CamilaVerone

Ik hou van het dragen van cowgirl laarzen. Niet alleen voor hun uiterlijk, maar ook voor de emotie die ze oproepen. Elke keer loop ik met meer zelfvertrouwen, alsof de wereld mijn podium is en mijn stappen het ritme bepalen van een ongebreidelde fantasie.. Er is iets in deze laarzen dat mijn meest gedurfde kant ontwaakt. Ze geven me een gevoel van kracht, van vrijheid. en heerlijk provocerend.. Soms combineer ik ze met een korte jurk, andere keren alleen mijn huid en een charmante glimlach. Want ja, ik ben lief, vrolijk, een beetje verlegen. Maar ik kan je ook verleiden zonder mijn stem te verheffen.

Er is iets dat ik leuker vind dan het moment na onze ontmoeting: je T-shirt aantrekken. Groot, zacht, doordrenkt met je geur. Alsof je me in je armen houdt zonder me aan te raken. Ik hou van de manier waarop het me net genoeg bedekt, waardoor mijn benen, mijn nek, mijn huid nog steeds warm zijn. Ik gebruik je T-shirt als een gedeeld geheim, als een zachte, provocerende trofee. Ik verlies mezelf in zijn lange mouwen terwijl ik zachtjes glimlach, blote voeten, pluizig haar en een tevreden lichaam. Ik stel me graag voor dat je me zo ziet. Verpakt in jou, zonder woorden nodig te hebben.

Ik hou van het dragen van een bril. Niet alleen omdat ze me goed staan, maar ook omdat ze de magische kracht hebben om me een onschuldige uitstraling te geven. Als een nieuwsgierig en lief meisje. Hoewel jij en ik weten dat dit niet altijd het geval is. Er is iets provocerends aan de manier waarop ik ze langzaam aanpas, aan de manier waarop ik met een schuchtere glimlach over het montuur naar je kijk. Terwijl mijn geest dingen verbeeldt die mijn kleine gezicht weigert toe te geven. De bril geeft me een kalme, leergierige uitstraling, alsof ik alleen maar wil praten. Maar in werkelijkheid speel ik met je gedachten zonder dat je het weet.

Er is iets dat me meer doet smelten dan een streling. En het zijn moedige woorden, uitgesproken op het juiste moment. Ik hou ervan als iemand met verlangen tegen me durft te praten, met een zachte stem en met een intense blik, alsof elke lettergreep een directe streling is voor mijn verbeelding. Ook al zie ik er verlegen, vrolijk en lief uit – en dat ben ik ook – ik heb een geheime hoek die oplicht als ze me fluisteren wat ze me willen aandoen. Of wat men mij wenst. De ondeugende woorden doen me glimlachen in een hoek, kijken naar beneden ondeugend. En ik bijt op mijn lip terwijl ik de warmte langzaam voel opkomen.

Ik vind het leuk om mezelf te verliezen in avonden vol gelach, medeplichtigen en avonturen met vrienden. Ik wil niet alleen plezier hebben, maar ook momenten creëren die indruk maken. Momenten die, zelfs na verloop van tijd, blijven glimlachen en zuchten. En natuurlijk kan ik het niet laten om alles te vereeuwigen: elke foto is een klein bevroren geheim, het bewijs dat we er waren, dat we het zonder voorbehoud hebben beleefd. Ik denk graag dat elke foto niet alleen vastlegt wat we zien, maar ook de vonk en energie die we op dat moment voelden. Een energie die ons altijd doet willen herleven.