SofiaBladde

Τα χέρια του ταξιδεύουν το δέρμα μου με μια δαιδαλώδη βραδύτητα, σαν να ήθελε να απομνημονεύσει κάθε καμπύλη, κάθε ρίγος. Η αναπνοή του, ζεστή και κοντά, αγγίζει το λαιμό μου πριν τα χείλη του βρουν το δρόμο. Η αναπνοή μου σπάει όταν τα δάχτυλά τους πέφτουν σταθερά, σχεδιάζοντας αόρατα μονοπάτια στο τριχωτό μου δέρμα. Χάνω τον εαυτό μου στην ένταση της στιγμής, στην απολαυστική ένταση του μέλλοντος, στην περιορισμένη φωτιά που απειλεί να ξεχειλίσει με τον παραμικρό ψίθυρο. Το βλέμμα του με πιάνει πριν ακόμα με αγγίξει, φορτωμένο με επιθυμία και ανείπωτες υποσχέσεις. Τα χέρια του εξερευνούν το δέρμα μου με ένα τέλειο μείγμα σφριγηλότητας και γλυκύτητας, φωτίζοντας κάθε σημείο που αγγίζουν.. Το σώμα μου αντιδρά στη δική του, στην ανάσα του κοντά στα χείλη μου, στο αργό άγγιγμα των δαχτύλων του που γλιστρούν χωρίς βιασύνη. Η προσμονή είναι ένα νόστιμο παιχνίδι, ένα εξαίσιο βασανιστήριο όπου κάθε δευτερόλεπτο αισθάνεται αιώνιο, όπου η ευχαρίστηση είναι χτισμένη σε κάθε χειρονομία μέχρι να γίνει αναπόφευκτη..

Η ένταση μεταξύ μας είναι μια λανθάνουσα φωτιά, που καίει σε κάθε παρατεταμένο βλέμμα, σε κάθε αναστεναγμό ικανοποίησης. Η εγγύτητά του με τυλίγει, η ζεστή του ανάσα αγγίζει το δέρμα μου πριν τα χείλη του αγγίξουν τα δικά μου, παίζοντας εκ των προτέρων, με την επιθυμία που τεντώνεται μέχρι να γίνει αφόρητη.. Τα χέρια του γλιστρούν κάτω από τη μέση μου με δαιδαλώδη βραδύτητα, περιδιαβαίνοντας το δέρμα μου με τη βεβαιότητα του ποιος ξέρει ακριβώς πώς να ανάψει. Κάθε χάδι είναι ένα ερέθισμα, μια υπολογισμένη πρόκληση που με κάνει να σκύψω το κεφάλι μου, να κλείσω τα μάτια μου και να παραδοθώ στη στιγμή.. Το στόμα του συνεχίζει το δικό του μονοπάτι, φιλώντας, δαγκώνοντας απαλά, αφήνοντας ένα φλεγόμενο ίχνος στην πρόοδό του. Όταν το σώμα του πιέζει το δικό μου, ένα ρίγος ταξιδεύει ολόκληρο. Η αντίθεση ανάμεσα στη λεπτότητα των χαϊδιών του και τη σταθερότητα της λαβής του με κάνει να χαθώ στο σιωπηρό παιχνίδι εξουσίας, σε αυτόν τον υπέροχο χορό μεταξύ ελέγχου και παράδοσης. Ο ρυθμός του είναι αργός, σχεδόν σκληρός, απολαμβάνοντας τον τρόπο που η αναπνοή μου είναι ταραγμένη, πώς τα χέρια μου προσπαθούν να κρατηθούν από το δέρμα τους, ζητώντας περισσότερα.. Αλλά παίρνει το χρόνο του. Η γλώσσα του, τα δάχτυλά του, ολόκληρο το σώμα του με εξερευνά με εξαιρετική ακρίβεια, χτίζοντας την ένταση με κάθε τρίψιμο, με κάθε βενζίνη που ξεσπάει από τα χείλη μου. Και όταν τελικά παραδοθεί στον επείγοντα χαρακτήρα της επιθυμίας που έχουμε ταΐσει, ολόκληρος ο κόσμος εξαφανίζεται, αφήνοντας μόνο την απόλυτη ευχαρίστηση να χάνουμε τον εαυτό μας ο ένας στον άλλο..

Η ένταση μεταξύ μας είναι μια λανθάνουσα φωτιά, που καίει σε κάθε παρατεταμένο βλέμμα, σε κάθε αναστεναγμό ικανοποίησης. Η εγγύτητά του με τυλίγει, η ζεστή του ανάσα αγγίζει το δέρμα μου πριν τα χείλη του αγγίξουν τα δικά μου, παίζοντας εκ των προτέρων, με την επιθυμία που τεντώνεται μέχρι να γίνει αφόρητη.. Τα χέρια του γλιστρούν κάτω από τη μέση μου με δαιδαλώδη βραδύτητα, περιδιαβαίνοντας το δέρμα μου με τη βεβαιότητα του ποιος ξέρει ακριβώς πώς να ανάψει. Κάθε χάδι είναι ένα ερέθισμα, μια υπολογισμένη πρόκληση που με κάνει να σκύψω το κεφάλι μου, να κλείσω τα μάτια μου και να παραδοθώ στη στιγμή.. Το στόμα του συνεχίζει το δικό του μονοπάτι, φιλώντας, δαγκώνοντας απαλά, αφήνοντας ένα φλεγόμενο ίχνος στην πρόοδό του. Όταν το σώμα του πιέζει το δικό μου, ένα ρίγος ταξιδεύει ολόκληρο. Η αντίθεση ανάμεσα στη λεπτότητα των χαϊδιών του και τη σταθερότητα της λαβής του με κάνει να χαθώ στο σιωπηρό παιχνίδι εξουσίας, σε αυτόν τον υπέροχο χορό μεταξύ ελέγχου και παράδοσης. Ο ρυθμός του είναι αργός, σχεδόν σκληρός, απολαμβάνοντας τον τρόπο που η αναπνοή μου είναι ταραγμένη, πώς τα χέρια μου προσπαθούν να κρατηθούν από το δέρμα τους, ζητώντας περισσότερα.. Αλλά παίρνει το χρόνο του. Η γλώσσα του, τα δάχτυλά του, ολόκληρο το σώμα του με εξερευνά με εξαιρετική ακρίβεια, χτίζοντας την ένταση με κάθε τρίψιμο, με κάθε βενζίνη που ξεσπάει από τα χείλη μου. Και όταν τελικά παραδοθεί στον επείγοντα χαρακτήρα της επιθυμίας που έχουμε ταΐσει, ολόκληρος ο κόσμος εξαφανίζεται, αφήνοντας μόνο την απόλυτη ευχαρίστηση να χάνουμε τον εαυτό μας ο ένας στον άλλο..

Η σιωπή ανάμεσά μας είναι παραπλανητική, φορτισμένη με μια πυκνή ένταση που αιωρείται στον αέρα. Το βλέμμα του με διαπερνά με ένα μείγμα πείνας και δαιδαλώδους υπομονής, απολαμβάνοντας τη στιγμή πριν διεκδικήσει αυτό που είναι ήδη δικό του.. Το δέρμα μου τρέμει πριν νιώσω το άγγιγμά του, περιμένοντας κάθε χάδι, κάθε άγγιγμα που ξέρω ότι θα έρθει με την ακρίβεια του ποιος ξέρει ακριβώς πώς να ανάψει. Τα δάχτυλά του σχεδιάζουν αργά μονοπάτια στο σώμα μου, αγγίζοντας ελάχιστα, προκαλώντας μια νόστιμη ψύχρα που με αναγκάζει να κλείσω τα μάτια μου και να εκπνεύσω απαλά.. Αλλά δεν με αφήνει να χάσω τον εαυτό μου καθόλου. Το άλλο του χέρι πιάνει σφιχτά τη μέση μου, πλησιάζοντας το σώμα του, υπενθυμίζοντάς μου ότι αυτός είναι που δίνει το ρυθμό. Το στόμα της βρίσκει το λαιμό μου, η ζεστή της αναπνοή αγγίζει το δέρμα μου πριν τα χείλη της την πιάσουν σε ένα χαλαρό φιλί, υγρό, που αφήνει μια ευχάριστη φλόγα στο ταξίδι της. Κοίταξα προς το μέρος του, ψάχνοντας για περισσότερα, αλλά το χαμόγελό του στο δέρμα μου μου λέει ότι δεν θα το δώσει τόσο εύκολα. Παίζει εκ των προτέρων, με την ανυπομονησία μου, με την επιθυμία που μεγαλώνει και απειλεί να καταβροχθίσει και τους δυο μας. Τα χέρια του εξερευνούν, τα χείλη του προκαλούν, το σώμα του κινείται με τον τέλειο ρυθμό ανάμεσα στη γλυκύτητα και την κυριαρχία, μέχρι που η φωτιά που έχει ανάψει γίνεται ανεξέλεγκτη και δεν μένει τίποτε άλλο παρά η αγνή απόλαυση να παραδοθεί στη στιγμή.

Ο αέρας ανάμεσά μας είναι πυκνός, γεμάτος ηλεκτρισμό που σκληραίνει το δέρμα μου πριν καν νιώσω το άγγιγμά του. Το σκοτεινό του βλέμμα τρέχει προς το μέρος μου με την ίδια ένταση με τα χέρια του, που γλιστρούν μέσα στο σώμα μου με μια δαιδαλώδη ηρεμία, απολαμβάνοντας κάθε ρίγος που προκαλεί.. Δαγκώνω το χείλος μου, ανυπόμονος, αλλά εκείνος χαμογελά, απολαμβάνοντας το περιεχόμενό μου, τη σιωπηλή παράκληση στην επιταχυνόμενη αναπνοή μου. Το στόμα του χαϊδεύει το λαιμό μου, απλά ένας ψίθυρος επαφής, αφήνοντας ένα ίχνος θερμότητας που με κάνει να σκύβω το κεφάλι, προσφέροντάς μου άφωνη. Τα δάχτυλά του εξερευνούν το δέρμα μου με μαεστρία, παίζοντας με την ένταση ανάμεσα σε αυτό που χρειάζομαι και σε αυτό που είναι πρόθυμος να μου δώσει.. Η αναπνοή τους συγκρούεται με τα χείλη μου πριν τα φιλήσει με μια απελπισμένη βραδύτητα, προκαλώντας ένα βογκητό που δεν μπορώ να συγκρατήσω. Η πίεση του σώματός του πάνω στο δικό μου με κάνει να ραγίσω την πλάτη μου, ψάχνοντας για περισσότερα, χάνοντας τον εαυτό μου στο ρυθμό που χαράσσει. Κάθε τριβή, κάθε χάδι είναι μια υπόσχεση ημιτελής, μια φωτιά που καίει και μεγαλώνει χωρίς βιασύνη, χτίζοντας μια επιθυμία που απειλεί να ξεχειλίσει ανά πάσα στιγμή.