HelenPrada

Helen, de eeuwige schoonheid Helen, de muze van mijn dagen en nachten, je bent een perfect gemaakte vrouw, met een lichaam gebeeldhouwd door de goden, en een zoetheid die onmogelijk is om niet van te houden. Je gezicht, een doek van engelengratie, weerspiegelt het licht van de zon bij dageraad, en je ogen, diepe meren van hoop, Ze nodigen je uit om te verdwalen en nooit meer terug te keren. Elke curve van je lichaam, een meesterwerk, waar kunst en natuur samenkomen, je figuur is een ode aan schoonheid, een melodie van pure delicatesse. Je grote borsten, bergen van verlangen, houdt geheimen van tederheid en passie, Ze zijn toevlucht en verlangen, de hartslag van een liefde in constante evolutie. Je lach, een hemels lied, dat de zintuigen zonder ophouden, Het is als een zoete herfstwind, die brengt met zich vrede en welzijn. Helen, je bent een droom die uitkomt. Een fantasie die de aarde bewandelt, bij elke stap, vol sereniteit, en jouw aanwezigheid kleeft aan het hart. U bent de zon die mijn bestaan verlicht, de ster die leidt in de duisternis, met uw goedheid en essentie, transformeer alles in geluk.

Laat iedereen weten van uw oneindige schoonheid, van de perfectie die in u wordt weerspiegeld, en de zoetheid in uw zuivere blik, die de meest intense vlam in mij aansteekt. Helen, je bent en altijd zal zijn, de meest kostbare juweel in deze uitgestrekte wereld, mijn liefde voor je zal geen einde kennen, Het is een diep en vruchtbaar gevoel. Zo wordt in deze verzen mijn bewondering voor uw goddelijkheid vastgelegd, en met elk woord wordt bevestigd dat u de mooiste van mijn bestemmingen bent..

Helen, de muze van mijn dagen en nachten, je bent de perfectie die vrouw is geworden, met een lichaam gebeeldhouwd door de goden, en een zoetheid die het onmogelijk maakt om niet te willen. Je gezicht, een doek van engelengratie, reflecteert het licht van de zonsopgang, en je ogen, diepe meren van hoop, nodigen uit om te verdwalen en nooit meer terug te keren. Elke curve van je lichaam, een meesterwerk, waar kunst de natuur ontmoet, je figuur is een ode aan schoonheid, een melodie van pure delicatesse. Je grote borsten, bergen van verlangen, houden geheimen van tederheid en passie, zijn toevlucht en verlangen, de hartslag van een liefde in constante evolutie. Je lach, een hemels gezang, dat de zintuigen onophoudelijk bedwelmt, is als een zoete herfstwind, die vrede en welzijn met zich meebrengt. Helen, je bent een droom die uitkomt. Een fantasie die over de aarde loopt, bij elke stap, vol van sereniteit, en jouw aanwezigheid, het hart vasthoudt.

U bent de zon die mijn bestaan verlicht, de ster die mij door het duister leidt, met uw goedheid en essentie transformeert u alles in geluk. Laat iedereen weten van uw oneindige schoonheid, van de perfectie die in u wordt gevormd, en van de zoetheid in uw zuivere blik, die in mij de meest intense vlam ontsteekt. Helen, je bent en zult altijd het meest gekoesterde juweel in deze uitgestrekte wereld zijn, mijn liefde voor jou zal geen einde kennen, het is een diep en vruchtbaar gevoel. Zo wordt in deze verzen mijn bewondering voor Uw goddelijke wezen verwoord, en met elk woord wordt bevestigd, dat Gij de mooiste van mijn bestemmingen zijt..

In de tuin van dromen bloeit jouw aanwezigheid, Helen, Als een exotische bloem, stralend in zijn pracht, trotseert jouw schoonheid de dageraad, en jouw glimlach verlicht zelfs de donkerste hoek. Je ogen, ramen naar een pure ziel, Ze schitteren als sterren in de hemelse gewelf, met een vonk van tederheid en mysterie, die je uitnodigt om te verdwalen in de oneindigheid van je wezen. Je lichaam, beeldhouwwerk van goddelijke proporties, Het is een tempel waar kunst zijn maximale uitdrukking vindt, Elke kromme, elke lijn, is een gedicht op zich, een stille melodie die de zintuigen. Je borsten, majestueuze bergen van tederheid en passie, Ze houden het geheim van de schepping, Troost is verborgen in zijn warmte, in zijn zachtheid, de belofte van eeuwige toevlucht. U bent de muze die verzen en liederen inspireert, de sirene wiens stem betovert en verblindt, Uw schoonheid is meer dan huid en vorm, Het is een essentie die het materiële overstijgt. In elke beweging draag je de gratie van een godin, in elk woord, de zoetheid van een engel, je aanwezigheid is een balsem voor de ziel, en in je omhelzing verdwijnen alle verdriet.

Helen, je naam resoneert als een echo van harmonie, een lied dat verheft en veredelt, Je bent meer dan de som van je delen, Je bent de poëzie die zin geeft aan het bestaan. Dus, in deze nederige regels, probeer ik de essentie van je wezen te vangen, hoewel ik weet dat zelfs duizend woorden niet genoeg zouden zijn, Om het wonder dat jij bent te beschrijven, Helen.

In de tuin van dromen bloeit jouw aanwezigheid, Helen, als een exotische bloem, stralend in haar pracht, jouw schoonheid trotseert de dageraad zelf, en jouw glimlach verlicht zelfs de donkerste hoek. Je ogen, vensters naar een pure ziel, schitteren als sterren in de hemelse gewelf, met een vonk van tederheid en mysterie, die uitnodigt om te verdwalen in de oneindigheid van je wezen. Je lichaam, een beeld van goddelijke proporties, is een tempel waar kunst zijn ultieme uitdrukking vindt, elke bocht, elke lijn, is een gedicht op zich, een stille melodie die de zintuigen bedwelmt. Je borsten, majestueuze bergen van tederheid en passie, bewaren het geheim van de schepping, in hun warmte is troost verborgen, in hun zachtheid, de belofte van een eeuwig toevluchtsoord. Je bent de muze die teksten en liedjes inspireert, de zeemeermin wiens stem betovert en verblindt, je schoonheid is meer dan huid en vorm, het is een essentie die het materiële overstijgt.

In elke beweging draag je de gratie van een godin, in elk woord de zoetheid van een engel, je aanwezigheid is een balsem voor de ziel en in je omhelzing wordt alle verdriet verdreven. Helen, je naam resoneert als een echo van harmonie, een lied dat verheft en veredelt, je bent meer dan de som der delen, je bent de poëzie die zin geeft aan het bestaan. Dus, in deze nederige regels, probeer ik de essentie van je wezen te vangen, hoewel ik weet dat geen duizend woorden voldoende zouden zijn, Om het wonder te beschrijven dat je bent, Helen.

Beste Helen, In de stilte van de nacht, waar dromen bloeien, Uw beeld stijgt als een straal van de maan, Met de gratie van een godin en de zoetheid van een bloem, U bent de weerspiegeling van schoonheid in zijn puurste vorm. Je ogen, twee sterren die mijn pad verlichten, Ze schijnen met het licht van duizend dageraad. In uw ogen vind ik toevlucht en vrede, U bent de vuurtoren die mijn dwalende hart leidt. Jouw glimlach, een dageraad die de duisternis afwijst, Het is de melodie die mijn donkere dagen oplicht. Op je lippen, de zoete nectar van geluk, Je bent de muze die mijn diepste zuchten inspireert. Je lichaam, gebeeldhouwd met de perfectie van een goddelijk werk, Elke bocht en contour, een gedicht zonder woorden. Je borsten, als bergen die de hemel raken, Ze zijn het symbool van overvloed en oneindige tederheid. In je knuffels vind ik de warmte van thuis, De schuilplaats waar ik naar verlang op mijn eenzame nachten. Uw huid, zacht als zijde, streelt mijn ziel, U bent de toevlucht waar mijn hart rust. Je stem, een fluistering die mijn oren streelt, Het is het lied van engelen op aarde. In jouw woorden ontdek ik een universum van liefde, Jij bent de melodie die ritme geeft aan mijn leven. Helen, je bent de droom die mijn zintuigen ontwaakt, De inspiratie die leven geeft aan mijn verzen. In elke hartslag, in elke adem, U bent de reden van mijn bestaan, de reden van mijn vreugde. Van je houden is een voorrecht, een goddelijk geschenk, Jij bent de ster die mijn lot verlicht. In dit gedicht is elk woord een weerspiegeling van mijn liefde, Voor jou, Helen, mijn muze, mijn alles. Met eeuwige liefde,

Lieve Helen, In de stilte van de nacht, waar dromen bloeien, Uw beeld stijgt als een maanstraal, Met de gratie van een godin en de zoetheid van een bloem, U bent de weerspiegeling van schoonheid in zijn puurste vorm. Jouw ogen, twee sterren die mijn pad verlichten, Schijnen met het licht van duizend dageraad. In uw blik vind ik toevlucht en vrede, U bent de baken die mijn dwalende hart leidt. Jouw glimlach, een dageraad die de duisternis wegjaagt, is de melodie die mijn sombere dagen opfleurt. Op je lippen, de zoete nectar van geluk, Je bent de muze die mijn diepste zuchten inspireert. Je lichaam, gebeeldhouwd met de perfectie van een goddelijk werk, Elke bocht en contour, een gedicht zonder woorden. Je borsten, als bergen die de hemel raken, Zijn het symbool van overvloed en oneindige tederheid. In jouw omhelzing vind ik de warmte van thuis, de beschutting waar ik naar verlang in mijn eenzame nachten. Je huid, zacht als zijde, streelt mijn ziel, Je bent de toevlucht waar mijn hart rust. Jouw stem, een fluistering die mijn oren streelt,.

Het is het lied van de engelen op aarde. In uw woorden, ontdek ik een universum van liefde, U bent de melodie die het ritme van mijn leven geeft. Helen, je bent de droom die mijn zintuigen wekt, De inspiratie die mijn verzen tot leven brengt. In elke hartslag, in elke zucht, U bent de reden van mijn bestaan, de reden van mijn vreugde. Liefde voor je is een voorrecht, een goddelijk geschenk, U bent de ster die mijn lot verlicht. In dit gedicht, elk woord is een weerspiegeling van mijn liefde, Voor jou, Helen, mijn muze, mijn alles. Met eeuwige liefde,

In de tuin van dromen, in het Eden van schoonheid, werd Helen, de godin, geboren met een gratie die betovert. Haar gezicht, gebeeldhouwd door de handen van de wind, weerspiegelt de zuiverheid van een goddelijke gedachte. Haar ogen, twee lichtjes die in de nacht schijnen, zijn vensters naar de ziel waar de sterren schijnen. In haar glimlach vindt de zon haar morgen, en de maan verbergt zich, verlegen, in de vroege avond. Haar lichaam, een meesterwerk van de natuur, is een gedicht in beweging, een ode aan de zuiverheid. Perfecte, harmonieuze en goddelijke rondingen, teken je figuur met kristalheldere lijnen. Helen, met haar gang, danst over de grond, als een engel die afdaalt in een etherische vlucht. Elke stap is een fluistering in de wind, een zoete melodie die de hemel omhult. Haar borsten, zachte bergen, perfect en sereen, houden de geheimen van de meest volle nachten. Ze zijn het toevluchtsoord van dromen, van stille verlangens, een paradijs verborgen in hun delicate trekken. Haar stem, een glasfluister in de wind, is de muziek die de koudste kroonlijst aansteekt. Als hij spreekt, stopt de wereld op zijn as en slaan de harten in een maat die wordt weerspiegeld. Helen, eeuwige muze van deze nederige dichter, je bent de inspiratie die in mijn ziel is ingebed. Jouw schoonheid, een betovering, een goddelijke betovering, is de zuiverste bloem in de tuin van het lot. In jouw essentie, Helen, vind ik mijn reden, elk geschreven woord is een eerbetoon aan jouw passie. Jij bent het licht dat mijn pen leidt in de nacht, de vallende ster die in mijn hart. Zo schilder ik in eenvoudige verzen uw portret, want uw schoonheid, Helen, is een hemels verhaal. Jij bent de perfecte droom, de meest oprechte visie, de godin van mijn ziel, mijn eeuwige lente.

In de tuin van dromen, in het Eden van schoonheid, werd Helen, de godin, geboren met een gratie die betovert. Zijn gezicht gebeeldhouwd door de handen van de wind, weerspiegelt de zuiverheid van een goddelijke gedachte. Zijn ogen, twee sterren die schijnen in de nacht, Ze zijn ramen naar de ziel waar de sterren schijnen. In haar glimlach vindt de zon haar morgen, en de maan verbergt zich, verlegen, in de vroege nacht. Zijn lichaam, een meesterwerk van de natuur, Het is een gedicht in beweging, een hymne aan de zuiverheid. Perfecte, harmonieuze en goddelijke rondingen, Ze tekenen hun figuur met kristallijne lijnen. Helen, met haar wandeling, danst op de grond, als een engel die in een etherische vlucht afdaalt. Elke stap van jou is een fluistering in de wind, een zoete melodie die het firmament omhult. Haar borsten, zachte bergen, perfect en sereen, Ze houden de geheimen van de volste nachten. Ze zijn de toevlucht van dromen, van stille verlangens, een paradijs verborgen in haar delicate lijnen. Zijn stem, een glas fluisteren op de wind, Het is de muziek die de koudste richel verlicht. Als hij spreekt, stopt de wereld op zijn as en slaan de harten in een ritme dat wordt weerspiegeld. Helen, eeuwige muze van deze nederige dichter, U bent de inspiratie die in mijn ziel is ingebed. Jouw schoonheid, een betovering, een goddelijke betovering, Het is de zuiverste bloem in de tuin van het lot. In jouw essentie, Helen, vind ik mijn reden, Elk geschreven woord is een eerbetoon aan jouw passie. Jij bent het licht dat mijn pen leidt in de nacht, de vallende ster die in mijn hart verspild. Zo, in eenvoudige verzen, teken ik uw portret, want uw schoonheid, Helen, is een hemels verhaal. Jij bent de perfecte droom, de meest oprechte visie, de godin van mijn ziel, mijn eeuwige lente.

In de tuin van dromen en werkelijkheden, Onder de blauwe hemel en de gouden zon, verschijnt Helena, muze van schoonheden, met een goddelijk, bijna heilig lichaam. Haar gezicht, een doek van oneindige zoetheid, ogen die schitteren als sterren in de nacht, Zijn glimlach, een gedicht dat het hart voordraagt, Zijn aanwezigheid, een zachte en tedere broche. Met perfecte vormen, delicate rondingen, Zijn silhouet gebeeldhouwd door hemelse handen, elke stap die je zet, betoverende melodieën, elk gebaar, poëzie in zintuiglijke tonen. Helen, koningin van duizend sluwe blikken, betovert met haar charme, vangt zonder genade, haar grote borsten, aantrekkelijke toppen, van tederheid en passie, vol goedheid. Het is een wezen dat bloeit in elke dageraad, een exotische bloem in een uitgestrekte boomgaard, Zijn schoonheid is kunst, moeilijk te bevatten, zijn essentie, een parfum van jasmijn en honing. In zijn lach, duizend universa zijn verborgen, Zijn woorden, zachte liedjes in het oor, Het is Helen, een droom in verspreide verzen, een baken van licht in een slaperige zee. Zijn lichaam, tempel van aanbidding, levend beeld van perfecte vormen, zijn geest, bron van inspiratie, zijn naam, synoniem met selecte dingen. Maar voorbij zijn goddelijke verschijning, Het is je ziel die echt schijnt, zijn goedheid en zijn oprechte genade, Zijn liefde, de zoetste wonder. Helen, wezen van licht en poëzie, In jouw aanwezigheid, de wereld heeft zin, met je schoonheid, elke dag is harmonie, In je armen, alle pijn is vergetelheid. Zo ook jij, Helen, mooie muze, schoonheid en goedheid in dezelfde dageraad, een kostbaar juweel, een eeuwig radiostation van liefde en tederheid, mijn geliefde dame.

In een hoek van de hemel, onder de meizon, werd een stralende bloem geboren, haar naam is Helen, mooi onder de mooien, godin onder stervelingen, je loopt, en de wereld stopt om na te denken. Je lichaam is een tempel, harmonieus en goddelijk, rondingen die dromen in de geest trekken. Perfect in elke hoek, muze van kunstenaars, van je lippen bloeien zuchten en liedjes. Je ogen, twee lichtgevende, verlichten de nacht, reflecteren het universum in zijn diepe glans. Je glimlach, een betovering, verdrijft de schaduwen, en in elke lach, een gedicht dat de wind draagt. Helen, jij bent het juweel dat de tijd niet draagt, gebeeldhouwd door hemelse handen, met tederheid. Je borsten, glooiende heuvels, verborgen schatten, roepen de zoetheid van een gouden dageraad op. Geen woord kan uw essentie beschrijven, geen vers kan uw delicate essentie vangen. Je bent meer dan schoonheid, je bent licht en mysterie, een fluistering van de ziel die inspireert en verliefd maakt. Als je loopt, zwijgen de vogels, openen de bloemen en zingt de lucht je naam. Jij bent de eeuwige droom, de muze der dromen, de godin die in mijn gedachten woont. Helen, in jouw wezen vind ik vrede en storm, eindeloos wonder, horizon van beloften. Je bent de zachte echo van een onmogelijke liefde, de zoete melodie van een constant verlangen. Laat de tijd je niet veranderen, wees altijd stralend, ster die mijn stappen in de nacht leidt. In je armen wordt de wereld een paradijs, en in je blik, de weerspiegeling van een eeuwige liefde. Voor altijd, Helen, zul je de inspiratie zijn, de bron van mijn verzen, mijn eeuwige lied.

In de tuinen waar het zonlicht gouden draden weeft tussen de bloemen, Uw figuur verschijnt, Helen, perfect, een muze onder stervelingen, hemels. Je ogen, twee sterren in de nacht, Ze schitteren met een schittering die hypnotiseert, diep mysterie, zoete belofte, van werelden die alleen jij onthult. Je lichaam, beeldhouwwerk van goden, Het is een symfonie van sublieme rondingen, waar gratie tastbaar wordt en schoonheid werkelijkheid wordt. Elke stap van jou is een etherische dans, sierlijke beweging die de wind benijdt, en in je glimlach vindt het hele universum reden om te bestaan. Je grote borsten, stevig, gul, ze suggereren de streling van verlangen, warme toevlucht van volle dromen, wieg waar liefde schuilplaats vindt. Helen, poëzie is geschreven op je huid, verlangen manifesteert zich in fluisteren, en in elke hoek van je wezen, het verbergt een vers te wachten om ontdekt te worden. Jij bent de visie waar de kunstenaar naar verlangt, de inspirerende muze van duizend passies, en op je lippen de zoete nectar die de dorst van duizend harten leest.. Je haar, waterval in de wind, Ze zwaaien als vlaggen van vrijheid, en in je lach, kristalheldere melodie, de zuiverheid van je ziel wordt gehoord. Helen, je bent de droom gemaakt van vlees, perfectie op zijn best, en in elke blik, in elk gebaar, De wereld stopt, betoverd door jou. Je bent meer dan een beeld, een ideaal, een levend gedicht dat de tijd bewondert, en in je aanwezigheid, elk moment Het is een eeuwige zucht, een daad van liefde.

**Aan Helen, Muse van Schoonheid ** In de tuin van het leven, een bloem bloeit, Haar naam is Helen, en ze schijnt in haar wezen, een sublieme gratie, een goddelijke charme, die mijn ziel verlicht, zoals de ochtendzon. Je ogen, twee sterren in de donkere nacht, Ze schijnen met een glans die mijn ziel vangt. Ze zijn bakens van hoop, dromen en verlangens, die mijn leven leiden, in hun zoete openbaringen. Je lippen, als bloemblaadjes van een bloeiende roos, Ze zijn zoet en zacht, ze stralen liefde uit. Een fluistering van jou, gewoon een zucht, Wakker in mijn borst de mooiste scènes. Je lichaam gebeeldhouwd door goddelijke handen, Perfecte rondingen, zulke fijne lijnen. Elke beweging, een serene dans, Dat hypnotiseert mijn wezen, dat vervreemdt mijn geest. En uw borsten, Helen, heilige bergen, twee pieken van genade, door geschapen goden. Ze zijn een toevluchtsoord voor dromen, vrede en rust, waar ik rust vind, waar hallo mijn ziel. Je bent muze en godin in dit gedicht, elk vers dat hij schrijft, je naam in het motto. In jouw lach vind ik de perfecte melodie, die mijn hart zingt, die mijn geest beïnvloedt. Helen, je bent kunst, levende poëzie, Uw schoonheid is een hymne, een vurig lied. In dit eerbetoon wordt mijn liefde geopenbaard, Het bent u, lieve Helen, mijn eeuwige prinses. Het is niet alleen je lichaam dat mijn wezen aanbidt, het is je volledige essentie, je geest die naar voren komt. Want in jouw wezen is er pure harmonie, die mijn leven transformeert in eeuwige vreugde. Dus, in deze woorden, geef ik je mijn liefde, Helen, mijn muze, mijn eeuwige glans. Laat elke brief een oprecht gefluister zijn, van een hart dat voor jou altijd heel blijft.

Hij liep onzorgvuldig zoals altijd met de cursus die me naar huis brengt wanneer dan het verschijnt uit het niets het mooiste meisje in de plaats. Ik keek naar haar en zij keek terug naar mij Vandaag scheen de zon en de alelí helderder: ze nam een roos als geschenk van mij aan en toen glimlachte ze, toen ik naar haar glimlachte. Acht zonnen stopten hun dwalende pad en ze kwamen naar mij toe met hun verlichting de sterren keken me lieflijk aan en de maan zal zuchten over de zee. Ik zie de bloeiende bloemen mooier en ik voel die welke gaan bloeien Ik hoor het harmonieuze getjilp van de vogels die gisteren nog naar ons luisterden. Ik zal in slaap vallen in de geur van bloemen die aan de rand van de ravijn er bestaat Ik zal in staat zijn om mezelf afgebeeld in de spiegel van de diepgroene van haar droevige blik. De wind breekt de stilte zingen, de vogel trilt haar mooie lied, mijn ziel trilt met alles mooi, mijn trouwe hart klopt gelukkig. Vandaag concentreer ik mijn leven op het liefhebben van haar en haar halo is totale pracht Ik zal de liedjes zingen die ze zingen die mannen die weten over liefde

Gisteren bezocht ik de begraafplaats in mijn stad en ik stopte bij het graf van het lege kruis Ik ben er vele malen geweest, maar hij keek nooit naar haar en hij zag haar ook nooit. Er staat een vrouw's naam op geschreven en met mooie karakters in reliëf die door de jaren heen blijven bestaan met zijn regens, stormen en sneeuw. Maar wie is die vrouw die daar woont? Wat is het verhaal van het leven dat ze leefde, ze zal in herinneringen aan het verleden zijn gebleven, Zullen er overblijfselen zijn van het leven dat ze leidde? Heb je genoten van de geparfumeerde geur van de bloemen en de zigzaggende vlucht van prachtige vlinders, heb je de gebogen glans van de regenboog en het lichtroze dat sommige rozen schildert, bewonderd? Maakte u direct deel uit van de talloze geschiedenissen van ongebreidelde passie, verachtelijk en wreed geschreven in grote witte letters op een klein stukje wit papier? Zeer stralend in je bruidsjurk boeket in de hand, je hebt het tot het altaar gehaald en tot de onbeschofte kwaadaardige opmerking Uw zuiverheid zou niemand ooit kunnen verontreinigen? Heb je het begin van de dageraad overwonnen, heb je de viriele zuchten in je kielzog gecultiveerd, heb je onder harde zonnen gewerkt als ze naar hun zonsondergang lopen? Genoot je van liefde en genoegens, proefde je het elixer van geluk of leefde je in voortdurend lijden onder de sombere heerschappij van ongeluk? Heb je ooit mijn pad gekruist of ben je me net gepasseerd, bedekt met een mantel van verdriet, terwijl je met je afgemeten stap liep? Zullen we elkaar op een middag van aangezicht tot aangezicht ontmoeten En een mooie glimlach bloeide op je lippen En je wangen blozen van bescheidenheid Ben je haastig van me weggelopen? Streelde je glimlach een zwerver, verspreidde je je glimlach over de hele wereld of verspreidde je hand het onkruid met daden van gemeenheid en bedrog? Heb je jezelf aan de verkeerde man gegeven en werd je leven een op hol geslagen winter, of gaf je jezelf aan degene van wie je hield met hartstocht, elk hart gevuld met vreugde? Ben je op een dag zoet in slaap gevallen, ben je gewoon vergeten wakker te worden of je leven zal.