VenusDanies

Κάτω από τη γλυκιά λάμψη του ασημένιου φεγγαριού, Το σώμα σου γλιστρά σαν ένα φλογερό όνειρο, Τα χέρια σου αγγίζουν το δέρμα μου που καίγεται, Ένα ρίγος φθόνου, η αναπνοή σου που λαχταρά. Τα χείλη σου, ένα γλυκό και νόστιμο μυστικό, Πέφτουν πάνω μου, τρυφερά και περίεργα, Στη ζεστασιά αυτής της σιωπηλής νύχτας, Οι ψυχές μας συγχωνεύονται, φλογερές και χαρούμενες. Η επιθυμία ανεβαίνει, γλυκό εξαίσιο βασανιστήριο, Κάθε κίνηση, κάθε ανάσα, μια φρενίτιδα, Το σώμα σου ενάντια στο δικό μου, όλα εναρμονίζονται, Και στην έκσταση, όλα ξεχνιούνται, όλα ενοποιούνται.

Στην απαλή σκιά των τσαλακωμένων σεντονιών μας, τα δάχτυλά Σου προκαλούν τολμηρά ρίγη, η αναπνοή Σου βουρτσίζει το φλεγόμενο δέρμα μου, Και το σώμα μου τρέμει, έτοιμο να υποχωρήσει. Τα άπληστα χείλη σου, ο πυρετός καταρρέει, Εξερευνήστε τις καμπύλες μου, Γλυκιά απόδραση, Ένας αναστεναγμός γλιστράει, Υπόσχεση έκστασης, Όταν η επιθυμία σου παντρεύεται το θράσος μου. Οι ψυχές μας ανατρέπονται, μεθυσμένες από ευχαρίστηση, Σε αυτόν τον χορό, τίποτα δεν μπορεί να πεθάνει, Και όταν η αυγή φωτίζει τα γεμάτα σώματά μας, εξακολουθώ να καίγομαι. με γυμνά χέρια.