ReginaFiore

Υπάρχουν στιγμές που μια γυναίκα ντύνεται όχι για να την κοιτάξουν, αλλά για να κοιτάξει τον εαυτό της διαφορετικά. Μπροστά στον καθρέφτη, παρατηρεί τον εαυτό της, όχι με βιασύνη, αλλά με την ηρεμία εκείνης που προσπαθεί να ανακαλύψει τι της δίνει το χαμόγελο και τι φωτίζει το δέρμα της..

Η απαλότητα του υφάσματος γίνεται μια νέα γλώσσα, και κάθε χειρονομία είναι μια ερώτηση στην οποία απαντά με αισθήσεις. Μαθαίνει να ακούει το σώμα της: τον τρόπο που οι ώμοι της χαλαρώνουν κάτω από την επίδραση μιας ελαφριάς δαντέλας, τον τρόπο που η αναπνοή της αλλάζει κάτω από την επίδραση ενός ιμάντα που χαϊδεύει την κλείδα της, του οποίου ένα βαθύ χρώμα φαίνεται να ψιθυρίζει ιστορίες στο αυτί της..

Δεν υπάρχει σενάριο. Κανένα κοινό. Μόνο εκείνη, η αντανάκλαση της, και η αυξανόμενη βεβαιότητα ότι αυτό που αγαπά δεν μετριέται με το βλέμμα των άλλων, αλλά με τη συνενοχή μιας αίσθησης πλήρους αυτοκυριαρχίας..

Υπάρχουν χαμόγελα που είναι απλώς χειρονομίες ευγένειας. και μετά είναι το δικό του. Φαρδύ, απαλό, τέλεια πλαισιωμένο από το φως, μοιάζει με αυτό ενός νεαρού κοριτσιού που εξακολουθεί να θαυμάζει τον κόσμο. Αλλά στη λάμψη των ματιών του υπάρχει κάτι περισσότερο: μια λάμψη που διαψεύδει κάθε αφέλεια. Το χαμόγελό του είναι ένα αόρατο άγκιστρο. Δεν υπόσχεται τίποτα, αλλά δείχνει τα πάντα.

Έχει τη λεπτότητα κάποιου που ξέρει ότι η επιθυμία δεν φωνάζει, ψιθυρίζει. Με κάθε καμπύλη των χειλιών της, αποκαλύπτει μια γαλήνια αυτοπεποίθηση, αυτή κάποιου που έχει μάθει να παίζει με τις σιωπές και να κινεί τα κομμάτια στη σκακιέρα χωρίς κανείς να παρατηρεί ότι το παιχνίδι έχει ξεκινήσει..

Πολλοί θα εξαπατηθούν από την αθώα εμφάνισή του, και αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο του: να κρύβει την εμπειρία του πίσω από μια γοητευτική χειρονομία. και να σε αφοπλίσουν πριν καν συνειδητοποιήσεις ότι έχεις ήδη χάσει.

Υπάρχει μέσα μου μια φωτιά που δεν σβήνει ποτέ: η ανάγκη να πάω πέρα από αυτά που ξέρω, να γεμίσω τις μέρες μου με νέους ορίζοντες και τις νύχτες μου με ιστορίες που ζουν μόνο αλλού.. Το ταξίδι δεν είναι μόνο η μετακίνηση από το ένα μέρος στο άλλο, είναι το άνοιγμα της πόρτας σε ολόκληρους κόσμους για να ανακαλύψετε. Φαντάζομαι να περιπλανιέμαι σε δρόμους που μυρίζουν μπαχαρικά και μουσική, να αγγίζω πέτρες που έχουν δει αιώνες ιστορίας, να χάνομαι σε συζητήσεις με ανθρώπους που μου μαθαίνουν ότι υπάρχουν χίλιοι και ένας τρόποι να βλέπεις τη ζωή.. Κάθε κουλτούρα είναι ένας διαφορετικός καθρέφτης όπου μπορώ να δω τον εαυτό μου και ταυτόχρονα να επαναπροσδιορίσω τον εαυτό μου. Το μεγαλύτερο όνειρό μου δεν είναι μόνο να ανακαλύψω μέρη, αλλά να μεταμορφωθώ από αυτά. Να είμαι μέρος τοπίων που προηγουμένως είχαν μόνο φωτογραφηθεί, να αισθάνομαι ότι η καρδιά μου συλλέγει στιγμές παρά πράγματα. και κάθε περιπέτεια με κάνει πιο ελεύθερη, πιο ζωντανή, πιο τον εαυτό μου.