BrithneyLee

Een zoete blik die betovert maar die duistere verlangens verbergt, als je zo dapper bent, kom ze ontdekken¡¡¡

Een zoete blik die betovert maar duistere verlangens verbergt, als je zo dapper bent, kom ze ontdekken¡¡¡

Je hebt geen idee wat er in mijn hoofd gebeurt als de verlangen naar jou in me groeit.

Je hebt geen idee wat er door mijn hoofd gaat als het verlangen naar jou in me groeit..

______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ik liet mijn zijdeachtige haar over mijn schouders vallen en opende mijn dijen naar mijn minnaar. De winterhemel is koud en laag, met sterke wind en ijzige hagel. Maar als we de liefde bedrijven onder onze dekbedden, maken we drie maanden zomer

Ik laat mijn zijde haar vallen over mijn schouders en spreid mijn dijen naar mijn minnaar. De winterhemel is koud en laag, met sterke wind en ijzende hagel. Maar als we onder onze quilt vrijen, maken we drie maanden zomer.

Je handen volgen het pad van mijn naakte lichaam en eindigen in de donkere hoeken van mijn verlangens, en daar, als stevige wachters van de grootste schat die ik bezit, en als sprookjesboek dieven, nemen ze mijn ijzeren wil over.

Je handen volgen het pad van mijn naakte lichaam en eindigen in de donkere hoeken van mijn verlangens, en daar, als stevige wachters van de grootste schat die ik bezit, en als sprookjesboek dieven, nemen ze mijn ijzeren wil over.

Je lippen schrijven gedichten op mijn dijen, zacht vuur onder de maanverlichte zuchten. Handen verkennen waar de rede vervaagt, in zijdeachtig duister waar plezier blijft. Je ademt mijn naam Ik kom ongedaan, een universum in slechts één aanraking, één zon.

Zijden lakens fluisteren geheimen laag, uw aanraking ontsteekt een gesmolten gloed. Ogen ontmoeten geen behoefte aan woorden of leugens, alleen gescheiden lippen en verstrengelde dijen. De tijd lost op onder je huid, waar elke ademhaling vuur intrekt.

Eén blik, twee leugens, drie zuchten tussen onze dijen.

Lippen tegen lippen, je vraagt niet, je durft. De kamer vergeet de lucht.

Je handen lossen me op, geen vragen, alleen warmte en geometrie.

Je kijkt een durf Ik drink zonder een glas. Woorden smelten op lippen die je nog niet hebt aangeraakt en vragen om toestemming zonder masker. Inkt druipt langzaam, maar vuur is snel. Zeg het woord, ik zal het laten duren.

Je ogen zeggen blijf. Je handen zeggen nu. Mijn adem vergeet het wanneer, het hoe.

Je glimlachte, ik zondigde. Geen woorden, alleen huid en een boze wind.