Ameliebx

Ik ben bang voor de nacht; de uren zijn zo lang en mijn bed is zo groot.. Ik droom alleen van jou in de bewuste momenten, maar niet in mijn slaap. En als ik wakker word, reik ik plotseling naar je uit en ik kan je niet vinden. Je komt terug in mijn gedachten, en je afwezigheid is angst, eenzaamheid, je stilte. Wat heeft de hoek van de open dijen, wat heeft de dubbele kromming van de heupen en borsten voor nut als je alleen verschijnt als een schaduw in de schaduw, als alleen mijn idee en mijn verlangen je gevangen houden? Ik wil me niet zoveel doen als jij zou moeten, mijn hand mist stem en adem mijn hand mist stem en adem, en de rite van zijdeachtige aanrakingen, onverwacht of nieuw, mist jouw zweet, jouw kreunen, het mysterie van wat jij zo vaak in mijn vlees hebt geschapen, en dat altijd zo actueel lijkt, si ongepubliceerd. Als ik wakker word en we zijn Ik ben wees en jij bent afwezig, wanneer de honger naar seks me met trillingen schudt en me van verlangens schreeuwt, ben ik bang om het te doen, want het is nooit dieper, triester, pijnlijker, de eenzaamheid die dan dan me omhelst, die me kruipt, Die overloopt in mijn nacht, alsof je maar een spiegel was.

Je huid, trommelt onder het rollen van mijn hongerige en heimelijke vingers van mijn hongerige en heimelijke vingers, je huid, open voor zachte oefeningen, je huid op mijn rondtrekkende huid. Mijn huid, doordringend en omringend, op zoek naar mysteries, mijn huid die alle beroepen leert en ze in jou uitoefent, overvloeiend. Jouw huid, mijn huid, twee vlakken die elkaar overlappen, deels identiek en deels tegengesteld, verschillende stukken van de intieme uitrusting. Jouw huid, geladen zilveren galion, mijn huid, piratenschip in vegen, vol zeilen voor de aanval.

Het was tussen de eerste en tweede ronde; gebroken kracht, gevoelloos seks in een nest van lakens die in een convulsie van liefde en verlangens schommelden. Ik liet haar niet toe om haar oogleden te laten zakken, die, gesloten, isolatie veroorzaken. Ik liet hen niet slapen, en ze wilden niet slapen, want het is slecht om lief te hebben zonder wakker te zijn. Het tikkende van de klok in stilte, en de onbeweeglijke tijd in diepe slaap, naast mij, naakt, en mijn hand langzaam afwisselend van de ene borst naar de andere, haar groene ogen maakten mij de liefde, penetratie van de ziel, niet van het lichaam; zonder spasmen, zonder hijgen, zonder zweet, met de sereniteit van spiegels, die het beeld onveranderlijk terugsturen en het tegelijkertijd binnenin houden. Hij heeft me liefgehad door naar me te kijken in zijn ogen, in een intense sensuele stilte, zonder gebaren.. Wat een brandend wederzijds bezit, wat een seksuele verrukking, slapende seks.

nee, dat is wat ik mis om geld te verdienen voor mijn oude baan Een kus van gedurfde knieën, natte, wellustige lippen, onbeschaamde hand, trillende vingers, langzaam uitkledende gezichten. Een kus die vele levens nodig heeft om zijn liefdesfondsen op te doen, een nevelslagende liefde, een orphan van de bruiden.. Kus die ik al vele jaren heb gemaakt op manieren, lengtes en maten die niemand ooit verdiend heeft. Ik breng deze kus voor jou, absorberend, kronkelend, expansief, onbeleefd, omdat ik weet dat je het zult beantwoorden.

Ontkleeft u aan het licht, zo langzaam, dat mijn verlangen u probeert te steken, en dat ik, de helft van elk deel van mij ontdek, de ongeduldige kracht moet terughouden.. Chaque pli est un diable irréverencieux qui découvre et cache, sans te montrer dans sa splendeur totale, et je dois jouir de toi dans un lent processus intermittent. Elke pli is een onervaren duivel die ontdekt en verbergt, zonder je te laten zien in zijn totale pracht, en ik moet van je genieten in een langzaam intermittent proces.. Mijn ogen moeten veranderen in een hand die, gepoussée door de ferveur païenne, je chemisier van een sec coup arrachera.. En wederzijds, we zullen onze ledematen vernieuwen, en we zullen in spasmen vallen..

Ik zal je kussen tot het einde mijn dieren los in het interieur van uw zintuigen liefhebben in uw ingewanden als splinters van licht Ik zal je kussen Ik zal je hemel oversteken Ik zal in je takken gaan Ik zal circuleren in je vloeistoffen Ik zal uit de knop van de schors van je stam komen Ik zal voeden van uw tuin Uw stem in de heuvels en de immense velden als je dacht dat ze uw dieren los in mijn zintuigen liefhebbende me in mijn ingewanden als zekerheid als fruit als een teken van het grondgebied Je stem in de heuvels en de immense velden onder deze paarse hemel deze vreugde of oorzaak in het midden van de regen in het midden van de oceaan omdat je boom wortelt in het midden van mijn buik en deze aarde leeft je in het begin en het einde.

De herinnering van mijn lichaam herinnert zich u, de herinnering van mijn geest verlangt naar u; welke herinnering zou het kunnen zijn die om u huilt uit angst dat uw liefde verloren zou kunnen gaan?

Maak me zo wakker, met mijn lichaam krakend met mijn verlangens in beroering met de belofte van je terugkeer met de essentie van onze verlangens, met de holle van je glimlach met je ongehoorde pijn, met de overvloed van onze pijn Daarna zal ik weten hoe ik kan genieten van de eenzaamheid van mijn uren, diegenen die geen klokken begrijpen, wetende dat Ik bewaar in mij al je natte herinneringen.