YennyToamson

。・゚♡゚・。 ¡Γεια σας, είμαι ο Γιάννης! Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ.。・゚♡゚・。

Τα ταξίδια είναι ένα από τα πιο βαθιά μου πάθη. Κάθε ταξίδι είναι μια ευκαιρία να εξερευνήσω, να ανακαλύψω και να μάθω, τροφοδοτώντας την περιέργειά μου και εμπλουτίζοντάς με με τρόπους που λίγες άλλες εμπειρίες μπορούν να ταιριάξουν. Εδώ μοιράζομαι μαζί σας γιατί μου αρέσει να ταξιδεύω. Για μένα, η χαρά της ανακάλυψης είναι ένας από τους πιο ισχυρούς λόγους για να ταξιδέψω.. Κάθε νέος προορισμός είναι σαν ένα κουτί εκπλήξεων που περιμένει να ανοιχτεί. Από τα πλακόστρωτα δρομάκια μιας αρχαίας πόλης μέχρι τα πιο εντυπωσιακά φυσικά τοπία, ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα που διεγείρουν την περιέργειά μου. Η εξερεύνηση του άγνωστου με οδηγεί σε μέρη όπου μπορώ να μάθω για νέους πολιτισμούς, γλώσσες, έθιμα και τρόπους ζωής. Κάθε ταξίδι είναι μια ευκαιρία να διευρύνω τους ορίζοντές μου και να κατανοήσω καλύτερα τον κόσμο γύρω μου.

Οι συζητήσεις με ντόπιους και άλλους ταξιδιώτες μου δίνουν νέες και διαφορετικές προοπτικές, βοηθώντας με να δω τον κόσμο από πολλές οπτικές γωνίες. Αυτή η ανθρώπινη σύνδεση είναι μια συνεχής υπενθύμιση της ποικιλομορφίας και του πλούτου της ανθρώπινης εμπειρίας, ενισχύοντας την ενσυναίσθηση και την κατανόηση μου για τους άλλους.. Τα ταξίδια είναι επίσης μια ανεξάντλητη πηγή προσωπικής ανάπτυξης. Αντιμετωπίζοντας άγνωστες και μερικές φορές δύσκολες καταστάσεις, αναπτύσσω δεξιότητες όπως η προσαρμοστικότητα, η επίλυση προβλημάτων και η υπομονή. Κάθε ταξίδι μου διδάσκει κάτι καινούργιο για τον εαυτό μου και τις ικανότητές μου.

Μου αρέσει η τέχνη γιατί είναι μια μορφή επικοινωνίας και παγκόσμιας έκφρασης που ξεπερνά τα όρια της γλώσσας, του πολιτισμού και του χρόνου. Η τέχνη έχει τη μοναδική ικανότητα να αγγίζει τα βαθύτερα συναισθήματά μας, να προκαλεί προβληματισμό και να εμπνέει την αλλαγή. Μέσα από την τέχνη, μπορώ να συνδεθώ με ανθρώπους από διαφορετικές εποχές και μέρη, να κατανοήσω τις προοπτικές και τις εμπειρίες τους και να βρω μια αίσθηση κοινότητας και κοινής ανθρωπιάς. Ένας από τους πιο ισχυρούς λόγους που μου αρέσει η τέχνη είναι η ικανότητά της να εκφράζει το ανείπωτο..

Υπάρχουν συναισθήματα και εμπειρίες στη ζωή που είναι δύσκολο να τεθούν σε λέξεις, αλλά η τέχνη μπορεί να τα συλλάβει και να τα επικοινωνήσει με τρόπους που υπερβαίνουν τους περιορισμούς της γλώσσας. Είτε μέσω ενός πίνακα ζωγραφικής, ενός γλυπτού, ενός κομματιού μουσικής ή μιας ταινίας, η τέχνη έχει τη δύναμη να μεταφέρει σύνθετα συναισθήματα και συναισθηματικές αποχρώσεις με άμεσο και ενστικτώδη τρόπο. Η τέχνη είναι επίσης μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και δημιουργικότητας. Όταν αντιμετωπίζω ένα έργο τέχνης, συχνά βρίσκω τον εαυτό μου θαυμαστό από τη φαντασία και την ικανότητα του καλλιτέχνη. Με εμπνέει να σκέφτομαι με νέους τρόπους, να εξερευνώ ιδέες και να πειραματίζομαι με τους δικούς μου τρόπους έκφρασης.

Η ανθρώπινη σύνδεση είναι μια από τις βαθύτερες και πιο ουσιαστικές εμπειρίες που μπορούμε να έχουμε ως ανθρώπινα όντα.. Σε έναν ολοένα και πιο ψηφιοποιημένο και επιταχυνόμενο κόσμο, η διατήρηση και η καλλιέργεια αυτών των συνδέσεων έχει γίνει πιο κρίσιμη από ποτέ. Το να μιλάμε για την ανθρώπινη σύνδεση είναι στην πραγματικότητα να μιλάμε για το τι σημαίνει να είσαι ζωντανός, τι σημαίνει να είσαι πλήρως άνθρωπος.. Θέλω να σας μιλήσω από την εμπειρία μου, γιατί στο τέλος της ημέρας, ακόμα κι αν είμαστε περιτριγυρισμένοι από τεχνολογία, είναι η γνήσια αλληλεπίδραση με τους άλλους που πραγματικά μας ορίζει και εμπλουτίζει τις ζωές μας. *Η Εγγενής Ανάγκη για Σύνδεση* Από τη γέννησή μας, είμαστε κοινωνικά όντα. Ως βρέφη, χρειαζόμαστε τη σωματική και συναισθηματική επαφή με τους φροντιστές μας για να επιβιώσουμε και να ευδοκιμήσουμε. Θυμάμαι όταν ήμουν παιδί, την αίσθηση ασφάλειας που μου έδινε η αγκαλιά της μητέρας μου, τον τρόπο που ένιωθα απόλυτα προστατευμένος στην αγκαλιά της.. Αυτές οι πρώιμες εμπειρίες δεν είναι μόνο ευχάριστες, αλλά ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξή μας.

Δεν είναι μόνο το φαγητό που μας τρέφει, αλλά η αγάπη και η φροντίδα των άλλων.. Καθώς μεγαλώνουμε, αυτή η ανάγκη για σύνδεση δεν εξαφανίζεται. μεταμορφώνεται. Στην εφηβεία, αρχίζουμε να αναζητούμε συνδέσεις έξω από την οικογένεια, με φίλους και συμμαθητές.. Αυτές οι σχέσεις μας βοηθούν να ορίσουμε ποιοι είμαστε, να εξερευνήσουμε την ταυτότητά μας. Σκέφτομαι τις μακριές συζητήσεις με τους φίλους μου εκείνη την εποχή, μοιραζόμενοι όνειρα, φόβους και γέλια.. Ήταν στιγμές που πραγματικά ένιωθα ότι κάποιος με καταλάβαινε, ότι με συνόδευε στο δρόμο μου προς την ενηλικίωση.. *Η Σύνδεση στην Ενηλικίωση* Ήδη στην ενηλικίωση, η ανθρώπινη σύνδεση αποκτά νέες αποχρώσεις. Η ζωή γίνεται πιο περίπλοκη, με ευθύνες, εργασία και αναζήτηση σκοπού.

Η ζωή στην Κολομβία στα 21 μου είναι μια ζωντανή εμπειρία, γεμάτη αντιθέσεις και συναισθήματα. Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τη χώρα μου, είναι ο πλούτος της ποικιλομορφίας της: από τα τοπία της μέχρι τους ανθρώπους της, τα πάντα στην Κολομβία είναι ένα μείγμα χρωμάτων, γεύσεων, ήχων και αισθήσεων που δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Ως νεαρή γυναίκα, το να βρω τη θέση μου σε αυτό το περιβάλλον μπορεί να είναι τόσο πρόκληση όσο και συνεχής περιπέτεια. Κάθε μέρα εδώ είναι μια πρόσκληση για να εξερευνήσετε και να ανακαλύψετε. Η Μπογκοτά, η πρωτεύουσα, είναι η βάση μου, ένα μέρος γεμάτο κίνηση, όπου η ζωή δεν σταματά ποτέ. Μου αρέσει να χαθώ στους δρόμους της γεμάτους γκράφιτι που λένε ιστορίες αντοχής, αγάπης και ελπίδας. Τα καφέ στο Τσαπινέρο, τη γειτονιά όπου περνάω πολύ χρόνο, είναι το αγαπημένο μου καταφύγιο. Μου αρέσει να κάθομαι με έναν καλό καφέ, ίσως ένα γάλα αμυγδάλου, και να δουλεύω στα έργα μου ή απλά να βλέπω τους ανθρώπους να περνούν.

¡μου! Είναι σαν τον ήλιο στα καλύτερά του, ακτινοβολώντας ζεστασιά και επιθυμία σε κάθε καμπύλη του δέρματός μου. Είναι ένα μνημείο απόλαυσης, ένα έργο τέχνης που κάνει τους πάντες να σταματήσουν. Οι γλουτοί μου είναι σαν δύο ακατέργαστα διαμάντια, που περιμένουν να ανακαλυφθούν και να εκτιμηθούν από εκείνους που είναι αρκετά γενναίοι για να αψηφήσουν τον κανόνα. Προχωρήστε λοιπόν, αφήστε τον εαυτό σας να μπει στον πειρασμό και βυθιστείτε στο υπέροχο χάος που μόνο ο πισινός μου μπορεί να προσφέρει!

Είμαι η αποπλάνηση που προσωποποιείται σε κάθε γωνία που συλλαμβάνεται από την κάμερα, η λεπτότητα των κινήσεών μου μετατρέπεται σε εικαστικές τέχνες. Σε κάθε στάση, σε κάθε χειρονομία, υπονοώ τη γοητεία του απαγορευμένου και την ομορφιά του μυστηριώδους, τυλίγοντας με μια αύρα αινίγματος που σας προσκαλεί να ανακαλύψετε περισσότερα..

- Τι;    

Άσε με να κοιμηθώ στο στήθος σου, να νιώσω το σώμα σου ζεστό Άσε με να ακούσω τον μελωδικό ήχο της καρδιάς σου, αυτόν τον χτύπο που συγχρονίζεται με τον δικό μου και μας κάνει συνεργούς, εραστές και φίλους, Όντας εκεί νιώθω γεμάτος και ήρεμος, Η αγκαλιά του ανθρώπου σου μου προσφέρει προστασία και αγκαλιάζει την ευαισθησία μου, μπορώ σχεδόν να νιώσω πώς και οι δύο μελωδίες χορεύουν συνυφασμένες μεταξύ τους και η ευχαρίστηση ανθίζει

Εκεί στο στήθος σου, εκείνο το μέρος του σώματός σου, που για μένα είναι μέρος του κόσμου, του κόσμου μου, ένα κομμάτι που μου ανήκει και όπου μπορώ να εξαφανιστώ και να ξεφύγω για λίγα δευτερόλεπτα, δευτερόλεπτα έντονης ευχαρίστησης, να νιώσω το δικό σου και να σε νιώσω δικό μου, νιώσε την επικείμενη σύνδεση της ψυχής μας, της ύπαρξής μας, του σώματός μας. Είναι υπέροχο! !!

Χθες πήγε στη βιβλιοθήκη, χρειαζόταν να επιστρέψει μερικά βιβλία που δανείστηκα, αποφάσισα να δω αν υπήρχε κάποιο νέο βιβλίο που να με ενδιέφερε και ένιωσα ένα βλέμμα να με κοιτάζει, καθώς κοίταζα ανάμεσα στα ράφια είδα βαθύ μαύρα μάτια, με κοιτούσαν στενά, ήταν ο πιο όμορφος άνθρωπος που είχαν δει ποτέ τα μάτια μου. Βλέπετε, ένιωσα λίγο τρομοκρατημένη και ακούσια πήρα ένα κούρεμα από τα μαλλιά μου για να το παίζω, του χαμογέλασα νευρικά και μου έδωσε ένα γοητευτικό χαμόγελο, ωχ, αισθάνθηκε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του.

Ξυρίζοντάς το ήταν μια όμορφη γυναίκα, μέχρι τον αφαλό της όλα τυλιγμένα, τα πόδια της ορθάνοιχτα και καθισμένη σε μια φαρδιά, ευρύχωρη καρέκλα. Τον κοίταξε και ήταν πολύ χαρούμενη, αφού είχε ξυριστεί πολύ καλά, και κορόιδευε, απρόσεκτη, και έβαλε το δάχτυλό της μέσα στο πράγμα. Και καθώς κούνησε τους γοφούς του, το χρησιμοποιημένο δέλεαρ ανταποκρίθηκε, μια συγκεκριμένη γεύση του έδωσε μετά. Αλλά όταν κατάλαβε ότι δεν ήταν πραγματικά εκεί, είπε, ́ ́Ω, εγώ! Τι κάνω; Ότι αυτό δεν είναι το ξύλο αυτής της φωτιάς».

Ονειρευόμουν μια νεαρή που κοιμόταν με έναν άντρα που αγαπούσε τρυφερά, και που μέσα του όλα ήταν επιμελή και απρόσεκτα.. Αν και η ίδια ήταν κακή, τελικά αντιστάθηκε, λέγοντας: "Τι θα πουν οι άνθρωποι για μένα; , πράγματι εκπλήρωσε το ατύχημα του, δίνοντας και τους δύο πλειστηριασμό στην πορφυία του. Ο γαλάκας την φίλησε και την αγκάλιασε πιο ζεστά από ένα καμένο ξύλο. Το γλυκό που χύθηκε δεν άρχισε, όταν ξύπνησε, και είπε στον ύπνο:?”

Οι μηροί σου, όπως το βράδυ, πάνε από το φως στη σκιά. Τα κρυμμένα αμύγδαλα σκοτεινιάζουν τις μανόλιες σου. Εδώ είμαι, Γιένι. Έρχομαι να καταβροχθίσω το στόμα σου και να σε τραβήξω από τα μαλλιά σου την αυγή των κοχυλιών. Γιατί θέλω και γιατί μπορώ. Κόκκινη μεταξωτή σκιά.

Γυναικείο σώμα, λευκά λόφους, λευκά μηρούς, μοιάζεις στον κόσμο με την στάση σου.. Το άγριο αγροτικό μου σώμα σε υπονομεύει και κάνει το παιδί να πηδήξει από το βάθος της γης.. Ήμουν μόνος σαν τούνελ.. Από μένα το έσκαγαν τα πουλιά και μέσα μου μπήκε η νύχτα με την ισχυρή της εισβολή.. Για να επιβιώσω σφυρηλάτησα εσένα σαν όπλο, σαν βέλος στο τόξο μου, σαν πέτρα στο σχοινί μου.. Αλλά η ώρα της εκδίκησης έρχεται, και σ' αγαπώ.. Σώμα από δέρμα, μουσχοκάρυδο, γαλακτό και σφιχτό. Αχ, τα βυζιά του στήθους! Αχ, τα μάτια της απουσίας! Αχ, τα τριαντάφυλλα του πομπί! Αχ, η αργή και θλιβερή φωνή σου! Σώμα γυναίκας μου, θα επιμείνω στη χάρη σου.. Η δίψα μου, η απεριόριστη λαχτάρα μου, η αδιάφατη πορεία μου! Σκοτεινά ποτάμια όπου η αιώνια δίψα συνεχίζει, και η κόπωση συνεχίζει, και ο άπειρος πόνος.

Σκέφτομαι το φύλο σου. Απλοποιώντας την καρδιά μου, σκέφτομαι το φύλο σου, πριν από το ώριμο hijar της ημέρας. Νιώθω το κουμπί της χαράς, είναι ώριμο. Και ένα παλιό συναίσθημα που εκφυλίζεται σε εγκέφαλο πεθαίνει. Σκέφτομαι το φύλο σου, ένα αυλάκι πιο παραγωγικό και αρμονικό από την κοιλιά της σκιάς, αν και ο θάνατος συλλαμβάνει και γεννά τον ίδιο τον Θεό. Ω συνείδηση, νομίζω, ναι, του ελεύθερου κτήνους που απολαμβάνει όπου θέλει, όπου μπορεί. Ω μέλι σκάνδαλο του λυκόφωτος. Ω βουβό βουητό. Odumodneurtse!

Και μου λες ότι έχεις τα βυζιά σου ξεθωριασμένα από την αναμονή μου, ότι τα μάτια σου πονάνε από το να είναι άδεια από το σώμα μου, ότι έχεις χάσει ακόμα και το άγγιγμα των χεριών σου από το να αγγίξεις αυτή την απουσία από τον αέρα, ότι ξεχνάς το ζεστό μέγεθος του στόματός μου. Και μου το λες, που ξέρεις ότι αιμορραγούσα με τα λόγια της επαναλήψεως του ονόματός σου, της χτύπου των χείλων μου με δίψα να σε έχω, να δώσω στη μνήμη μου, να την καταγράψω τυφλά, έναν νέο τρόπο να σε σώσω με φιλιά από την απουσία, όπου μου φωνάζεις ότι με περιμένεις.. Και μου λες ότι είσαι τόσο συνηθισμένος σ' αυτή την ακατοίκητη αδράνεια της σάρκας μου, που η σκιά σου μόλις και μετά βίας αποκαλύπτεται, ότι δεν είσαι καθόλο&up