RoseChapman

Κουβαλάω την καρδιά σου μαζί μου (την κουβαλάω στην καρδιά μου) δεν είμαι ποτέ χωρίς αυτήν. (Όπου κι αν πάω, εσύ πας, αγάπη μου, και όπου κι αν πάω, αυτό που κάνω είναι μόνο χάρη σε σένα, ουρανέ μου)).

Δεν είναι όλα ηλιόλουστες ημέρες και βροχή όταν λείπει πολύ, ζητάτε. Γι' αυτό παίρνω τη δυστυχία με την ευτυχία. Φυσικά, όπως δεν είναι περίεργο ότι υπάρχουν βουνά και πεδιάδες και ότι υπάρχουν βράχια και χόρτα. Αυτό που χρειάζεται είναι να είσαι φυσικός και ήρεμος στην ευτυχία ή στη δυστυχία. Έχει ελπίδες. Αν υπάρχουν σύννεφα, αν υπάρχουν απογοητεύσεις και όχι αυταπάτες, σηκώστε το βλέμμα σας, η σκιά σας είναι μάταιη, ότι κάθε νύχτα ακολουθεί ένα αύριο.

Αυτές οι μέρες θα περάσουν όπως περνούν όλες οι κακές μέρες της ζωής Οι άνεμοι που σε σαρώνουν θα ηρεμήσουν Το αίμα της πληγής σου θα σταματήσει Η περιπλανώμενη ψυχή θα επιστρέψει στη φωλιά της Αυτό που χάθηκε χθες θα βρεθεί Ο ήλιος θα συλληφθεί άμωμος και θα ανατείλει ξανά στο πλευρό σου

Μερικές φορές λείπουν οι λέξεις για να εκφράσουν αυτό που θέλετε να πείτε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η ποίηση είναι ένας τρόπος να εκφράσουμε συναισθήματα που κυμαίνονται από τη θλίψη και την αγωνία μέχρι την ευτυχία..

Αν μπορείς να ονειρεύεσαι χωρίς να σε κυριαρχούν τα όνειρα, αν μπορείς να σκέφτεσαι και να μην κάνεις τις σκέψεις σου το μοναδικό σου στόχο, αν μπορείς να αντιμετωπίσεις την επιτυχία και την αποτυχία και να αντιμετωπίσεις τους δύο απατεώνες με τον ίδιο τρόπο,.

Ξέρω με βεβαιότητα ότι η αγάπη είναι καλύτερη από τις πολυβιταμίνες, ότι το ανθρώπινο ζευγάρι είναι η αναπόφευκτη αρχή της ζωής, ότι γι’ αυτό δεν θέλω ποτέ να απελευθερωθώ από τον άνθρωπο, τον αγαπώ με όλες του τις αδυναμίες και μου αρέσει να μοιράζομαι με το πείσμα του όλο αυτόν τον ευρύ κόσμο όπου και οι δύο είμαστε απαραίτητοι ο ένας στον άλλον..

Η αγάπη έρχεται και στο τρένο της έρχονται έκσταση παλιές αναμνήσεις της χαράς παλιές ιστορίες του πόνου. Και αν είμαστε τολμηροί, η αγάπη θα ρίξει τις αλυσίδες του φόβου από τις ψυχές μας.

Είναι να σηκωθείς από τη γη με μια δύναμη που απαιτεί από πάνω. Είναι να αναπνέεις τον άνεμο που πνέει πάνω από τη σάρκα.

Είναι να διακρίνεις σε ένα μάτι ένα αληθινό βλέμμα που μας κοιτάζει. Είναι να ακούς σε ένα στόμα την ίδια σου τη φωνή να επαναλαμβάνεται βαθιά.

Αν πρόκειται να το δοκιμάσετε, πηγαίνετε στο τέλος. Αυτό μπορεί να σημαίνει να χάσεις φίλες, συζύγους, συγγενείς, δουλειές και ίσως και την λογική σου..

Η καρδιά μου πέθαινε λυπημένη και αργά. Σήμερα άνοιξε στο φως σαν ένα λουλούδι, η ζωή ξεπηδά σαν μια βίαιη θάλασσα, Όπου το χέρι της αγάπης χτυπά!

Στα μάτια σου γεννιέμαι, -τα μάτια σου με πιστεύουν, ζω στα μάτια σου- ο ήλιος της σφαίρας μου, στα μάτια σου πεθαίνω, -το σπίτι και το μονοπάτι μου, τα μάτια σου τον τάφο μου, -τα μάτια σου τη γη μου.

Ας ξεχάσουμε το κλάμα και ας αρχίσουμε πάλι, υπομονετικά, παρατηρώντας τα πράγματα μέχρι να βρούμε τη μικρή διαφορά που τα χωρίζει από την οντότητά τους του χθες και που καθορίζει την πορεία του χρόνου και την αποτελεσματικότητά τους..

Ο ήλιος μπορεί να γίνει σύννεφος για πάντα, η θάλασσα μπορεί να στεγνώσει σε ένα λεπτό, ο στύλος της γης μπορεί να σπάσει σαν χαλαρό γυαλί. Όλα θα συμβούν. Ο θάνατος μπορεί να με καλύψει με το νεκρό του κρέπαλο. Αλλά ποτέ μέσα μου δεν θα σβήσει η φλόγα της αγάπης σου..