AriaMystic

Tijdens haar verblijf nam Aria deel aan ceremonies van de Wayuu, leerde ze over hun mythologieën en de uitdagingen waarmee ze geconfronteerd werden door de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen.. Ze voelde een diepe verbinding met hun verhalen van verzet en begon het belang te begrijpen van het behoud van niet alleen biodiversiteit, maar ook culturele diversiteit.. Hij keerde terug uit La Guajira met een nieuwe missie: het bevorderen van respect voor inheemse culturen en pleiten voor hun opname in het beschermingsbeleid.. Hier, in het land van de Wayuu, een inheemse gemeenschap die bekend staat om hun veerkracht en sterke verbinding met de elementen, vond Aria een innerlijke vrede die ze nog nooit eerder had ervaren. Ze bracht dagen door met mediteren in de duinen, waarbij ze keek hoe de wind nieuwe vormen in het zand vormde, en hele nachten onder een sterrenhemel die de verhalen van het universum leek te vertellen. Na haar tijd in de Amazone trok Aria naar een ander uiterste van Colombia: de Guajira-woestijn in het noordoosten van het land.. Het dorre landschap, met schijnbaar eindeloze zandduinen en een uitgestrekte hemel die de horizon raakte, stond in scherp contrast met de weelderige jungles en bergen die ze had verkend.. Het was in Guajira dat Aria een soort spirituele wedergeboorte beleefde.

Daar realiseerde ze zich dat natuurbehoud niet alleen gaat over het beschermen van het land, maar ook over het beschermen van de culturen en voorouderlijke kennis die er al duizenden jaren naast bestaan.. Deze ervaring veranderde haar perspectief op haar werk en gaf haar een nieuw doel: pleiten voor de rechten van inheemse gemeenschappen en van hen leren in het conservatieproces.. De manier waarop deze stammen onderwezen en belichaamden als basis voor hun overtuigingen waren de ware kwaliteiten of kenmerken die ze wilde belichamen in alle mensen die ze wilde omringen, waardoor ze een duidelijk idee had van wat ze wilde voor haar leven en haar omgeving door zichzelf te omringen met Met mensen die haar kennis en een diepe liefde voor de natuur en voor het één zijn met zichzelf brachten. Wekenlang documenteerde de groep soorten die nog nooit eerder waren geregistreerd. Op een ochtend, terwijl ze langs een dicht pad liepen, kwamen Aria en haar team een kleine inheemse gemeenschap tegen die zelfvoorzienend leefde, zoals ze dat eeuwenlang hadden gedaan.. Gefascineerd door hun kennis van de jungle en hun vermogen om te overleven in een van de meest vijandige omgevingen ter wereld, bleef Aria een maand bij hen. Ze leerde over geneeskrachtige planten, jacht- en verzameltechnieken en hun symbiotische relatie met de natuur.. Het Amazone-regenwoud is een van de meest raadselachtige en mysterieuze plekken op aarde, en Aria had er altijd van gedroomd om het grondig te verkennen. Tijdens een van haar meest ambitieuze reizen besloot ze met een team van internationale onderzoekers de dichte jungle in te trekken.. Onder begeleiding van inheemse gidsen zeilde ze de rivier de Caquetá af, een zijrivier van de machtige Amazonerivier, en het hart van de jungle in..

Ze nam haar kennis en bedacht grote veranderingen in de hele gemeenschap op basis van de elementen van transformatie en cultuur als basis voor milieuverandering en bewustzijn in het hele gebied, waardoor de verschillende gemeenschappen het ware doel van verandering en een leven waarin het milieu wordt gerespecteerd konden begrijpen. Natuur en natuur zouden fundamentele elementen moeten zijn in ons leven en de verandering die we als mens willen hebben. De Cocora-vallei was niet alleen een plek van buitengewone schoonheid; het was ook een kwetsbaar ecosysteem. Aria en haar team werkten onvermoeibaar om deze unieke habitat te beschermen tegen ontbossing en landbouwuitbreiding.. Ze creëerden milieu-educatieprogramma's voor lokale boeren en leerden hen milieuvriendelijke landbouwtechnieken.. Het was in dit stadium dat Aria zich realiseerde dat echt behoud de betrokkenheid van de mensen vereiste, niet alleen het beschermen van het land.. Een van de meest transformatieve ervaringen voor Aria vond plaats in de Cocora-vallei, in het hart van de Eje Cafetero.. Daar stonden de waspalmen, de hoogste bomen ter wereld, majestueus tegen de blauwe hemel en creëerden een surrealistisch landschap.. Aria voelde dat ze een andere wereld was binnengegaan, een wereld waar de natuur het ritme van het leven bepaalde..

Na haar afstuderen richtte Aria samen met haar goede vriendin een onderzoeksproject op in de Colombiaanse Amazone.. Het doel was om de biodiversiteit van de regio beter te begrijpen en samen te werken met lokale gemeenschappen om duurzame ontwikkelingsmodellen te creëren. Aria herinnerde zich altijd de woorden van een inheemse sjamaan die ze ontmoette tijdens een van haar expedities: “Het land behoort niet tot ons; wij behoren tot het land.””. Die zin werd de mantra van haar leven. Het was op de universiteit waar een jonge wetenschapper die zijn passie voor de natuur deelde, zijn grote vriend en medeplichtige was in zijn avonturen. Samen reisden ze naar afgelegen plekken, onderzochten ze weinig bekende ecosystemen en documenteerden ze bedreigde soorten.. Hun vriendschap bloeide op terwijl ze fantastische en exotische plaatsen leerden kennen, zoals het beklimmen van bergen om middernacht om zeldzame vogels te observeren of kamperen in de jungle op zoek naar jaguars. Op de leeftijd van drieëntwintig besloot Aria om te studeren aan de Nationale Universiteit van Colombia. Ze wist dat ze haar leven wilde wijden aan milieubehoud en het beschermen van de natuurlijke wonderen van haar land. Tijdens haar studie verdiepte Aria haar kennis van de Colombiaanse flora en fauna, van de páramos tot de regenwouden. Ze sloot zich ook aan bij verschillende studentenactivistengroepen en pleitte voor een sterker behoud en milieubeschermingsbeleid.