduwen splitst en zien maakt ons een zaligmakend gebied van sereen licht; Of misschien de ijzige frons die lijdt aan degene die je aanbidt, je bent niet levenloos flauwgevallen, mysteries van liefde negeer je; noch hebt u haar extase geproefd, noch hebt u haar kruis gedragen.

Ooit weefde een droom een schaduw over mijn bed die een engel beschermde: het was een mier die verdwaald was geraakt in het gras waar ik dacht dat het was. Verward, verward en wanhopig, donker, omringd door duisternis, uitgeput, struikelde ik onder de uitgebreide tangle, allemaal ontroerd, en ik hoorde hem zeggen: Huilen ze? Zullen ze hun vader horen zuchten? Zijn ze rondhangend op zoek naar mij? Komen ze terug en tranen voor mij? Compassionate, I shed a tear; but nearby I saw a firefly, which answered: What human moan summons the guardian of the night? Compassionate, I shed a tear; but nearby I saw a firefly, which answered: What human moan summons the guardian of the night? Compassionate, I shed a tear; but nearby I saw a firefly, which answered: What human moan summons the guardian of the night? Het is aan mij om het gras te verlichten terwijl de kever zijn rondes maakt: het zoemen van de kever volgt nu; kleine zwerver, kom snel thuis.

- Ik ben niet. sinds de dag dat, voor het eerst, eeuwige liefde mijn lip heeft gezworen aan jou, en verdriet heeft mijn leven verscheurd, verdriet dat je niet kunt dragen;. En toch komt hemelse troost om mijn lastbare geest te overspoelen, vandaag dat je zoete stem herinneringen heeft gewekt, hé! van een tijd die voorbij is. Hoewel je hart van ijs nooit trilt in mijn gedachten, is het een genoegen voor mij om te herinneren dat je nooit in staat bent geweest om onze eerste liefde te vergeten.. En als je met vastberaden vastberadenheid je pad blijft volgen.. Obey the voice of your destiny, you can hate me; forget me, no. Luister naar de stem van je lot, je kunt me haten, vergeet me, nee..

Hoewel de glans die ooit zo briljant was, vandaag voor altijd voor mijn ogen verborgen is. Al kunnen mijn ogen niet meer die pure schittering zien die me in mijn jeugd verblindde. Hoewel niets het uur van pracht in het gras, van glorie in de bloemen kan teruggeven, moeten we niet treuren, want schoonheid bestaat altijd in de herinnering. In die eerste sympathie die eens geweest zijn, zal voor altijd in de gedachten van de troosters zijn die voortkwamen uit menselijk lijden, en in het geloof dat door de dood heen kijkt.

Wanneer twee zielen elkaar eindelijk ontmoeten, die zo lang hebben gezocht onder de menigte, wanneer ze beseffen dat ze een stel zijn, dat ze begrijpen en overeenkomen, in een woord, dat ze gelijk zijn, dan ontstaat een hartstochtelijke en eeuwige vereniging.. Pure as themselves, een unie die begint op aarde en duurt in de hemel.. Dat verbond is liefde, authentieke liefde, zoals in waarheid maar weinig mensen kunnen bedenken, liefde die een religie is, die de geliefde verheerlijkt wiens leven voortkomt uit vurigheid en passie en voor wie de offers, de grotere de vreugden. snoep.

De fonteinen mengen met de rivier, en de rivieren met de oceaan; de wind van de hemel mengen voor altijd, met een zoete emotie; Niets in de wereld is uniek, alle dingen door goddelijke wet compleet each other: Waarom zou ik het niet met je doen? Kijk, de bergen kussen de hoge hemel, en de golven streelen de kust; Geen bloem zou mooi zijn als het veracht haar broeders: en het licht van de zon houdt van de aarde, en de weerspiegeling van de maan kussen de zeeën: Wat is het nut van al deze liefde, als je me niet kussen?

Let me spread apples in your sex mango nectars strawberry meat; Your body is all the fruts Ik heb een paar mooie dingen voor je te doen.. Ik knuffel je en de mandarijnen lopen; ik kus je en alle gs druppelen de verborgen wijn van zijn hart over mijn mond. Mijn tong voelt in je armen het zoete sap van sinaasappels en in je benen de granaat hides its inciting seeds. Laat me de vruchten van water oogsten die in je poriën zweten, mijn man van citroenen en perziken, geef me fonteinen van perziken en bananen om bochten van kersen te drinken.. Je lichaam is een verloren paradijs waarvan geen God ooit.

Deze velden, bezaaid met onvruchtbare as en bedekt met inveterate lava die echo's maken met de passage van de pelgrim, waar de slang nestelt en zonnebaden en krult, en waar het konijn terugkeert naar zijn donkere hol, waren cultured en happy cities and blonde harvest; Ze waren echo's van de lowing van kudden, paleizen en tuinen, de vrije tijd van de rijken, een aangename toevlucht, en beroemde steden die, blazen door hun mond met magische torrents, de hoge berg en haar onderdrukte mensen.

Wie je ook bent, luister naar mij: als je met gretige blikken nooit de voetstappen hebt gevolgd in het licht van de vesper, de zachte en ritmische wandeling van een hemels visioen; Of misschien een openhartige sluier, als een prachtige meteoor, die voorbijgaat en zich plotseling verbergt in funereal schaduwen, een spoor van zuiver licht achterlatend in het hart; Al was het maar omdat de dichter het je in beelden openbaarde, je kent de intieme vreugde, het geheime geluk, waarvan de enige scheidsrechter van een ander liefdevol wezen staat; Waarvan hij niet meer nachtelijke lampen ziet, noch andere heldere zonnen, noch draagt hij in de onrustige zee meer licht van sterren of vuurtorens dan dat wat de ogen van een vrouw op magische wijze gieten.

Als ik denk dat je wegloopt, zwarte schaduw die me verbaast, aan de voet van mijn hoofd, draai je om om me te bespotten.. Als ik me voorstel dat je weg bent, in dezelfde zon kijk je uit, en je bent de ster die schijnt, en je bent de wind die waait. Als ze zingen, ben jij degene die zingt, als ze huilen, ben jij degene die huilt, en je bent het gefluister van de rivier en je bent de nacht en de dageraad.. Je bent in alles en je bent alles, voor mij woont je in mezelf, je zult me nooit verlaten, schaduw die me altijd verbaast.

Mijn hart doet pijn en een slaperige torpor teistert mijn zintuigen, alsof ik nu hemlock heb gedronken of een sterk verdovend middel heb ingeslikt, en in Lethe wegzak: niet omdat ik jaloers ben op uw gelukkige lot, maar vanwege overmatig geluk in uw fortuin, U die, gevleugelde Dryad van de bomen, in een melodieuze wirwar van de groene beukenbomen en de talloze schaduwen, Zing met volle stem naar de zomer. - Ik ben niet. Wie zou mij een slok wijn geven, lang verfrissend in de diepe aarde, proeven van flora en de groene velden, van dans en Provençaals lied en van zonnige vreugde!

Met hoeveel enthousiasme ik mijn rode jurk aantrok fijn en elegant en ik stond op in mijn zwarte hakken en ik kleedde mijn huid met het parfum dat je leuk vindt en ik gaf mijn zijden handschoenen over mijn handen. Ik dacht de hele tijd dat ik je weer zou zien, maar dat was niet zo; je liet je voetsporen achter toen je wegging, je zwarte stropdas en je lederen handschoenen, en de geur van je huid, door het hele appartement, en hoe, ja nee! De hele slaapkamer had de geur van je parfum.. Ik draaide om en verliet de weg die ik kwam.. maar een verontrustende verleiding gaf me en ik wachtte op je om terug te keren, maar het was niet zo.. Te worden doorgezet

Ik zag mijn horloge, het was middernacht, ik sloot de deur en ging weg.. Ik ben niet op zoek naar jou, laat het duidelijk zijn voor je! Ik vertrok met mijn fijne elegantie, met mijn zijden handschoenen en mijn dure parfum. Om te dansen en te lachen, ik denk aan jou.. en van leven en zelfs van mij, Wat een dwaas was ik, je zo veel liefhebben! Tot ik je kwijt was... Ik hoop iemand te vinden die mijn schoonheid ziet niet alleen uiterlijk, maar innerlijk, want je weet hoe je echt moet liefhebben en met al je ziel. en ik zal ontrouw vergeven, omdat ik waarlijk liefheb. Dat was een gewone nacht en ik wilde bij je zijn en ik liep de volgende stappen en je was er niet, en zonder je huid op mijn huid, vele nachten zocht ik je, zonder je lippen te kussen, zoveel andere keren dat ik verlangde om je lippen op de mijne te hebben en je hartstochtelijk te kussen. Je over mij kennen en over mij denken was een utopie..

Mijn eenzame ziel huilt in stilte, behalve wanneer mijn hart is verenigd met het jouwe in een hemelse alliantie van wederzijds zuchten en wederzijdse liefde.. Het is de vlam van mijn ziel als een dageraad, schijnend in het grafgebied: bijna uitgestorven, onzichtbaar, maar eeuwig... niet zelfs de dood kan het besmetten. Herinner je me nog?!.. Ga niet langs mijn graf, nee, zonder me je gebed te geven; voor mijn ziel zal er geen grotere marteling zijn dan te weten dat je mijn pijn bent vergeten. Hoor mijn laatste stem. Het is geen misdaad bid voor degenen die waren. I never asked you for anything: Als ik sterf, vraag ik dat je je tranen op mijn graf giet..

Jij, blonde engel van de nacht, nu, terwijl de zon rust op de bergen, steek je heldere fakkel van liefde aan! Zet de stralende kroon op en glimlach in ons nachtbed! glimlach naar onze liefdes en terwijl je de blauwe gordijnen van de hemel trekt, zaai je zilveren dauw op alle bloemen die hun zoete ogen sluiten voor de opportunistische droom. Moge je westerse wind slapen in het meer. Zeg stilte met de glans van je ogen en was het stof met zilver.. En dan blaffen de wolf en de leeuw, woedend, overal, ademen vuur uit hun ogen in de donkere jungle.. De wol van onze schapenvelden is bedekt met je heilige dauw; bescherm ze met je gunst..

Ik zit achter de tralies in een vochtige cel. Opgegroeid in gevangenschap, een jonge adelaar, mijn droevige metgezel, klapperend met zijn vleugels, naast het raam zijn stekende beet. Hij pakt het, gooit het, kijkt naar het raam, alsof hij hetzelfde denkt als ik. Zijn ogen roepen mij en zijn geschreeuw, en hij wil zeggen: Laten we vliegen! Jij en ik zijn zo vrij als de wind, zuster! Laten we vluchten, het is tijd, wanneer de berg wit wordt tussen de wolken en de zee blauw schijnt, waar alleen de wind loopt... Ik ook van jou!

Van de donkere kant van je huid verlicht je me laat me de wolf zijn schaduw van dorst en hond en honger die de nacht van je lichaam binnengaat met natte stappen, aarzelend, door je onzekere bos je geur van de zee leidt me naar je golven om binnen de halfmaan van je glimlach te raken laat ken me met tong even de duisternis dieper, de stilste, en roepen met herhaalde bewegingen, rituelen zoals huilen, volle maan van je lichaam, de ene die me naar je neemt alsof het mij was, in je handen, water dat je verandert in een getij verlicht.

Als 's nachts de tule vleugels van de slaap je omhullen en je uitgestrekte wimpers op ebbenhouten bogen lijken, om te luisteren naar het kloppen van je rusteloze hart en je slapende hoofd op mijn borst te laten leunen, vertel me dan, mijn ziel, hoeveel ik bezit, het licht, de lucht en de gedachte! Als je tong verstomt en je adem versnelt, en je wangen oplichten en je je zwarte ogen dichtknijpt, om de brandende vonk te zien die ontspringt uit de vulkaan van verlangens die tussen haar wimpers schittert met vochtig vuur, geef, mijn ziel, voor hoeveel ik hoop, geloof, geest, aarde, hemel.

Bewoon me, doordring me. Laat uw bloed één zijn met mijn bloed. Je mond tussen mijn mond. Jouw hart vergroot het mijne tot het ontploft. Scheur me uit elkaar. Hele val in mijn darmen. Laat je handen lopen in mijn handen. Je voeten lopen op mijn voeten, je voeten. Brand me, brand me. Vul mij met uw zoetheid. Laat je speeksel mijn gehemelte baden. U bent in mij zoals het hout in de stok is. Ik kan het niet meer doen als dit, met deze dorst brandt me Met deze dorst brandt me. De eenzaamheid, hun raven, hun honden, hun stukken.

Hier, op de droge helling van de formidabele berg, woest Vesuvius, voor wie geen boom noch enige bloem brightens je eenzame gras, rondom jou scatter je geurige bezem inhoud in de woestijnen. Ik zag je al eerder, de landschap versieren met je struiken, die de stad omringen, die ooit de meesteres was van de wereld en van het verloren rijk. Ze lijken met hun droevige en droevige uiterlijk, geloof en herinnering te bieden aan de passagier.. Ik keer vandaag terug om je te zien op deze grond, liefhebber van verlaten plaatsen van verdriet, van getroffen fortuin altijd een vriend.

Twee lichamen tegenover elkaar, soms zijn er twee golven en is de nacht oceaan. Twee lichamen tegenover elkaar, soms zijn het twee stenen en de woestijnnacht. Twee lichamen tegenover elkaar, soms zijn het wortels in de nacht met elkaar verbonden. Twee lichamen tegenover elkaar, soms zijn het messen en de bliksemnacht. Twee lichamen tegenover elkaar, het zijn twee sterren die in een lege hemel vallen.

Ik denk aan je geslacht. Vereenvoudigd het hart, ik denk aan je geslacht, voor de volwassen dochter van de dag. Ik voel de knop van geluk, het is in het seizoen. En een oud gevoel sterft gedegenereerd in hersenen. Ik denk aan je geslacht, vruchtbaarst en harmonieuzer dan de buik van de schaduw, hoewel de dood zwanger is en stopt van God zelf. Oh Bewustzijn, ik denk, ja, van de vrije bruut die hij geniet waar hij wil, waar hij kan. Oh schatschandaal van de schemering. Oh stil gebrul.

Bright star, als ik constant was zoals jij, niet in eenzame pracht hangende van de hoogte van de nacht en kijken, met eeuwige open oogleden, als of een patiënt natuur, een slapeloze kluizenaar, de bewegende wateren in hun religieuze taak, van pure was om land van menselijke kusten, of van contemplatie van bergen en moers. Nee, nog steeds constant, nog steeds onbeweeglijk, liggend op het rijpe hart van mijn mooie liefde, om voor altijd te voelen haar zachte zwelling en vallen, wakker voor altijd in een zoete rusteloosheid. Stil, stil om te luisteren naar zijn tedere ademhaling, en dus leven voor altijd of anders, vervagen in de dood..

Je pupil is blauw en als je lacht, doet de zachte helderheid me denken aan de tremulous brilliance van de ochtend die in de zee weerspiegeld wordt. Je pupil is blauw en als je huilt, verschijnen de transparante tranen in het als dauwdruppels op een violet. Je leerling is blauw en als in de achtergrond een idee straalt als een punt van licht, lijkt het me als een verloren ster in de middaghemel..

Toen ik een nagel in mijn hart had, en ik weet niet meer of het die nagel van goud, ijzer of liefde was.. Ik weet alleen dat het me zo diep pijn deed, dat het me zo veel pijn deed, dat ik dag en nacht huilde zonder te stoppen zoals Magdalene huilde in de Passion.. “Heer, u kunt alles, ik vroeg God eens, geef me de moed om de nagel te verwijderen van zo'n toestand met één klap. En God gaf me, tear it out. Je hebt een zeer aantrekkelijke borst... Wie zou dat gedacht hebben??.. Daarna voelde ik geen pijn meer, noch wist ik wat pijn was, ik wist alleen dat ik niet wist wat ik miste waar de spijker ontbrak, en misschien.. Misschien had ik eenzaamheid van die pijn... Lieve God. Deze dodelijke modder die de geest omringt, wie zal het begrijpen, Heer?!.

Waarom, kleine vlinder, vliegend van blad naar blad, al een show maken van wisselvallig en gek? Waarom, dacht ik bij mezelf, imiteer je niet de bij die ijverig het sap van bloemen constant verzamelt in een vreugde? Hij waarschuwt dat hij niet wandelt van de hal naar de roos, dat een onder duizenden zoekt en een geurige alleen. En als ze het al kiest tot ze het allemaal uitperst, dan geeft ze het nooit vrijwillig door aan een ander zonder het te genieten..

Als een appel die van de boom valt als hij in de late herfst alleen maar door rijpheid wordt omvergeworpen, groeven de zoete kamers van een mierenhoop met veel moeite in malende aarde, de werken, de rijkdommen die de ijverige troepen met grote vermoeidheid hadden verzameld, in de zomertijd, kneuzingen, breuken en dekens; zo instortend van de top van de pachtersbaarmoeder, geworpen in de diepe lucht, van as, puimsteen en rotsen, nacht en ruïne, vol kokende stromen; of al op de helling, woedend tussen het gras, van geliquideerde massa's en van brandend zand en metalen die met een enorme slag neerdalen.

Iedereen vraagt me om te springen, om te tonen en om te voetballen, laat hem lopen, zwemmen en vliegen. Heel goed. Iedereen adviseert me te rusten, iedereen wijst me dokters toe, kijken me een bepaalde manier aan.. Wat is er aan de hand? Iedereen adviseert me om te reizen, laat hem binnenkomen en vertrekken, laat hem niet reizen, dat ik sterf en dat ik niet sterf.. Het maakt niet uit.. Iedereen ziet de moeilijkheden van mijn ingewanden verrast voor radio-terrible portretten. Ik ben het niet eens.. Iedereen haat mijn poëzie met onoverwinnelijke vorken..

Angst met het gezicht van een kind voelt als een kind op de donkere wegen, vergiet veel tranen als je denkt dat je verdwaald bent, angst overschrijdt de limiet in het aangezicht van dreigend gevaar, hij huivert als hij denkt in de oneerbiedige dood als een gijzelaar van je angsten hij is de hele tijd doodsbang, met vasthoudendheid neemt hij de controle over en wordt hij zijn eigen bondgenoot van hem.