EmiilyAdams

Kleed je uit in het licht, zo langzaam, dat mijn verlangen je probeert aan te moedigen, en half elke partij ontdekken We moeten deze impuls van ongeduld stoppen. Chaque pli est un diable irréverencieux qui découvre et cache, sans te montrer dans ta splendeur totale, et je dois t'apprécier dans un processus lent et intermittent. Elke pli is een onervaren duivel die ontdekt en verbergt, zonder je te laten zien in je totale pracht, en ik moet je waarderen in een langzaam en intermittent proces.. Mijn ogen moeten veranderen in een grote hoeveelheid verkrampte ijzeren woede.. En in wederkerigheid zullen wij onze ledematen vernieuwen, en wij zullen in stuiptrekkingen vallen..

Je suis belle, o doodsbloed! comme un rêve de pierre, Et mon sein, où chacun s'est meurtri tour à tour, is gemaakt om au poète een éternel amour et muet te inspireren en de materie. Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône dans l'azur comme un sphinx incompris, Je trône un cœur de neige à la blancheur des cygnes, Je hais le mouvement qui déplace les lignes, En jamais je ne pleure et jamais je ne riens. De dichters, voor mijn grote houdingen, die ik de lucht heb om aan de meest trotse monumenten te lenen, consumeren hun dagen in de studies van de oudsten, want ik heb, om deze zachtaardige liefhebbers te fascineren, pure spiegels die alles mooier maken:

Ben je gekomen? Waarom weg? Hebt gij de vermomming van een schijnbare deugd gezien? Ben je een verbaasde blik tegengekomen, of heeft het hypocriete oog zijn blinddoek bedekt? Of je pure naaktheid belediging, ziel van hagels of satijn gekleed, geeft de onbepaalde glimlach het intrigeert meer als we het niet begrijpen. Absurde carnaval om ons heen, of is het het puritanisme van het dorp, of is het het bordeel van de stad. En jullie twee, naakt, verschillend, zonder vermomming, zonder blush, zo transparant dat jullie alle eerlijkheid, alle waarheid zijn.

Je zult me nog een keer beminnen.. Je roos zal open gaan zonder weerstand, en ik zal je buik met mijn essentie vullen, en je fantasie in kleur laten ontploffen, terwijl je me noemt en ik je mijnne maak.. Maar ik zal je niet veranderen in een vluchtige verovering die alleen omhelst wat het oog ziet. De possession du corps is een waanidee, plus vite, comme un marcheur rapide: van korte ogenblikken van penetratie, en enkele ogenblikken van ejaculatie; maar de wonder van dit handelen is in permanent contact: Je huid naast mijn huid, warm en stevig, zonder ophouden me te kijken en te glimlachen; en een absolute blokkade du mental négligeant chaque ombre absente. De wereldbevolking is verkleind tot twee geliefden en een leven. En du temps sans roues, seulement des freins, et avec moi l'offrande de tes seins.. We zullen allen samen zijn in een wereld buiten de zintuigen, een ontbonden wereld waarin alles is ziel, met de passie altijd levend, maar rustig.. Hoe de ogen zullen spreken, de laatste sloten openen van de verborgen en nebuleuze gebieden, waar andere rozen verwelkt zijn.. Nou, we gaan de gordijnen demonteren, en het licht zal de hoeken bereiken, en de meest intieme objecten tonen, in alle duidelijkheid en zonder geheimen.. Dat is hoe je me zult omhelzen, dat is hoe ik op je wacht, dat is hoe je van me zou moeten houden, dat is hoe ik van je hou.

Vereist aanraking, aanraking en een kus van het andere geslacht in een exclusieve band; Maar soms vraagt het om een tegenwicht van een derde partij in de omhelzing. Oh, de triangulaire schoonheid van de band die de mens, de minnaar en de vreemdeling verenigt, aan de ene voor de liefde, aan de ene voor de seks, in een gelijktijdigheid die niemand bedriegt.. En le charme sensuel de chaque femme, een wederzijdse overdracht van volupté, op een bed dat drie delen zonder interferentie.. Wie is er meer expert in de sluwe kunst van bevrediging in plezier, dan de vrouw die haar eigen delen ziet door het verkennen van de huid van een andere vrouw? En wat is een beter onderwijs of school Voor de onervaren mens (is het niet allemaal? ), om te zien wat er van finesse, van vuur en van manieren in te zien is? Er zullen geen twee zijn, hoewel ze zouden kunnen zijn, actieve en schaamteloze deelnemers; kan de derde stoppen om het te zien, of gewoon drie geliefden bij elkaar brengen. En rotation continue, interlacé, en direct, devant et derrière, sans tabous inhibant les sens, unissant les innocents aux pervers. Ik heb het gevoel dat ik het niet kan.. Ik zal mijn kussen op kussen verzinnen die ze in jou heeft achtergelaten, met de smaken die ze zelf in mijn mond heeft achtergelaten, maar alleen jij zult mijn beven voelen. En je kussen zullen vallen op de weg die ze zelf heeft getekend toen ze me liefhad; en ze zullen haar geur dragen, maar je offer zal beter zijn, omdat je haar lief hebt.. En de jaloezie? Kun je je losmaken van je verwikkelingen? Wanneer de tijd komt, wanneer de zuiverste eenheid wordt gedeeld, zal u dan zijn die graag kijkt of die huilt? Ik hou van je, lief, sensueel, zacht, lelijk, en ik hou van je met de afdruk van een vrouw, maar met dezelfde afdruk op mijn levende huid, zal je me morgen zoals gisteren aanbidden?

Ik ben de vrouw die schaamteloos het gebied van je buik, je tepels kuste, die een veer van sensaties rolde die ik voor jou niet had voorgesteld. Jij bent de zee, ik ben de klif, barst in mij je woede van emoties doordringen in mijn vochtige hoeken de zachte intensiteit die ik vooraf heb voorgesteld. Laat je stem mijn oor strelen met die wellustige en sensuele beltoon, van klok in de gewonde schemering. Het laatste overblijfsel van bescheidenheid al gewist, dubbel voor mij tegen elke prijs, en hoor me kreunen geschud. Zonder bij mij te zijn was je bij mij, schaduw van huid op mijn naakte huid; De duisternis zag je, intiem en stil, van mijn gesloten ogen naar de schuilplaats. Mijn handen of die van jou? Ik jaag je door mijn lichaam, het bindt me, je aanraking op mijn taille wordt scherp, je tong filigraan in mijn navel.. Bemanning van mijn schip in deze zeeën, die nog niet zijn, omdat ze open zijn, bekend, hoewel ik een kompas en een verlangen ken. Hijs mijn zeilen, vul mijn boot, laat me tussen je dijen varen, het gebeurt de orkaan rolt irrationeel. De storm heeft massaal losgebarsten in stortplaats van regen en scheuren; verlangen hijgend in de zintuigen Het is een panter die met lust verslindt. De vleselijke nacht sterft, en bij zonsopgang De rustige geluiden vallen in slaap, en de geest herhaalt de routes die in een extra uur moeten worden herhaald. De woorden verslaan, zachtjes Ze liegen aan de telefoon. Een aangrijpende vrede voelt zich aan beide oevers. Twee vrouwen hielden van elkaar op afstand; en misschien is er meer in elke kamer dan een lichte trilling in de knieën.

Je zult me nog een keer beminnen.. Je roos zal open gaan zonder weerstand, en ik zal je buik met mijn essentie vullen, en je fantasie in kleur laten ontploffen, terwijl je me noemt en ik je mijnne maak.. Maar ik zal niet van jou een kortstondige verovering maken die alleen maar wat het oog ziet zal omarmen.. De possession du corps is een waanidee, plus vite, comme un marcheur rapide: van korte ogenblikken van penetratie, en enkele ogenblikken van ejaculatie; maar de wonder van dit handelen is in permanent contact: Je huid naast mijn huid, warm en stevig, zonder ophouden me te kijken en te glimlachen; en een absolute blokkade du mental négligeant chaque ombre absente. De wereldbevolking is verkleind tot twee geliefden en een leven. En du temps sans roues, seulement des freins, et avec moi l'offrande de tes seins.. We zullen allen samen zijn in een wereld buiten de zintuigen, een ontbonden wereld waarin alles is ziel, met de passie altijd levend, maar rustig.. Hoe de ogen zullen spreken, de laatste sloten openen van de verborgen en nebuleuze gebieden, waar andere rozen verwelkt zijn.. Nou, we gaan de gordijnen demonteren, en het licht zal de hoeken bereiken, en de meest intieme objecten tonen, in alle duidelijkheid en zonder geheimen.. Dat is hoe je me zult omhelzen, dat is hoe ik op je wacht, dat is hoe je van me zou moeten houden, dat is hoe ik van je hou.

Het verband van de oogleden rust vaag boven de ogen; de serene blik is innerlijk; De manen klampt zich vast aan de schouders, los en zacht. Een touw omhult haar figuur op de naakte en trillende borsten; en de stijve en puntige tepels, Levende harpoenen zijn miniatuur. Haar lichaam is diep sensueel; en in haar concentratie steelt niemand haar de wellustige magie van het moment.. Een man met een stevige en dichte blik Hij verschijnt achter hem, zwijgend; En tegelijkertijd delicaat en krachtig met beide handen, is het touw strak gespannen. Geschokt en sprakeloos, deze vrouw Het lijkt alsof de ziel koud is, maar van binnen is er een rivier die in watervallen van plezier wordt gegoten.

Je swingende borsten regenen op me, glijden in de dijholte. Plezier, op de tenen op het lichaam, branden een verborgen pad. Er is een droom van lippen op de buik, dwalende lippen, fris met schaduw en vocht, als bladloze rozenvleugels in de schemering. En je sleept rijpe kersen door onzichtbare groeven, op de huid van de borst, tot aan de blote nek, nardushaakjes op de wangen, voor de mond alternatief fruit. Ze klonteren in een plotselinge cadence klopt in tumult, rood van bloed in een onrustig hart, convulsies rond gewelddadige seks. Sofa, vrouw, in schommelingen, wederzijdse impulsen, dat in jouw ingewanden ik me moet verschansen, en naar jou, in gevangenschap, ik gekatapulteerd word.

Vlammend golvend haar dat zijn hoofd in een rode wolk opheft; een getij van hitte stijgt je onder de huid van een reizende lelie. Je sluit je ogen en ziet hem naast je, je opent je ogen en ziet hem afwezig, en je besluit ze te sluiten, en je overgeeft je volledig aan zijn zorg.. De palm van een onbeperkte hand trilt op je uitgestrekte borsten, en een boom met trillende wortels In je binnenste ontvouwt hij zijn kast. In de buik, in de armen, in de nek, een ontwaken van sappige vruchten bevrijdt de honger naar gevoelens, in een verwarde en erotische verontwaardiging. Droog je mond, verstikt door kreunen, kan zijn naam niet uitspreken; Hij heeft geen stem of gezicht, hij is gewoon een man, gewoon een schaduw in een verboden plezier. Hoe je barst van verlangen, alleen, zonder hulp; offer van een naakte vrouw, Juliet alleen, zonder Romeo.

Zielen van staal weten niet hoe te huilen: Ze verhogen, zinken, aanvallen of bekritiseren; Tranen die niet, zuiveren; Onderdruk ze niet, laat ze rollen. Glimlachjes zijn noten van het lied van het leven, klokken die rinkelen; maar huilen is stilte, het verklaart eenzaamheid, verdriet en spijt. Pijn heeft diepere wortels dan vreugde, en dus voelt het ongelukkige gevoel met meer ernstige intensiteit. Als het gevoel leeft, zal hij die verliefd wordt, die huilt hoe meer, hoe meer hij liefheeft, degene zijn die het ware leven heeft.

Voor de dageraad blaffen zelfs de honden niet, Het verkeer kronkelt ook niet, noch de maan, koppige nachtvogel, sluimert in de diffuuse en rustige helderheid. Het zijn uren van ondergrondse stilte, en de onbeweeglijkheid van het graf, achter de droom, liggend op de intimiteit van de duisternis. En ik verlaat mezelf, maar ik kan je niet vinden, zo alleen in deze donkere kamer, de andere kant van mijn bed is zo koud, zo ver van je lichaam, zo naakt.. En ik accepteer dat mijn handen hetzelfde pad volgen op mijn huid, naïef en gedurfd, dat het jouwe volgde. Wat een eenzaamheid van de droevige dageraad, reiziger zonder jou in de nacht op de vlucht, alleen met de denkbeeldige streling die zich schuilhoudt in mijn trillende vingers. Je onvermijdelijke aanwezigheid valt me aan en in een lichameloze omhelzing slaat hij me in slaap, mijn rug buigt en ik voel me zweven als schuim. Oh, mijn zee, mijn onuitputtelijke getij, neem me nog een keer. Zoveel berusting Het verplettert mijn geheugenbotten, en alles in mij valt krachteloos in elkaar. Hoe de dageraad nadert en je komt niet, continuïteit van de nachtelijke desertie, volgend op weken tot dagen, dan maanden misschien, en misschien nooit; met dorst naar jou, met verscheurende honger, met wanhoop en angst.. Zwart is de nacht van jouw afwezigheid, zwart, en wakker worden zonder jou, wat een ongeluk.

Het geruis van de zijde wekt me op en bevrijdt de bruisende huid, en tussen mijn vingers verstrikt de tremor zich met een afwezige hand, zacht en gewaagd. Vingers die de paden weten te traceren die de meest ervaren reiziger niet kent, en in een spiraal van langzame wervelingen de vlezige en precieze aanraking maken. En als ze hun rug buigen, ze verharden het uiteinde van de borsten, aangeboden aan de onzichtbare liefhebbers, die onverschillig of slapend lijken te blijven. O naaktheid van de buik, zacht en warm, verleidelijke vochtigheid van de dijen, heuplijn, gebogen en bleek. Verre handen, waar ben je nu? Laat me niet in de eenzaamheid van aanraking, dat er verdriet is in plezier zonder hulp; geef me gezelschap en contact, zelfs als je komt met je onervarenheid,