CharlotteGossart

De dag was veranderd in een klein ritueel: gedempt licht, muziek die mijn oren streelt en mijn huid die vibreert onder de stof. Elke beweging was een dans. Elk gebaar, een stille uitnodiging. Ik ging comfortabel zitten, speelde met mijn haar, liet mijn handen over mijn taille lopen. en het was onmogelijk voor mij om niet op te merken hoe het rood intenser werd bij elke blik die ik op de lens wierp. Het was alsof de body zijn eigen energie had, een energie die in mij het verlangen wekte om te flirten, te provoceren en te genieten van mijn eigen aanwezigheid.. Vandaag was geen gewone dag. Vandaag was een rode dag. Op een dag voelde ik me in brand. De dag was veranderd in een klein ritueel: gedempt licht, muziek die mijn oren streelt en mijn huid die vibreert onder de stof. Elke beweging was een dans. Elk gebaar, een stille uitnodiging. Ik ging comfortabel zitten, speelde met mijn haar, liet mijn handen over mijn taille lopen. en het was onmogelijk voor mij om niet op te merken hoe het rood intenser werd bij elke blik die ik op de lens wierp. Het was alsof de body zijn eigen energie had, een energie die in mij het verlangen wekte om te flirten, te provoceren en te genieten van mijn eigen aanwezigheid.. Vandaag was geen gewone dag. Vandaag was een rode dag. Op een dag voelde ik me in brand. Vandaag werd ik wakker met de wens om me sterk te voelen. Dus ik koos mijn favoriete wapen: mijn rode body. De ene die mijn vormen omhelst alsof hij op maat is gemaakt, de ene die me transformeert zodra ik hem over mijn huid voel glijden. Vanaf de eerste blik in de spiegel wist ik dat deze dag anders zou zijn. Rood sublimeerde mijn rondingen, accentueerde elke lijn en gaf mijn spiegelbeeld een ondeugende glimlach. Ik wandelde door het huis, elke stap werd langzamer, zelfverzekerder, uitdagender. Geen make-up of opvallende accessoires nodig. Het lichaam sprak voor zichzelf..