ChezRobert

Gedichten van de klanten

Oh, als ik kon.

Als ik sterren kon plukken, zou ik er elke dag een voor je brengen. Als ik de zon kon bereiken, zou ik een lichtstraal voor jou nemen. Als ik de pot van de regenboog kon vinden, zou ik alle kleuren aan je geven. Ik zou het allemaal alleen voor jou doen! Als ik alle vogels kon roepen, zou ik ze voor je laten zingen. Als ik kon zou ik een berg voor jou bouwen zodat je dichter bij de hemel zou rusten. Als ik kon zou ik een bos isoleren waar alleen jij binnen kon gaan, jezelf ontmoeten en vrede ademen. Ik zou het allemaal alleen voor jou doen! Als ik kon, zou ik je alle vreugde van het universum brengen op die dagen dat je verdrietig bent. Ik zou een speciale plek voor jou maken. Een plek waar je rust kon vinden, alleen met jezelf kon zijn en jezelf kon herstellen van je vermoeidheid. Als ik je problemen kon uitwissen, zou ik al mijn kracht gebruiken om ze te laten verdwijnen. Ik zou het allemaal alleen voor jou doen! Maar ik weet niet hoe ik sterren moet plukken, ik kan de zon niet bereiken, ik weet niet waar de pot met de regenboog is. Ik kan de vogels niet roepen, ik kan geen bergen bouwen. Ik heb geen vergunning om een bos te isoleren, noch kan ik je van alle problemen verlossen. Maar ik weet dat ik je het sterkste in mij kan geven: deze wens om je gelukkig te zien en om altijd bij je te zijn, tot het einde! Kussen mijn liefde goede reis en een geweldige vakantie als je zorgt blijf met God en stuur foto's van de rit 💋💋💋💋💋❤❤❤💕💕💘💘💘💘

De ziel

Als een verbannen van het oude thema, Ik ben naar beneden gegaan uw trap; Maar wat de liefde zelf heeft gebonden, kan de tijd niet ontbinden. Elke nacht, wanneer uw lichaam neerlegt op uw bed, dat niet meer van mij is, zijn uw lippen ver van mijn mond; toch lig ik bij u. Als ik uit het menselijk leven kom, lijk ik eigenlijk een eenzame heer die rondloopt; Toch loop ik naast je. Mijn leven is met het uwe gevlochten, gelijk zijdedraden worden gevlochten; en ik denk met uw gedachten, en ik zie met uw ogen.. Wanneer ik iets zeg of doe, raadpleeg ik U altijd; want ik weet, tenminste, ik vermoed, dat U mij ziet, dat U mij hoort. Zelf zie ik je grote ogen, ik hoor je lip lachen. En soms is het in mijn kuise nachten, eindeloze gesprekken. Het is een illusie zonder twijfel, het is nooit geweest; maar het is, schat, luister, het is de waarheid. Toen wij samen waren, en niets te onthouden hadden, en mijn bevende begeerte gehoorzaamden, hebt gij mij niet in een kus genomen, en mij uw ziel gegeven? De kus is weggevlogen, maar de ziel is er nog, mevrouw; wees er zeker van dat ik haar heb.

Aan mijn vriend

Je kent de liefde en haar dronkenschap Je kent de liefde en haar gevechten; Je kent een stem die je aanspreekt Deze woorden van onuitsprekelijke tederheid Die alleen maar zachtjes worden gezegd. Op een mooie boezem heeft je dwalende mond eindelijk kunnen rusten, En op een stervende lip Om de bedwelmende zoetheid te voelen Die een eerste kus verbergt. Meester van die goederen die benijd worden, Uw hart is zuiver, Uw dagen zijn vol! Slaaf van je tot slaaf gemaakte geloften, Fortuin verfraait je leven Je weet dat je geliefd bent, en je klaagt! En je klaagt! En overdrijf deze vage ergernissen van een ogenblik, dit verdriet, deze lichte pijnen en dit verdriet dat zo vergankelijk is dat men alleen kan lijden door lief te hebben! En je huilt! En je hebt spijt van deze amoureuze ontboezeming! Waarom bereidt u zich voor op dit kwaad? Bewaar deze indiscrete klachten en deze tranen voor de ongelukkigen! Voor mij, van wiens verdorde ziel nooit een eed heeft ontvangen, Als een banneling zonder land, Voor mij, die een tedere stem nooit zachtjes heeft genoemd, Niemand die zich verwaardigt naar mij te luisteren, Naar mijn lot dat bloedt om zich te verenigen, En me ondervraagt met een tedere blik, Waarom ik mezelf een hele dag heb laten wachten zonder te komen. Niemand die me aanraadt om maar even uit huis te blijven; die me verleidt als ik thuiskom en me afvraag Waar ben ik zo lang geweest. Nooit een strelende adem Die me 's nachts komt balsemen; Persoon wiens drukkende hand de mijne zoekt, en wiens armen ik om mijn hart voel sluiten! Maar één keer – vier jaar – hebben ze gewist wat deze gelukkige uren van illusies in het diepst van mijn ziel hebben achtergelaten? Oh! Het was omdat ze zo mooi was! Of ze sperde haar ogen zo wijd open, of haar ooglid, verzwakt als een sluier die zich ontvouwt, doofde haar stervende ogen! "Ik durfde de hoop op te vatten dat de minder vijandige lotgevallen, die medelijden hadden met mijn lijden, mij de zekerheid zouden geven van een geluk dat ze zouden hebben toegestaan: het uur waarop ik had gewacht, het geluk waarvan ik had gedroomd, gevlucht voor mijn radeloze ziel, als een hangend briefje, als een onvoltooide glimlach! Ze herinnerde zich niet de wereld die haar niet zag; Niets heeft haar komst gesignaleerd, Ze is voorbijgegaan, nederig, onbekend, Zonder een spoor van haar voetstappen achter te laten. Sindsdien, triest en eentonig, Elke dag begint en eindigt: Niets beweegt me, niets verbaast me, Als een laatste herfststraal Ik zie mijn voorhoofd geel worden. En ver van allen, wanneer het mysterie Van de toekomst is gesloten, Ik vlucht, vrijwillige verbannen! – Er is maar één geluk op aarde, dat van liefhebben en bemind worden.

Ik weet het, zelfs als je het me niet verteld hebt.

Steeds vaker vervagen de contouren van mijn lichaam en ik word verlangend om mezelf te assimileren met de wereld, inclusief jou, indien mogelijk door de huid als de truc van een plant met zuurstof; en te leven van een onschadelijk vuur. Ik zou je niet verslinden, je niet vernietigen, je zou er nog steeds om me heen zijn, zo vol als de lucht. Helaas heb ik geen bladeren. In plaats daarvan heb ik ogen en tanden en andere nog niet-groene dingen die osmose uitsluiten. Dus pas op, ik maak geen grapje, laatste waarschuwing: deze vraatzucht neemt alles mee; het is onmogelijk om er rustig en kalm over te discussiëren. Er is geen verklaring voor, alleen de logica van de hond die voor het bot sterft.

ALS U LIEFDE HEEFT OM TE VERKOPEN

Ik draag alleen koffie en lippenstift op mijn lippen Ik heb je ziel gebeten, mijn mooie vreemdeling, ik draag alleen op mijn ogen hun grijsblauwe tinten de tafel waar ik al een vreemdeling ben, je rent al weg Ik draag op mijn huid niets dan zon en water, kans dat je zo bent teruggekomen Ik durf en prijs de hemel mijn schouder en mijn nek aww ik ben de stadswolf Op het terras van je bistro ben ik de van je stad Ik kom om je wonden te likken je pijnen Je draagt alleen tabak en fruit Tussen je vingers geplet in rook flauwgevallen Je draagt alleen op je ogen De weerspiegeling van mijn bekentenis bevuilt de tafel waar je was Meer dan een muntstuk Je droeg op je huid Alleen een overhemd te toevallig heb je zo verdwenen Ik durf en prijs mijn schouder en mijn nek aww Ik ben de stadswolf op het terras van je bistro's Ik ben de ziekelijke verpleegster Ik ben gekomen om je hartvet te verbinden Brand, brand, brand Laat, laat, laat, je bent te laat. Je trapt, je rijdt. Je parels spelen met je geheimen. Je trapt, je rijdt. Doorweekte slipje, gezwollen lippen. Je trapt, je rijdt. Branden, branden, branden, branden. Je trapt, je rijdt. Brand de lijst van de pater. Vermenigvuldigde verboden verspreid op de vlieg als klapklappen die bij het bed van je dwalingen carillonen. Verboden om make-up te dragen. Van lachen tot keel open. Verboden om je hals te ontkleden, je zomen te verkorten. Verboden om te wandelen. Alleen door de buurt dwalen. Verboden om te noctambuler. Geen drinken, geen omvallen! Verboden om te dansen, trillen! Het is verboden om je kleding te bevuilen. Eer, naam en afstamming. Verboden, verboden, verboden! Maar jij, daar, nu, met je fiets op de grond, met een gespannen hart, verliefd, je hebt niets te maken met al deze verboden! Je trapt, je rijdt. Brand de lijst van de pater. Je trapt, je rijdt. Je parels spelen met je geheimen Je trapt, je rijdt. Doorweekte slipje, gezwollen lippen. Verboden om te verbieden om lief te hebben, te verlangen, te fantaseren, te hechten, te verwennen, te voelen, te bestaan, aan te raken, te proeven, te genieten, je te strelen, doorweekte slip, je te strelen, gezwollen lippen, Dansen, dansen, trillen, trillen, Branden, branden, branden.

---------------------------------------

Zoete wilde vrouw

Mijn ogen kruisten uw blik op een eenvoudige foto, maar hoe opvallend. Mijn hart hield even op te kloppen, en deze mooie wilde vrouw uit dit beeld, zo mooi vond ik haar.. Een prachtig zwart-blauw haar, dromerige ogen en een mond waar je van kwijlt.. Ik, courtisane die ik ben, stel me voor en verwonder me over deze wilde, intrigerende, mysterieuze en uitnodigende schoonheid. Als ik de kans had gehad om een dergelijke tovenares te hofmaken, zou ik mij zo blij maken om uw kleinste wens te vervullen, mevrouw! Ik zal gekleed zijn in mijn mooiste kleding en jij ook, ik hoop. Ik zal de trap opgaan naar je kamer, met een hart dat klopt van verlangens en vreugde. Ik zal de deur openen en de betovering zal plaatsvinden. Je lag daar op deze prachtige Baldaquin, afgewerkt met blauw satijn, die je zal verrukken, bij het raam, de tignasse in de wind, en het daglicht onthult het gezicht van een engel en de zachtheid in de ogen, Oef! Een wind van frisheid alleen al om je te aanschouwen, ik dacht dat ik zou vallen, zoveel van je schoonheid nam me de adem. Vanaf dat ogenblik begreep ik waarom ik mijne woede nauwelijks kon bedwingen om u terstond te nemen.. Ik nam al mijn moed en liep langzaam naar u toe om van elk moment te genieten. Ik streel dit haar met de geur van appel en roos, ik zal dichterbij komen en in je oor fluisteren hoeveel ik je verlang, je zou mijn adem op je nek voelen, mijn lippen die je gezicht raken, je rilt al, en, bereik deze sensuele mond en smaak van honing. Voorzichtig raakte mijn tong je vlezige lippen aan, een voor een, en je hebzuchtige, opende je mond en pakte mijn tong met zoveel verlangen.. Ik dacht niet dat je zo wreed was. Ik trok me een ogenblik terug en keek naar u in al uw pracht. Onder je blouse ontdekte ik je uitnodigende borsten. - Ja. Wat is het mooi! Ik zal dit hemd afscheuren en mijn hoofd tussen uw borsten leggen om me te laten dronken worden van uw geur, van het pure geluk! Ik streel je huid zo zacht als een vers geplukte perzik, laat mijn handen langs je heupen zakken, je lichaam zal reageren op mijn strelingen, mijn handen die wandelen maakten je opspringen, ik voelde je zo levend, dat mijn hele lichaam aan het koken kwam. Het dier in mij kwam naar boven, zo graag wilde ik je bezitten en van mij maken. Je borsten nodigden me weer uit, ik bijt er teder op, ik likte die tepels al heel hard. Mijn clitoris deed me zoveel pijn dat je me opwekte, je licht kreunen hoorde, muziek in me weerklonk. Ik spreidde je enigszins bevende benen en liet mijn tong langs je dijen glijden, je handen grepen mijn rug vast en met je spitse nagels rukte je mijn huid af.. Ik bekijk je met mijn blik en je ogen smeekten me om eindelijk deze tuin van genot te proeven, maar ik liet je wachten, ik juichte.. je pris quelques plumes et frôlai a nouveau vos cuisses jusqu'à l'entre jambe, je vous sentais impatiente et fiévreuse de désir, la sève monta en moi, tout comme un volcan prêt a jaillir, me laissai emporter vers ce bouton de rose déjà tout gonflé de plaisir, j'oserai a peine l'effleuré, et d'un coup Ik zal je naar het toppunt van extase brengen... - Oh! Wee jullie! Ik word wakker, want het was maar een droom.. En dit alles is slechts poëzie. - Ik ben er.

-----------------------------------------------------------------

Lachen is het risico lopen belachelijk te zijn. Huilen is het risico lopen sentimenteel over te komen. Uitreiken naar anderen betekent het risico lopen om toegewijd te zijn. Het uiten van je gevoelens is het onthullen van je ware aard. Als je je dromen en idealen blootlegt, loop je het risico ze te verliezen. Liefhebben is het risico lopen niet bemind te worden. Leven is het risico lopen te sterven. Hopen is het risico lopen te mislukken. Je moet dus alles riskeren om te prikkelen

-------------------------------------------------------------------

Het is soms moeilijk om alles te vergeten wat je hebt meegemaakt. Als je gewond bent, kunnen innerlijke wonden het geluk schaden. hoe moeilijk het ook is, het is belangrijk om te leren loslaten om vrede te maken met jezelf en met de buitenwereld loslaten is woede kalmeren, wijzer worden, proberen te accepteren wat je niet kunt veranderen, leren loslaten zoals ze zeggen: beter een stuk Droge broodjes met rust dan een huis vol vlees met ruzie

------------------------------------------

langzaam kwam je dicht bij mij, voelde de warmte van mijn lichaam uitgekleed als een luchtspiegeling verscheen je, ik was bevroren als een standbeeld dat is toen ik kwam uit de wolken, het laken was rood en mijn ziel was overtuigd voor dit onverwachte schilderij onze twee lichamen in één versmolten, teder mijn nek je beet me en lange kussen onderbroken naar mijn lippen renden op het bed ik lag, een paar minuten wachtte ik op dit moment de liefde overwon proeven van de verboden vrucht zeker verlegen en ontroerd ik voelde me verward van de dorst naar liefde we waren uitgerust, gelukkig je bent geworden Mijn gekozen _

Eenzaamheid

Het weer was mistig als een blanco blad waarop ik net deze drie trekken heb geschetst die voor een vlinder als een tak zullen dienen om weg te komen van de kou en zich terug te trekken. ik die me daar in grote eenzaamheid zag, hoe is deze illusie mij altijd overkomen, is het dat ik sindsdien de zekerheid heb dat mijn ideeën er weer van terug zijn gekomen. Als deze lieve vlinder mij een muze lijkt om mij hier aan te zetten tot het schrijven van een gedicht, dan zou ik mij liever naar Syracuse laten brengen dan naar de kou van het noorden in Vancouver. mijn pagina wordt dan ontdekt in een universum waar ik eindelijk mijn genot kan uitdrukken zoals een lente met jonge primaveren die de jaloezie al zijn arrogantie teruggeven. door deze tijd van eenzaamheid weg te gooien word ik weer degene die je zijn woorden geeft in de hoop dat het niet uit gewoonte is dat je hier komt om me te vertellen dat ze mooi zijn de mist is verdwenen als mijn blanco pagina en ik ga zo in de kou van de nacht, het is niet gezond hebben we niet meer dan te veel we ontsnappen Stilte is altijd beter dan lawaai Chibani, (een van mijn favoriete gedichten) -

Er zijn zoveel manieren om lief te hebben dat we soms niet weten welke te geven, maar nu wil ik bekennen dat de mooiste nog steeds vriendschap is, het is altijd de meest oprechte en degene die het langst duurt gewoon liefhebben vanuit de grond van het hart, klaar voor alles voor deze vriend van hart er zijn zoveel manieren om lief te hebben en zo weinig mensen die van elkaar houden waarom zoveel onverschilligheid, onrechtvaardigheid en angst? aimer est un bon mot, mais encore faut-il l'appliquer moi je préfère t'aimer simplement en amitié ça viendra du fond du cœur et ça durera jusqu'à l'éternité

-----------------------------------------------------------

Geef niet op.

Als er niets in je leven meer klopt, als problemen je geest kwellen en geld zoveel zorgen veroorzaakt.. rust als het nodig is, maar geef vooral niet op wanneer er zoveel fouten zijn gemaakt, dat je hele universum dreigt in te storten en dat vermoeidheid, je voelt het vertrouwen je op te geven rust, als het nodig is, maar geef vooral niet op, je weet, het leven is soms vreemd met zijn verrassingen en Onvoorziene uitgaven. We weten niet van tevoren hoeveel stappen we moeten zetten, hoeveel obstakels we moeten overwinnen voordat we geluk, vrede en gelukzaligheid bereiken. Vrede en Succes hoeveel mensen zijn helaas gestopt met vechten, terwijl het misschien maar een kleine stap meer had gekost om een mislukking in een succes te veranderen. En toch is één stap tegelijk nooit te moeilijk, dus je moet de moed en de vasthoudendheid hebben om die kleine stap te nemen. Je zult dan zien dat deze Geloofsvolle houding, dieper in jezelf, levenskrachten en energieën naar zich toe zal roepen die je niet eens vermoedde en die je zouden helpen om te realiseren wat je kunt ondernemen. Maar vooral, onthoud dit: wanneer er moeilijke tijden in je leven komen,.. Rust als het nodig is, maar geef niet op