AnnyGranados

🔥🔥🔥 Anny. 🔥🔥🔥

Het is als een vreugde Als een glimlach Iets in de stem Die lijkt te vertellen ons "kom" Dat maakt ons vreemd goed voelen Het is als het hele verhaal Van de zwarten Die swingen Tussen liefde en wanhoop Iets dat danst in je Als je het hebt, heb je het Ze, ze heeft het.. Ou-ou ou-Or Or-or This je n'sais quoi.. Ou-ou ou-Or ou-ou Dat d'anderen niet hebben Wat zet ons in een vreemde staat Ze, ze heeft het, ze heeft het. O-o o-O o-o Deze grappige stem Ze heeft,. O-o o- O ou-ou, Deze vreemde vreugde Deze gift van de hemel die haar mooi maakt Ze, ze heeft het Ze, ze heeft het Ze heeft het,. Ou-ou ou-O ou-ou Ella, ze heeft het Ella,. O-o o-O o-o Ze heeft deze extra ziel Deze onbeschrijflijke charme Deze kleine vuurtje wordt aap in vaten In piano's In alles wat God in je handen kan leggen Toon je lachen of je verdriet Maar wat je niet hebt, dat je koning bent Dat je blijft zoeken naar de krachten die in je slapen Zie je dat je niet gekocht wordt Als je het hebt, heb je het

Jullie, vrienden, vertellen me zo vaak dat ik binnenkort niet meer verdrietig zal zijn. Ik zou ze graag ooit geloven, maar ik twijfel er terecht aan. Probeer mijn vraag te beantwoorden. ¿Wie zal het weten, wie zal het weten, wie zal het weten? Wie zal het weten? Weet hoe je me moet doen vergeten Vertel me Mijn enige reden om te leven Probeer het me te vertellen Wie zal het weten, wie zal het weten, ja, wie zal het weten Jullie, mijn vrienden, proberen te begrijpen Alleen een meisje in de wereld kan me teruggeven Alles wat ik heb verloren, ik weet dat ze niet meer terug zal komen Dus als je het me kunt vertellen Wie zal het weten, wie zal het weten, wie zal het weten Wie zal me andere vreugden laten ervaren Ik had alleen haar op aarde En zonder haar mijn hele leven heb ik Ik weet heel goed dat geluk niet bestaat Jullie, mijn vrienden, de zon overspoelt jullie Ze zeggen dat ik uit de schaduw zal komen Ik wil je graag geloven Ja Maar mijn hart geeft het op Mijn vraag is nog steeds onbeantwoord

Als ik je zie passeren, o mijn luie liefste, Bij het gezang van de instrumenten die in het plafond breken Opschort je harmonieuze en langzame stap, En de verveling van uw diepe blik weg te nemen; Als ik, in de vuren van het gas dat het kleurt, uw bleke voorhoofd aanschouw, verfraaid door een ziekelijke aantrekking, Waar de avondfakkels een dageraad verlichten, en uw ogen aantrekkelijk zijn als die van een portret, zeg ik tegen mezelf: Hoe mooi is ze! En vreemd fris! Het massieve geheugen, de echte en zware toren, De kroon, en je hart gekneusd als een perzik, Het is rijp, zoals je lichaam, voor de wijze liefde. ¿Ben jij het fruit van de herfst met soevereine smaken? Ben je een begrafenisvaas die wacht op een paar tranen, een parfum dat je laat dromen van verre oases, een kussen dat streelt of een bloemenmand? Ik weet dat er ogen zijn, de meest melancholische, Die geen kostbare geheimen verbergen; Mooie koffers zonder juwelen, medaillons zonder relikwieën, Leger, dieper dan jullie, o Hemelen! Maar is het niet genoeg, dat gij een gedaante zijt, om een hart te verblijden, dat van de waarheid afwijkt? Wat maakt het uit of je dom bent of onverschillig? Masker of decoratie, hallo! Ik hou van je schoonheid. Zoek elke dag naar magie

In het gefluister van de wind hoor je een lied, een gefluister van bladeren, een hartslag. De maan, als getuige, verlicht onze eenheid, en in het eeuwige bos, herboren onze passie.

Onder de sterrenhemel, waar de tijd stilstaat, hebben twee zielen elkaar ontmoet, zoals golven die de zee vasthoudt. Fluisteren van de eeuwige nacht, kussen in het donker, twee harten verweven, niet bang voor de waarheid.

In de stilte van de nacht, wanneer de wereld in vrede slaapt, worden gedeelde dromen geboren, wordt de waarheid getekend. Je ogen, als bakens, leiden me door de duisternis en in je oneindige omhelzing vind ik mijn vrijheid.

Tussen schaduwen en stille verlangens ontmoeten jouw huid en de mijne elkaar langzaam. Elke aanraking, een verborgen vuur, elke zucht, een diep geheim. In de intimiteit van de maan zijn we lichaam, ziel en fortuin. Onze werelden zijn verweven in het verboden, onder de mantel van het nooit gezegde.

Je handen lopen zonder haast, tekenen paden van vuur. In de stilte schreeuwt alles, wanneer de lichamen het werkwoord zijn. Blikken die de afstand verbranden, lippen die hun thuis vinden, we zijn twee zielen in dans, verloren in de kunst van het liefhebben.