AngelaSimmons

Ik ben Angela



Giulia werd geboren op een warme ochtend in een klein stadje, genesteld in de bergen van de noordelijke regio van Colombia. Vanaf haar jeugd werd haar leven gekenmerkt door de natuurlijke en culturele rijkdom die haar omringde. Haar familie woonde er al generaties lang en haar vader was een trotse koffieboer. Haar moeder was lerares op de plaatselijke school en gaf niet alleen les in traditionele vakken, maar ook in de geschiedenis van haar regio en de liefde voor haar land..



Het stadje, met zijn felgekleurde huizen, geplaveide straatjes en bloemrijke pleinen, was als een handgeschilderd schilderij. Mensen leefden met een gevoel van gemeenschap en verbondenheid dat nergens anders te vinden is. Iedereen kende iedereen, en de deuren stonden altijd open voor de buren. Het leven van Giulia werd gekenmerkt door lokale feesten, religieuze processies, carnaval vol muziek en dans, en rustige dagen op het dorpsplein, waar de ouderen zaten en verhalen vertelden van een vervlogen tijdperk.

Het stadje, met zijn kleurrijke huizen, geplaveide straatjes en met bloemen versierde pleinen, leek wel een met de hand geschilderd schilderij. De mensen leefden met een gevoel van gemeenschap en samenhorigheid dat elders niet te vinden is. Iedereen kende iedereen, en de deuren stonden altijd open voor buren. Het leven van Giulia werd gekenmerkt door lokale festivals, religieuze processies, carnaval vol muziek en dans, en rustige dagen op het stadsplein, waar de ouderen zouden zitten en verhalen vertellen over tijden die voorbij zijn.


Hier, in het land van de Wayuu, een inheemse gemeenschap die bekend staat om hun veerkracht en sterke band met de elementen, vond Giulia een innerlijke vrede die ze nog nooit eerder had ervaren. Ze bracht dagen door met mediteren in de duinen, toekeken hoe de wind nieuwe vormen in het zand vormde en bleef hele nachten onder een sterrenhemel die de verhalen van het universum leek te vertellen..

Na haar tijd in de Amazone werd Giulia aangetrokken door een ander uiterste van Colombia: de Guajira-woestijn in het noordoosten van het land. Het dorre landschap, met schijnbaar eindeloze zandduinen en een uitgestrekte lucht die de horizon raakte, stond in schril contrast met de weelderige oerwouden en bergen die ze had verkend. Het was in Guajira dat Giulia een soort spirituele wedergeboorte beleefde.

Na haar tijd in de Amazone werd Giulia aangetrokken door een ander uiterste van Colombia: de Guajira-woestijn in het noordoosten van het land. Het dorre landschap, met schijnbaar eindeloze zandduinen en een uitgestrekte lucht die de horizon raakte, stond in schril contrast met de weelderige oerwouden en bergen die ze had verkend. Het was in Guajira dat Giulia een soort spirituele wedergeboorte beleefde.

Het stadje, met zijn kleurrijke huizen, geplaveide straatjes en met bloemen versierde pleinen, leek wel een met de hand geschilderd schilderij. De mensen leefden met een gevoel van gemeenschap en samenhorigheid dat elders niet te vinden is. Iedereen kende iedereen, en de deuren stonden altijd open voor buren. Het leven van Giulia werd gekenmerkt door lokale festivals, religieuze processies, carnaval vol muziek en dans, en rustige dagen op het stadsplein, waar de ouderen zouden zitten en verhalen vertellen over tijden die voorbij zijn.