FranchescoAndAurora

Er zat een mooie vrouw, die tot aan de navel met de mouwen omhoog, de benen wijd open, op een grote, ruime stoel zat.. Toen ze ernaar keek, was ze heel blij, want ze was al heel goed geschoren, en ze stak er onvoorzichtig haar vinger in, terwijl ze het bespotte.. En toen hij met zijn heupen schudde, gaf het gebruikte aas hem een zekere smaak.. Maar hij, wetende, dat het niet waar was, zeide: Ik ben gerust! Wat doe ik? Dat dit niet het hout van dit vuur is». Ik droomde van een meisje die met een vent sliep die ze lief had. Die alles in hem deed.. Ze, hoewel slecht, uiteindelijk, hield zich tegen, in haar hart: Wat zullen mensen zeggen over mij? , heeft inderdaad voldaan aan zijn ongeluk, het geven van beide veiling op zijn porfia. De jongeman kuste haar en omhelsde haar met meer warmte dan een brandend hout; het zoete begon nog niet te lopen, toen hij wakker werd en tegen de droom zei: "Wat kost het je nog een beetje langer te blijven, want dat was voor mij geen klein genoegen. ” Ik denk aan je seks. Gecompliceerd hart, ik denk aan je geslacht, voor de rijpe zoon van de dag. Ik voel de knop van geluk, het is in seizoen. En een oud gevoel sterft, dat in verstand is veranderd.. Ik denk aan je geslacht, een loopbaan die vruchtbaarder en harmonieusder is dan de buik van de schaduw, hoewel de dood God zelf bedenkt en ophoudt.. O Geweten, ik denk, ja, aan de vrije bruut die geniet waar hij wil, waar hij kan. O, de schandaal van de twijgers.. Oh, stom geruis. En jij zegt dat je borsten verzwakt zijn van het wachten op me, dat je ogen pijn doen van het leeg hebben van mijn lichaam, dat je zelfs de aanraking van je handen hebt verloren van het voelen van deze afwezigheid door de lucht, dat je de warme grootte van mijn mond vergeet. En jij vertelt me dat je weet dat ik bloed kreeg in de woorden van het herhalen van je naam, van het kloppen van mijn lippen met de dorst om je te hebben, van het geven aan mijn geheugen, het blind registreren, een nieuwe manier om je te redden in kussen uit de afwezigheid waarin je schreeuwt dat je op me wacht. En jij zegt me dat je zo gemaakt bent voor deze onbewoonde vrije tijd van mijn vlees dat je schaduw nauwelijks te zien is, dat je nauwelijks zeker bent in deze duisternis die de afstand tussen jouw lichaam en het mijne veroorzaakt.. Want het is niet het ongeduld van de orgasmezoeker die mij uit het lichaam naar andere lichamen trekt om mogelijk jong te zijn: ik jaag ook de zoete liefde na, de tedere liefde om naast me te slapen en mijn bed te verrukken bij het ontwaken, dichtbij als een vogel. ¡Als ik mij nooit kan uitkleden, als ik nooit in een armen kan gaan zonder te voelen - al is het maar voor een ogenblik - dan is dat een even grote verblinding als op twintigjarige leeftijd! Om liefde te kennen, om haar te leren, is het nodig om alleen te zijn geweest. En het is nodig om in vierhonderd nachten – met vierhonderd verschillende lichamen – de liefde te hebben bedreven,. Dat zijn mysteries, zoals de dichter zei, van de ziel zijn, maar een lichaam is het boek waarin ze worden gelezen. En daarom ben ik blij dat ik me half aangekleed op het dikke zand heb gerold, terwijl ik die schouderpees zocht. Ik word ontroerd door de herinnering aan zoveel gelegenheden.