RafaBruz

Αγάπη, καλώς ήρθες!

Είμαι ο Rafael, είμαι 20 ετών, Κολομβιανός, δέρμα κανέλας, ευγενικός, στοργικός, σεβαστός, απλός και πολύ χαρισματικός, αγαπώ την καλή μουσική, βγαίνω έξω και γνωρίζω νέα μέρη, νόστιμο φαγητό, πηγαίνω σινεμά, ρομαντικό σχέδιο, είμαι εύκολο να ερωτευτώ, αλλά όταν μου φέρονται καλά, όταν με περιποιούνται, με σέβονται, μου δίνουν τη θέση μου, οι λεπτομέρειες είναι εξαιρετικά σημαντικές για μένα, Μια σοκολάτα, ένα τριαντάφυλλο, όμορφα λόγια, μου αρέσουν όλα αυτά, έχω πολλούς σκοπούς για τη ζωή μου, πάντα δούλευα για τα όνειρά μου, για να εκπληρώσω τους στόχους που έχω στη ζωή μου, αλλά έχω πολλή πειθαρχία για να το πετύχω, μου αρέσει να είμαι πολύ οργανωμένος, να σχεδιάζω πράγματα, είμαι πολύ σχολαστικός όταν πρόκειται να κάνω πράγματα, γιατί μου αρέσει όλα να πάνε καλά για μένα, Δεν μου αρέσουν τα λάθη, είμαι τελειομανής, φροντίζω πολύ τον εαυτό μου, το σώμα μου, την υγεία μου, τρώω πολύ υγιεινά, ασκούμαι, έχω μια ολόκληρη ρουτίνα προγραμματισμένη για κάθε μέρα, οπότε εδώ θα βρείτε τάξη, δέσμευση, ένα πολύ συνετό αγόρι με πράγματα, αλλά θα διασκεδάσετε γι 'αυτό μην έχετε καμία αμφιβολία αγάπη.  

Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία για την αγάπη, το πάθος, τις ίντριγκες, τα βιβλία ερωτισμού, αυτά τα βιβλία που διαβάζεις και θέλεις να κάνεις τα πάντα, που τα διαβάζεις και το δέρμα σου σέρνεται, που νιώθεις πώς βρέχεται όλο σου το σώμα μόλις το διαβάζεις, που αρχίζεις να νιώθεις γαργαλήματα, που αρχίζεις να νιώθεις την αναπνοή σου ταραγμένη από το συναίσθημα που δίνει η ανάγνωσή τους, Σας αφήνω μερικά θραύσματα, ελπίζω να σας αρέσουν.

Κάτω από το δέρμα σου

Το δωμάτιο ήταν στο μισό σκοτάδι, φωτιζόμενο μόλις από την αντανάκλαση της πόλης που τρεμόπαιζε μέσα από τα παράθυρα.

Από το παράθυρο. Ο αέρας ήταν πυκνός, φορτωμένος με συγκρατημένη επιθυμία, με ανείπωτα λόγια που γλίστρησαν ανάμεσα στα φύλλα.

Οι σκιές.

Πλησίασε αργά, η αναπνοή του άγγιζε τον αυχένα της, κάνοντάς την να τρέμει πριν καν προλάβει να απαντήσει.

Έπαιζε. Τα δάχτυλά του, μόλις ένας ψίθυρος στο δέρμα της, χάραξαν το δρόμο από την κλείδα της μέχρι την καμπύλη

από την πλάτη της, γλιστρώντας με μια βραδύτητα που ήταν ένα απολαυστικό μαρτύριο.

Έκλεισε τα μάτια της, παραδίδοντας τον εαυτό της στον αργό ρυθμό της εξερεύνησής του, στον τρόπο που τα χείλη του άγγιζαν τα δικά της.

Ζωγράφιζαν ένα μονοπάτι φωτιάς γύρω από το λαιμό του. Η πίεση των χεριών της στη μέση της ήταν σταθερή,

Όταν την έστρεψε προς το μέρος του, ολόκληρος ο κόσμος φάνηκε να σταματάει τη στιγμή που τα στόματά τους συναντήθηκαν.

βρέθηκαν.

Ήταν ένα φιλί χωρίς βιασύνη, βαθύ και μεθυστικό, μια σύγκρουση γλωσσών και λαχάνιασμα που ξυπνούσε το δέρμα,

που πυροδοτούσαν την επιθυμία μέχρι να την κάνουν αφόρητη. Τα σώματά τους αναζητήθηκαν χωρίς ντροπή, με

επείγουσα ανάγκη εκείνων που περίμεναν πάρα πολύ.

Το μετάξι του φορέματός της γλίστρησε στο δέρμα της, γλιστρώντας στο πάτωμα με ένα σχεδόν ακουστικό μουρμούρισμα..

Κάτω από τα δάχτυλά του, το δέρμα του ήταν ζεστό, σκληρό, δονούμενο από την επιθυμία.

—Δεν έχεις ιδέα πόσο σε ήθελα, ψιθύρισε στο στόμα της, η φωνή του βραχνή από την πείνα.

Περιεχόμενο.

Χαμογέλασε, τρίβοντας τα χείλη της στα δικά του, αφήνοντας τα χέρια του να σχεδιάσουν το περίγραμμα του κορμού της..

—Οπότε άγγιξέ με σαν να ήξερες.

Και το έκανε.

Μεταξύ ψιθύρων και δέρματος

Η ζέστη της νύχτας διέρρεε από το ανοιχτό παράθυρο, τυλίγοντάς τους σε έναν πυκνό αέρα, φορτισμένο με επιθυμία και μίσος.

ηλεκτρική ενέργεια που περιέχεται. Ο Άλεξ ήταν ξαπλωμένος στον τοίχο, παγιδευμένος ανάμεσα στο κρύο του σκυροδέματος και το

ζεστασιά από το σώμα του Σαμουήλ, που τον κοίταζε με εκείνα τα σκοτεινά και πεινασμένα μάτια.

—Πες μου να σταματήσω, ψιθύρισε ο Σαμουήλ, τα χείλη του άγγιξαν το σαγόνι του Άλεξ..

Αλλά ο Άλεξ δεν ήθελε να σταματήσει.

Έβαλε το χέρι του στο πίσω μέρος του λαιμού του Σαμουήλ, έπλεξε τα δάχτυλά του στα μαλλιά του και τον έφερε πιο κοντά.

και άλλα. Τα στόματά τους συναντήθηκαν σε ένα αργό, βαθύ φιλί, σαν να ήθελαν να καταβροχθιστούν με κάθε άγγιγμα..

Ο Σαμουήλ βογκούσε χαμηλόφωνα όταν ο Άλεξ δάγκωσε απαλά το κάτω χείλος του, και τα χέρια του,

ανυπόμονα, γλίστρησαν κάτω από το πουκάμισό του, περνώντας πάνω από το δέρμα του με την επείγουσα ανάγκη εκείνου που περίμενε

- Πάρα πολύ..

Το άγγιγμα του Σαμουήλ ήταν φωτιά που έκαιγε το σώμα του, καίγοντας κάθε μέρος του με την ανάγκη

Πάρα πολύ. Περισσότερα φιλιά, περισσότερο δέρμα, περισσότεροι αναστεναγμοί πνιγμένοι ανάμεσα στο τρίψιμο των σωμάτων τους.

—Δεν έχεις ιδέα πόσο το φαντάστηκα αυτό, ψιθύρισε ο Σαμουήλ στο λαιμό της, αφήνοντας ένα μονοπάτι

Φλογερά φιλιά που έκαναν τον Άλεξ να τρέμει.

—«Δείξε μου,» απάντησε με σπασμένη φωνή, κρατώντας το πρόσωπό του με τα δυο του χέρια για να το προστατέψει.

Να χαθώ ξανά στα χείλη της.

Ο κόσμος εξαφανίστηκε ανάμεσα σε ψίθυρους και χάδια. Σε εκείνο το δωμάτιο, υπήρχαν μόνο αυτοί, παγιδευμένοι

Χορός του πάθους που δεν μπορούσε πια να συγκρατήσει.

Αμαρτία ανάμεσα στις σκιές

Η βροχή έπεφτε με δύναμη στα παράθυρα του ξενοδοχείου, μετατρέποντας την πόλη σε ένα θολό καμβά χρωμάτων.

Φώτα και σκιές. Μέσα στο δωμάτιο, ο αέρας ήταν πυκνός, φορτωμένος με κάτι περισσότερο από υγρασία:

το βάρος της ενοχής, η αδρεναλίνη του κινδύνου, η ανεξέλεγκτη φωτιά της απαγορευμένης επιθυμίας.

Τα δάχτυλά του έτρεμαν καθώς ξεκούμπωνε το πουκάμισό του, όχι από αμφιβολία, αλλά από συγκρατημένη βιασύνη. Το έκανε.

κοίταξε με φλεγόμενα μάτια, παγιδευμένη ανάμεσα στην ηθική και την ανάγκη. Ήξεραν ότι ήταν λάθος, ότι δεν έπρεπε

Ότι το άρωμα ενός άλλου άνδρα παρέμενε ακόμα στο δέρμα του, ότι το δαχτυλίδι στο χέρι του έλαμπε

Με μια σιωπηλή κοροϊδία.

Αλλά όταν την πήρε από τη μέση και την έσπρωξε στο σώμα του, κάθε σκέψη εξαφανίστηκε..

—«Πες μου να σταματήσω», ψιθύρισε στο λαιμό της, αφήνοντας ένα αργό, δηλητηριώδες φιλί που την έκανε να κλείσει τα μάτια της.

μάτια με ένα κομμένο αναστεναγμό.

Δεν είπε τίποτα. Απλά γλίστρησε τα χέρια του κάτω από το πουκάμισό του, νιώθοντας το δέρμα ζεστό κάτω από τα δάχτυλά του,

απογυμνώνοντας οποιοδήποτε εμπόδιο μεταξύ τους.

Το πρώτο φιλί ήταν μια φωτιά. Δεν υπήρχε δισταγμός ή μεταμέλεια, μόνο γλώσσες που αλληλοσυνδέονταν, στόματα

Πεινασμένα, κολλημένα σώματα σε μια απελπισμένη μάχη για περισσότερα Τα χέρια του εξερευνούσαν με λαχτάρα,

ανακαλύπτοντας, καταβροχθίζοντας, σημαδεύοντας με τη βεβαιότητα ότι αυτό δεν έπρεπε ποτέ να συμβεί, αλλά

που μόλις ξεκινούσε, δεν μπορούσε να σταματήσει.

—¿Ξέρεις τι κάνουμε; — ψιθύρισε στο στόμα της, χωρίς να την αφήσει.

—Ναι, απάντησε, με τα χείλη της πρησμένα και τα μάτια της φλεγόμενα. Και δεν με νοιάζει.

Τα σεντόνια μπλέχτηκαν ανάμεσα στα σώματά τους καθώς ο κόσμος εξαφανιζόταν. Έξω, η βροχή συνέχιζε

Πέφτοντας, αλλά μέσα σε αυτό το δωμάτιο, υπήρχε μόνο η θερμότητα της αμαρτίας του.