ValeriJoness

Το δέρμα σου δεν ξέρει ότι το δικό μου περιμένει, ότι η νύχτα είναι συνένοχη στη σιωπή μου, και ότι υπάρχει ένας αναστεναγμός σε κάθε σκιά που προφέρει το όνομά σου χωρίς φωνή. Η πλάτη σου, ένας χάρτης που θέλω να πάω με την βραδύτητα μιας περιορισμένης επιθυμίας, είναι ένας στίχος που μόλις υπονοείται και οι άκρες των δαχτύλων βάζουν φωτιά. Άσε με να είμαι ο άνεμος που φέρνει το λαιμό σου, η ηχώ ενός χάιδευσης ακόμα. Δεν χρειάζομαι τίποτα περισσότερο από την άκρη της αναπνοής σου για να χαθώ στην υπόσχεση του στόματός σου.

Υπάρχει ένας τρόμος που γεννιέται στην απόσταση σου, μια απαλή παλίρροια που ανεβαίνει στο στήθος μου όταν τα βήματά σου αγγίζουν το όριο όπου τελειώνει ο αέρας και αρχίζει η φωτιά. Δίνει ότι η φανταστική τριβή είναι πιο πραγματική από οποιοδήποτε δέρμα, βαθύτερη από οποιοδήποτε βογκητό. Γιατί όταν πλησιάζεις, όλο το σώμα γίνεται αυτί και ακούω, μέσα μου, το πρελούδιο μιας ανώνυμης συμφωνίας.

Το ξεγύμνωμα με τα μάτια δεν είναι μια πράξη, είναι μια αργή, τελετουργική τελετή, όπου κάθε ρούχο είναι ένα ποίημα, και κάθε πτυχή, ένα μυστικό που αποκαλύπτεται στο δέρμα. Υπάρχει κάτι ιερό στο να μην σε αγγίζω ακόμα, να αφήνω την αναμονή να είναι χάδι, και αυτός ο χρόνος ανάμεσά μας να λιώνει σαν κερί ανάμεσα στους αναστεναγμούς. Είσαι μπροστά μου, και δεν υπάρχουν πια ρούχα ή απόσταση, μόνο η επιθυμία να μάθεις να περπατάς με τα μάτια κλειστά.

Τα χείλη σου δεν με έχουν φιλήσει, κι όμως τα νιώθω σαν μια υπόσχεση στο λαιμό, σαν ένα άγγιγμα ανάμεσα στους μηρούς του αέρα. Μιλάς, και η γλώσσα ξεθωριάζει. Η φωνή σας δεν λέει, υπαινιγμός. Και είμαι όλα τα αυτιά, κάθε δέρμα που ακούει. Ξέρεις ότι υπάρχουν φιλιά που πονάνε περισσότερο από την απουσία; Είναι αυτοί που δεν συμβαίνουν. Αυτοί που θέλουν με τα μάτια τους.

Πίνουμε αργά, σαν ένα κρασί που δεν καταπίνει, αλλά απολαμβάνεται ανάμεσα στη γλώσσα και το λαιμό. Το γέλιο σου βρέχει το στόμα μου, και τα δάχτυλά σου, ακόμα ακόμα, περπατούν ήδη δίπλα στην πλάτη μου με την τόλμη της σκέψης. Είναι αμαρτία να σε φαντάζομαι έτσι, τόσο κοντά, τόσο μέσα, όταν δεν έχω αγγίξει καν την ψυχή σου;

Για μένα, ο ιδανικός άντρας είναι κάποιος που με σέβεται, με ακούει και με κάνει να νιώθω ασφαλής. Μου αρέσει να έχει αίσθηση του χιούμορ, να είναι φιλόδοξος, αλλά και ταπεινός. Εκτιμώ μια ισχυρή αίσθηση του καθορισμού στόχων, στοργικός, και καλός επικοινωνιολόγος. Δεν χρειάζεται να είναι τέλειος, αλλά πρέπει να είναι αυθεντικός, προσεκτικός και να υποστηρίζει τα όνειρά μου. Κάποιος με τον οποίο μπορώ να γελάσω, να μεγαλώσω και να μοιραστώ πραγματικές στιγμές.

Από το στόμα σου έλαβα την απόλαυση στο σύνολό της. Με αποπλάνησε χωρίς να επιμείνω, απλά άφησα τον εαυτό μου να φύγει. Τα χείλη σου φιλούσαν ό,τι έφτανε, περνώντας από το αυτί μου, την κοιλιά και τι.. βαρβαρότητα. Απολαμβάνω την ευρεία διάσταση του σιωπηλού σου στόματος και όταν έρθει η ώρα της τριβής, κανείς δεν το κλείνει, τίποτα δεν το ηρεμεί, το άγχος σου να πιεις το λιπαντικό μου με διεγείρει, η λαχτάρα σου με αιχμαλωτίζει, όπως ακριβώς και τα πόδια σου. άνοιγμα. Σε αρπάζω όπου μπορώ, είμαι κυρίαρχος στο δέρμα σου όπως με δαγκώνεις, σε δαγκώνω κι εσένα, τα χέρια μου στους γοφούς σου έπρεπε πάντα να είναι, εγώ μέσα στα εντόσθιά σου, ουρλιάζοντας μέχρι να τελειώσω.