ZarayWhitmore

 Γεια σου, αγάπη μου. 💋 Είμαι η νέα σας εμμονή, ένα τέλειο μείγμα κομψότητας και πονηριάς. Μου αρέσει να παίζω με τις αντιθέσεις: Μπορώ να είμαι τόσο λεπτή όσο ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. ή τόσο άτακτος όσο οι πιο κρυφές σου φαντασιώσεις.

Έχω μια αίσθηση του χιούμορ που θα σας κάνει να γελάσετε ανάμεσα στους αναστεναγμούς, επειδή η ευχαρίστηση βρίσκεται επίσης σε μια καλή συζήτηση και πραγματική σύνδεση. Αλλά μην μπερδευτείτε. Λιώνω επίσης μπροστά σε έναν κυρίαρχο άνδρα, σίγουρος για τον εαυτό του, που ξέρει να με καθοδηγεί και να απολαμβάνει κάνοντας το σώμα μου να δονείται με κάθε εντολή, κάθε χειρονομία και κάθε έντονο βλέμμα.

Σωματικά, μου αρέσει να φροντίζω κάθε λεπτομέρεια: το μαύρο δέρμα μου είναι τόσο απαλό όσο φαίνεται, τα σκούρα μαλλιά μου πέφτουν ελεύθερα στους ώμους μου και η καμπύλη φιγούρα μου είναι φτιαγμένη για αμαρτία..

¿Οι αγαπημένες μου πόζες? Σίγουρα πάνω σας, κυριαρχώντας το ρυθμό ενώ παίζετε με τις αισθήσεις σας. ή σε τέσσερα, έτοιμη να πάρεις τον έλεγχο ενώ εγώ χάνομαι στην παράδοση.

Επιτρέψτε μου να σας δείξω πόσο νόστιμο μπορεί να είναι το μείγμα της τάξης, του χιούμορ και της αχαλίνωτης επιθυμίας. Να παίξουμε, μωρό μου; Επιτρέψτε μου να σας δείξω πόσο νόστιμο μπορεί να είναι το μείγμα της τάξης, του χιούμορ και της αχαλίνωτης επιθυμίας. Να παίξουμε, μωρό μου;

Πίνω το μέλι που κρύβει ο λαιμός σου, σαν να ανακαλύπτω ένα μυστικό φωτιάς. Τα δάχτυλά μου ταξιδεύουν, χαρτογράφοι της σιωπηλής σου γεωγραφίας, και σε κάθε στροφή ένας παλμός γίνεται βογκητό. Η νύχτα μας τυλίγει, αλλά εσύ Είσαι το μόνο φως που καίγεται.

Η αναπνοή σου, ένα ζεστό κύμα που βρέχει τα κόκαλά μου Κολυμπάω στο αλάτι του δέρματός σου, δαγκώνω τον ορίζοντα του ομφαλού σου, και αφήνω τον εαυτό μου να παρασυρθεί από την παλίρροια των γοφών σου. Εκεί, όπου όλα είναι υγρασία και ίλιγγος, χάνομαι για πάντα.

Τα χέρια σου, αργά σαν το μέλι που χύνεται, ανάβουν φωτιές στο στήθος μου. Διασχίζουν μονοπάτια που μόνο εσύ γνωρίζεις, ζωγραφίζοντας κύκλους στο δέρμα που τρέμει. Τα δάχτυλά σου μιλάνε μια γλώσσα που το σώμα μου καταλαβαίνει χωρίς σκέψη. Δεν υπάρχει βιασύνη, μόνο ο καυτός παλμός του αναπόφευκτου, αυτή η αόρατη παλίρροια που μας σέρνει προς ένα φλογερό κέντρο. Τα χείλη σου αγγίζουν τα δικά μου, αλλά δεν παραδίνονται εντελώς, με δελεάζουν, μου κλέβουν την ανάσα με μικρές γουλιές, λες και ξέρουν ότι η αναμονή είναι η πιο γλυκιά φωτιά. Τα μάτια σου με κρατούν, το βλέμμα σου με γδύνει πριν από τα χέρια σου, και κάθε εκατοστό που αποκαλύπτεις είναι ένας ναός που καίγεται. Ο αέρας πυκνώνει, το δέρμα μου καίγεται κάτω από το βάρος της εγγύτητάς σου, και όταν τελικά με παίρνεις, δεν είναι σοκ. είναι μια φωτιά που ξεκινά από τα βάθη και φτάνει μέχρι τα έσχατα.