SusanVolt

Ένας ανύπαντρος άντρας, μια γυναίκα, ένα ζευγάρι, σαν αυτό.. Αλλά όταν σου μιλάω όταν σου γράφω αυτά τα λόγια σκέφτομαι και τους άλλους.. Το πεπρωμένο σου είναι στους άλλους Το μέλλον σου είναι το δικό σου αμπέλι Η αξιοπρέπειά σου είναι του καθενός. Άλλοι ελπίζουν ότι θα αντισταθείς, ότι η χαρά σου θα τους βοηθήσει, το τραγούδι σου ανάμεσα στα τραγούδια του. Alors souviens-toi toujours από αυτό που έγραψα μια μέρα στο τρένο να σκέφτομαι εσένα όπως το σκέφτομαι τώρα. Ποτέ μην υποχωρήσεις ή να απομακρυνθείς από την οδό, ποτέ μην πεις ότι δεν μπορώ να μείνω εδώ.. Η ζωή είναι όμορφη, θα δεις comme malgré les regrets την αύρα σου, την αύρα των φίλων.. Αλλιώς δεν υπάρχει επιλογή και αυτός ο κόσμος όπως είναι θα είναι όλα τα πλεονεκτήματά σας Συγγνώμη, δεν ξέρω πώς να σου πω τίποτα άλλο αλλά καταλαβαίνεις ότι είμαι πάντα στο δρόμο. Και θυμάσαι πάντα ότι έγραψα μια μέρα.

Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω γιατί η ζωή σε έσπρωξε ήδη σαν ένα ουρλιαχτό χωρίς τέλος.. με την χαρά των ανθρώπων παρά να κλαίει μπροστά στον τυφλό τοίχο. Θα νιώσεις ότι είσαι μαζί μου, ότι νιώθεις χαμένος ή μόνος, ίσως να επιθυμείς να μην γεννηθείς.. Ξέρω πολύ καλά τι θα σου πουν ότι η ζωή δεν έχει κανένα σκοπό.. Alors-tu te souviens toujours de ce que j'ai écrit une jour Je pense à toi comme je le pense maintenant (Συvέχεια θυμάμαι ότι έγραψα μια μέρα). Η ζωή είναι όμορφη, θα δεις comme malgré les regrets την αύρα σου des amis, την αύρα σου de l'amour

Ο ήλιος ήθελε να λάμψει στις αρχαίες εποχές Πέρα από το λαμπερό πρόσωπο ενός αστεριού Και όταν έριξε την αστραπή του στη Γη Βρήκε ότι υπήρχε ένα πολύ όμορφο κορίτσι. Και καθώς περιπλανιόταν σε όλη τη Γη, κοιτάζοντας όλη αυτή τη μεγάλη ομορφιά, αγκαλιάζοντας τα λουλούδια του γλυκού σου χάδι, γεύτηκε το τεράστιο θόλο της γλυκύτητας. Και όταν συγκρίνει τα λουλούδια με το κορίτσι, διαπιστώνει ότι κανένα από αυτά δεν είναι τόσο όμορφο, ούτε καν τα κρίνα, οι φούξιες και οι αλλήλιες. Γι' αυτό και της έδωσε το όνομα Μαρτίτα.

Και η Μαρτίτα μεγάλωσε πολύ γρήγορα.. Κυνηγώντας τις απρόσιτες πεταλούδες που πετούν ήδη στον διάφανο αέρα Ή σταματώντας στο στεφάνι των τριαντάφυλλων. Έτρεχε ξυπόλητος στο γήπεδο, μάζευα τα βότσαλα από τις εκβολές, κοιτούσα την ομορφιά του απογεύματος και έκανε τις δουλειές του με προσοχή.. Έκανε τη βίλα του παιδική χαρά Κατέκτησε το ύψος των κερασιών και των αχλαδιών Απολάμβανε τη σκιά του φοίνικα και της μηλιάς Χόρευε στο ρυθμό του αέρα και του χωραφιού του σιταριού. Και ιππέυε το άλογο του που πάντα έκαιγε Όταν σταμάτησε να είναι κορίτσι, ήταν ένα μικρό κορίτσι Και πήγαινε στην πόλη σε μια στιγμή Για να αγοράσει ένα σουτιέν ή ένα χάπι. Και αν μια μεγάλη θλίψη τον κατακλύζει Και χρειάζεται καλή προστασία Ή ακριβώς όταν αισθάνεσαι λυπημένος πήγαινε να παίξει στο σιδηρουργείο του Ντον Τζενάρο

Μέχρι μια μέρα ανάμεσα σε τόσες άλλες, οποιαδήποτε μέρα Σίγουρα ένα πρωινό της Κυριακής Είδε ένα αγόρι με μέλι και όμορφη εμφάνιση Καθώς κοιτούσε έξω από το παράθυρο. Και η αγάπη ήρθε με την τεράστια γοητεία της Η αγάπη ήρθε με τις χαρές και τα βάσανά της Αφιέρωσε τον εαυτό του σε αυτήν με όλες τις αισθήσεις του Με τις μέρες, τις ώρες και τις στιγμές του. Και στη γοητεία της αμοιβαίας αγάπης, κάτω από την επίδραση της συντριπτικής δύναμής του, εγκατέλειψε την πολυτελή και απλή ζωή του, και από σχεδόν παιδί έγινε κυρία.. Έτσι το ήθελε ο Θεός, έτσι έπρεπε να είναι Αυτό που ο Θεός επιτρέπει, ο άνθρωπος δεν το αντικρούει Ακόμα κι αν όλοι αντιτίθενται και μια οικεία συζήτηση έχει δημιουργηθεί

Πέρα από όλους τους ουράνιους ουρανούς μας όπου ο ήλιος λάμπει σε μαύρο φόντο υπήρχε μια πολύ όμορφη μικρή πριγκίπισσα που περπάτησε σε μια γη με λουλούδια. Πριγκίπισσες που γεννήθηκαν σε μακρινούς πλανήτες μετριασμένο χαρακτήρα στις ώρες της μοναξιάς Διδάσκονται από καθηγητές με αυστηρά πρόσωπα αγαπούν το όμορφο και να μιλούν απαλά. Μια μέρα το πρωί όταν προσευχόμουν ξαπλώνοντας την αυγή του μπροστά στο βωμό ένα εκλεπτυσμένο αρωματικό μήνυμα έφτασε τυλιγμένο σε ένα αναστεναγμό της πραγματικής παρουσίας

"Είμαι ο μικρός πρίγκιπας αυτής της ιστορίας, που ταπεινά λαχταρά να έχει την αγάπη σου, που στη μέση ενός μικρού πλανήτη καλλιεργεί για σένα το πιο όμορφο λουλούδι. Έλα σε μένα, χαμένη μικρή μου πριγκίπισσα έλα εδώ, αγαπητή μικρή πριγκίπισσα αυτό που θέλω περισσότερο στη ζωή είναι να είσαι πάντα ο αγαπημένος μου. Θα ταξιδέψουμε μαζί στις αστρικές κατευθύνσεις, Θα επισκεφθούμε μια αλεπού που ζει στην έρημο, ένα φίδι θα είναι ο πιο αγαπητός φίλος, "Θα απολαύσουμε το γρασίδι που μεγαλώνει στο ανοιχτό πεδίο. " Και ένα απόγευμα η πριγκίπισσα έφυγε για ένα ταξίδι Μπορεί να ήρθε να ιππεύσει έναν περιπλανώμενο χαρταετό, στην αρχή ενός μεγάλου κρυστάλλινου γέλιου, ή στη λάμψη ενός πρωινού αστεριού;

Αλλά στις τεράστιες αποστάσεις του ουρανού η μικρή πριγκίπισσα απλά χάθηκε Δεν βρήκε το μέρος όπου την περίμενε ο πρίγκιπας Δεν ήταν ποτέ η θέλησή της, αλλά ήταν η μοίρα της. Έχει πατήσει το πόδι του σε μια χώρα στο τέλος του κόσμου με πολλά ποτάμια που κατεβαίνουν από το βουνό, μια μεγάλη έρημο, μια σειρά από βουνά, όμορφες λίμνες και μια τεράστια και πολύ ήρεμη θάλασσα που την λούζει.. Και παραιτήθηκε από το ταξίδι της επιστροφής. παρασυρμένη από την μεγάλη ομορφιά ενός κοπιούε που την αιχμαλώτισε με το κόκκινο χρώμα του όταν κρεμάστηκε από το κλαδί ενός κολιούε. Και οι πρεσβύτεροι του έδωσαν ένα όμορφο όνομα που τελειώνει με ΒΑ και αρχίζει με ΘΑΛΑΣΣΑ, το οποίο επέλεξαν από τόσα πολλά άλλα ονόματα, ως το πιο χαριτωμένο που μπορούσαν να βρουν.. Και η πριγκίπισσα περπατάει σε μέρη στη γη φυτεύοντας πολύ όμορφα λουλούδια σε όλο τον κήπο τους, φαίνονται πάντα ανθισμένα και υπάρχουν πολλά άλλα που περιμένουν να ανθίσουν

Πέρα από όλους τους ουράνιους ουρανούς μας όπου ο ήλιος λάμπει σε μαύρο φόντο υπήρχε μια πολύ όμορφη μικρή πριγκίπισσα που περπάτησε σε μια γη με λουλούδια. Πριγκίπισσες που γεννήθηκαν σε μακρινούς πλανήτες μετριασμένο χαρακτήρα στις ώρες της μοναξιάς Διδάσκονται από καθηγητές με αυστηρά πρόσωπα αγαπούν το όμορφο και να μιλούν απαλά. Μια μέρα το πρωί όταν προσευχόμουν ξαπλώνοντας την αυγή του μπροστά στο βωμό ένα εκλεπτυσμένο αρωματικό μήνυμα έφτασε τυλιγμένο σε ένα αναστεναγμό της πραγματικής παρουσίας

Μίλησα για σένα στην ταπεινή μου καρδιά, και παρόλο που αρνήθηκε να με ακούσει, αποφάσισα να του μιλήσω με δύναμη, του είπα ότι ήσουν σαν άγγελος, τόσο τρυφερός, τόσο τέλειος. Του είπα ότι ήσουν το πιο όμορφο όνειρό μου και η απόλυτη αφοσίωσή μου.. Τον προειδοποίησα επίσης να μην ερωτευτεί γιατί κοιτάζοντας το πρόσωπό σου ήταν σαν να έχεις την ευτυχία μπροστά του.. Του είπα να μην νομίζει ότι είσαι ψέμα γιατί θα σε περιέγραφα τόσο όμορφη ή ίσως καλύτερη από την αλήθεια. Σε αυτό έμοιαζα σκεπτικιστής, γιατί, ακόμα δεν πίστευα τίποτα, έτσι του έδειξα το όνομά σου χαραγμένο στα πιο απομακρυσμένα όρια της μνήμης μου. Γι' αυτό της είπα: ανακάλυψα ότι δεν είναι όμορφη σαν τα τριαντάφυλλα, αλλά ότι τα τριαντάφυλλα είναι όμορφα σαν αυτήν, και της είπα ότι εσύ ήσουν η ακόρεστη επιθυμία μου... Της είπα ότι τα μάτια σου δεν είναι σαν τα αστέρια αλλά ότι τα αστέρια είναι όμορφα, αλλά μόνο επειδή είναι σαν τα μάτια σου

Κάθε χρόνο που περνάει Λιγότερα πουλιά βλέπουμε στο χωράφι Τα πρωινά είναι πιο λυπημένα Δεν φέρνουν πια χαρά με το τραγούδι τους. Τα όμορφα τρελά κορίτσια Με το κόκκινο στήθος τους Τσίμπες, τσίχλες και τσίχλες Κρύφτηκαν στους θάμνους. Δεν υπάρχουν παλιές πελιές εκεί που οι πιτίες έκαναν τις φωλιές τους Δεν υπάρχουν περιστέρια, περιστέρια Τα πουλιά έχουν φύγει όλα. Ο άντρας με το κυνηγετικό του όπλο Το αγόρι με τη σφεντόνα του Τα κυνηγούν για διασκέδαση Και καταστρέφουν ακόμα και τις φωλιές τους Ο Θεός δημιούργησε τα πουλιάκια Τους έδωσε ένα πανέμορφο λαιμό Από όλα τα πράγματα που τραγουδούν Η φωνή των πουλιών είναι όμορφη. Το κεραυνό, το πηγούνι, το τράρο Από τα πουλιά είναι εχθροί σου Όπως είναι και του ανθρώπου όταν τρώνε το σιτάρι κατά τη σπορά. Ποτέ μην σκοτώνεις ένα πουλάκι Ίσως έχει φωλιά Και αν τους λείπει η μητέρα τους, οι απόγονοι πεθαίνουν από την πείνα και το κρύο. Μάθε από τη φύση Το πιο όμορφο πράγμα που δημιούργησε ο Θεός Όπου χωρίς ναρκωτικά ή μόνο δοξάζουν τον Κύριο. Τρώνε σκουλήκια και μπορείς να τα δεις Τρέχουν και μετά ακούν Και έτσι μπορούν να τα βρουν

Και ήταν σαν να είχε βρει το κίνητρό του, έτσι του είπα ότι αν ήξερε ένα ωραίο μαργαριτάρι.. Τότε ήδη συχνάζει στα δόντια σου. Της είπα επίσης ότι δεν ξέρω αν το κατάλαβε, αλλά από τότε που άρχισα να σε διαβάζω, δεν έχω διαβάσει πια ποίηση.. Και τότε η καρδιά μου ήταν σαν παιδί στη μέση ενός κόσμου γεμάτου γλυκά. Και τότε η καρδιά μου ήταν σαν άνθρωπος που γονατίζει μπροστά σε ένα θεϊκό μεγαλείο. Και μέχρι τότε η καρδιά μου για σένα ήταν ήδη προσκολλημένη στη ζωή. Δεν είναι τυχαίο που αυτός είναι που ρωτάει για σένα σήμερα.. Μου λέει να σε ψάξω και να σε βρω, ότι ποτέ δεν ένιωσε μια επιθυμία τόσο έντονη και δυνατή όσο αυτή που νιώθει τώρα να σε δει. Αυτό το ον χωρίς εσένα είναι ζωή. Έτσι, τι καλύτερο θα προτιμούσε να σας έχει σε μια εφήμερη στιγμή, να σας αγγίξει και αργότερα να πεθάνει, να σας αγγίξει και αργότερα να πεθάνει, να σας αγγίξει και αργότερα να πεθάνει.. Γιατί από τότε που του είπα για σένα, μπορείς να ζήσεις ειρηνικά. Γιατί από τότε που του είπα για σένα, το αίμα τον μεθούσε σαν να ήταν κρασί. Γιατί από τότε που του είπα για σένα, δεν βρίσκει άλλο τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, λέω στην καρδιά μου, φίλε, ζούμε το ίδιο, γιατί το περιμένω με αγωνία

Σε αγαπώ όταν σιωπείς σαν να είσαι απών, και με ακούς από μακριά, και η φωνή μου δεν σε αγγίζει.. Ο Ντιρίρ λέει ότι τα μάτια σου είναι τυλιγμένα και φαίνεται ότι ένα φιλί σφραγίζει το στόμα σου.. Όπως όλα είναι γεμάτα από την ψυχή μου, έτσι κι εσύ, γεμάτη από την ψυχή μου.. Όνειρο πεταλούδα, μοιάζεις με την ψυχή μου, και μοιάζεις με τη λέξη μελαγχολία. Σε αγαπώ όταν είσαι ήσυχος και μακρινός.. Και είσαι σαν μια πεταλούδα που παραπονιέται, που λικνίζεται. και με ακούς από μακριά, και η φωνή μου δεν σε αγγίζει: άσε με να σιωπήσω με τη σιωπή σου. Άσε με να σου μιλήσω και εγώ με τη σιωπή σου καθαρή σαν λάμπα, απλή σαν δαχτυλίδι. Είσαι σαν τη νύχτα, ήρεμη και αστερισμένη.. Η σιωπή σου έρχεται από τα αστέρια, τόσο μακριά και τόσο απλή. Σ' αγαπώ όταν μένεις σιωπηλή γιατί είσαι σαν να λείπεις. Μακριά και οδυνηρή σαν να ήσουν νεκρός. Μια λέξη λοιπόν, ένα χαμόγελο είναι αρκετό. Και είμαι χαρούμενος, χαρούμενος που δεν είναι αλήθεια

Η πυκνή και αιώνια ομίχλη, για να ξεχάσω που η θάλασσα με έριξε στο κύμα της άλμης. Η χώρα που έφτασα δεν έχει πηγή: Έχει τη μακρά νύχτα της που, σαν μητέρα, με κρύβει. Ο άνεμος κάνει το σπίτι μου το δικό του κύκλο κλάματος και κραυγής, και σπάει, σαν γυαλί, την κραυγή μου. Και πάνω στη λευκή πεδιάδα, στον άπειρο ορίζοντα, βλέπω να πεθαίνουν τα έντονα και οδυνηρά ηλιοβασιλέματα. Ποιον μπορεί να καλέσει αυτόν που ήρθε εδώ; Μακάρι οι νεκροί να ήταν πιο μακριά από αυτήν; Μόνο αυτοί ατενίζουν μια ήρεμη και παγωμένη θάλασσα! Μεγαλώστε στην αγαπημένη σας αγκαλιά και αγκαλιά! Τα πλοία των οποίων τα πανιά λευκαίνουν στο λιμάνι Προέρχονται από χώρες όπου εκείνοι που δεν είναι δικοί μου δεν είναι. Οι άνθρωποι με τα καθαρά μάτια τους δεν γνωρίζουν τα ποτάμια μου και φέρνουν ωχρούς καρπούς, χωρίς το φως των κήπων μου. Και το ερώτημα που ανεβαίνει στο λαιμό μου Καθώς τους βλέπω να περνούν, κατεβαίνω, ηττημένος: Μιλούν παράξενες γλώσσες και δεν συγκινούνται από την ίδια τη γλώσσα που τραγουδάει η καημένη μητέρα μου στις χρυσές χώρες. Βλέπω το χιόνι να πέφτει σαν σκόνη στα κόκαλα. Βλέπω την ομίχλη να μεγαλώνει σαν τους πεθαμένους, και για να μην τρελαθώ δεν βρίσκω τις στιγμές, γιατί η μακρά νύχτα μόλις αρχίζει. Κοιτάζω την πεδιάδα σε έκσταση και συλλέγω τη θλίψη της, που έρχεται να δει τα δολοφονικά τοπία. Το χιόνι είναι το πρόσωπο που εμφανίζεται μέσα από τα παράθυρά μου: Θα είναι πάντα ο χυμός του που κατεβαίνει από τον ουρανό! Πάντα αυτή, σιωπηλή, σαν το μεγάλο βλέμμα του Θεού πάνω μου, πάντα το πορτοκαλόχορτο της πάνω στο σπίτι μου, πάντα, σαν το πεπρωμένο που δεν