SophieJones69

Entre la dulzura y el fuego: Έτσι είμαι και έτσι αισθάνεται ο κόσμος μου.

Υπάρχουν εκείνοι που περπατούν στη ζωή αφήνοντας ίχνη γλυκύτητας χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται. Είμαι ένας από αυτούς. Μου αρέσει να χαμογελώ στις μέρες, ακόμα και όταν δεν το αξίζουν. Τα συναισθήματά μου είναι στην επιφάνεια, τα μάτια μου μιλούν περισσότερο από ό, τι σιωπούν, και οι χειρονομίες μου αποκαλύπτουν τι αισθάνομαι πριν πω μια λέξη. Είμαι εκφραστική, έντονη και βαθιά ευαίσθητη. Νιώθω περισσότερα απ’ όσα θα έπρεπε, δίνω περισσότερα απ’ όσα περιμένω. και αυτό, αν και με κάνει ευάλωτο, με κάνει επίσης μοναδικό.

Αλλά μην ξεγελιέστε: Κάτω από αυτή τη γλυκύτητα κρύβεται μια φωτιά που καίει αργά. και όταν είναι αναμμένη, δεν υπάρχει τρόπος να σβήσει. Ο αισθησιασμός μου δεν είναι αναγκασμένος, είναι φυσικός. Είναι στον τρόπο που υποσυνείδητα δαγκώνω το χείλος μου, στον τρόπο που το βλέμμα μου περιπλανιέται όταν επιθυμώ, στον τρόπο που το σώμα μου δονείται όταν νιώθω.

Μπορώ να είμαι τρυφερότητα και τρέλα ταυτόχρονα. Η ηρεμία που χαϊδεύει. και την καταιγίδα δεν την ζητάς αλλά την απολαμβάνεις. Είμαι ένα νόστιμο μείγμα από χάδι και αμαρτία. Αυτό το ιστολόγιο δεν είναι απλά ένας χώρος όπου γράφω: είναι ο καθρέφτης μου, το καταφύγιό μου, η πρόκλησή μου. Αν είσαι εδώ, είναι επειδή αισθάνθηκες τη σπίθα. Και αν μείνετε, ετοιμαστείτε να ανακαλύψετε όλες τις εκδοχές μου. ακόμα και το πιο έντονο.

Υπάρχουν εκείνοι που περπατούν στη ζωή αφήνοντας ίχνη γλυκύτητας χωρίς καν να το παρατηρούν. Είμαι ένας από αυτούς. Μου αρέσει να χαμογελάω στις μέρες, ακόμα και όταν δεν το αξίζουν. Τα συναισθήματά μου είναι στην άκρη του δέρματος, τα μάτια μου μιλούν περισσότερο από ό, τι σιωπούν και οι χειρονομίες μου αποκαλύπτουν τι αισθάνομαι πριν πω μια λέξη. Είμαι εκφραστική, έντονη και βαθιά ευαίσθητη. Λυπάμαι περισσότερο από όσο θα έπρεπε, παραδίνομαι περισσότερο από όσο περιμένουν. και αυτό, αν και με κάνει ευάλωτη, με κάνει επίσης μοναδική. Pero no te confundas: Κάτω από αυτή τη γλυκύτητα κρύβεται μια φωτιά που καίει αργά. Και όταν ανάβει, κανείς δεν μπορεί να το σβήσει. Ο αισθησιασμός μου δεν είναι αναγκασμένος, είναι φυσικός. Είναι στον τρόπο που δαγκώνω το χείλος μου χωρίς να το συνειδητοποιώ, στον τρόπο που το βλέμμα μου χάνεται όταν επιθυμώ, στον τρόπο που το σώμα μου δονείται όταν νιώθω. Μπορώ να είμαι τρυφερή και τρελή ταυτόχρονα. Η ηρεμία που χαϊδεύει. και η καταιγίδα που δεν ζητάς αλλά απολαμβάνεις. Είμαι ένα νόστιμο μείγμα ανάμεσα στο χάδι και την αμαρτία. Αυτό το ιστολόγιο δεν είναι μόνο ένας χώρος όπου γράφω: είναι ο καθρέφτης μου, το καταφύγιό μου, η πρόκλησή μου. Αν είσαι εδώ, είναι επειδή ένιωσες τη σπίθα. Και αν μείνεις, ετοιμάσου να μάθεις όλες τις εκδοχές μου.. μέχρι τις πιο έντονες.

Το σώμα μου μιλάει. Και η επιθυμία μου δεν κρύβεται

Υπάρχουν φορές που δεν θέλω να μιλήσω, απλά να κοιτάξω. Και να αφήσω τη γλώσσα του σώματός μου να πει αυτό που το στόμα μου δεν λέει. Γιατί όταν νιώθω επιθυμητή, κάτι μέσα μου ανάβει, σαν κάθε κομμάτι του δέρματός μου να ξυπνάει με το δικό του ρυθμό, αργό, σαγηνευτικό, αναπόφευκτο. Η γλυκύτητά μου είναι ακόμα εκεί, δεν έχει φύγει, αλλά παίρνει άλλες μορφές. Ένα απαλό χάδι, ένα άτακτο γέλιο, ένα βλέμμα που υπονοεί περισσότερα από όσα ομολογεί. Δεν είμαι από αυτές που ζητάνε άδεια να αισθανθούν, να εξερευνήσουν, να παραδοθούν. Είμαι από αυτές που ρέουν, από αυτές που προκαλούν χωρίς να προσπαθούν, από αυτές που απολαμβάνουν χωρίς να φοβούνται να καούν.

Υπάρχουν στιγμές που δεν θέλω να μιλήσω, απλά κοίτα.. Και άσε τη γλώσσα του σώματός μου να μιλήσει αυτό που το στόμα μου κρατάει σιωπηλό. Γιατί όταν νιώθω επιθυμητή, κάτι μέσα μου ανάβει, λες και κάθε κομμάτι του δέρματός μου ξυπνάει στο δικό του ρυθμό, αργό, σαγηνευτικό, αναπόφευκτο. Η γλυκύτητά μου είναι ακόμα εκεί, δεν έχει φύγει, αλλά παίρνει άλλες μορφές. Ένα απαλό χάδι, ένα άτακτο γέλιο, ένα βλέμμα που υπονοεί περισσότερα από όσα ομολογεί. Δεν ζητάω άδεια για να νιώσω, να εξερευνήσω, να παραδοθώ. Είμαι από αυτούς που ρέουν, που προκαλούν χωρίς να χρειάζεται να προσπαθήσουν, που απολαμβάνουν χωρίς φόβο να καούν.

Είμαι ένα ήσυχο κορίτσι, ένα από εκείνα που απολαμβάνουν τα μικρά πράγματα: ένα καλό φλιτζάνι καφέ το πρωί, τον ήχο της βροχής, ή χάνοντας τον εαυτό μου στις σελίδες ενός βιβλίου που με κάνει να σκέφτομαι. Λατρεύω τη φύση, νιώθοντας τον απαλό ήλιο στο δέρμα μου και τον άνεμο να παίζει με τα μαλλιά μου. Όταν θέλω να αποσυνδεθώ από τον κόσμο, υφαίνω μακραμέ. Κάθε κόμπος είναι σαν ένας διαλογισμός, ένας τρόπος να δημιουργήσω κάτι με τα χέρια μου και την ηρεμία μου. Έχω ένα περίεργο μυαλό και μια καρδιά που πάντα αναζητά την ομορφιά, τη γνώση και τις αυθεντικές στιγμές.