AntoCrus

Elke stukje van mijn leven heeft iets van jou en dat is echt niets bijzonders. Je weet dat zo objectief als ik.. Maar ik wil je iets duidelijk maken. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik niet alleen dit nu, dit wachten op je en halleluja om je te vinden, en verdomme je te verliezen, en je weer te vinden, en hopelijk niets anders.. Ik bedoel niet dat je opeens zegt, ik ga huilen en ik met een discrete knoop in mijn keel, goed huilt. En een onzichtbare mooie regenbui ons beschermt en misschien komt de zon er dan meteen voor. Ik bedoel niet alleen dat ik dag na dag de voorraad van onze kleine, beslissende complicieten opbouw, of dat ik kan of me kan geloven dat ik mijn tegenslagen in overwinningen kan veranderen, of dat je me het liefste cadeau van je meest recente wanhoop geeft.. Nee. Het is veel ernstiger.. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik dat je naast die zoete ramp mijn kindertijd herschrijft, die leeftijd waarin je volwassen en plechtige dingen zegt en plechtige volwassenen ze vieren, en jij weet dat dat niet werkt.. Ik bedoel, je bent mijn tienerjaren aan het herstellen, die tijd dat ik een oude man was die bezorgd was, en je weet wel, in plaats daarvan haal je uit die woestijn, mijn kiem van vreugde en water hem door ernaar te kijken.. Ik bedoel dat je mijn jeugd schudt, die pot die niemand ooit in zijn handen heeft genomen, die schaduw die niemand in zijn schaduw heeft gebracht, en jij weet in plaats daarvan te schudden tot de droge bladeren beginnen te vallen, en het kader van mijn waarheid zonder prestaties blijft. Ik bedoel, je omarmt mijn volwassenheid, deze mix van verbazing en ervaring, deze vreemde grens van angst en sneeuw, deze vonk die de dood verlicht, deze afgrond van armzalige leven.. Zoals je ziet is het ernstiger, veel ernstiger, want met deze en andere woorden, wil ik zeggen dat je niet alleen bent, de lieve meid die je bent, maar ook de prachtige of voorzichtige vrouwen die ik heb liefgehad of wil. Want dankzij jullie heb ik ontdekt, (je zult zeggen dat het nu tijd is en terecht), dat liefde een mooie en vrijgevige baai is, die verlicht en verduisterd wordt, zoals het leven komt, een baai waar schepen komen en gaan, komen met vogels en voorspellingen, en vertrekken met sirenes en wolken. Een mooie, vrijgevige baai, waar schepen komen en gaan.. Maar jij, alsjeblieft, ga niet weg.
 

Elke stukje van mijn leven heeft iets van jou en dat is echt niets bijzonders. Je weet dat zo objectief als ik.. Maar ik wil je iets duidelijk maken. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik niet alleen dit nu, dit wachten op je en halleluja om je te vinden, en verdomme je te verliezen, en je weer te vinden, en hopelijk niets anders.. Ik bedoel niet dat je opeens zegt, ik ga huilen en ik met een discrete knoop in mijn keel, goed huilt. En een onzichtbare mooie regenbui ons beschermt en misschien komt de zon er dan meteen voor. Ik bedoel niet alleen dat ik dag na dag de voorraad van onze kleine, beslissende complicieten opbouw, of dat ik kan of me kan geloven dat ik mijn tegenslagen in overwinningen kan veranderen, of dat je me het liefste cadeau van je meest recente wanhoop geeft.. Nee. Het is veel ernstiger.. Als ik alle plannen zeg, bedoel ik dat je naast die zoete ramp mijn kindertijd herschrijft, die leeftijd waarin je volwassen en plechtige dingen zegt en plechtige volwassenen ze vieren, en jij weet dat dat niet werkt.. Ik bedoel, je bent mijn tienerjaren aan het herstellen, die tijd dat ik een oude man was die bezorgd was, en je weet wel, in plaats daarvan haal je uit die woestijn, mijn kiem van vreugde en water hem door ernaar te kijken.. Ik bedoel dat je mijn jeugd schudt, die pot die niemand ooit in zijn handen heeft genomen, die schaduw die niemand in zijn schaduw heeft gebracht, en jij weet in plaats daarvan te schudden tot de droge bladeren beginnen te vallen, en het kader van mijn waarheid zonder prestaties blijft. Ik bedoel, je omarmt mijn volwassenheid, deze mix van verbazing en ervaring, deze vreemde grens van angst en sneeuw, deze vonk die de dood verlicht, deze afgrond van armzalige leven.. Zoals je ziet is het ernstiger, veel ernstiger, want met deze en andere woorden, wil ik zeggen dat je niet alleen bent, de lieve meid die je bent, maar ook de prachtige of voorzichtige vrouwen die ik heb liefgehad of wil. Want dankzij jullie heb ik ontdekt, (je zult zeggen dat het nu tijd is en terecht), dat liefde een mooie en vrijgevige baai is, die verlicht en verduisterd wordt, zoals het leven komt, een baai waar schepen komen en gaan, komen met vogels en voorspellingen, en vertrekken met sirenes en wolken. Een mooie, vrijgevige baai, waar schepen komen en gaan..