XorianaX

Σε αγαπώ απαλά, μέσα στις σκιές των ψεύτικων ψευδαισθήσεων.. Σε θέλω τόσο πολύ που να σε διαβάζω κάθε βράδυ, όπως το αγαπημένο μου βιβλίο. Σε θέλω τόσο πολύ, γραμμή με γραμμή, γράμμα με γράμμα, κενό με κενό.. Θέλω να σε πάρω από το χέρι κάτω από τον ουρανό και να σου δείξω το Σ 'αγαπώ κρυμμένο ανάμεσα στα αστέρια. Σε θέλω πάνω από τα φύλλα του φθινοπώρου, να μιλάω για τίποτα αλλά ταυτόχρονα για όλα και, σε μια εκδήλωση τρέλας, να πιω τα δάκρυά σου καθώς λιώνω στα χείλη σου.. Σε θέλω να σε ψάξω ανάμεσα στις μη ειπωμένες φράσεις ανάμεσα στις θαμμένες σκέψεις ανάμεσα στους περίπλοκους τρόπους θέλω να σε βρω και μετά να μην σε αφήσω. Σε θέλω τόσο πολύ που σε πάω στα αγαπημένα μου μέρη και σου λέω ότι εκεί είναι που κάθομαι να σε ψάχνω μέσα σε μια ομίχλη από βλέμματα που δεν είναι δικά σου, αλλά ακόμα σε ψάχνω.. Σε θέλω για να τρελαθούμε από γέλιο, να μεθύσουμε από το τίποτα και να περπατήσουμε ήσυχα στους δρόμους, φυσικά, να κρατιόμαστε από το χέρι, ή μάλλον από την καρδιά.. Σε αγαπώ τόσο που να σε θεραπεύσω, και να θεραπεύσω κι εμένα, και να θεραπεύσουμε μαζί, να αντικαταστήσουμε τα τραύματα με χαμόγελα και τα δάκρυα με βλέμματα, όπου θα μπορούμε να πούμε περισσότερα από ό,τι λέμε.. Σε αγαπώ για τις νύχτες που λείπεις, σε αγαπώ τόσο που να ακούω το γέλιο σου όλη νύχτα και να κοιμάμαι στο στήθος σου, χωρίς σκιές και φαντάσματα, σε αγαπώ τόσο που να μην σε αφήσω ποτέ.. Σε αγαπώ όπως αγαπούν κάποιες ερωτικές σχέσεις, με την παλιά, με την ψυχή και χωρίς να κοιτάζω πίσω..

Μου αρέσει όταν είσαι σιωπηλή γιατί είσαι σαν να είσαι απών, και με ακούς από μακριά, και η φωνή μου δεν σε αγγίζει. Σαν να σου έπεσαν τα μάτια και σαν ένα φιλί να σβήνει το στόμα σου.. Όπως όλα τα πράγματα είναι γεμάτα με την ψυχή μου, έτσι και τα πράγματα, γεμάτα με την ψυχή μου.. Σκουπιάρα, μοιάζεις με την ψυχή μου, και μοιάζεις με τη λέξη μελαγχολία.. Μου αρέσεις όταν είσαι ήσυχος και είσαι σαν απομακρυσμένος.. Και είσαι σαν να παραπονιέσαι, πεταλούδα στο λούτρινο.. Και με ακούς από μακριά, και η φωνή μου δεν φτάνει σε σένα: Άσε με να σιωπήσω με τη σιωπή σου. Άσε με να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή σου, καθαρή σαν φανάρι, απλή σαν δαχτυλίδι.. Είσαι σαν τη νύχτα, ήσυχη και αστερισμένη.. Η σιωπή σου είναι σαν αστέρι, τόσο μακριά και απλή. Μου αρέσεις όταν είσαι σιωπηλή γιατί είσαι σαν να λείπεις.. Απόμακρος και οδυνηρός σαν να είχες πεθάνει. Μια λέξη τότε, ένα χαμόγελο αρκεί. Και χαίρομαι, χαίρομαι που δεν είναι αλήθεια..

Η μέρα που θα με αγαπάς θα είναι πιο φωτεινή από τον Ιούνιο, η νύχτα που θα με αγαπάς θα είναι με πλήρη φεγγάρι, με νότες του Μπετόβεν να δονούνται σε κάθε αστραπή τα ανείπωτα πράγματα του, και θα υπάρχουν περισσότερα τριαντάφυλλα μαζί από ό,τι σε όλο τον μήνα Μάιο.. Κρυστάλλινα σιντριβάνια θα πάνε από τις πλαγιές πηδώντας κρυστάλλινα την ημέρα που θα με θέλεις.. Την ημέρα που θα με αγαπάς, τα κρυμμένα υπόγεια θα αντηχούν αρπεγίες που ποτέ δεν ακούστηκαν ποτέ.. Η έκσταση των ματιών σου, όλες οι άνοιγες που υπήρξαν και θα υπάρξουν στον κόσμο θα είναι όταν με αγαπάς.. Κρατημένοι από το χέρι σαν ξανθιές αδελφές, με καλούς λαιμούς, θα πάνε τα λαχανικά στα βουνά και τα λιβάδια, μπροστά από τα βήματά σου, την ημέρα που θα με αγαπάς. .... Και αν βγάλεις ένα φύλλο, το αθώο τελευταίο λευκό της πέταλο θα σου πει: "Αγαπητά, όταν ξεσπάσει η αυγή της ημέρας που θα με αγαπήσεις, κάθε κλαμπί θα έχει τέσσερα φελλά, και στην λίμνη, που είναι γεμάτη με μικροβιακά, θα ανθίσουν τα μυστηριώδη κορώματα των λωτούς.. Την ημέρα που θα με αγαπάς, κάθε σκεπάσματος θα είναι ένα θαυμάσιο φτερό, κάθε αναχώρηση, μια ματιά από τις Χίλιες και Μία Νύχτες, κάθε άνεμος ένα τραγούδι, κάθε δέντρο μια λύρα, κάθε βουνό ένα βωμό.. Την ημέρα που θα με αγαπάς, για μας τους δύο θα χωρέσει σε ένα φιλί η ευλογία του Θεού.

Η τακτική μου είναι να σε κοιτάζω, να μαθαίνω πώς είσαι, να σε αγαπώ όπως είσαι, η τακτική μου είναι να σου μιλάω και να σε ακούω, να χτίζω με λόγια μια άφθαρτη γέφυρα, η τακτική μου είναι να μένω στη μνήμη σου, δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πώς, ούτε ξέρω με ποιο πρόσχημα, αλλά να μείνω μέσα σου, η τακτική μου είναι να είμαι ειλικρινής και να ξέρω ότι είσαι ειλικρινής και ότι δεν πουλάμε ο ένας τον άλλον simulacra έτσι ώστε μεταξύ μας να μην υπάρχει κουρτίνα ή άβυσσος, η στρατηγική μου είναι, από την άλλη πλευρά, όλο και πιο βαθιά. Πιο απλά, η στρατηγική μου είναι ότι μια μέρα δεν ξέρω πώς ή με ποιο πρόσχημα τελικά με χρειάζεστε.

Σε αγαπώ από το μάτι, από τα μαλλιά, σε πολεμάω σε λευκά διαδρόμια όπου παίζουν οι πηγές του φωτός, σε πολεμάω σε κάθε όνομα, σε ξεριζώνω με ευαισθησία από ουλή, βάζω στα μαλλιά σου στάχτες αστραπής και ταινίες που κοιμούνται στη βροχή. Δεν θέλω να έχεις σχήμα, να είσαι ακριβώς αυτό που έρχεται πίσω από το χέρι σου, γιατί το νερό, σκέψου το νερό, και τα λιοντάρια όταν διαλύονται στη ζάχαρη της μύθου, και οι χειρονομίες, αυτή η αρχιτεκτονική του πουθενά, ανάβοντας τα φώτα τους στη μέση της συνάντησης. Όλο το πρωί είναι η σανίδα όπου σε εφευρίσκω και σε ζωγραφίζω, σύντομα να σε σβήσω, έτσι δεν είσαι, ούτε καν με αυτά τα μαλλιά, αυτό το χαμόγελο. Ψάχνω το άκρο του ποτηριού όπου το κρασί είναι επίσης το φεγγάρι και το καθρέφτη, ψάχνω για αυτή τη γραμμή που κάνει έναν άνθρωπο να τρέμει σε μια γκαλερί μουσείου. Και σε αγαπώ, και κάνει κρύο και καιρό.

Τραγουδάω αυτό που αγάπησες, ζωή μου, για να πλησιάσεις και να ακούσεις, ζωή μου, για να θυμηθείς τον κόσμο που έζησες, στο σούρουπο τραγουδάω, σκιά μου. Δεν θέλω να μουδιάσω, αγάπη μου. Πώς χωρίς την πιστή μου κραυγή θα με έβρισκες; Τι σημάδι, που με δηλώνει, ζωή μου; Ούτε αργή, ούτε χαμένη. Έλα στο σούρουπο, ζωή μου, έλα να θυμηθείς ένα τραγούδι, ζωή μου, αν το τραγούδι το αναγνωρίζεις από το μάθημά σου και αν το όνομά μου το θυμάσαι ακόμα..

Κάθε κομμάτι της ζωής μου έχει κάτι δικό σου και αυτό δεν είναι κάτι εξαιρετικό. Το ξέρεις τόσο αντικειμενικά όσο κι εγώ.. Ωστόσο, θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Όταν λέω όλα τα κομμάτια, δεν εννοώ μόνο αυτό τώρα, αυτό να σε περιμένω και να σε βρω, και να σε χάσω, και να σε ξαναβρώ, και ελπίζω να μην είναι τίποτα άλλο.. Δεν εννοώ ότι ξαφνικά λες, θα κλάψω και εγώ με ένα ήσυχο κόμπο στο λαιμό, καλά θα κλάψει. Και μια όμορφη αόρατη βροχή να μας προστατεύει και ίσως γι 'αυτό να βγει ο ήλιος αμέσως.. Ούτε εννοώ μόνο ότι μέρα με τη μέρα, θα αυξάνεις το απόθεμα των μικρών και αποφασιστικών συνεργειών μας, ή ότι μπορώ ή πιστεύω ότι μπορώ να μετατρέψω τις αποτυχίες μου σε νίκες, ή μου κάνεις το τρυφερό δώρο της πιο πρόσφατης απελπισίας σου. Όχι. Είναι πολύ πιο σοβαρό.. Όταν λέω όλα τα κομμάτια, εννοώ ότι εκτός από αυτό το γλυκό κατακλυσμό, ξαναγράφεις και την παιδική μου ηλικία, εκείνη την ηλικία που λες μεγάλα και επίσημα πράγματα και οι μεγάλοι τα γιορτάζουν, και εσύ ξέρεις ότι αυτό δεν βοηθάει.. Εννοώ ότι ανασυντάζεις την εφηβεία μου, εκείνη την εποχή που ήμουν ένας γερο-εμψυχισμένος, και ξέρεις αντ' αυτού αντλείς από την έρημο, το σπόρο της χαράς μου και το ποτίζεις κοιτάζοντάς το.. Εννοώ ότι κουνάς τα νιάτα μου, αυτή τη στάμνα που κανείς δεν πήρε ποτέ στα χέρια του, αυτή τη σκιά που κανείς δεν έφερε στη σκιά του, και αντ' αυτού ξέρεις πώς να την κουνήσεις μέχρι να αρχίσουν να πέφτουν τα ξερά φύλλα και το πλαίσιο της αλήθειας μου παραμένει χωρίς κατορθώματα.. Θέλω να πω ότι αγκαλιάζεις την ωριμότητά μου αυτό το μίγμα από έκπληξη και εμπειρία, αυτό το παράξενο άκρο από στενοχώρια και χιόνι, αυτό το φανάρι που φωτίζει το θάνατο, αυτό το γκρεμό της κακομοίρης ζωής. Όπως βλέπεις είναι πιο σοβαρό, πολύ πιο σοβαρό, γιατί με αυτά και με άλλα λόγια, θέλω να πω ότι δεν είσαι μόνο το αγαπημένο κορίτσι που είσαι, αλλά και οι υπέροχες ή προσεκτικές γυναίκες που αγάπησα ή θέλω να κάνω.. Γιατί χάρη σε σένα ανακάλυψα (θα πεις ότι ήταν ώρα και σωστά) ότι η αγάπη είναι ένας όμορφος και γενναιόδωρος κόλπος, που φωτίζεται και σκοτεινιάζει, όπως έρχεται η ζωή, ένας κόλπος όπου τα πλοία έρχονται και φεύγουν, έρχονται με τα πουλιά και τα προφητικά, και φεύγουν με τις σειρήνες και τα σύννεφα.. Μια όμορφη και γενναιόδωρη κόλπο, όπου τα πλοία έρχονται και φεύγουν.. Αλλά εσύ, σε παρακαλώ, μην φύγεις.

Το φλογερό σου βλέμμα, το αιλουροειδές σου βάδισμα, τα χέρια σου σαν καυτά τριαντάφυλλα, η καρδιά σου της νύχτας και του καλοκαιριού, αναδύονται από το ησυχαστήριό τους, πηγή ζοφερής αϋπνίας, ψευδαίσθησης, ασυνείδητου παραληρήματος φτερών, για να γίνουν εύφορη γη την άνοιξη και προορισμός των ανώνυμων πλοίων μου, σκοτεινά ιστιοφόρα που ανεβαίνουν απαλά και αργά μέσα από την αιώνια πληγή της αβύσσου σου. Και ντύνομαι στις θύελλες, μεθυσμένος από όνειρα προσκυνητών για να κατακτήσω τις αλαζονικές επάλξεις σου με τα νύχια μου τυλιγμένα σε μαλακές συστάδες για να πλησιάσω και να κάνω την πολεμίστρα σου δική μου να είναι καρφί και σάρκα μαζί σου αυτή την τέλεια νύχτα, σε αυτή τη στοιχειωμένη οφθαλμαπάτη, της φασαρίας και των υγρών παραδόσεων, των γλυκών χεριών και των αγκαλιών στο γκρεμό, που με πάθος βυθίζονται και θάβουν τη ρίζα στο μαντρί που γεμίζει το κενό των νεκρών απουσιών σου, Από το κρεβάτι σου που είναι ήδη δικό μου.

Κοιτούσα τα χέρια σου και έβρισκα ιστορίες από φτερούγες πάνω στα στήθη μου, από απαλές τρίψεις ανάμεσα στα πόδια μου. Αμέσως πέταλα και φτερά έπεφταν σε μια απροσδόκητη βροχή για να μου βρέξουν τις αισθήσεις. Έτσι έμαθα να διψάω για πανέλια, ενώ εγώ κοιτούσα τα χέρια σου. "Κατασυνδεδεμένη η επιθυμία μου "ενερέβη στα δάχτυλά σου "καθώς μια ζεστή θάλασσα με κολυμπούσε σε μια ανατολή χωρίς άνεμο".

Σε σκέφτομαι. . δέρμα με δέρμα. Αναπνέω το άρωμα του σώματός σου καθώς νιώθω τα χέρια σου να με χαϊδεύουν.. Τα νιώθω να με κυλάνε, ζεστά στην αγγίξή τους.. Τα χείλη μας έρχονται κοντά. -... με τρώτε. . θα σε φάω. . παίζουν τις γλώσσες μας. . και οι δυο μας βγαίναμε. .... Ψάχνουν τα χέρια μου τα στήθη σου που μπαίνουν στο στήθος μου. Τα παιχνιδιάρικα δάχτυλά μου στις ρώγες σου κάνουν τα χείλη σου να στεναχωρούνται. .... Με ξαπλώνεις και νιώθω το υγρό σου σεξ να καταπίνει το πουλί μου.. Κινείσαι με απαλές κινήσεις ενώ τα στήθη σου ζητούν τα φιλιά μου.. Με αλυσίδα τους όπως ενώ η λεκάνη σας επιταχύνει την κίνησή τους. Αισθάνομαι το πέος σου να συρρικνώνεται. . τα στεναγμούς σου αυξάνονται. . αισθάνομαι ότι φτάνεις στο όνειρο και με φλυαρίες χύνομαι σιωπηλά τα στεναγμούς μου ενώνοντας τα χείλη σου με τα δικά μου ...

Ξέγυμνωσέ με, δέσε μου τα μάτια με τη νύχτα, σήμερα θέλω να είμαι τυφλός, σήμερα θέλω να είμαι κουφός, θέλω να σε δω με τα χέρια μου θέλω να είσαι μόνο για μένα, να πιεις από τα πόδια σου μια μπουκιά ζωή και να τα μούσκεψες όλα, και να τα μούσκεψες όλα. Με δελεάζεις, με απαγάγεις σε σπατάλη, σε αυτή την εκτέλεση από αισχρά θαύματα, στην οποία καρφώνω το αστραπή μου σαν ένας Δίας της πορνοπάθειας, σαν ένας θεός χωρίς πρόσωπο, ψάχνοντας για την προστασία σου, για να φιλήσω τα χείλη σου και να τα μούσκεμα όλα, και να τα μούσκεμα όλα. Απόλαυσέ με, γίνε το στίγμα της φωτιάς μου, το λουλούδι των ιδιοτροπιών μου, η θάλασσα των ενστίκτων μου, όπου ρέει το φυγόδικο μάγμα μου, σπάει και ξεφυτρώνω και βγαίνω έξω και σε πλημμυρίζω και γεμίζω τον κήπο σου, τον λαβύρινθο σου, όπου χάνομαι και κρύβομαι για να σε φωτίσω και να βρέξω τα πάντα, και να βρέξω τα πάντα.

Ζηλεύω τα χέρια που χαϊδεύουν το σώμα σου, γιατί μπορούν να ανέβουν στους ώμους και το λαιμό σου με θεϊκά χάδια και να μπλέξουν στα μαλλιά σου. Επειδή μπορούν να αγγίξουν τα πιο τρυφερά μέρη, επειδή μπορούν να νιώσουν την απόλαυση στο στήθος σας Επειδή μπορούν να πάνε κάτω από την τέλεια κοιλιά σας και να φτάσουν στην πραγματικά εξαίσια γωνία και να σας φέρουν τη δόξα της άπειρης ευχαρίστησης. Επειδή ξέρω εκ των προτέρων πόσο μακριά είσαι, can_no αποφύγω... Ζήλεψε αυτά τα χέρια!

Θέλω να είμαι, ο λόγος για το χαμόγελό σου, το καταφύγιο στην καταιγίδα, η διαύγεια στη σκοτεινή νύχτα, η εγρήγορση των φαντασιώσεών σου. Θέλω να είμα&io